คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : I'm your fans - 1
I'm your fans
couple krisyeol
bgm (x)
บางที... เรื่องไม่คาดฝันอาจจะเกิดขึ้นกับเราได้โดยที่ไม่รู้ตัวเลยซักนิด
ถอนหายใจรอบที่ร้อยล้านเห็นจะได้ จากที่นับๆมา...
มือหนาเลื่อนขึ้นไปกระชับสายคล้องคอสีดำที่คอของตัวเองให้เข้าที่
นิ้วเรียวยาวตั้งรออยู่ที่ปุ่มกดชัตเตอร์ของกล้องถ่ายรูปคุณภาพสูง ที่อุตส่าห์ทำงานเก็บเงินเป็นเดือนๆเพื่อที่จะไปถอยไอกล้องตัวนี้ออกมาใช้
ผ้าเช็ดหน้าเนื้อผ้าลื่นมือ สกรีนรูปคิตตี้ที่แอบไปจิกของน้องสาวมาใช้ ถูกยกขึ้นมาไล่เช็ดเม็ดเหงื่อที่พากันไหลออกมาไม่หยุดไม่หย่อนเหมือนเขื่อนแตก เพราะอากาศที่ร้อนแสงแดดจ้าๆ บวกกับมนุษย์ติ่งมากมายที่พากันมาอุดอู้อยู่ในสนามบิน พากันแย่งสูดออกซิเจนเข้าปอด ใครทนได้ก็ทนไป ใครทนไม่ได้ก็ควรถอย จะได้ไม่ต้องเป็นลมเป็นแล้ง ไม่ต้องเป็นภาระของลูกหลานชาวบ้าน
วันนี้มันก็ไม่มีอะไรมากหรอก...
ก็แค่มีใครบางคนกำลังกลับประเทศบ้านเกิดของตัวเองก็แค่นั้นแหละ...
“ป้า เหยียบตีนกู”
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หันไปแหวใส่หญิงสาวร่างท่วมที่ยืนหอบถุงตุ๊กตาหมีควายตัวโตอยู่ข้างๆพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่... อยากจะถามจริงว่าตีนคนหรือตีนช้างแมมมอธ เหยียบลงมาทีนี่แทบจมลงไปใต้ทรณีขนาดนี้ แต่ก็ได้แต่เก็บปากเอาไว้เพราะไม่มีอาวุธอะไรติดตัวมาเลย มีก็เพียงแต่กล้องราคาแพงนี่แหละ แต่ใครบอกว่าเค้าจะเอามันมาใช้เป็นอาวุธป้องกันตัวกันล่ะ
หญิงสาวร่างท้วมหันมาค้อนใส่ชายหนุ่มตัวสูงทันทีที่ถูกเรียกว่าป้า อารมณ์โกรธที่กำลังเดือดปุดๆก็ถูกยับยั้งด้วยความหล่อบรมของผู้ชายตรงหน้า... ยังไงก็เอาเป็นว่าให้อภัยก็แล้วกัน เห็นว่าหล่อนะ ถ้าไม่หล่อเดี๊ยวแม่จะกระโดดทับให้
“เฮ้ยไอสัสเครื่องแลนดิ้งแล้ว จุนมยอนอัพทวิตดิ เร็วๆ” หันไปสะกิดเพื่อนตัวขาวที่ยังคงทำหน้าเหรอหราอยู่ข้างๆ ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กขึ้นมากดอะไรยุกยิกตามคำสั่งของเพื่อนสนิท
พออีกคนทำสิ่งที่ต้องการได้เรียบร้อยแล้ว คนตัวสูงก็หันไปสนใจกล้องราคาแพงในมือ กดนู่นนั่นนี่ปรับแสง ปรับอะไรจนพอใจ ก่อนจะยกขึ้นมาตั้งมุมเป็นมุมฉากเก้าสิบองศา ก้าวขาไปด้านหลังนิดหน่อย พร้อมกับบิดสะโพกของตัวเองนิดๆ ใบหน้าหล่อเหลาน่าหมั่นไส้คอยชะเง้อหาคนที่ตนและชะนีนับหมื่นในสนามบินเฝ้ารอมาเป็นชั่วโมง พอเห็นจุดหมายี่เฝ้ารอกำลังเดินมาตามทางเดินของสนามบิน ไม่ต้องรอให้ใครสั่ง นิ้วเรียวก็ทำหน้าที่ของมันโดยอัติโนมัติทันที
รูปร่างสูงโปร่งเดินช้าๆไม่รีบร้อน พร้อมกับโปรยยิ้มให้แฟนคลับทั้งฝั่งซ้ายฝั่งขวา รอยยิ้มละมุนเหมือนตุ๊กตาทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ เกย์ กระทิง ชายแท้ ชายเทียมถึงกับใจกระตุกวูบกันไปเป็นแถวๆ เสียงกรี๊ด และเสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นรัวๆจนสนามบินแทบจะแตก เหล่าพ่อยกแม่ยกทั้งหลายพากันลงไปดิ้นเร่าๆอยู่ที่พื้นเหมือนโดนน้ำร้อนลวก เพียงแค่โดนแอทแทคความน่ารักบวกกับความโมเอร้แบบสุดๆของปาร์ค ชานยอล นักร้องหนุ่มหน้าหวานตัวสูงที่กำลังโด่งดังในเกาหลีอยู่ในขณะนี้
ด้วยรูปร่างที่สูงโปร่งแต่กลับดูผอมเพรียวน่าทะนุถนอม หน้าตาหวานหยดอย่างกับเด็กสาววัยขบเผาะน่าเคี้ยวเล่น กิริยามารยาทที่ดูอ่อนหวาน น่ารักน่าหยิก บางทีก็มีมุมซนๆน่ารักน่าเอ็นดูจนไม่ว่าใครเห็นเป็นต้องหลงจนโงหัวไม่ขึ้น อำนาจความน่ารักน่าชัง(โคตรๆ)ของนักร้องหนุ่มคนนี้มันมีมากเกินไปจนมิอาจสามารถจะต้านทานได้เลยซักนิดเดียว
คริส อู๋... นักศึกษามหาลัยชื่อดังในโซลปีสอง ที่ไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าจะต้องมาคลั่งไคล้อะไรพวกนี้ แต่ก่อนเกือบจะแอนตี้พวกมันด้วยซ้ำไป เพราะแฟนคลับบางคนทำตัวเว่อร์เกินจนน่าหมั่นไส้ แถมเค้าเป็นคนจีน ย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะตั้งใจว่าอยากจะเรียนต่อที่นี่ แถมเค้ายังต้องเลิกกับแฟนคนแรกเพราะไอนักร้องดาราเกาหลีพวกนี้ด้วย เลยตกลงปลงใจเกลียดพวกแบบนี้เข้ากระดูกดำ...
แต่ก็นั่นแหละ... โบราณเค้าบอกว่าเกลียดอะไรมักจะได้แบบนั้น ประโยคนี้เค้าเชื่อสุดใจ ใครเถียงเดี๊ยวพ่อจะเอาเงิงเฉาะหน้าเข้าให้เลยคอยดูสิ
เค้ารู้แค่ว่ามีนักร้องเดบิวต์ใหม่ เค้าก็ไม่รู้จักอะไรมากมายนักหรอกเพราะไม่อยากจะสนใจ ก็คนมันไม่ชอบนี่หว่าจะให้ทำยังไงกันได้ล่ะ แต่คิม จุนมยอน เพื่อนสนิทตัวเตี้ย เป็นผู้ชายที่ชนิดคลั่งดารานักร้องแบบมากเกินเหตุที่ผู้ชายคนนึงจะเป็นได้...
แล้วยังไงล่ะ เค้าก็ได้เชื้อจากเพื่อนสนิทคนนี้เค้ามานั่นแหละ... แม่่ง -_-
ครั้งแรกที่เห็น... วันนั้นพอดีต้องทำรายงานกลุ่มกับไอเตี้ยจุนมยอนมันอยู่พอดี ลองยืมเอาโน๊ตบุ๊คมาเล่น เปิดดูนั่นดูนี่ไปเรื่อยๆ... ดันไปสะดุดกับเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก ตากลมๆ ดูใสซื่อ จมูกโด่งรั้น รูปร่างสูงโปร่งผอมบางน่าฟัดให้ช้ำคามือ มองดูรวมๆแล้วไม่สมควรจะเกิดมาเป็นผู้ชายเลยซักนิดตอนแรกไอเราก็คิดว่าเป็นญาติของจุนมยอน แต่แล้วก็ไม่ใช่ จุนมยอนที่เห็นเค้าจ้องโน๊ตบุ๊คของตนนานมากเกินไปจนผิดสังเกตุ ลองชะโงกหน้าเข้าไปมองก็พอเดาออกว่าเพื่อนหน้าหล่อที่บอกว่าเกลียดนักเกลียดหนาไอนักร้องของเกาหลีเนี่ย ตอนนี้คงจะสนใจปาร์ค ชานยอล นักร้องหนุ่มหน้าหวานคนนี้ซะแล้วล่ะมั้ง จุนมยอนคนนี้ก็เลยจัดการเป่าหูเพื่อน เล่านั่นเล่านี่ให้ฟัง กล่อมเพื่อนให้หลงรักปาร์ค ชานยอลอย่างหัวปักหัวปำ... จนอย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้นั่นแหละ
คริสคลั่งไคล้ชานยอลจนไม่ลืมหูลืมตา ถึงขนาดกับตามไปทุกที่ที่ชานยอลมีงาน ตามเก็บภาพทุกงานเปิดเว็บเป็นของตัวเอง สร้างแอคทวิตแฟนไบแอสแล้วเรียกตัวเองเป็นแอดมิน ใครด่าชานยอลสุดสวาทขาดใจดิ้นของพี่อู๋แม้แต่นิดเดียวพี่จะส่งไปเผาบ้าน ว่างๆก็ไปตีสนิทสต๊าฟบริษัทนู่นนี่ ของผี ของก๊อป พี่คริสไม่เคยแตะต้อง... เพื่อน้องชานยอลพี่คริสทำได้ทุกอย่าง อะไรประมาณนี้...
=_= …
“ไอ้สัสใครเปิดแฟลชกล้อง! บอกกูมาใครเปิดเเฟลชกล้อง! ไอแว่นนั่นใช่มั้ย ปิดนะมึง ปิดเลยนะมึง! ปิดเดี๊ยวนี้ไอสัส! สุขภาพของชานยอลกับรูปสวยๆที่มึงเอาไปนั่งฟินกัน มึงห่วงอะไรมากกว่ากัน หา!”
หันขวับไปทางต้นเหตุทันทีที่มีแสงวูบวาบออกมาจากกล้องตัวไหนซักตัว ซึ่งจุนมยอนเองก็ไม่สามารถจะมองเห็นได้เพราะตัวเตี้ยกว่าไอคนที่กำลังโวยวายอยู่ตอนนี้มาก
เกิดมาเป็นเพื่อนไอเหี้ยคริสว่าแย่แล้ว
เกิดมาเตี้ย(แบบเหี้ยๆ)ก็ยิ่งแย่เข้าไปอีก
เสียงทุ้มตะโกนลั่น จนใครหลายๆคนถึงกับสะดุ้งเฮือก คนที่กำลังถูกด่าถึงกับมือสั่นรัว เอากล้องยกขึ้นมาปิดแสงแฟรชแทบจะไม่ทันเพราะไอคริสค่อนข้างเป็นที่รู้จักแบบทั่วหลายในหมู่แฟนคลับ มีทั้งคนรักและคนเกลียดปะปนกันไปตามประสาเซเลป (แต่ส่วนมากที่เห็นมีแต่คนรักนะ แค่พวกผู้หญิงหรือผู้ชายแต่ใจหญิงแค่เห็นหน้าก็ยอมศิโรราบแล้ว เหยด... ตอนนี้มันเลยเป็นทั้งแฟนคลับของชานยอล และมันเองก็มีแฟนคลับเยอะอยู่พอสมควร.. เลยมีคนนับถือและเกรงกลัว แต่ไม่เข้าใจคนพวกนั้นเหมือนกัน มันกล้านับถือไอบ้านี่ไปได้ยังไง)
ส่วนปาร์ค ชานยอลค่อนข้างจะมีปัญหากับดวงตา ก่อนเดบิวต์เป็นนักร้องเคยผ่านการทำเลสิคตามาก่อน เพราะเจ้าตัวสายตาสั้น เลยทำให้ตาของเค้าถูกแสงมากๆไม่ได้ นี่ก็เป็นตัวอย่างหนึ่งในการคลั่งไคล้ของคริส อู๋ มันเจอใครเปิดแฟลชถ่ายรูปชานยอลเมื่อไหร่มันด่าเรียบ เจอใครทำแบบนี้หยิบโทรศัพท์ อัพลงทวิต คนรีพรึ่บพั่บพากันดราม่าไปตามเรื่อง แม้กระทั่งนักข่าวที่มาถ่ายรูปชานยอลเพื่อเอาไปทำข่าวเปิดแฟลชใส่นิดหน่อยนี่มันแทบตามไปด่าถึงสำนักข่าวพวกนั้นเลยด้วยซ้ำ ถ้าไม่มีเค้าหรือเพื่อนคนอื่นๆคอยห้ามเอาไว้ ไอนี่เวลามันบ้าอะไรมันฉุดไม่อยู่จริงๆนั่นแหละ...
“ไอเวรเอ้ย อย่าให้กูเห็นนะว่ามึงทำอีก”
พูดเบาๆให้ได้ยินแค่จุนมยอนกับตัวเองสองคน แล้วหันมาถ่ายรูปต่อ จุนมยอนพยักหน้าเอือมๆแล้วหันไปยิ้มแหยให้คนข้างๆที่กำลังมองจ้องมาที่เค้าทั้งสองเหมือนกับว่าเค้าเป็นตัวประหลาดอะไรอย่างนั้นแหละ... อาจจะเป็นเพราะเสียงทุ้มเถื่อนๆอันทรงพลังของคริสเมื่อกี้แหละมั้ง อาย อายว่ะ... คิดผิดคิดถูกเนี่ยที่มากับมัน เอาเวลาไปตามเกิร์ลเจนเนอร์เรชั่นยังจะดีกว่า แม่่งกูคิดถึงออนนี่... (อยากจะพูดออกไปว่าโดนบังคับให้มาด้วย แต่ไม่เอาดีกว่า)
ชานยอลเดินขึ้นรถตู้ประจำตัวไปแล้ว เวลาประมาณสามนาทีกว่ากับการเซอร์วิสแฟนคลับอันมีค่าสูงที่สุดในชีวิตจบไปแล้ว แฟนคลับหลายๆคนเริ่มทยอยพากันกลับบ้าน คนตัวสูงควักไอโฟนออกมาจากกระเป๋ากางเกง ถ่ายรูปพรีวิวชานยอลจากกล้องราคาแพง ติดเครดิต ‘KrisPyYeol’ ตัวใหญ่ๆ พร้อมกับสติกเกอร์ลายหมีสีน้ำตาลลงไป อัพลงทวิตเสร็จสรรพ ก่อนจะล้มตัวลงนั่งแหมะบนม้านั่งใกล้ๆ เพราะจากการที่ยืนรอมานับชั่วโมง ทำเอาแข้งขาแทบจะไร้เรี่ยวแรงกันเลยทีเดียว
นิ้วเรียวยาวกดเลื่อนรูปไปเรื่อยๆ จุนมยอนที่พึ่งเดินไปซื้อน้ำมาโยนขวดน้ำเปล่าใส่ตักหนาแล้วหย่อนก้นนั่งลงที่ด้านข้าง คริสถือขึ้นมาแล้วใช้ฟันขบกัดไปที่ฝาขวด หมุนเบาๆให้มันเปิดออกโดยที่สายตายังไม่ละออกไปจากการชมรูปในกล้องอย่างมีความสุข รูปไหนชานยอลหันมายิ้มโชว์ฟันขาวๆใส่กล้องมันก็แทบกลืนขวดน้ำลงคอไปทั้งตัว...
ไม่อยากจะพูดเลยว่ามันอุบาทว์อยู่พอตัว ผู้ชายตัวเท่าควายมานั่งสั่นขางิกๆอยู่บนเก้าอี้เนี่ย โอ้ยกูควรทำไงกับชีวิต -_-;)
คริสยังคงจ้องรูปในกล้องอย่าเคลิบเคลิ้มอยู่เหมือนเดิม ถึงจะมีเวลาอันน้อยนิดในการถ่ายรูปและเก็บโมเม้น แต่ความสามารถที่ไม่มีใครทัดเทียมของคริสอู๋ การรัวชัตเตอร์ชนิดว่าใครมองต้องอ้าปากค้างของเค้าทำให้ได้มาหลายรูปอยู่พอตัว แต่ละรูปชานยอลลี่ของเค้าก็น่ารักทุกรูป โอ้ยคนอะไรน่าฟั๊คเอ้ยน่าฟัดที่สุด TvT
ทำหน้าเป็นหมาเกาพุงโดยมีเพื่อนสีผิวนีออนตัวเตี้ยแมวเลียตูดก็ถึงนั่งทำหน้าโดนเห็บดูดเลือดอยู่ข้างกาย ก่อนตาคมจะเบิกโตโพลง มือหนาปล่อยขวดน้ำเย็นให้หลุดออกจากมือจนมันกระแทกลงบนฝ่าเท้าของจุนมยอนไปเต็มๆ...
โอ้วแม่่ง ขอบคุณที่เพิ่มความสดชื่นให้นิ้วตีนกู เฟรชมากไอ้สัส!
“เชดเขร้...”
เอ่ยออกมาเบาๆพร้อมกับทำหน้าฟินสุดชีวิต จุนมยอนที่กำลังจะหันไปด่าก็ได้แต่เช็ดเท้าตัวเองให้หายเปียกพร้อมกับยกมือขึ้นอุดหู... เป็นทุกครั้ง... มันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง...
“โอ้ยสัสเอ้ย... กู กูแบบ...
ทำไมชานยอลน่ารักงี้วะอีเหี้ย แม่่งพังหมดแล้วชีวิตกู พัง พัง พัง น้องชานยอลมาซ่อมหัวใจพี่ที TTwTT”
กูชิน OTL
กูไม่น่าเป็นเพื่อนมันเลยจากใจ นี่พูดเลย *ตบอก*
.
.
.
.
.
“ฮือ... อย่าทำแบบนี้”
คริสจ้องรูปในกล้องราคาแพงของตัวเอง เปิดซ้ำไปซ้ำมาอยู่แค่นั้น บางทีก็กดซูมเข้าซูมออกที่รูป แล้วก็นั่งกัดเล็บทั้งๆที่นิ้วของตัวเองแทบจะไม่มีเล็บให้กัด(ก็แม่่งกัดไปหมดแล้ว -_-) ปากก็พูดบ่นประโยคซ้ำๆเดิมๆว่า อย่าทำแบบนี้ อย่าน่ารักแบบนี้ เกลียดชานยอลจังเพราะเค้าบอกถ้าเกลียดอะไรก็มักจะได้แบบนั้น... ฮรอว์... ฯลฯ
ประโยคแต่ละประโยคที่มันพร่ำออกมาทำเอาจุนมยอนได้แต่ตบหน้าผากของตัวเองซ้ำๆไปมาจนแสบไปหมด เพียงแค่เพราะชานยอลหันมามองกล้องของมันแล้วอมยิ้มอ่อนๆ(ที่สำหรับคริสแล้วคือปืนอนุภาพทำร้ายล้าง)ใส่ให้แค่นี้ เดาดูแล้วคงเป็นเพราะว่าอีอู๋นี่มันสูงมากๆ ตัวอย่างกับควายป่าเลยเด่น แถมอยู่แถวหน้าๆสุดด้วย อยากจะย้อนถามตัวเองว่าไปเอามันมาคบเป็นเพื่อนได้ยังไงก็ไม่รู้ เมากาวหรือเปล่านะก่อนที่จะได้มันมาเป็นเพื่อนน่ะ... ต้องใช่แน่ๆ ก่อนจะคบกับคริส อู๋ ตอนนั้นเค้าคงต้องเมากาวอยู่แน่ๆ ถ้าย้อนอดีตได้เค้าจะไม่ยุ่งกับกาว
“แม่่งเอ้ยอยากได้ชานยอลมาเป็นเมียจริงๆนะเนี่ย กูจริงจัง กูอยากจะร้องไห้ ถ้าได้มาเป็นเมียนี่กูจะไม่ให้หลับไม่ให้นอน ฮรอวว์ น้องชานยอลพี่ขอโทษ พี่คิดอกุศลกับน้องอีกแล้ว TTwTT”
“เออ... เอาเหอะมึง สู้ๆนะ”
“เชี่ยแม่่ง กูต้องอัพทวิต ต้องให้โลกรู้ว่าวันนี้ชานยอลน่ารักโลกแตกชิบหายขนาดไหน”
“จ้ะๆ” กูก็เห็นมึงพูดทุกวันนะว่าชานยอลน่ารักโลกแตกน่ะ... อยากจะพูดประโยคนี้ต่อท้ายไปแต่ก็ไม่ดีกว่า ขี้เกียจ
มือหนาล้วงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา แล้วกดเข้าไปในแอปโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กอีนกสีน้ำฟ้าที่เรียกกันว่าทวิตเตอร์ โซเชี่ยลเน็ตสุดฮิตของติ่งเกาหลีและพวกชอบพร่ำบ่น ตอนนี้หน้าทามไลน์ยังคงคึกครื้นเหมือนทุกวัน
Chanyeol is mine @KrisPyYeol
ชานยอลน่ารักโคตรๆ โคตรพ่อโคตรแม่เลย มองกล้องกูด้วยยยยยย บูบิบูมาก ฟัดโรด้าาาาาาาาา lml
Chanyeol is mine @KrisPyYeol
[FANACC] 13xxxx : น้องชานยอลพรากหัวใจพี่ไปอีกแล้วจร้าาาาาาาาาาาาาาา cr : หัวใจของกู
อัพทวิตเสร็จก็หย่อนโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม โดยหลังจากที่อัพทวิตเสร็จเรียบร้อยปุ๊บ โทรศัพท์ลูกรักก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเพราะเมนชั่นโหยหวนที่เค้ามา และจำนวนรีทวิตนักร้อย แต่ตอนนี้เค้าไม่มีเวลาสนใจอะไรนักหรอก มือหนาหยิบโน๊ตบุ๊คที่วางตั้งอยู่มาแล้วเปิดเข้าโฟโต้ช็อปแบบโดยด่วน ซิ้งค์กล้องกับโน๊ตบุ๊คเอารูปลงแล้วแต่งในโฟโต้ช็อปให้สวยงาม เพื่อน้องชานยอลแล้วคริสอู๋สุดหล่อ หล่อที่สุดทำได้ทุกอย่าง ตอนนี้ที่รักสิวขึ้นที่หางคิ้วใช่มั้ย... ไม่เป็นไรจ่ะ เดี๊ยวพี่รีทัชภาพลบให้น้องเองที่รัก
“เออกูไปหาอี้ชิงก่อนนะ ใกล้หกโมงแล้วอย่ามัวแต่เพ้อชานยอลจนต้องไปชักว่่าว... เอ้ยไม่ใช่ โทษที พูดผิดประโยค อย่ามัวเพ้อชานยอลมากจนลืมไปทำงานนะ...”
“พ่องสิ...”
จุนมยอนหัวเราะในลำคอ เดินผิวปากอารมณ์ดีเดินควงกุญแจเตรียมจะออกจากห้อง แต่ก็ได้ยินเสียงดีดนิ้วดังเป๊าะ คนตัวขาวยิ้มกริ่มหมุนตัวกลับมา เดินมากระซิบข้างๆหูคนตัวใหญ่ทิงระเบิดเอาไว้ ก่อนจะวิ่งออกไปโดยมีเสียงของคริสด่าไล่หลัง
“อ้อ ถ้าอยากเสร็จเร็วๆมองรูปชานยอลไปด้วยก็ดีนะ”
“ไอเวรจุนมยอน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
คริสชูนิ้วกลางให้คนที่เดินออกนอกประตูไปแล้ว อยากจะวิ่งตามไปเอาฟันเฉาะหน้าแต่ก็คงไม่ทันแล้ว เพราะเสียงประตูที่ถูกปิดดังปัง ส่ายหัวนิดหน่อยแล้วหันไปสนใจรูปชานยอลสุดน่ารักในคอมต่อ เหลือบตาลงมามองที่เป้ากางเกงตัวเองนิดหน่อยแล้วสะบัดหัวแรงๆไล่ความคิดลามก หื่นกามออก ไอจุนมยอน ไออึ่งร้อยปี ทำให้เค้าคิดอกุศลกับน้องชานยอลเลยล่ะเป็นยังไง... ไม่ได้ๆ กับชานยอลเค้าต้องโลกสวยอยู่เสมอ ห้ามคิดเรื่องลามกแบบนี้กับชานยอลเด็ดขาด เค้าจะไม่ทำให้ชานยอลแปดเปื้อนเรื่องไม่ดีๆแบบนี้หรอกนะอยากจะบอกให้รู้
แต่ก็แหม...
เข้าห้องน้ำก่อนนะ... เดี๊ยวมา...
*หยิบรูปชานยอลขนาดเอสี่พอเหมาะมือแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ*
.
.
.
.
.
.
“ไปก่อนนะครับ”
คริสโค้งตัวให้ชเว ซีวอน เจ้าของผับหรูแถบใจกลางกรุงโซลที่เค้ากำลังทำงานอยู่ ก่อนจะเดินออกจากร้านเมื่อถึงเวลากลับบ้าน หันไปโบกไม้โบกมือยิ้มให้พวกเพื่อนร่วมงานคนอื่นบ้างตามประสาคนอัธยาศัยดี พร้อมกับยิ้มหวานแจกเรี่ยราดให้สาวๆพนักงานหรือลูกค้าที่ยังคงหลงเหลืออยู่บ้างประปราย
มือหนากระชับสายกีต้าร์ที่พาดไว้บนบ่าแน่น ขายาวเดินออกจากร้านไป มุ่งตรงไปยังป้ายรถเมลล์ ต้องรีบเดินเสียหน่อยแล้วล่ะมั้ง... นี่มันก็ดึกมากแล้ว ไปช้ากว่านี้ไม่มีรถเมลล์กลับบ้านแน่ๆ เค้าไม่อยากจะเสียค่ารถแท็กซี่แพงๆหรอกนะ
เดี๊ยวจะกลับไปอัพรูป HQ ชานยอล ไหนจะต้องไปนั่งตามตารางงานอีก.. นี่ก็ใกล้ปีใหม่และ วางแพลนกะจะทำปฏิทินโฟโต้บุ๊คขายหากำไร(ไว้ตามและซัพพอร์ทน้องชานยอลสุดเลิฟ)ซะหน่อย พรุ่งนี้ตอนเช้าก็ต้องตื่นไปเรียน งานเยอะเกินอะไรเกิน ไม่เป็นไรหรอกเพื่อชานยอลทำได้ทุกอย่างแหละ ขอแค่ให้บอกเถอะ.. พี่จะทำงานเก็บเงินไปขอน้องชานยอลแต่งงาน อุคริ * w* )/
ตุ้บ!
“งือ... อ่าาาาา”
“เฮ้ย!”
คริสสะดุ้งโหยง เมื่อเดินหล่อจะไปหารถกลับบ้านอยู่ดีๆ วัตถุประหลาดๆอันใหญ่เบ้อเร่อก็หล่นใส่ตัวเค้าจนแทบเซ นี่ถ้าไม่ได้ตั้งหลักคงจะล้มไปแล้วแน่ๆ ไอที่หล่นมานี่ก็ไม่ใช่จะเล็กๆเลยนะ แต่พอมองดูดีๆมันเป็นคนนี่หว่า.. ใครล่ะวะ แล้วมายังไง อยู่ดีๆตกมาใส่เค้ามันมาได้ยังไง ไม่ใช่คนถูกฆ่าแล้วฆาตรกรโยนศพลงมาจากด้านบนหรอ!
สิ่งมีชีวิตรูปร่างสูงโปร่งแต่ผอมเพรียวถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อฮูดตัวหนา คริสมองๆดูแล้วมันดูคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ จำไม่ได้ว่าเคยเห็นเสื้อแบบที่ไหน รูปร่างแบบนี้มันก็ดูคุ้นหูคุ้นตาแบบแปลกๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แต่ก็อาจจะเป็นเสื้อของชานยอลก็ได้ ที่แบบมันเหมือนกัน...
เอาแต่คิดสงสัยมันก็ไม่ใช่ว่าจะทำให้อะไรๆมันคลี่คลายได้เสียหน่อย คริสพลิกร่างบอบบางที่กำลังใช้คางเกยไหล่เค้าให้หันกลับมา กลิ่นแอลกอฮอลล์หึ่งจนคัดจมูก ขอดูหน้าซักหน่อยว่าเป็นใคร ที่อยู่ดีๆก็ตกลงมาขนาดนี้ เดี๊ยวค่อยพากลับเข้าไปในผับให้พวกพี่ซีวอนจัดการเอาละกัน พรุ่งนี้เค้าต้องตื่่นเช้าซะด้วย
“ฮะ...”
คริสใช้มือหยิบแว่นกันแดดกรอบดำสนิทออกจากใบหน้าขาวช้าๆ ใบหน้ากลมขาวใสที่ขึ้นสีแดงอ่อนๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ ปากแดงจัดอวบอิ่ม ตากลมโตที่หลับสนิท ขนตาเป็นแพหนา ใบหน้าที่คุ้นเคยแบบสุดๆทำให้ตาเรียวคมเบิกโพลงก่อนจะใส่แว่นดำนั่นกลับเข้าไปที่เดิม ถอดเข้าถอดออกอยู่อย่างนี้สลับกันบวกกับก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายที่เต้นรัวจนแทบกระเด็นออกมา มือหนาที่ประครองแผ่นหลังบอบบางบางเอาไว้สั่นระริก เนื้อตัวเย็นเฉียบ ใบหน้าหวานหยดของใครบางคนที่ซบอยู่ที่ไหล่ทำเอาเค้าหายใจไม่ทั่วท้อง ความคิดที่จะพาคนๆนี้เข้าไปให้พี่ซีวอนช่วยจัดการถูกลบทิ้งไปทันที...
ท่าทางของคริสตอนนี้แม่่งเหมือนไอเงิงโรคจิตหลอกเด็กไปข่มขืน TTTTTT
คริสอุ้มร่างบางขึ้นพาดไล่ มุ่งตรงไปป้ายรถเมลล์อย่างเร่งรีบ โบกมือเรียกรถเเท็กซี่บอกเส้นทางที่จะไปเสร็จสรรพก็หย่อนตัวเข้าไปในรถ พร้อมกับวางคนตัวบางไว้บนตัก ตัวที่ไม่ใช่ว่าจะเล็กเท่าไหร่ทำเอาคริสเหงื่อท่วม..
แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหา แค่นี้จิ๊บๆมาก แบกผักไปส่งตลาดตอนเก็บเงินไปดูโชว์เคสชานยอลก็ทำมาแล้ว (ขอป๊าม๊าเค้าก็ไม่ให้อ่ะ คนเราต้องยืนด้วยลำแข้งตัวเอง)
นิ้วเรียวตวัดฮูดที่ปิดบังใบหน้าหวานเอาไว้ให้ออกไปให้พ้นทาง เขี่ยเส้นผมนุ่มนิ่มสีคาราเมลที่ตกลงมาปรกปิดใบหน้าออก ใบหน้าหล่อเบือนหนีไปอีกทางแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดตัวเองลึกๆ..
มันเป็นความใฝ่ฝันอันสูงสุดของชีวิต
ถ้าไม่ติดว่าอยู่บนแท็กซี่นี่กรี๊ด(?)ไปแล้ว แต่ด้วยที่ยางอายยังคงมีบนใบหน้าหล่อๆพอเลยอุบเอาไว้ก่อน ถึงบ้านแล้วค่อยกรี๊ดก็ได้
พ่อครับ แม่ครับ จุนมยอนครับ ทุกคนครับ...
คนที่นั่งอยู่บนตักของคริสอู๋อยู่ตอนนี้นั้นคือปาร์ค ชานยอลแหละ..
“อื้อ...”
คนตัวบางที่ขยับยุกยิกอยู่บนตัก ทำเอาคริสแทบลืมหายใจ แขนเรียวยาวตวัดรัดรอบคอแกร่งของร่างสูง พร้อมกับเคลื่อนตัวขึ้น ใบหน้าหวานซบอยู่บนไหล่กว้าง ลมหายใจร้อนที่สูดเข้าออกเป่ารดอยู่ที่ต้นคอทำเอาคริสถึงกับหายใจติดขัด
ชานยอลหายใจรดคอผมแหละ...
ชานยอลกอดผมแหละ...
โอยหอมมาก...
ตัวนิ่มมาก... โอ่ย...
ไม่ไหวแล้ว...
“ลุงครับขอโทษนะครับ”
“หือ..”
“อีเหี้ย อีเยดเขร้ อีฟหกดเ้่าสวง ๑๒๓๔๕๖๗๘๙**&*%^%%$#@#^*97#$ _______ น้องชานยอลกอดกูโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย TOT”
-TBC-
©Tenpoints!
--------------------------------------------------------------------------
เพราะเน็ตใช้ไม่ได้ เลยได้ชอร์ทฟิคมาเรื่อง 555555555555555555555555555555555
ตอนแรกกะจะแต่งแก้เซ็ง ทีโอที__มาก อารมณ์เสียสุดๆ แต่ดันแต่งไปแต่งมา ติดลม ชอบว่ะ55555555
อีกใจนึงคืออยากให้พี่คริสติ่งน้องบ้าง น้องติ่งพี่จนเหนื่อยแล้ว แงงง
ขอให้สนุกนะคะ 55555555555555555555555
ความคิดเห็น