คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : os - hello christmas!
hello christmas
couple krisyeol
“ซานต้าครอสมันมีจริงซะที่ไหนวะ”
ผมพูดเสียงดังพร้อมกับใช้มือตบโต๊ะดังป้าบ! จนถ้วยขนมที่ใช้มาเป็นกับแกล้มของเหล่าสุราเมระยะล่วงหล่นลงบนพื้นโต๊ะจนเละเทะไปหมด เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนรักที่พากันมานั่งล้อมวงกินเหล้าฉลองรับคริสต์มาสกันที่บ้านของผมพูดถึงเรื่องซานต้าครอสห่าเหวอะไรนั่น อันที่จริงก็ไม่ใช่อะไรหรอก หาข้ออ้างหลอกกินเหล้าฟรีมากกว่า
ไอลู่หานเพื่อนหน้าหวานที่สันดารไม่ค่อยจะหวานตามหน้า หยิบเม็ดถั่วที่กลิ้งตกลงพื้นปาใส่หัวผมทีละเม็ดจนกว่าจะสะใจ พลางขมุบขมิบปากบ่นว่าผมทำเสียบรรยกาศในการเพ้อฝันถึงซานต้าครอสและการกินกับแกล้มเหล้า
“ไอคริส... มึงอ่ะแหม... ขัดความสุขพวกกูจริงอะไรจริง”
“กูก็แค่เห็นว่ามันไร้สาระ ตาแก่พุงพลุ้ยใส่เสื้อดีแดงเดินหอบของขวัญแบบนี้ใครก็ทำได้ เผลอๆ... อาจจะเป็นโจรกำลังจะยกเค้าบ้าน หรือบางทีก็พวกตาแก่โรคจิตตามไล่ปล้ำเด็กดี” พูดแล้วก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาซดต่อ พร้อมกับหยิบถั่วที่วางเกลื่อนอยู่โยนใส่หน้าไอเพื่อนตัวเตี้ยเพื่อเป็นการเอาคืน
“มันไร้สาระยังไงวะมึง ตอนเด็กๆนะกูเฝ้ารอนอนรอของขวัญจากซานต้าทั้งวันทั้งคืน เอาคุ๊กกี้กับนมไปวางไว้ใกล้ๆปล้องไฟ ตื่นเช้ามาแม่่งซัดหมดเรียบไม่เหลือแม้แต่นมซักหยด พร้อมกับกล่องของขวัญข้างในก็มีอาบะเรนเจอร์รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นที่กูขอไว้วางไว้อยู่ตรงต้นคริสต์มาส... อ้าห์ กูปริ่มมากเลยตอนนั้นกูจำได้”
ไออี้ชิง เพื่อนสนิทอีกคนพล่ามขึ้นพร้อมกับเอามือสองข้างมาประกบกันแล้วทำหน้าทำตาเพ้อฝันพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากไปจนหมดแก้ว ทำท่าทำทางน่าถีบหงายหลังให้ตกเก้าอี้ไป
ผมว่าในกลุ่มเพื่อนของผม ตัวผมอ่ะปกติดีที่สุดละ... ไม่อยากจะพูด OTL
ผมชื่อคริส อู๋ เป็นคนจีนแต่ย้ายมาอยู่ที่เกาหลี เพราะพ่อแม่เปิดธุรกิจอยู่ที่นี่ มีเพื่อนอยู่สามคนชื่อลู่ห่าน อี้ชิงและก็จงแด ไอสองคนแรกเป็นคนจีนเหมือนกัน ส่วนไอจงแดมันเป็นคนเกาหลี ตอนนี้มันก็เมาหลับไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหลือแค่ผมกับไอสองหน่ออี้ชิง ลู่ห่านเท่านั้นที่ยังคงนั่งกระดกเหล้าโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุดพัก
วันนี้เป็นวันที่ 24 ธันวาคม กระแดะๆหน่อยก็วันนี้วันคริสต์มาสอีฟ หรือเอาที่เข้าใจแม่่งก็ก่อนวันคริสต์มาส ก็ไม่รู้จะตั้งห่าอะไรเยอะแยะให้มันลำบาก แต่ช่างแม่่งเหอะ เข้าเรื่อง
ไอสามหน่อเพื่อนรักที่อยู่ดีๆก็บุกมาในคอนโดของผม พากันยกต้นคริสต์มาสต้นเบอเร่อเข้ามาไว้ในห้อง ดีที่ว่าห้องของผมมันใหญ่มากพอ(ตามประสาคนมีเงินเค้าจะอยู่)เลยสามารถเอาไอต้นโคตรเหง้าศักราชนี่วางลงไปได้ แถมยังมีถุงเท้าเขียวแดงสลับกันอีกสองคู่ แต่เนื่องด้วยที่คอนโดของผมมันไม่มีปล่องไฟเหมือนในหนังฝรั่งที่สาวน้อยวัยใสมักจะเอาไปแขวนไว้รอซานต้าเอากล่องของขวัญมายัดให้ ไอจงแดมันก็เลยจัดการตัดปัญหาโดยการเอาไปวางไว้บนเตาแก๊สแทนการไว้บนปล่องไฟ เจริญจังครับ...
หลังจากนั้นก็พากันสั่งเหล้าเบียร์สั่งอาหารมากันโดยไม่ขออณุญาติหรือพูดอะไรกับเจ้าของห้องเลยแม้แต่นิด แล้วสุดท้ายใครจ่าย กูนี่ไง... แถมยังมานั่งจับเข่าคุยเพ้อฝันเป็นเด็กผู้หญิงวัยขบเผาะรอของขวัญจากซานต้ากันอีก หน้าแต่ละคนนี่ก็ไม่ได้ให้เลย ไอจงแดนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แต่ไอลู่ก็ยังพอว่า แต่นิสัยและสันดารมันไม่น่าจะมาพูดเรื่องอะไรงุ้งงิ้งแบบนี้ โคตรไร้สาระเลยอ่ะบอกตรงๆ ไอซานต้าครอสเนี่ย
“มึงจะลองดูหน่อยป้ะล่ะ” ลู่ห่านถามขึ้นพร้อมกับสะกิดแขนของผมยิกๆ
“ไม่ อย่ามาชวนกูทำเรื่องไร้สาระเลย” ผมส่ายหัว ถึงจะยอมทำยังไงไอซานต้าครอสก็ไม่มีทางโผล่มาเอาของขวัญให้อยู่ดีหรอก แถมโตกันจนป่านนี้ควายเลียตูดไม่ถึงแล้ว
“ลองทำแบบที่ลู่บอกก็ดีนะมึง เอาคุ๊กกี้กับนมไปวางแล้วอธิฐานขอพร” ไออี้ชิงก็เข้ามาเสริมทัพ หันไปมองไอลู่มันก็พยักหน้าหงึกหงัก
“เออๆ แล้วกูจะนอนรอดูว่าลุงซานต้าแกจะมามั้ย”
ไอลู่ห่านยิ้มจนเห็นฟันครบทั้งปาก ก่อนจะวิ่งไปหยิบนมสดในตู้เย็นและคุ๊กกี้ที่แม่ชอบซื้อมาทิ้งไว้แต่ผมก็ไม่ได้กินมันหรอกมาสองสามชิ้นวางอยู่ในจานพร้อมกับถุงเท้าที่ไอจงแดมันเอาไปไว้ในครัว มันบอกว่ามันกลัวซานต้าครอสหาคุ๊กกี้ไม่เจอ แล้วให้ผมเอาของพวกนี้ไปวางไว้บนโต๊ะสีขาวแล้วดันให้ติดกับหน้าต่าง
“บอกดิ่ว่าอยากได้อะไร แล้วเข้าไปนอนรอผล อิอิ”
“ชริ...” ผมสบถเบาๆอย่างนึกรำคาญ ไอจงแดถูกลากให้เข้าไปนอนในห้องเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยฝีมือไออี้ชิง ตัวเล็กแรงแม่่งเยอะมากจริงๆ “กูอยากได้คนมานอนกอด เอาที่เห็นครั้งแรกแล้วกูค้าง ใจเต้นแรง เอาหน้าตาน่ารักๆ เอ็กซ์ๆ หญิงก็ได้ ชายก็ดีรับได้หมดไม่เกี่ยงเรื่องเพศ... อารมณ์แบบเห็นหน้าแล้วแข็งเลยอะไรเงี้ย”
“โหอีเชี่ย... ขอของขวัญนี่ไม่ค่อยจะส่อสันดารของตัวเองเลยซักเท่าไหร่”
“ทำไม กูจะขอแบบนี้ จะเอาแบบนี้ ถ้าลุงซานต้าหามาให้กูได้กูถึงจะเชื่อว่ามีจริงร้อย%”
“กูเป็นลุงเค้ากูคงท้อเลยสัส”
“ซานต้ามีจริงไม่ใช่หรออออ มีของขวัญทุกอย่างงงง ก็ต้องหามาให้ได้ จบนะโอเคกูง่วงแล้ว มึงไปนอนในห้องไป กูจะนอนข้างนอก จะนอนรอของขวัญ”
ผมไล่ให้ไอลู่มันเดินเข้าไปในห้อง แล้วเดินออกมานอนที่โซฟาคนเดียว จริงๆแล้วเป็นเพราะไม่อยากจะไปเบียดกับพวกมันด้วย ไม่ต้องเดาก็รู้ไอพวกนี้ไม่ยอมออกมานอนบนโซฟาแน่ๆ ก็เลยตัดปัญหาโดยการที่ผมนอนโซฟาข้างนอกเอง(ทั้งๆที่กูเป็นเจ้าของห้องไง) แล้วจะรอดูด้วยว่าลุงซานต้าจะมาจริงหรือเปล่าก็แค่นั้น โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ตอนนี้ก็ช่างแม่่งเหอะ... จะบอกว่าง่วงมากๆขอหลับก่อนละกัน คุณลุงซานต้ามาเมื่อไหร่เดี๊ยวก็คงจะรู้เอง OTL
กึก!
เสียงดังกุกกักมาจากที่ไหนสักที่ ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดจนแทบจะพ่นไฟได้อยู่แล้ว คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่นจนแทบจะเป็นปม หันหน้าเข้าหาโซฟา เหลือบมองนาฬิกาด้านบนที่กำลังบอกว่าเวลาตอนนี้คือ 00.00น. เป๊ะๆ ไม่มีน้อยกว่าหรือเกินเลยแม้แต่นิดดดดดดดเดียว
ไหนล่ะวะซานต้าครอสของพวกแก ไอเสี่ยวลู่ อี้ชิง อยากจะขำ
แอบหัวเราะคนเดียวอย่างสะใจ ไอสองคนนั้นเคยเด็กมายังไงปัจจุบันนี้มันก็ยังคงเด็กอยู่วันยันค่ำ ก็บอกแล้วว่าซานต้าครอสมันมีจริงที่ไหนกัน... ถ้าจะมีจริงก็คงมีแต่ในนิยายหรือไม่ก็การ์ตูนหลอกเด็กกันทั้งนั้นแหละ ไอพวกนี้โตแต่ตัว อายุเข้าเลขสอง แต่สมองยังคงอยู่ที่เลขหลักเดียว... คนหล่อกลุ้ม
ซานต้าครอสไม่มีจริงโว่ย!
“ซานต้าครอสมีจริงนะ”
“เฮ้ย!!”
“เมื่อกี้เค้ายังมาส่งเราให้นายอยู่เลย เค้ากลับไปแล้วด้วย”
“คะ... ใคร ใคร”
“ซานต้าครอสไง เราเป็นของขวัญของนายไง ขอเรามาไม่ใช่หรอ... เราชื่อชานยอลนะ ~”
“ดะ เดี๊ยวก่อน”
“อย่าลืมดูแลเราด้วยนะ ฮิ้ง~~~ *ขยิบตา*”
คนแปลกหน้า(ที่ไม่ค่อยมั่นใจว่าใช่คนหรือเปล่า) ที่อยู่ดีๆก็โผล่เอาหน้าหวานๆนั่นเข้ามาหาจนหัวใจแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม คนตัวบางกระโจนขึ้นมาบนโซฟาที่ผมนอนอยู่แล้วคร่อมตัวของผมเอาไว้ เอียงคอพูดว่าซานต้าครอสมาส่งเมื่อกี้แล้วกลับไปแล้ว โอ้ยจะบ้า ทำอย่างกับว่าพ่อมาส่งลูกเข้าโรงเรียนอนุบาลหมีน้อยอะไรอย่างงั้นแหละ โอ้ยเฮ้ยอะไรเนี่ย... แล้วนั่น... นั่นอะไร...
มึงจะ...
เอา...
มือ...
ไป...
บีบ...
ไข่...
กู...
ทำ...
ไม่...
ซานต้าครอสเล่นกูแล้ว T [] T
“ขี่กวางกันมั้ย >_<”
.
.
.
.
.
.
“We wish you a Merry Christmas~ อ๊า... เจ้านาย We wish you a Merry Christmas~ อื้อ... แรงๆอีกสิ ตะ... ตรงนั้น อ๊า อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ... อ๊าาา We wish you a Merry Christmas and a Happy New Year~ อ๊าาาาาฮ้าาาา เจ้านาย~~~~”
--------------------------------------------------------------------
“มีอะไรเกิดขึ้นมั้ยมึงเมื่อคืน”
“ไม่นี่”
ผมตอบสั้นๆ ไอลู่ห่านเดินมาหย่อนก้นนั่งลงข้างๆผมพร้อมกับจ้องหน้าผมเขม็งอย่างกับไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด ว่าไม่คืนผมไม่ได้เจออะไรเลย
แต่จริงๆนะเจอโคตรพ่อโคตรแม่ของขวัญเลยมากกว่า
“หรอ... หน้ามึงดูซีดๆแปลกๆนะแดกยามั้ยกูเป็นห่วง เออเมื่อคืนเสียงดังไม่รู้ใครแม่่งหอนเพลงเเมร์รี่คริสต์มาส มีอ๊ะอ๊าแถมเป็นจังหวะสามช่ามาให้กูพร้อมด้วยนะ”
“หรอ...”
ผมยิ้มแหยๆให้มัน ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา ไม่อยากจะพูด... ไอของขวัญจากซานต้านี่ก็... โอเค น่ารัก น่าฟัด เห็นแล้วอารมณ์พลุ่งพล่านจริง แต่กว่าจะได้นอนนี่เสร็จกันไปหลายยก ทำไปร้องเพลงเเมร์รี่คริสต์มาสไปแล้วโคตรเข้ากับบรรยากาศ กว่าจะเลิกกันได้นี่แทบหมดแรง เหมือนโดนสูบพลังไปจนเกือบหมดตัวอะไรแบบนั้น Orz
แต่ก็แทบจะลม อยากจะตายให้รู้แล้วรู้รอด เพราะเสียงทุ้มแหบๆของใครอีกคนที่อยู่ในชุดซานตี้สั้นจุด ที่อยู่ดีๆก็วิ่งมาหาแล้วกระโดดคร่อมทับซะจนแทบจุกตาย แถมจุ๊บปากอีกทีนึงเน้นๆ ท่ามกลางความงุนงงของไอลู่และอี้ชิงกับไอจงแดที่พึ่งเดินออกมาจากห้องนอน จะขัดขืน จะห้ามก็ไม่มีแรงไปมากกว่านี้แล้ว พอได้ยินประโยคที่เจ้าตัวพูดก็ยิ่งอยากจะตายห่่าให้รู้แล้วรู้รอดไปซะที...
“จ๊ะเอ๋! เจ้านายยย เราออกไปเดินเล่นข้างนอกมาอากาศดีจังเลย เราอยากเป็นกวางให้เจ้านายขี่ต่ออีกแล้วอ่ะ ขอเรามาแล้วก็ต้องใช้ให้คุ้มสิ >_<”
ก... กูคิดผิดหรือคิดถูกกันนะ O T L .
- FIN -
ความคิดเห็น