คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สวัสดี คุณเนื้อคู่ 6. [100%]
6
หวง .
ลมเย็นเอื่อยๆที่พัดเข้ามาจากด้านนอกของห้อง สะกิดให้ร่างสูงโปร่งที่นอนขุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มบนโซฟาตัวยาว ค่อยๆกระพริบตาปริบๆ มือบางดันเตียงนุ่ม แล้วยันตัวเองให้อยู่ในท่านั่ง
ตากลมมองซ้ายขวา หาพี่ชายเจ้าของห้องที่ตอนนี้หายไปไหนก็ไม่รู้ ก่อนที่สายตาจะไปสะดุดกับกระดาษโน๊ตสีเหลืองใบเล็กที่วางแหมะอยู่บนโต๊ะกระจกข้างๆ มือบางหยิบมาอ่านซักแป๊ป ก่อนจะบ่นอุบอิบกับตัวเอง แล้วอมยิ้มเบาๆ
“จุ๊บพ่องสิพี่คริส... ><”
มือบางกำกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กไว้ในมือแน่น ก่อนจะนั่งก้มหน้าบิดไปบิดมาด้วยความเขิน พลันหัวสมองก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืน ยิ่งทำให้รู้สึกเขินเข้าไปใหญ่
พยายามกลั้นใจไม่ให้บ้าไปมากกว่านี้ มือบางเอื้อมไปหยิบรีโหมตโทรทัศน์ที่วางอยู่ข้างๆ มากดเปิดหารายการโทรทัศน์ที่ตัวเองชอบ แล้วนั่งไขว่ห้างดูอย่างอารมณ์ดี วันนี้ชวนพี่คริสไปกินพุลโกกิกันสองคนดีกว่า... ~
กริ๊ก...
ร่างบางที่ตีหน้าบึ้ง เดินนวยนาดออกมาจากห้องนอนเล็ก ตากลมเหลือบหางตาไปมองหญิงสาวที่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลัง ก่อนจะกลับมาถอนหายใจกับตัวเอง...
ลืมไป... ยัยป้านี่อยู่ด้วยนี่หว่า
“คริสอยู่ไหน”
เสียงเล็กเอ่ยถามห้วนๆ ชานยอลหันมามองด้วยหางตาแป๊ปนึง ก่อนจะหันกลับไปเชิดหน้า
“นี่... ฉันถามทำไมไม่ตอบ”
“แล้วทำไมจะต้องตอบ”
“นี่... แก อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ !” มือบางยกขึ้นชี้หน้า ก่อนจะกระทืบเท้าปึงปังอย่างเอาแต่ใจ
“โว๊ะ... น่ารำคาญ ก็อยู่ด้วยกันตรงนี้เนี่ย พึ่งตื่นเนี่ย จะไปรู้ไหมล่ะฮะ” เสียงทุ้มหันไปตวาดแว้ด ก่อนจะปาหมอนใส่หน้าหญิงสาวจนตัวสั่น แล้วแอบแลบลิ้นใส่
เจสสิก้ากำหมัดแน่น ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่ง มือบางหยิบหมอนที่ถูกปาอยู่ตรงพื้นขึ้นมาก่อนจะปากลับ แต่เจ้าตัวสูงก็ดันรับได้ ร่างบางระหงส์เดินเข้าไปนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วนั่งไขว่ห้าง บวกกับหน้าตาที่ดูเย่อหยิ่งเสียจนปาร์คชานยอลหมั่นไส้เสียเหลือเกิน
“หึ... นายคิดว่าของปลอมมันจะน่าสนใจมากกว่าของจริงหรือไง”
“ปาปีดูดั้บปั้ปปั้ปปา”
“ชิ ! ... ของแท้มันก็ดีกว่าของปลอมอยู่วันยันค่ำ !”
“จริงอ่ะ”
“อย่ามากวนโมโหฉันนะยะ !!” ร่างบางลุกขึ้นแล้วผลักไหล่บางของชานยอลจนเซ
“นี่... น่ารำคาญว่ะ ทำไมไม่ลองทำตัวให้ดูมีค่าบ้างวะ ไล่ตามผู้ชายเค้าเนี่ยไม่เหนื่อยอ่อวะ แกล้งเป็นสำออยจะล้มแหล่ไม่บ้มแหล่นี่เมื่อยป้ะ จูบผู้ก่อนนี่อายป้ะถามจริง”
ร่างสูงโปร่งเอ่ยถามเสียงติดรำคาญ เจสสิก้าชี้หน้าเตรียมจะอ้าปากด่า ชานยอลแลบลิ้นใส่แล้วส่ายหน้าไปมา
เจสสิก้ากรีดร้องเสียงดังเหมือนคนบ้า ก่อนจะพุ่งไปตบหน้าเด็กตัวสูงที่ยืนทำหน้ากวนอยู่จนเซเพราะแรงตบ
โหย... ตบกู กูไม่ยอม
ชานยอลใช้มือกระชากแขนเล็กๆของหญิงสาวขึ้นมาบีบจนเกิดรอยแดง เหมือนอะไรในตอนนี้มันครอบงำจิตใจไม่รู้... นึกถึงตอนที่ผู้หญิงคนนี้จูบ กอด ซบ... นึกแล้วมันก็แค้นขึ้นมาตงิด... คิดแล้วก็ไม่อยากมาให้ยุ่ง ไม่ต้องการให้ยุ่ง... ไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนนี้ หรือคนไหน หน้าไหนยุ่งกับคริส ไม่ต้องการให้อยู่ใกล้แม้แต่คืบเดียว........................
“เธอคิดว่าฉันไม่รู้จุดประสงค์ของเธอหรือไงกันเจสสิก้า”
“แกเป็นอะไร ฉันเจ็บ !”
“ผู้ชายเค้าไม่สน... จะดิ้นรนไปเพื่ออะไรวะ ทำเป็นสำออย... เจ็บนั่นเจ็บนี่... ทีนี้ล่ะมีแรง สนุกไหม... ถามจริงๆ สนุกมากไหม”
“เหอะ...”
“...”
“ฉันอยู่ข้างๆคริสมาตลอด เป็นเพื่อนที่ดีให้คริสมาตลอดห้าปี ทำให้คริสทุกอย่าง เค้าอยากได้อะไร อยากไปไหน ฉันก็หามาถวาย... แต่พอแกมา... แกเข้ามาในชีวิต แกแย่งเค้าไปจากฉัน !” เสียงเล็กตะโกนใส่หน้าชานยอลอย่างเหลืออด ก่อนจะสะบัดมือตัวเองให้ออกจากการเกาะกุม ก่อนจะฟาดเข้าไปที่เเก้มขาวอีกหนึ่งฉาด
“แกแย่งเค้าไปจากฉัน... เค้าคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน คริสเป็นคนที่ฉันรัก เพราะแก... คริสถึงไม่รกฉัน... ฮึก แกคนเดียว”
“เธอพร่ำอะไรของเธอ... เธอมโนคิดไปเองว่าพี่คริสรักเธอหรือเปล่ากันนะ...”
“หุบปาก หุบปาก !!!!!!!” ร่างเล็กใช้มือตบเข้าไปอีกฉาด จนร่างโปร่งเริ่มโมฌห มือบางผลักหญิงสาวจนตัวปลิวไปกองที่พื้น พอดิบพอดีกับที่ร่างสูงของใครบางคนเปิดประตูเข้ามาพอดีพอดี
“ชาน... ชานยอล นายทำอะไร”
นี่ไม่ใช่ละครน้ำเน่าช่องหนึ่งสองสามสี่ห้าหกเจ็ดแปด ที่นางเอกจะตบนางร้าย แล้วพระเอกเข้ามาเห็นช็อตเด็ดนั้นพอดีหรอกนะ คริสคงไม่โง่เหมือนพระเอกละครน้ำเน่าหลังข่าวหรอก... มั้ง
“เมื่อกี้นายทำอะไร” เสียงเข้มเอ่ยถามร่างสูงโปร่งที่ยืนกรอกตาไปมาอยู่กับที่ ก่อนจะหันไปพยุงหญิงสาวที่นั่งกองทำมารยาอยู่ที่พื้นอย่างน่าสงสาร
“แล้วเห็นยังไงล่ะ”
“ทำอย่างนี้ทำไม...”
“ทำ... อะไร ”
“คริส... ฉัน ฉันเจ็บ...”
เสียงเล็กเอ่ยพลางบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสาร แล้วคริสเองก็ฉลาดพอที่หลงเชื่อ ชานยอลอยากจะทึ้งหัวตัวเองซักสองสามที กับความซื่อของผู้ชายคนนี้
“เหอะ...เก่ง”
“หมายความว่ายังไง” ร่างสูงหันมาถามเด็กหน้าบึ้งด้วยสายตาดุๆแบบที่ไม่เคยทำ
พี่คริสไม่เคยขึ้นเสียงเเข็งใส่... ไม่เคยมองด้วยสายตาดุแบบนั้น... ไม่เคยพูดจาห้วนๆขนาดนั้น เมื่อตอนที่โมโหเรื่องไปผับกับแบคฮยอนก็ยังไม่ขนาดนี้...
น้อยใจ...
น้อยใจ... ทำไมวะ รู้สึกแน่นและจุกที่หน้าอก... ขอบตามันร้อนขึ้นมาแปลกๆ มือไม้มันก็สั่นไปหมด เหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ ยิ่งมองเวลาที่คริสเข้าไปประคบประหงมผู้หญิงคนนั้นแล้วยิ่งโกรธ โกรธ โกรธมากๆ... ทำไมเป็นอย่างนี้ก็ไม่รู้
“ผมจะไปหาแบคฮยอน” พูดบอกห้วนๆ ก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทั้งๆที่ยังใส่แค่ชุดนอนตัวเดิมตั้งแต่เมื่อคืน
“เดี๊ยวชานยอล... ชานยอล เดี๊ยว” เตรียมจะลุกวิ่งออกไปตาม แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงร้องโอยของเพื่อนสาว
ทำไมงี่เง่าอย่างนี้นะชานยอล...
//////////////// 50% ////////////////
“โหยมึง... ถ้าเป็นกูนี่จะเข้าไปตบหน้าซักฉาดสองฉาด จิกหัวโขกโต๊ะให้เลือดอาบ แล้วไปเอาไม้ตียุงมาตีหัวไอพี่คริสซักสี่ห้าทีให้หายโง่เลยคอยดู” เสีงแหลมๆพูดขึ้นมาแว้ดๆไม่หยุดหย่อน น้ำลายเม็ดแล้วเม็ดเล่ากระเด็นใส่หน้าเพื่อนร่างโปร่งจนเต็มไปหมด
สิวจะได้ขึ้นก็คราวนี้แหละปาร์ค ชานยอล - * -
“เออ...”
“มึงอยู่เฉยๆได้ไงวะชานยอลลลลลลลลลลลลลลลลล”
มือเล็กฟาดป้าบเข้าไปที่หัวกลมของเพื่อน ชานยอลหันมาตวัดค้อนใส่ ก่อนจะหันหน้าไปอีกด้าน อยู่ดีๆขอบตาก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา หัวกลมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปด้าานบน เพื่อไม่ให้อะะไรบางอย่างไหลออกมาจากตา
เป็นอะไรชานยอล...
“ช่างเค้าดิ่... ทำไมต้องแคร์ ไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็แค่คนที่เราอาศัยบ้านเค้าอยู่ก็แค่นั้นอ่ะ จะมีสิทธิไปทำอะไรเค้าวะ” พูดออกมาเสียงหงอยๆ แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนรักแล้วจิปากออกมาอย่างหมั่นไส้
มือเรียวสวยจิกผมนุ่มของเพื่อนแล้วส่ายไปมาอย่างแรงจนเจ้าตัวร้องโอยออกมาเพราะเจ็บ ขายาวถีบเพื่อนรักให้ออกห่างจากตัวเอง ก่อนจะถูกตบป้าบเข้ามาที่กลางกระหม่อมอีกหนึ่งครั้ง
“กูเจ็บ”
“ไอชานยอล มึงคิดว่ากูเดาใจมึงไม่ออกหรือไงวะ... โถ่ ทำเป็นเต๊ะ ขนาดนี้แล้ว มึงชอบพี่เค้ามึงก็บอกกูมาเถอะ จะปิดไว้หาสวรรค์วิมาณให้มันได้อะไรขึ้นมากันอะกูอยากถามมึงจริงๆ สายตามึง อะไรอีกมากมายที่มึงแสดงออกมาแม่งก็ชัดเจนขนาดนี้แล้ว แล้วการกระทำของพี่คริสอีก... เค้าก็แสดงออกขนาดนั้นว่าเค้าจีบมึงอยู่... กูว่าสมควรว่ะ ทำเป็นเล่นตัวอยู่นั่น มึงมันโง่ชิบหาย มีของดีอยู่กับตัวเองแต่ก็ไม่คิดจะแยแส”
แบคฮยอนพล่ามยาว จนเพื่อนร่างสูงต้องก้มหน้าหงอยกับประโยคแสนยาวที่กระแทกอกจนจุุก มือบางกำชุดนอนลายคิตตี้ที่คริสซื้อให้เอาไว้แน่น... น้ำตาค่อยๆไหลลงมาจากตากลมโตอย่างไม่รู้ตัว
“โหย... มึงอย่าร้องไห้ดิ กูแพ้น้ำตาอยู่ ไปอาบน้ำแล้วเอาชุดไปเปลี่ยนก่อนไป กูเหม็นชิบหาย”
ผลักเพื่อนตัวสูงที่นั่งสะอึกสะอื้นเช็ดน้ำตาพลางใช้มือปัดอากาศเปล่าๆไปมาให้เข้าห้องน้ำ ก่อนจะยื่นผ้าขนหนูผืนหนาไปให้ พลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ทำไมตัวเป็นนางเอกละครช่องเจ็ดอยู่นั่นแหละเพื่อนกู”
“คริส...”
มือบางแตะไปที่ไหล่หนาของร่างสูงที่นั่งเหม่อลอยออกไปข้างนอกจนสะดุ้ง ก่อนจะหันไปยิ้มแหยๆกับหญิงสาว เจสสิก้าจับมือหนามาไว้ที่ตัก แล้วกุมมันไว้หลวมๆ คริสพยายามชักมือกลับแล้วยิ้มแหยไปให้
“พอดีฉันเห็นนายเหม่อน่ะ..”
“อืม... ฉันว่ามันดึกแล้ว... ชาน... ชานยอลหายไปไหน... ไม่รู้ ฉันควรจะไปตาม” ร่างสูงยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกจากห้อง แต่ก็ถูกมือเล็กดึงไว้
“ใจนายมีแต่เด็กคนนั้นสินะคริส”
“เจสสิก้า...”
“ทำไม... ทำไม ทำไม... เด็กคนนั้นมีมีดีตรงไหนกัน ฉันเป็นผู้หญิง ฉันสวยกว่า ฉันเป็นที่ต้องการของผู้ชายเกือบทุกคนบนโลกใบนี้ ถ้าเทียบกับเด็กคนนั้นที่แทบจะไม่มีดีอะไรเลย... ตัวก็สูงเก้งก้าง ตาปูด หูกาง เทียบกับฉันไม่ติดเลยนะคริส... แล้วนายทุ่มเทให้หมอนั่นไปมากขนาดไหน... นายเคยได้อะไรตอบแทนบ้างหรือเปล่า แต่ทำไมนายยังสนใจแต่เด็กคนนั้นล่ะคริส !!”
มือบางเขย่าแขนแกร่งไปมา น้ำตาไหลเผาะลงมาจากตาคู่สวยทีละหยด คริสกำมือแน่น ก่อนจะหันไปเกลี่ยน้ำตาจากแก้มใสของหญิงสาว
“เธอเข้าใจความหมายของคำว่าความรักขนาดไหนกันเจส”
“ฮึก...”
“ความรักน่ะ... แค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุขมันก็มากพอแล้ว เราเห็นเค้ามีความสุข เราก็มีความสุข ฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าชานยอลเองคิดยังไงกับฉัน... แต่ถ้าสิ่งที่ฉันทำให้ทุกอย่าง ทำให้เค้ามีความสุข ฉันก็ดีใจจนอยู่ไม่สุขแล้วล่ะ...”
“หึ... ขอโทษคริส ฉันไม่ใช่นางเอก”
“ฉันก็ไม่ใช่พระเอกที่เริดเลอมาจากที่ไหนหรอกเจสสิก้า... ฉันก็แค่คนคนนึงที่อยากทำให้คนที่ฉันรักมีความสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้... เพราะว่าความรักมันขึ้นอยู่ที่คนสองคน ไม่ใช่คนแค่คนเดียว... เธอรักฉัน... แบบว่า... มากกว่าเพื่อน แต่ฉันคิดกับเธอ... แค่เพื่อน ใจเรามันไม่ตรงกัน... แค่นั้น มันก็จบ”
มือหนาเลื่อนไปวางไว้บนไหล่บางของหญิงสาวอย่างเบามือ เจสสิก้าปล่อยโฮมาอย่างหนักก่อนจะโผลเข้ากอดร่างสูงจนเซ
คริสใช้มือลูบหัวหญิงสาวพลางพูดปลอบ ก่อนจะยิ้มหวานให้ นิ้วเรียวยาวเกลี่ยน้ำเม็ดใสที่ไหลลงจากตากลมอย่างแผ่วเบา
“ฉันรักนายมาก... ฉันรักนายมากจริงๆคริส...”
“ขอบคุณนะเจสสิก้า...”
“ฉันรักได้แค่ชานยอลคนเดียวจริงๆ”
--------------------
มาต่อแล้วค่า5555555555555555555555
ป.ล งานไซน์เอ็กโซ่ มีแม่ยกคริสยอลคนไหนจะไปกันบ้างคะ
ความคิดเห็น