คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01
ผมเินเอาร่าที่เือบไร้วิาเินเ้ามาในห้อเรียนแล้วเลี้ยว้ายรไปทาโ๊ะัวสุท้ายที่อยู่้าหลัห้อ ผมลาเ้าอี้ออแล้วนั่ลฟุบหน้าไปับโ๊ะ ผมเพลียมาเมื่อเ้าแทบลุาเียไม่ไหวมันปวัวไปหมแ่วันนี้ผมมีสอบวิาภาษาอัฤษถ้าผมไม่มามีหวัเ๊แเล่นผมหนัแน่ๆ
"...."
"แบฮยอน"
"..."
"แบฮยอน"
"...."
ผลั!
"โอ้ย!!!!!" ผมื่นเ็มาเพราะว่ามีใรบานเาะสันหนัสือลบนหัวผม อื้อหือแม่โรเ็บสัสเหมือนโนส้นteenอัหน้าลาทะเลทราย ผมยี้ผมัวเอนมันเสียทรไปหมแล้วเรียมหันไประทืบน้าๆ
"ใรวะ"
"ูเอ"
"เี่ยเฮุนบลมาไ้"
แ่มันไวว่าผม.. มันับผมล็ออไว้แล้วยี้หัวผม้ำๆนอนนี้ผมมันฟูไปหม ผมว่าถ้านบินผ่านมาแถวนี้มันเรียมพวมาอยู่เพราะเอรัใหม่
"มึเินเ้ามามึไม่เห็นูนั่หรอวะ เี๋ยวนี้เมินูนานี้เลย"
เฮุนเลิิ้วถามผมแล้วทำหน้าน้อยในิๆผมอยาะบอมันมาว่าอย่าทำเลยแ่นีู้็แยะายแล้วเฮุน
"เหี้ยไรูไม่เห็นมึเหอะ"
ผมหันไป้อนใส่มันแล้วเบะปา อนเินผมไม่ไ้ลืมาเิน้วย้ำะมาเห็นมันไ้ไถามแปลๆ
"เพลียอะไรหนัหนาวะแ่แ่ปิมึ็มาโรเรียนไ้สบาย
หรือว่ามึ..."
"หยุเลยเฮุนมึมัน็ิแ่เรื่อแบบเนี้ย!!!
"
"อะไรูพูอะไรยั"
"ไอ้..."
มันปล่อยผมให้เป็นอิสระผมเลยนั่ลบนเ้าอี้แล้วเรียมหลับอีรอบ แ่แรึ้านบนาเสื้ออผมทำให้ผม้อหันไปมอ
"อะไรอี?"
"มึยัไม่ไ้อบำถามู"
"..."
"ว่าไ"
ผมหันหน้าหนีมันแล้วัปาอย่ารุ่นิ เมื่อวานหลัาที่ัปันปาร์ให้ผมไปวิ่ผม็ออไปวิ่ามที่เาสั่ เาเินออมาูผมสัพัแล้ว็ลับเ้าไป หลัานั้นผมวิ่ไ้ประมาเ้ารอบผม็เห็นโ้อินเินรมาทาผมแล้วบอว่าลับบ้านไปไ้แล้ว ผมมอหน้าเาแล้วทำหน้าสสัยเาเลยบอผมอีว่าัปันปาร์มีธุระ่วนเลยลับ่อนส่วนบทลโทษที่เหลือเาะมาเลียร์ทีหลั อนนั้นผมแทบะรี้ออมาเลยผมโ้ให้โ้อินแล้วเินยิ้มเรียมัวลับบ้านแ่เารั้อเสื้ออผมไว้แล้วบออีว่าเี๋ยวไปส่ ผมทำหน้าสสัยใส่อีนั่นแหละแ่พอประโยที่เาพูถัมามันทำให้ผมิหนั
'ัปันปาร์สั่มา'
✖
อนนี้ผมเลิเรียนแล้วเฮุนบอว่า้อทำาน่อผมเลยลับบ้านนเียว อนสอบอัฤษผมแทบไม่รู้เรื่อเลย้วย้ำในหัวผมเอาแ่ิถึหน้าออีัปันทีม
ภาพเ่าๆอนที่ผมเห็นเาาย้ำไป้ำมาอยู่แบบนั้น นี่ผมเป็นอะไรเนี่ย ผมสะบัหัวไล่วามิอัวเอแล้วเิน่อไปยัป้ายรถเมล์ อ้อผมลืมบอไปว่าโรเรียนที่ผมอยู่เป็นโรเรียนมัธยมที่ัเป็นอันับ้นๆเพราะ่าเทอมที่แสนแพและไ้หน้าไ้ามาาเ็ในโรเรียนที่บไปึ่ไม่ใ่ผมแล้วนนึ แถมยัเ่นในเรื่ออีฬาอี
ไม่อยาะพูหรอผมน่ะเป็นพระเอีฬาอมรมเลยหล่ะ โรเรียนเรามีารัแ่ันอเมริันฟุบอลทุๆห้าเือนมีบ้าที่แ่ันในโรเรียน แ่ส่วนมาทาโรเรียนะัารแ่ันับโรเรียนอื่นมาว่าเพราะเมื่อนะโรเรียน็ะไ้หน้าไ้าาารแ่นะไปมาเหมือนัน อเมริันฟุบอลเป็นีฬาที่ผู้นในโรเรียน่าให้วามสนใเยอะมาๆผมย้ำเลยว่ามาๆ
เพราะวามสนใาสาวๆทำให้ผมอยาเ้ามาเป็นหนึ่ในนัีฬาอมรมอเมริันฟุบอล
แ่ที่ไหนไ้ไม่มีผู้หิมารี้ผมสัน ผมมัน็แ่ไอเี้ยเท่านั้นแหละ L
สัารารอนนี้มันึ้นเป็นสีแผม้อรอให้มันึ้นเป็นสีเียว่อนผมถึะ้ามไปไ้ ผมว่าผมะไปหาอะไริน่อนเพราะอนนี้ผมหิวไส้ะาแล้ว ผมเยหน้าึ้นแล้วทอสายาไป้าหน้า
ุ้นๆ
ผู้ายนนั้น... ุ้นมาๆ
ผมหรี่าลแล้วพยายามับ้อภาพรหน้าัๆแล้วหันไปมอสัาไฟที่บอว่าอียี่สิบวินาทีผมะสามารถ้ามไปไ้แล้ว ผมหันหน้าลับไป
แ่..ราวนี้นที่ผมพยาม้อมาั้นานสอนานเาเยหน้าึ้นมาสบาับผม
ัปันปาร์..
ผมว่าโลผมหยุหมุนอีแล้วล่ะ ทำไมผมเอเา่ายแบบนี้แล้วทำไมารที่ผมเห็นหน้าเาทีไรมันทำให้ผมเสียศูนย์ลอ
ผมไม่เยวบุมัวเอไ้เลยสัรั้
เาว่าอนนี้สัาไฟเปลี่ยนเป็นสีเียวแล้วเพราะผู้นที่อยู่ทาเียวับผม่าทยอยเินไป้าหน้าเพื่อ้ามถนน มีบ้าที่ผมไ้ยินำ่าไม่สิำบ่นมาว่าว่าทำไมผมไม่้ามไป ผมยืนวาทาทำไม่าๆนาๆแ่ผมไม่สนใผมยับไปไหนไม่ไ้ทั้นั้น ผมเอาแ่้อผู้ายที่อยู่ฝั่ร้ามแบบนั้นผม้อเาเา้อผม แล้วอนนี้ผมว่าผม้อแย่แน่ๆเพราะนนนั้นๆ่อยๆ้าวเท้า้ามถนนมาอย่า้าๆสวนับผู้นมามายที่้ามไปฝั่ทานู้นแทน
ผมอยาเินหนีแ่าผมไม่ยับแม้แ่นิเียวนี่ใรเอาโ่มาล่ามาผมไว้ับพื้นรึเปล่า
อีสี่้าวเาะมาถึัวผมิสิแบฮยอนิสิหนีสิ
"..."
"..."
"..."
ผมัสินใ้มหน้าลมอเท้าอัวเอหลัานั้นไม่นานผม็เห็นเท้าอใรอีนที่อยู่ิับรอเท้าอผม...
"ไ"
"..." ลิ่นน้ำหอมแบบผู้ายลอยมาาัวอเาผมว่ามันหอมมา
มันสะผมไว้ราวับมีเวทย์มน์ อ่า...อบั
"แบฮยอน"
เพราะน้ำเสียทุ้มอเาที่เอ่ยออมาเหมือนะุ็ไม่เิแ่มันทำให้ผมเื่อฟั
"รับ..."
ผมลั้นใเยหน้าไปเพื่อที่ะุยับเาแ่ผมพลา ผมสีน้ำาลอ่อนอผมนับมูเาเ้าเ็มๆแ่น้าหน้าไม่ไ้ยับหนีแ่อย่าใผมเลยรีบ้มหน้า่อ ผมว่าเราอยู่ใล้ันมาเินไป..
ผมไ้ยินเสียเาหัวเราะในลำอแล้วปลายเท้าที่เยิับผมถอยห่าออไปหนึ่้าว
"เยหน้าสิ"
"..."
ผมเยหน้าามที่เาสั่แล้วสบาับเา
วันนี้เาู่าาอนนั้นที่สนามเาสวมุนัศึษาสีาวสะอาับเฟยีนส์สีำแนเสื้อที่ถูพับึ้นไปลวๆมันยิ่ทำให้เาูน่ามอึ้น
"ผมไม่ไ้ทัุเพื่อใหุ้มาสำรวร่าายอผม" ผมหน้ามุ่ยอะไรวะอมอแ่นี้็ไม่ไ้เหอะ
วนีน... ผมถอนหายใแรๆแล้วทำหน้าหุหิใส่เาแ่เาลับยิ้มมุมปาึ้นผมว่าถ้าสาวไ้เห็นละลายไปามๆัน
"มีอะไรับผมรับ"
"ุิ้าบทลโทษผมอยู่"
ผมลอาไปมา ผมเหนื่อยริๆนะร่าายผมมันะแไปทุส่วนแล้วแ่นี่เาามมาหาผมเพื่อที่ะให้ผมลับไปวิ่่อหรอ?
"วันนี้ผมเหนื่อย
อพัวันนึผมวิ่ไม่ไหว"
"ผมไม่ไ้บอใหุ้ไปวิ่"
" ? " ผมเลิิ้วแบบๆ
"เลี้ย้าวหน่อย"
"เลี้ย้าว?"
"ผมว่าผมไม่้อพูภาษาหมา"
ฟั.... ฟัแฟแโมไโยโฮ่ฮิ้ว
เาเินอ้อมไป้าหลัผมแล้วรไปยัรถที่ออยู่ทิ้ให้ผมเินามไปแบบๆ
แล้วผม็.... ปั้! เายุเินแล้วนั่นทำให้ผมนเ้าับแผ่นหลันรหน้าไปเ็มๆ
ผมลูบมูัวเอไปมาโอ้ยนี่ิะหยุ็หยุหรอรับุัปัน ฮือเ็บมูผมะหัมั้ยเนี่ย
"ลืมบอไป
เวลาเราเอันแบบนี้ไม่้อเรียว่าัปันล่ะเรียว่าพี่านยอล็พอนะเ็ี"
"!!!!!!!!!!"
✖
"ลมา"
"ผมไม่ล"
"แบฮยอน"
รับอนนี้ผมนั่อยู่ในรถอัปันปาร์และเ้าอรถ็ยืนเท้าเอวใส่ผมอยู่ เาพาผมมาที่ร้านอาหารแห่หนึ่ไม่สิมันไม่ใ่ร้านอาหารนี่มันวััๆมันหรูมาผมเาว่าถ้าผมเลี้ยเามีหวัผม้อายบ้านแลับอาหารหนึ่าน
"ผมะนับถึสาม" เาเลิ้อหน้าผมแล้วหันไปยืนพิับอบประูรถ
"...."
"หนึ่"
"..."
"สอ"
"..."
"ถ้าผมโมโหึ้นมาุเอีนะ" ิบหาไม่เอแล้วทำไี...
"..."
"ส.."
"เี๋ยว!!!!"
ผมัสินใะโนออไปแล้วรีบมุออารถไปยืน้อหน้าับเา
เาเลิิ้ววนีนผมแล้วยิ้ม
"ัปันะบ้าหรอร้านหรูนานี้ผมะเอาเินที่ไหนไปเลี้ยเนี่ย"
"ผมบอุว่าอะไร?" ผมเห็นเาทำหน้าไม่พอในิหน่อย เาบออะไรผม?
"หือ?"
"ำไม่ไ้?" เาละัวออมาาอบประูรถแล้วเินเ้ามาใล้ผม
"มะไม่" ให้ายเถอะผมไม่อบหน้าอัปันอนนี้เลย ผมห็นหัวิ้วอัปันทั้สอ้ามันนันแล้วโ้นิๆเหมือนยัษ์ที่อยู่ในเรื่อผีเสื้อสมุทร
เาโรธอะไรผมเนี่ย
"อืม" อน....หรอ? เาถอนหายใใส่ผมแล้วหันหลัเินนำเ้าไปในร้าน
เอาไีผมวรลับบ้านหรือวรไป้อเา? ฮื่อิสิแบฮยอน อือ..ั้นลับบ้านแล้วัน
ผมหมุนัวแล้วั้ใะเินไปที่ป้ายรถเมล์ที่อยู่แถวนั้นแ่ผมลับ้าวาไม่ออ หรือว่าวรไป้อี? โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยแล้วทำไมผม้อมาิให้มันปวหัว้วยเนี่ย
สุท้ายผม็ัสินใเินเ้าไปในร้านอาหาร
ผมๆนิหน่อยเพราะไม่รู้ว่าเาหายไปไหนแล้วเพราะเราลาันมาสัพั
ผมว่าผมยืนเอ๋ออยู่นานพนัานที่อยู่แถวนั้นเลยเินมาถามผมว่า 'ใุ่ลูหมารึเปล่ารับ' เอ๋.. ลูหมาั้นหรอ
ไอ้
ัป
ัน
ปาร์ :(
หลัานั้นพนัาน็เินนำผมไปในห้อ้านในสุอทาร้านผมเาว่ามันเป็นห้อวีไอพีแน่ๆ
ในร้านแ่ไว้อย่าสวยามผนัที่เป็นสีทอหรูหราัับพื้นระเบื้อสีำเาวับผมละสายาไปไหนไม่ไ้เลย พนัานนนั้นเปิประูให้ผมแล้วพูว่าุานยอลรออยู่้าในแล้ว
ผม้าวเท้าเ้าไป้าใน่อนะพบอาหารมามายอยู่บนโ๊ะ
โอ้โห........โรน่าิน ผมลืนน้ำลายลอแล้วมอนที่นั่พิับเ้าอี้้มหน้า้มาเล่นโทรศัพท์เาทำเหมือนผมไม่ไ้อยู่รนี้
เหอะ:( ผมเินเ้าไปแล้วนั่ลรเ้าอี้ฝั่ร้ามเา
"..."
"..."
อึอั....
ผมเียบเาเียบมีแ่เสียยุที่บินหวี่ๆอยู่้าหูผม ให้ายเถอะอนผมริหรอนี่ะไม่พูอะไรับผมเลยรึไ ผมบอรๆว่าผมหิวมาไ้แ่นั่มออาหารหลายอย่าที่วาอยู่บนโ๊ะแ่็ทำไ้แ่นั่มอเท่านั้นแหละ ยัยัไม่หยุเล่นอี
สุท้ายผม็ัสินใเอื้อมแนสั้นๆอผมไประาโทรศัพท์ที่อยู่ในมือัปัน
ไ้ผล... เาเยหน้าึ้นมามอแล้ว้อผมเอาสิ้ะเล่น้อาับผมหรอ ผมรับรอเาแพ้แน่ๆ
"เอาืนมา"
"ไม่"
"อย่าทำให้ผมหุหิ"
"ผมอยู่รหน้าทำไม้อสนใอย่าอื่นมาว่าผม้วย"
เี๋ยว... นี่ผมพูอะไรออไปเ้มีปุ่มอีิทำพูาปามั้ยรับโอ้ยแบฮยอน..
" ? " ผมเม้มปาแน่นแล้วหลบสายานที่้อผม เอาไีฮือผมทำอะไรไม่ถูแล้วนะ
"ะ..ือ ผมหมายถึ... นี่อนผมริหรอ"
"ุเปลี่ยนเรื่อ"
"ัปันนั่นแหละอบมา่อน"
"..." อ่าวเียบเลย.. เายอมพูับผมแล้วแ่ผมันไปทำให้โรธอี.. ัปันหยิบะเียบึ้นมาแล้วเลื่อนมือไปีบิมบับนั่นแล้วเอาเ้าปา
เา็้มหน้า้มาินโยไม่พูอะไรอี
"อโทษ"
"..."
๊าาาา....
"พี่"
"..."
"พี่านยอล... ไม่โรธแบฮยนนะ"
ู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมระเบิเป็นโโ้รั้น์
ผมเห็นัปันะัไปมือ้าที่มีะเียบับิมบับำลัเลื่นที่เ้าปานัวสูนิ่้าลาอาาศ เาละสายามามอหน้าผมแล้ว็้ออยู่แบบนั้น
"อะอะไรผม้อแล้วัป..เอ้ยพะพี่หายอนิ"
"เมื่อี๊พูว่าอะไร" ููยัะมาทำหน้าแบบนั้นใส่ผมอีหนอยแหนะวันหลัผมะไม่้อพี่เาแล้ว :(
"ไม่รู้! ผมหิวแล้ว" ผมหยิบะเียบึ้นมาแล้วทำไม่รู้ไม่ี้
"แ่นี้ยัอ้วนไม่พอ?"
ไอ้........................
เสียเพลเปิลอเบาๆลบวามเียบอผมับัปัน อนนี้เราทานอาหารันเสร็แล้ว ัปัน็ำลัไปส่ผมที่บ้านผมว่าผมเริ่ม่วหนัท้ออิ่มหนัา็หย่อน.. ผมยับัวเล็น้อยแล้วัท่าให้ัวเอนอนหลับไ้พอี
"พี่.." ผม้อนาึ้นไปมอนที่ำลัั้ใับรถ ผมเหลือบเห็นไฟรารที่ำลัเปลี่ยนาสีเหลือเป็นสีแ
"่ว็นอนถึเี๋ยวปลุ" น้ำเสียทุ้มที่ทำให้ผมเื่อฟัอีแล้วเอ่ยออมาเบาๆ เาเอี้ยวัวไปหยิบอะไรบาอย่าที่เบาะหลัแล้วสัพัผม็รู้สึถึวามนุ่มและลิ่นหอมอ่อนๆที่ลุมร่าายผมไว้
ัปันเอาเสื้อมาลุมให้ผม...
ผม่วเินว่าะิอะไร่อแล้วเลือที่ะปิหนัาลแล้วมเ้าสู้ห้วนิทรา
✖
"แบฮยอน"
"..."
"แบฮยอนรับ"
"อือ.." ผมพยายามเปิหนัาที่หนัอึ้แล้ว็้อปิาลเพราะแสไฟาในรถมันสว่า้ามาเินไป ผมหลับาแ่อยู่สัพัแล้วรู้สึถึแรโยที่หัว
"ถึแล้วเ้าบ้านไปนอนีๆ"
" '-' " ใเ้น.... ผมระพริบาปริบๆมอนที่เอาแนยาวๆมาพาบนหัวแล้วับโยไปมา
"มออะไร" เาเลิิ้วถามผม
มาทำับผมแบบนี้ไม่รู้สึอะไรบ้าหรือไนี่หัวใะระเบิออมาระโเ้นอยู่แล้วนะ
"เปล่า.." ผมเบี่ยหัวออมาเล็น้อยเพราะมือให่ๆเปลี่ยนาวานิ่ๆเป็นยี้หัวผมแทน
"หึ"
"ไปนะ.." ผมพูโยที่ไม่ไ้มอหน้าเาแล้วเอียัวไปเปิประูรถ ผมย้ายร่าัวเอออมาแล้วปิประูให้เา ผมว่าผมยัไม่หาย่วเลยผมิถึเียแล้ว
"แบฮยอน" ผมำลัหมุนัวเพื่อไปไุแบ้านแ่็้อหันลับมาหานที่ลระลมามอหน้าผม
"อือ"
"ฝันีรับ"
ผมว่าผมหาย่วแล้วล่ะ............
ทุนเรามาแล้ว
นอ่านหายหมแล้วมั้55555555555555555555555555555555555555555555
ูอนันสนุมั้ยเราเศร้ามาเราไม่ไู้5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
มาอัพให้แยะเราว่ามันยัไม่โอเเลยอ่ะแ่อ่านไป่อนแล้วันฮิฮิฮิฮิไปนอนแล้ว่ว
อ่านแล้วเม้นให้เราบ้าน้าถ้าเม้นให้เราะะอบุมาๆเลย
#ficcaptainpark
ความคิดเห็น