คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : สวัสดี คุณเนื้อคู่ 5. [100%]
5
“จะนั่งอย่างนี้อีกนานไหมเนี่ย”
ร่างสูงโปร่งในชุดนอนลายคิตตี้สีชมพูหวานแหวว ที่โดนคนบ้าตัวสูงบังคับให้ใส่ เพราะเป็นคนซื้อมาให้ นั่งหน้ามุ่ยคิ้วขมวดหากันจนเป็นปมใหญ่ เพราะโดนคนตัวใหญ่บังคับขู่เข็นให้ดูฟุตบอลเป็นเพื่อนโดยการกอดล็อคคอไว้แน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
คริสยิ้มลอยหน้าลอยตา มืออีกข้างที่ว่างก็คอยหยิบขนมเข้าปากทีละคำ ทีละคำแล้วเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยด้วยท่าทางการกินที่น่าหมั่นไส้ จนคนโดนล็อคคออยู่อยากจะเด้งตัวเองขึ้นมาตะปปหน้าด้วยมือของตัวเองซักทีสองที
“กินมะๆ อร่อยมากกกกกกก” พูดเสียงกวน ก่อนจะใช้มือหนายัดขนมเข้าปากเด็กหน้ามุ่ย แล้วหันไปตะโกนเชียร์บอกโดยมีร่างบางๆดิ้นขลุกขลักอยู่ที่อก
“เดี๊ยวนี้กวนตีนขึ้นเยอะเลยนะ”
“โหยไรอ่ะ”
พูดเสียงอุบอิบพลางส่ายหน้าไปมา ก่อนใบหน้าคมจะเลื่อนหน้าตัวเองไปให้ชิดกับอีกฝ่าย ชานยอลพยายามใช้มือตัวเองดันหน้าของไอติ๊งต๊องที่กำลังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้อย่างบ้าคลั่ง แทบจะทั้งจิก ทั้งตบ จนคริสต้องปล่อยเด็กหน้างอให้เป็นอิสระเพราะความเจ็บ
ถ้ามึงจะมามุขนี้อีกอ่ะนะพี่คริส...
“เมื่อตอนกลับบ้านยังยืนเขินพี่อยู่เลยอ่ะ”
“เขินพ่องเหอะ” ตอบกลับพลางทำหน้ามุ่ยกอดอก...
ไอจะว่าเขินมันก็เขินจริงๆอ่ะแหละ เขินมากๆด้วย..
ชานยอลจ้องหน้าไอคนที่นั่งดูบอลอย่างอารมณ์ดี ด้วยความเคียดแค้นปนเขินอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่มาอยู่กับไอผู้ชายคนนี้แล้วเค้าอาการขึ้นลง ขึ้นลงแปลกๆเหมือนคนเป็นประจำเดือน (?) ยังไงก็ไม่รู้
เพราะบางทีที่เห็นหน้าแล้วก็รู้สึกโมโหขึ้นมาดื้อๆ โมโหแบบไม่มีสาเหตุ โมโหแบบไม่รู้จะโมโหยังไง ยิ่งเวลาชอบทำหน้ากรุ้มกริ้ม ชอบยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วทำท่าจะจูด้วบปากเค้าตลอดเวลานี่ยิ่งโมโห... โมโหจะอยากจะระเบิดตัวเองอยู่ตรงนั้นซะดื้อๆ
ก๊อก ก๊อก
“ใครมาหว่า”
“นั่งอยู่อย่างนี้จะรู้ป้ะล่ะโว๊ะ”
โวยวายเสียงดังแก้อาการเขิน ที่อยู่ดีๆก็โผล่พรวดขึ้นมา ขายาวย่ำเท้าปึงปังเดินไปเปิดประตูห้องพลางแอบยิ้มเล็กๆ แต่เมื่อรู้ว่าใครมา ปากก็หุบยิ้มเองแบบอัติโนมัติทันที...
ตากลมจ้องหน้าคนมาใหม่นิ่ง ก่อนจะหันหัวกลับไปมองเจ้าของห้องที่นั่งมองเค้าอยู่ตรงโซฟา
คริสมองหน้าชานยอลอย่างสงสัย ก่อนจะพาตัวเองเดินไปที่ประตู
“ใครมาหรอชาน... เอ่อ เจสสิก้า”
“คริส...”
ร่างบางระหงส์โผเข้ากอดร่างสูงใหญ่จนตัวเซ พลางสะอื้นร้องไห้อยู่ในอกจนตัวโยน... คริสใช้มือลูบเส้นผมยาวแผ่วเบา พลางพูดปลอบใจบอกให้หยุดร้องไห้ ก่อนจะพยุงร่างไร้เรี่ยวแรงเข้าไปนั่งบนโซฟาตัวยาว
โดยมีสายตาของใครอีกคนที่ยืนมองอยู่ด้วยใบหน้าบอกอารมณ์ไม่ถูก...
เหมือนส่วนเกินยังไงไม่รู้เรา...
////////////////////// 10% ///////////////////////
“คริส... ให้ฉันอยู่กับนายนะ ฉัน... ฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วจริงๆ... ฮึก”
เสียงร่ำไห้จากปากของหญิงสาวร่างบาง ที่กำลังโผเข้ากอดคนตัวสูงที่นั่งเก้ๆกังๆอยู่บนโซฟา หัวกลมซบที่อกกว้าง ทำให้คนที่ยืนมองอยู่ รู้สึกแปลกๆขึ้นมาซะได้
รู้สึกว่าอยากจะเข้าไปแทรกกลางเหลือเกินแฮะ...
“จะ... ใจเย็นๆนะเจสสิก้า... ยังเค้าก็พ่อแม่เรา มีปัญหาอะไร... ก็คุยกันได้” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเบาๆ มือหนาคอยลูบหลังปลอบโยนอย่างอ่อนนิ่ม ตาคมเหลือบไปเห็นเด็กตัวสูงยืนปั้นหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ
ชานยอลยืนมองร่างบางระหงส์ในอ้อมกอดของคริสด้วยความรู้สึกแปลกๆ วูบนึงก็คิดเรื่องที่ไม่ควรคิดขึ้นมาในสมอง หัวกลมค่อยๆส่ายหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดไม่ดีออกไป
“ก็ได้... ฉันให้เธออยู่จนกว่าเธอจะพร้อมนะ แต่ฉัน... อยากให้เธอใจเย็นนะ”
คริสพยักหน้าหงึกหงักพลางพูดปลอบประโลม เจสสิก้าค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างหนัก น้ำใสจากตากลมโตไหลลงจนเปรอะเปื้อนไปหมด คริสค่อยๆใช้มือเกลี่ยน้ำตาจากแก้มใสเบาๆ ก่อนจะส่งยิ้มอบอุ่นให้
โดยมีคนตัวโตที่ยืนมองอยู่... เผลอกำมือแน่นแบบไม่รู้ตัว
“เธอไปนอนก่อนนะ... มันดึกมากแล้ว พรุ่งนี้ตื่นสายไม่สวยนะ” เสียงเข้มพูดขึ้น พลางระบายยิ้มอ่อนๆ เจสสิก้าพยักหน้าเบาๆ ขาเรียวสวยพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนแต่ ก่อนที่จะล้มหงายลงไป แต่ดีที่มีคนตัวสูงคอยรับอยู่...
“หึ...”
คริสค่อยๆพยุงร่างบางระหงส์ไปที่เตียงนอนในห้องเล็ก โดยมีร่างสูงโปร่งของใครอีกคน ที่เผลอเดินเข้ามาโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวค่อยๆล้มตัวนอนช้าๆ ก่อนจะแตะริมฝีปากของตัวเองที่ปากหนาของชายหนุ่มแผ่วเบา จนคนตัวสูงทั้งสองคนสะดุ้งเฮือก...
เจ็บจัง...
“เอ่อ...”
“ขอบคุณนะคริส...”
“เอ่อ ฝันดีนะ... เจส... เจสสิก้า” เอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะหันไปเจอกับคนตัวสูงโย่งยืนปั้นหน้าบูดที่กำลังจ้ำเท้าออกไปจากห้องนอนเล็กเสียงดัง
“นอนข้างนอกได้นะ” ร่างสูงใหญ่ของคริส เดินออกมาจากห้องนอน ก่อนจะค่อยๆปิดประตูบานเล็กเบาๆ ขายาวเดินมาหาร่างโปร่งที่นั่งทำหน้าง้ำหน้างออยู่บนโซฟา
“นอนได้หรือเปล่า... เอ่อ บนโซฟา”
“...”
“ชานยอลลลล...”
“...”
“นี่...” นิ้วเรียวยาวสะกิดแขนบางยิกๆ ก่อนจะถูกร่างบางข้างๆหันมาตวัดค้อนใส่จนต้องชักมือกลับ
คริสลุกขึ้นไปกดปิดสวิตซ์ไฟ แล้วเดินไปหยิบหมอนมาสองใบกับผ้าห่มผืนเล็กอีกหนึ่งผืน มือหนาวางหมอนใบโตลงบนโซฟาแล้วเอามือตบไปที่หมอนใบเล็ก พลางส่งยิ้มหวานไปให้คนตัวสูงโปร่งที่กำลังลุกขึ้นจากโซฟา
ร่างสูงใหญ่ล้มตัวนอนบนโซฟาตัวยาว พลางเหยียดขาจนสุด แขนแกร่งโอบรัดคนตัวสูงแต่ผอมแห้งแรงน้อยแล้วเหวี่ยงมาบนตัวของตน ก่อนจะเพิ่มแรงกอดจนชานยอลแทบจะหายใจไม่ออก ในใจก็คิดอยากจะกระโดดไปงับหน้าไอคนเจ้าเล่ห์นี่เหลือเกิน
“ที่ไม่ค่อยมี นอนบนนี้แหละเนอะ”
“ฮึ่ยย...”
“หึงพี่หรอ... หืม”
“หึงบ้าหึงบออะไรล่ะ” ตอบเสียงอู้อี้ ก่อนจะเอาหัวตัวเองพิงลงบนอกกว้าง
คริสค่อยๆคลายอ้อมกอด เพื่อให้ร่างบางในอ้อมกอดนอนให้สบายกว่านี้ มือหนาค่อยๆเกลี่ยเส้นผมนุ่มไปมา ก่อนจะกดหน้ากลมให้ชิดไปที่หน้าแกของตัวเอง
“ได้ยินเสียงหัวใจพี่ป้ะ...”
“...”
“ตอนอยู่กับคนอื่น มันไม่เต้นขนาดนี้นะ”
“...”
“อยู่ใกล้กับปาร์ค ชานยอลทีไร... แล้วเป็นแบบนี้ทุกทีเลย”
ประโยคแสนเลี่ยนที่ช่วงนี้คริสพร่ำเพ้อมากขึ้นทุกวัน ถูกปล่อยออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย... ไอคนฟังก็ดันบ้าจี้เขินตามไปซะดื้อๆ...
ใบหน้าร่างสูงค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าแดงก่ำของคนในอ้อมกอดช้าๆ ใกล้ขึ้นทุกที ทุกที... บวกกับเสียงหัวใจของคนสองคนที่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่งราวกับจะไปออกรบ ปลายจมูกโด่งของทั้งคู่ชนกันแผ่วเบา... ก่อนจะตามมาด้วยสัมผัสที่แสนจะนุ่มนวลและอ่อนหวานที่กำลังหลอมละลายคนในอ้อมอกจนตัวอ่อนปวกเปียก
ลิ้นร้อนค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงปากอุ่นอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะไล่กวาดความหวานราวกับขนมเค้กจากคนตัวเล็กกว่าอย่างหลงไหล มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนเม็ดเล็กเผยให้เห็นลำคอบางระหงส์น่าสัมผัส ยากที่จะยับยั้งชั่งใจตัวเองไม่ให้เผลอไปฝากรอยอะไรไว้ กลีบปากหนาดูดดุนลำคอขาวจนเกิดรอยสีหวานบนคอขาว
“อื้อ...”
ครางออกมาจากลำคอเสียงแผ่ว มันช่างปลุกอารมณ์ดิบที่อยู่ในตัวของคริสซะเหลือเกิน ถ้าเกิดไม่เลิกตอนนี้ มีสิทธิ์ทำอย่างอื่นมากกว่าจูบแน่นอน ซึ่งมันก็ไม่ดีแน่ๆ ยิ่งมีเพื่อนสนิทของตัวเองมานอนอยู่ด้วยเนี่ย...
คริสใช้มือของตัวเองปิดกระดุมเสื้อของร่างบางจนถึงคอ ก่อนจะไหลตัวเองลงไปนอนหันหลังให้ที่พื้น โดยมีชานยอลมองตามอย่างงงงันกับการกระทำที่เปลี่ยนอย่างรวดเร็วจนตามอารมณ์ไม่ทัน
กำลังเคลิ้มเลยอ่ะ...
กรี๊ดดดดดดดด... ปาร์ค ชานยอล แกคิดอะไรรรรรรร !!!
ร่างโปร่งบนโซฟาตัวยาว นอนทึ้งหัวตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปกรี๊ดไม่มีเสียงกับหมอนใบเล็ก ใบหน้าสวยหวานที่ตอนนี้รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้า แดงราวกับลูกมะเขือเทศสุก กับหัวใจดวงน้อยที่เต้นตึกตักเหมือนจะระเบิดออกมาเต้นเซ็กซี่ฟรีแอนด์ซิงเกิ้ลของซุปเปอร์จูเนียร์อยู่ด้านนอกอยู่รอมร่อ พอๆกับร่างสูงใหญ่ใตล่างที่นอนชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นเหมือนคนบ้า
มือบางแตะไปที่ลำคอของตัวเองอย่างแผ่วเบา รอยแดงๆที่ร่างสูงได้ฝากไว้ ทำให้เด็กตัวสูงโย่งถึงกับเขินจนเก็บอาการไม่อยู่ ใบหน้าหวานแดงก่ำเหมือนจะระเบิด รอยยิ้มที่ไม่ค่อยมีคนเห็น เผยออกมาจนแทบจะเห็นฟันจนครบสามสิบสองซี่
อยู่กับไอพี่บ้าไปนานๆกว่านี้...
ต้องเขินตายคาที่เเน่ๆเลยปาร์ค ชานยอลลลลลลลลลลลลลลล !
----------------------
มาอัพต่อครบแล้วโฮกกกกกกก lol
กว่าจะปั่นได้ เห็นยอลนั่งทับไหล่พี่คริสแล้ว... อ๊ากกกกกกกกกกก
ขอให้สนุกนะงับ ~
ความคิดเห็น