คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นาฬิกาเรือนที่ 4
หลังจากกลับจากเชียงใหม่ ฐาก็ไม่ได้ติดต่อกับกอล์ฟเป็นอาทิตย์
เพราะที่ทำงานของเธอหนักเอาการ กลายเป็นกอล์ฟที่ทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายโทรก่อน
"ฐา ทำไมหายไปเลย" กอล์ฟพูดแทรกทันทีที่ฐารับสาย
"ไม่ได้อยากหายหรอกนะ แต่งานยุ่งอะ คิดอะไรไม่ออก"
"งานอะไร กอล์ฟช่วยได้ไหม"
"งานเสนอสินค้าอะ ไม่เป็นไรหรอกกอล์ฟ"
"อืม งั้นพรุ่งนี้ว่างไหม"
"วันเสาร์ ก็ว่างอะ แต่ฐาอยากคิดงานมากกว่า"
"โห่ อย่าเพิ่งเลย ไปเที่ยวก่อนดีกว่า อาจจะได้ไอเดียดีๆก็ได้"
"กอล์ฟจะพาไปไหนเหรอ"
"คลองบางหลวง"
"ไม่เห็นเคยได้ยินเลย จะสนุกไหมเนี้ย"
"จะไปไม่ไปอ่า"
"ก็ได้ งั้นพรุ่งนี้กอล์ฟมารับฐาที่บ้านนะ ?"
"โอเคได้เลย เจอกันพรุ่งนี้นะ"
สำเร็จ ในที่สุดกอล์ฟก็ชวนฐาไปเที่ยวได้สำเร็จ เขาทนกับการคิดถึงผู้หญิงคนนี้ไม่ไหว
ยิ่งดูรูปภาพที่เพิ่งล้างออกมา ภาพฐาหลายร้อยแผ่นถูกกองอยู่บนโต๊ะทำงานของกอล์ฟ
กอล์ฟเลือกรูปๆนึงมาเป็นแบบ ก่อนจะหยิบพู่กันจุ่มกับสีน้ำมันไปละเลงบนผ้าใบ
วันรุ่งขึ้นกอล์ฟกลับรถไปตามที่อยู่ที่ฐาส่งให้ในไลน์
รถกอล์ฟจอดหน้าบ้านทาวเฮ้าท์หลังสีขาว แต่นี่มัน8โมงเช้าเองนะ รีบไปป่าว
กอล์ฟไม่กล้าที่จะเดินเข้าไปในบ้าน ไม่กล้ากดกริ่ง
"ถึงแล้วนะ รออยู่หน้าบ้าน " กอล์ฟส่งไลน์หาฐา แต่ว่า ฐายังนอนไม่ตื่นเลย
ฐาหลังจากตื่นได้สักพักก็อาบน้ำแต่งตัว และนึกขึ้นได้ว่าวันนี้กอล์ฟจะพาไปเที่ยว
"กอล์ฟจะออกจากบ้านยังน่า" ฐาคิดพลางเปิดโทรศัพท์จะโทรหากอล์ฟ
… ถึงแล้วนะ รออยู่หน้าบ้าน .. ส่งมาตั้งแต่8โมง เฮ้ยนี่มัน10กว่าโมงแล้วนี่หว่า
ฐารีบวิ่งลงไปหน้าบ้าน เห็นกอล์ฟเปิดกระจกรถนั่งเล่นเกมในมือถืออยู่
"นี่กอล์ฟ แล้วทำไมไม่โทรเรียก กดกริ่งก็ได้ ส่งแค่ไลน์ แล้วใครจะไปตื่นหละ"ฐาทำหน้าดุใส่กอล์ฟ
"แฮ่ ก็คิดว่าตัวเองผิดเอง ลืมบอกเวลาฐา ไม่เป็นไร รอได้"
"รอได้เหรอ งั้นรออีกสักชม.นะ เข้าบ้านก่อนเดี๋ยวมา"
"พูดจริงป่ะเนี้ย" นี่ก็รอมา2ชม.กว่าละน้าาาคุณฐา
"ล้อเล่น ไปเอากระเป๋าแปปนึง 55555 "
"โอเคๆ 5555555"
"กอล์ฟ ทำไมถึงพาไปที่นั้นเหรอ มันมีอะไรเหรอ"ฐาหันมาถามคนที่ขับรถ
"คิดว่าอย่างเราสองคนจะไปที่ไหนได้อีกละ ถ้าไม่ใช่งานศิลปะ 55555"
"ว่าแล้ว มีงานศิลปะที่ไหน มีกอล์ฟกับฐาที่นั้นเนอะ"
"มีกอล์ฟกับฐาเหรอ " กอล์ฟพูดย้ำแล้วยิ้มให้ร่างบาง
"อืม มีกอล์ฟกับฐา " ฐาพูดทั้งๆที่ตัวเองก็เขินเหมือนกัน
ไม่นานร่างสูงก็พาเด็กน้อยมาถึงสถานที่เที่ยวจนได้ เธอซนและตื่นเต้นกับทุกอย่าง
ทั้งให้อาหารปลา ตื่นเต้นกับการเห็นวิธีชาวบ้านแบบติดคลอง บ้านไม้เก่าๆ
สร้างเรียงกันยาวเป็นทอด กอล์ฟไม่ลืมกล้องตัวโปรดที่ัตั้งใจเอามาถ่ายรูปฐา
ถ่ายทุกตอนเก็บไว้ ทุกรอยยิ้มของฐา กอล์ฟไม่มีทางได้ลืมมันแน่ๆ
จนเดินไปสุดทาง บ้านไม้หลังใหญ่ทุกสร้างเป็นโรงละครหุ่นเชิด
ร่างบางดูคณะหุ่นเชิดเล่นละครอย่างตั้งใจ
"แสดงเก่งจังเลยเนอะกอล์ฟ ไม่คิดเลยว่าที่แบบนี้จะมีโรงละครอยู่"
"กอล์ฟชอบที่นี่นะ " กอล์ฟพูดพร้อมจุงมือฐาไปยืนริมคลอง
"กอล์ฟมาบ่อยหรือเปล่า"
"มาทุกครั้งที่อยากมาเลยแหละ" กอล์ฟนั่งลงเอาเท้าแช่น้ำคลอง
"ดีใจ กอล์ฟจะได้มาฐามาอีก" ฐานั่งลงตามกอล์ฟและชิดกันมาก
"ฐาก็ชอบเหรอ ตอนจะพาฐามา กอล์ฟก็ภาวนาให้ฐาชอบที่นี่เหมือนกัน"
"งั้นคำภาวนาของกอล์ฟก็เป็นจริงแล้วแหละ" ฐายิ้มให้คนตัวสูง
…. กอล์ฟไม่รู้ว่าทั้งหมดนี่จะเรียกว่าอะไร เขาไม่เคยหวังอะไรตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว
ไม่คิดจะเรียกร้อง ไม่ได้ต้องการบอก อะไรที่ฐาให้มา เขายอมรับไว้ได้หมดทุกอย่าง
"เราชอบกอล์ฟนะ..........................." ฐาพูดขึ้นพร้อมยิ้ม
"เราว่ากอล์ฟรักศิลปะมากเลย เราว่ารักแล้วนะ ยังไม่ได้ครึ่งนึงของกอล์ฟเลยอะ" ฐาพูดต่อ
กอล์ฟใจเต้นแทบตายกับประโยคแรก ถึงมันจะเปนเหตุผลที่เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนเขา
แต่ก็เอาเถอะ . แค่ฐามีความรู้สึกดีให้ . มันก็ดีมากพอแล้วหนิ
"ขอบคุณนะ งั้นรอกอล์ฟตรงนี้แปปนึงนะ" กอล์ฟลุกขึ้นไปหยิบอุปกรณ์วาดภาพสีน้ำมา
กลับมานั่งที่เดิม เอากระดาษร้อยปอนด์ติดกับแผ่นกระดาษชุดนึงให้ฐา ก่อนจะทำให้ตัวเองบ้าง
"เรามาทำสัญญาที่เราเคยให้ไว้ตอนอยู่เชียงใหม่กัน จำได้ไหมมมม" กอล์ฟหันไปถาม
"กอล์ฟจะสอนฐาวาดรูปเหรอ"
"เรื่องแบบนี้สอนกันไม่ได้หรอก ต้องลองทำเอง"
"กลัวทำไม่สวยอ่า" ฐาทำหน้างอแง
"เห็นอะไรก็วาดตามนั้นแหละนะ" กอล์ฟยื่นดินสอให้ร่างบาง
กอล์ฟใช้เวลาพักใหญ่วาดภาพที่เห็นลงกระดาษอย่างละเอียด
ส่วนฐาก็วาดๆลบๆอยู่นานกว่าจะได้ดั่งใจที่ต้องการ
กอล์ฟผสมสีน้ำลงถาดและปาดไปเรื่อยๆจนทั่วทั้งแผ่น ฐาค่อยๆทำตามอย่างที่กอล์ฟทำ
แต่สีน้ำคงจะยากเกินไปสำหรับคนเพิ่งเคยครั้งแรกสักหน่อย ผลงานของกอล์ฟถูกวางเทียบกับของฐา
"โหหห กอล์ฟทำสวยมากเลย แงงง แล้วดูของฐาดิ" ฐางอแงหนักขึ้นอีก
"เอาน่า ทำได้แค่นี้เก่งแล้ว "
"ฐาชอบรูปที่กอล์ฟวาดจัง ทำไมวาดสวยขนาดนี้อะ" ฐาพูดกับกอล์ฟที่กำลังเก็บผลงานอยู่
"งั้นเราแลกกัน กอล์ฟจะเก็บงานฐาไว้ ส่วนฐาก็งานกอล์ฟไปนะ" กอล์ฟยื่นผลงานตัวเองให้ฐา
"จริงป่ะ ขอบคุณนะกอล์ฟ เราจะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย 555"
"จ้าา กลับบ้านเถอะ จะเย็นละเนี้ย"
กอล์ฟยิ้มให้ฐาอีกครั้ง ยิ้มจนคนตัวเล็กเขิน ก่อนจะพาคนตัวเล็กส่งถึงบ้านก่อนจะมืด
"กอล์ฟ ขอบคุณมากนะ จริงๆเราได้ไอเดียไปทำงานด้วยแหล่ะ"
"อืมไม่เป็นไร เวลาคิดงานไม่ออกก็บอกกอล์ฟนะ จะได้พาไปเที่ยว"
"ถ้าคิดออกแล้วพาไปไม่ได้เหรอ"
"ได้ดิ ได้หมดแหละ"
"งั้นขับรถกลับบ้านดีๆนะกอล์ฟ ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ" ฐาโบกมือให้กอล์ฟ
"โอเคคะ"
กอล์ฟมองฐาเดินเข้าบ้านจนไม่เห็นฐาแล้วถึงขับรถออก
…… ขอให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้นานๆ เป็นแบบนี้ไปเป็นแสนปีเลยก็ได้นะ :)
ความคิดเห็น