คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นาฬิกาเรือนที่ 3
กลางคืนที่เชียงใหม่ อุณหภูมิลดลงจนทำให้คนตัวเล็กถึงกับหนาวสั่น
กอล์ฟตื่นขึ้นมาเพราะรับรู้ถึงอาการของฐาได้ แต่ฐาสิหลับสนิท
กอล์ฟตัดสินใจเอาผ้าห่มของตัวเองห่มให้ฐา ผ้าห่มสองพื้นบนตัวฐาน่าจะพอทำให้ฐาอุ่นขึ้น
ก่อนจะล้มตัวลงนอน ….
"ไม่ดีขึ้นแฮะ ทำยังไงดีเนี้ย" ตัวฐายั่งสั่นอยู่เลย
กอดได้ไหม กอดดีไหม .. กอดแล้วจะตื่นไหมเนี้ย จะโดนว่าไหม จะโกรธหรือเปล่า ?
….. กอล์ฟตัดสินใจล้มตัวลงนอน หันหลังให้ฐา แต่ตัดใจยังไงก็นอนไม่หลับ
"ขอโทษนะฐา กอล์ฟไม่อยากให้ฐาไม่สบายนะ ถึงทำแบบนี้ " …… ฐาหลับอยู่นี่หว่า
"นี่บอกก่อนแล้ว กอดนะ " ….. กอล์ฟกอดฐาเพื่อให้ความอุ่น และฐาก็ได้รับมันอย่างเต็มที่
ตัวฐานิ่งลงและหลับอย่างสบาย แต่กอล์ฟใจเต้นแทบแย่ กล้ากลัวๆอยู่นานกว่าจะไหลหลับไป
……
ตอนเช้ากอล์ฟสะดุ้งตื่นก่อนฐา
"ดีนะที่ตื่นก่อน รอดไป" กอล์ฟก้มมองหน้าฐาก่อนจะหลุดยิ้ม มองสักพักก่อนจะลุกไปอาบน้ำ
และลงไปข้างล่าง
ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมา นอนอยู่บนเตียง เหมือนจะคิดทบทวนอะไรบางอย่าง
"ทำไมรู้สึกเหมือนโดนกอด"
"เฮ้ย ผ้าห่มตั้งสองผืน" ฐาคิดวนไปวนมา...
ฝีมือกอล์ฟแน่ๆ เพราะห้องนี้ก็มีเธอกับกอล์ฟนอนกันแค่สองคน
น่ารักจริงๆเลยนะกอล์ฟเนี้ย ฐายิ่งคิดยิ่งเขินอยู่นานสองนาน กว่าจะพาตัวเองไปอาบน้ำได้
"น้ำชา มีอะไรกินบ้าง" ฐาเดินลงมาเห็นน้ำชากำลังจัดโต๊ะ
"ลงมาก็หาของกินเลยแก ไปตามกอล์ฟมาดิ เห็นเดินไปสวนหลังบ้านอะ"
"โอเคได้เลย"
กอล์ฟนั่งดูรูปถ่ายจากกล้องตัวโปรด ภาพฐาบนรถไฟระหว่างทางมาที่เชียงใหม่
ภาพฐากับน้ำชา ภาพฐากับดอกไม้สวยๆ ภาพฐาตอนที่มองกล้อง และตอนที่ไม่ได้มองกล้อง
เขาเปิดดูทีละภาพช้าๆ นานๆ เก็บทุกรายละเอียดบนหน้าของคนในรูป ท้้งแววตา รอยยิ้ม
"กอล์ฟ ทำไรอยู่อะ"
"เฮ้ย ป่าว ดูรูปไง"
"รูปเหรอ รูปเมื่อวานใช่ป่ะ ดูด้วยดิ" ฐาเตรียมเข้าไปแย่งกล้อง
แต่กอล์ฟก็ใช้ความสูงเอาเปรียบ ยกกล้องขึ้นสูงสุดแขน
"อยากดู ตะโดดเอาให้ถึงดิ 55555"
"โหห มันยากนะนั้นนน ตัวสูงแล้วแกล้งเหรอ" ฐาพูดพร้อมกระโดดจะคว้ากล้อง
นั่งคู่หัวเราะกับการแย่งชิงกล้องกัน กอล์ฟแทบอยากจะเอากล้องถ่ายภาพฐาตอนนี้มาก
เพราะฐากำลังยิ้มอย่างมีความสุขมากๆ ยิ้มแบบที่เขาจะถ่ายเก็บไว้ แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่กดชัตเตอร์ในใจ
"กอล์ฟ ฐา เล่นไรกันเนี้ย ไปกินข้าวววเช้าา " น้ำชาตะโกนเรียก
"ฐาแกนี่ ให้มาตามกอล์ฟ กลายเป็นฉันต้องมาตามแกกับกอล์ฟแทน "
"5555 เล่นกันเพลินอะแก "
"หลงรักกอล์ฟแล้วอะดี๊ 5555555555 " น้ำชากระซิบพร้อมหยิกแก้มฐาเบาๆ
"บ้า ! " ฐาปัดแก้เขินก่อนจะเดินเข้าบ้านไปก่อน
ที่ถนนศิลปะดูจัดเป็นงานนิทรรศการศิลปะลาดยาว โชว์งานทุกรูปแบบ ทุกแขนง
กอล์ฟและฐาเดินดูรูปวาดแต่รูปอย่างช้าๆ สีน้ำแต่ละภาพลงทุกรายละเอียดอย่างสวยงาม
สีน้ำมันก็ไม่แพ้กัน สร้างมิติและความเงางามบนผ้าใบขนาดใหญ่ กอล์ฟกับฐามองดูชิ้นงาน
แลกเปลี่ยนความสนใจกันอย่างสนุนสนาน เพราะน้ำชาขอแยกตัวไปทำธุระ
ทำให้ตอนนี้ เหลือแค่กอล์ฟกับฐาแค่สองคนแล้วแหละ กอล์ฟก็ยังแอบมองฐาเรื่อยๆ
โดยที่ฐาเองไม่รู้ตัว ผลงานศิลปะดูสวยขึ้นไปอีก เพราะเขาได้มากับคนที่เขาแอบรัก
"สวยเนอะกอล์ฟ กอล์ฟวาดแบบนี้ได้ไหม" ฐาหันมาถาม
"วาดอะได้ แต่ทำไม่สวยเท่าผลงานพวกนี้หรอก 5555"
"กอล์ฟสอนเราวาดบ้างดิ อยากวาดเป็นบ้างอะ"
"อืมไว้กลับกรุงเทพเราไปหาที่วาดรูปกันนะ"
"จริงนะ สัญญาละนะ " ฐาทำหน้างอแงใส่คนตัวสูง
"โอเค ปะ ไปดูตรงนู้นต่อเถอะ รูปถ่ายเยอะเลย"
รูปถ่ายต่างๆดูปริ้นและจัดใส่กรอบกระจกเรียงกันสวยงาม
ภาพนก ภาพท้องฟ้า ภูเขา วัด ต่างๆ ถูกจัดเรียงตามทาง
ฐายืนดูรูปถ่ายดวงดาวตอนกลางคืน ดวงดาวแข่งกันส่องแดงให้ภาพจับ
และคงเป็นเพราะภาพๆนี้ที่มีพื้นภาพดำสนิท และคงเพราะกระจกของกรอบรูป
ทำให้ฐาเห็นภาพสะท้อนที่กอล์ฟกำลังยืนมองเธออยู่ด้านหลังไม่ไกล
กอล์ฟมองเราหรือเปล่า ด้วยความดำสนิทของพื้นหลัง นี่มันไม่ใช่กระจกเงา
ฐากลัวตัวเองจะคิดไปเอง. และยืนจ้องดวงตากอล์ฟอยู่นานผ่านภาพถ่าย
กอล์ฟเองก็จ้องตาฐากลับ จนสะดุ้งเอาเมื่อรู้ว่าตาฐากำลังจ้องสะท้อนกลับมา
"ฐา ไปดูตรงนั้นกัน " กอล์ฟต้องหลีกเลี่ยงภาพสีดำสะแล้วแหละ ก่อนที่ฐาจะรู้ความในใจสะก่อน
กอล์ฟฐาตัดสินใจกลับกรุงเทพกันคืนนี้แล้วเพราะฐามีงานที่ต้องทำ
น้ำชามาส่งทั้งสองคนที่สนามบิน ฐาไม่ไหวกลับการนั่งรถไฟแล้วสะอย่างนั้น
"ฐา แกมาอีกนะเว้ยย" น้ำชาบอกฐาพร้อมกอดกัน
"แกก็ไปหาฉันที่กรุงเทพดิ"
"ขอบคุณนะน้ำชาที่ให้เราพักที่บ้าน และก็มาส่งด้วย"กอล์ฟกล่าว
"ไม่เป็นไร เราฝากดูแลฐาด้วยนะ ดูแลดีๆนะกอล์ฟ"
"ได้ๆ โอเค 5555"
"ฝากดูแลอะไรกัน ฐาโตแล้วนะดูแลตัวเองได้น่า" ฐาแทรกขึ้น
ทุกคนจะลากันเสร็จและเดินทางขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพ
ความคิดเห็น