คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : you're my very important person - 1
you're my very important person - 1
couple :: krisyeol
note :: ดัดแปลงมาจากเรื่อง The refractive index of childhood ค่ะ อิอิ ไม่มีอะไรมากนอกจากความกามที่มีต่อชานยอลล้วนๆ (แอร้ะ?) คีพกามแอนด์รี้ดดิสฟิคชั่นค่า
ปล. ฟิคอัปปรีย์
"ดูเจ้าอี้ฟานที่รักของนายสิ สาวๆนี่ติดตรึมตลอดอ่ะ"
ผมมองตามสายตาของเพื่อนสนิทที่นั่งบ่นงุ้งงิ้งอยู่ข้างๆหูในขณะที่ผมกำลัง ตั้งใจอ่านทบทวนบทเรียนอยู่ และก็ได้เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้างแข็งแรงตามแบบฉบับนักกีฬาที่กำลังยืนหล่ออยู่ท่ามกลางวงล้อมของสาว น้อยใหญ่มากหน้าหลายตา
"ที่รักบ้าที่รักบออะไรล่ะจงอิน"
ผมเบ้ปากใส่ไอเพื่อนผิวสีแทนก่อนจะหันกลับไปสนใจหนังสือเรียนเล่มหนาตรงหน้า ต่อ แต่ไปๆมาๆ... ดวงตาของผมก็โฟกัสไปอยู่ที่มนุษย์โลกสัญชาติจีน แต่หน้าหล่อเกินมนุษย์ ที่กำลังยืนเงยหน้ายิ้มแฉ่งโชว์เหงือกและฟันขาวสะท้อนแสงมาให้ผม ท่ามกลางอาการพร่ำเพ้อของสาวๆรอบด้านที่เป็นโรคต้านทานความหล่อของ ' อู๋ อี้ฟาน ' ไม่ได้
ชิ...
เบื่อจริงๆ
หมั่นไส้
นี่ไม่อยากจะพูดนะ แต่ขอพูด…
ผมกับเค้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ ด้วยความที่บ้านอยู่ข้างกัน พ่อของเขากับแม่ของผมสนิทกันก็เลยทำให้เราสนิท และตัวติดกันมาตั้งเเต่เด็กๆ ประหนึ่งผีชัตเตอร์ตามติดตัว อารมณ์คือมีเค้าอยู่ที่ไหน มีผมอยู่ที่นั่น มีผมอยู่ตรงไหนมีเค้าอยู่ตรงนั้นเสมออ่ะนะ...
ลมหนาวที่พัดมามันหนาวเสียจนผมต้องยกแขนขึ้นมากอดตัวเองเอาไว้
เริ่มเข้าหน้าหนาวเสียแล้วสินะ...
ฟึ่บ!
แรงดึงรั้งจากด้านหลังทำให้แผ่นหลังของผมกระทบเข้าที่แผ่นอกกว้างของใครบาง คนเข้าอย่างจัง ก่อนที่สัมผัสอุ่นร้อนจะเป่ารดอยู่ตรงซอกคอเรื่อยมายันแก้ม รู้สึกชื้นแฉะตรงติ่งหูเพราะใครอีกคนขบเม้มมัน ก่อนที่ผมจะถูกพลิกตัวหันไปให้เผชิญหน้ากับไอบ้าที่หื่นกามได้ตลอดเวลา
"คิดถึงชานยอลจัง..."
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นที่ข้างหูสามารถเรียกอาการร้อนผ่าวที่ข้างแก้มทั้งสอง ข้างได้ทันที ก่อนจะต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อรู้สึกแปลกๆแถวหน้าอก ก่อนจะเผลอกำมือที่คอเสื้อนักเรียนของอีกคนแน่นเพราะรู้สึกเสียวแถวหัวนมแทบ จะขาดใจ
"อ อี้ฟาน!! ย อย่า!!"
ผมพยายามใช้มือเรียวดันร่างควายๆของไอ่หื่นกามที่กำลังล้อเล่นอยู่กับหัวนม ผ่านเสื้อนักเรียนตัวบางของผมอยู่ แต่เพราะความเสียวเกินจะทานและแรงที่มีอยู่น้อยนิดทำให้ไม่สามารถทำอะไรได้ มากกว่าการผลักเบาๆ
ผมปล่อยให้เค้าหยอกล้อเล่นกับมันจนพอใจจนเค้าผละออกมา เสื้อนักเรียนของผมบริเวณตรงนั้นเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายใสของเขา
"หัวนมชานยอลนี่ยังหวานไม่เคยเปลี่ยนเลย"
โป้ก!
ผมจัดการเขกหัวไอมนุษย์หื่นกาม(ผู้ชอบดูดนม((ของผม))เป็นชีวิตจิตใจ) ไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้ผสมปนเปไปกับอารมณ์โกรธ ที่เจ้าแฟนตัวดีของผมช่างหื่นได้ไม่รู้เวลาและสถานที่ ก่อนจะส่งค้อนไปให้หนึ่งทีทำให้เจ้าตัวได้แต่ยิ้มแหยๆแต่ก็ไม่วายส่งสายตา หื่นกามมาให้
อ่า...
นะ
มาขนาดนี้แล้วก็
ใช่ เราสองคนเป็นแฟนกัน
อี้ฟานกับชานยอล...
แต่ก็ไม่มีใครรู้ความสำพันธ์ของเราหรอกนอกจากเราทั้งคู่ และผมก็ไม่ต้องการให้ใครรู้ด้วยนี่คือประเด็น
เพราะในสายตาของคนทั่วไปก็คงจะมองเราเป็นพวกวิปริตผิดเพศ
และที่สำคัญนะ
หมอนี้นอกจากจะวิปริตแล้วยังหื่นกาม โรคจิตอีกต่างหาก
โดยเฉพาะกับผม(คนเดียว)
และ
... หัวนมผม
ให้ตายเหอะ ... ถามสิว่าอายไหม!!
แต่จะถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมกับเค้าก็ไม่เคยมีอะไรเกินเลยนอกจากการจูบ กอด รัด ฟัดเหวี่ยง (และการดูดหัวนมซึ่งผมไม่ค่อยยากจะพูดประจานตัวเองเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่สิ่งที่อี้ฟานเป็นมันค่อนข้างจะเป็นโรคเสพย์ติดหัวนมของผม ให้ตายสิ ทุเรศสิ้นดี!!) แต่เค้าไม่เคยจะได้เข้ามาเหยียบประตูเอกราชด้านหลังของผมเลยสักครั้ง (ถึงแม้ไอบ้านี่จะเรียกร้องอยู่บ่อยๆก็ตามเหอะ)
แต่แน่นอนผมรักษามันอย่างดี และจะเก็บรักษามันไว้ตลอดไปด้วย
แต่ดูจากหน้าหมอนี่แล้ว ผมก็ไม่ค่อยมั่นใจแล้วล่ะว่าจะรักษาได้จริงๆอย่างที่คิดไหม?
tbc
ความคิดเห็น