คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : สวัสดี คุณเนื้อคู่ 9.5
Kris Part ::
เคยรักใครตั้งแต่แรกพบหรือเปล่าครับ... ?
อืม...
ตอนผมอายุ 10 ขวบ พ่อและแม่ของผม ท่านทั้งสองต้องเทียวไปเทียวมา ระหว่างเกาหลีกับจีนอยู่บ่อยๆ เพราะช่วงนั้นธุรกิจของท่านทั้งสองติดขัดนิดหน่อย เลยไม่ค่อยจะมีเวลามาดูแลผมซักเท่าไหร่ ท่านเลยส่งผมให้มาอยู่กับคุณอาโซราและอาจองซู ซึ่งเป็นเพื่อนรักสมัยเด็กของแม่ผม
อา... และก็ยังมี ปาร์ค ชานยอล... ลูกชายคนเดียวของทั้งคู่อีกด้วย
ครั้งแรกที่ได้มองแก้มกลมสีหวาน ผิวขาวเนียนเหมือนน้ำนม ตากลมโตใสแจ๋วที่ถูกปกปิดด้วยแว่นกรอบหนา ริมฝีปากอ่มสวย อา... มันทำให้ผมใจเต้นตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นมันเลยล่ะ
ผมพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะให้อยู่ใกล้ๆเจ้าเด็กชานยอลตัวเล็กคนนี้ ชานเล่นนั่นเล่นนี่ ดูนั่นดูนี่ หลอกล่อทุกวิถีทาง แต่เจ้าตัวก็ไม่ค่อยจะสนใจผมซักเท่าไหร่หรอก... ฮ่าๆ แต่ผมก็ไม่เคยหวั่นนะ ผมก็พยายามชวนเค้าทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ตลอดแหละ บางครั้งก็อาจจะมีเอาของมาล่อบ้าง แต่มันก็อยู่ที่อารณ์ของเค้าด้วยว่าจะสนใจผมหรือเปล่า
อืม... ชานยอลนี่ถ้ามองเผินๆ อาจจะดูเหมือนพวกหยิ่งๆนะ แต่สำหรับผมแล้ว เค้าก็เหมือนเด็กน้อยขี้อายคนนึงซะมากกว่า
และก็... พออยู่ด้วยกันไปนานๆ... อะไรหลายๆอย่างมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าผมชอบเด็กคนนี้ไปซะแล้ว...
ตอนที่พ่อกับแม่ของผมต้องมารับผมเพื่อที่จะพากลับไปอยู่ที่จีน นี่... ผมไม่อยากจะพูดเลยนะ ผมร้องไห้ด้วยล่ะ ฮ่าๆ...
ก็แหม ก็เกือบหนึ่งปีที่ผมอาศัยอยู่กับเด็กขี้อายคนนี้ ถึงเค้าจะไม่ค่อยจะสนใจผมซักเท่าไหร่หรอกนะ แต่ผมก็ยังคงมีความสุขที่ได้คุยกับเค้า ถึงแม้มันจะเหมือนการพูดคนเดียวให้เค้าฟังซะมากกว่า พอรู้ว่าจะไม่ได้ทำแบบนั้นอีกแล้ว ตามประสาเด็ก 10 ขวบ ก็เลยจัดดราม่าไปนิดนึง...
แต่ผมก็พยายามติดตามเรื่องของชานยอลในทุกวิถีทางโดยที่ไม่ให้เจ้าตัวรู้ ไม่ว่าจะแอบไปหาที่บ้าน ทางโซเชียลเน็ตเวิร์คต่างๆ หรือไม่ก็จากคุณน้าโซรา แม่ของชานยอลเอง ที่ดูเหมือนจะสนับสนุนผมด้วย จนบางทีแม่คนสวยของผมก็หาว่าผมบ้าด้วยล่ะ แต่แหม... ทำไงได้ ความสุขของผมนี่นา
ชานยอลเองก็เป็นอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ยิ่งโตก็ยิ่งสวย ทั้งๆที่ชานยอลเองก็เป็นเด็กผู้ชายนะ แต่ทำไมผมถึงได้มองเค้าสวยได้ตลอดเวลาขนาดนี้ก็ไม่รู้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เจ้าตัวจะสูงเกิน 180 ไปแล้วก็ตามเหอะนะ แต่อะไรหลายๆอย่างในตัวของเจ้าตัวเอง มันทำให้ชานยอลดูเหมือนเด็กผู้หญิงมากกว่าผู้ชายซะอีก
จมูกโด่งรั้นเชิดสวย ริมฝีปากแดงระเรื่อเหมือนกลีบกุหลาบ ผิวกายขาวเนียนเหมือนผิวของเด็กเล็กๆ ยิ่งริมฝีปากคู่สวยคู่นั้น ไม่ว่าจะขยับหรือเอื้อนเอ่ยอะไรออกมา มันยิ่งทำให้ก้อนเนื้อในอกที่เรียกว่าหัวใจของผม มันแทบเตลิดออกไปไกลแสนไกล...
แต่ก็เตลิดไปหาชานยอลนะ...
พอรู้ข่าวว่าชานยอลสอบติดมหาลัยที่โซล ผมแทบจะรีบถลาตัวไปหาน้าโซรา แล้วบอกว่าจะรับอาสาดูแลชานยอลเอง แล้วก็โชคดีที่น้าโซราเค้าตอบตกลงแบบไม่ต้องคิด ทำให้ชานยอลต้องมาอยู่ร่วมห้องกับผมโดยไม่มีข้อแม้ แม้แต่ข้อเดียว
ตอนที่ชานยอลโทรเข้ามาหาผมนี่ ผมนี่ดีใจมากอ่ะ แทบบ้า ถึงเสียงเจ้าเด็กคนนี้จะขัดรูหูผมไปนิดก็เหอะนะ แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ประเด็น ผมแทบลื่นในห้องน้ำแหน่ะ แต่พอไปเจอใกล้ๆจริงๆแทบอยากจะทึ้งหัวตัวเองเพราะความเขิน
แต่ก็ต้องแห้วเพราะเจ้าตัวดันจำไม่ได้ว่าผมคือใคร... โอ่ว...
แต่นั่นมันก็แค่เรื่องจิ๊บๆ เรื่องแค่นี้คิดหรือว่าผมจะแคร์ ผมรู้นะ ว่าเจ้าเด็กโย่งนี่มันก็หวั่นไหวกับผมนั่นแหละ แต่แค่เล่นตัวทำหยิ่งไปเฉยๆแค่นั้นแหละ...
แล้วยิ่งอยู่ด้วยกัน นานวัน... ผมก็ยิ่งทั้งหลงทั้งรักเด็กผู้ชายคนนี้มากขึ้นทุกวันๆ หลงรักเสียงแหบๆห้าวๆ หลงรักนิสัยเงียบที่เกือบจะดูเหมือนหยิ่ง หลงรักแก้มยุ้ยๆที่เวลาโกรธจะชอบทำพองลมจนดูแล้วมันน่าฟัดซะเหลือเกิน ไหนจะปากแดงๆ ที่เวลาขยับทำอะไรก็น่าหลงไหลอยู่ตลอดเวลา...
หลงรัก...
หลงรักทุกอย่างที่ขึ้นชื่อว่าเป็นของปาร์ค ชานยอล....
ผมพยายามควบคุมตัวเองทุกครั้งเมื่อได้อยู่ใกล้กับชานยอล แต่พอได้อยู่ใกล้ทีไรแล้วก็เกือบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที ต้องคอยพยายามเตือนตัวเองทุกครั้ง ว่าต้องไม่ล่วงเกินเด็กคนนี้ไปมากกว่าการจูบเป็นอันเด็ดขาด...
เรื่องคืนนั้น... ผมไม่รู้สึกจริงๆว่าตัวเองทำอะไรลงไป ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมรู้แค่ว่าผมโกรธมาก ที่ไอ้จื้อเทามันเข้ามาล่วงเกินคนที่ผมรักถึงในบ้านของผม แถมวันนั้นชานยอลก็เหมือนจะดูสวยอย่างผิดหูผิดตามากกว่าวันอื่น ไหนจะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ที่พวกเจ้าเพื่อนตัวดีมันบังคับให้ผมกินอีก... มันเลยทำให้ผมลืมตัว
เผลอทำไปในสิ่งที่เคยคิดว่าไม่อยากจะทำ...
ผมเผลอทำร้ายคนที่ผมรัก...
ถ้าตอนนี้ชานยอลเป็นอะไรไป... ผมคงจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเป็นอันเด็ดขาด
“คริส... ตอนนี้น้องเป็นยังไงบ้างลูก ชาน... ฮึก ชานยอลเป็นยังไงบ้างคริส”
ผมหันไปมองหน้าน้าโซราที่วิ่งเข้ามาเขย่าแขนเสื้อที่เปื้อนเลือดของผมไปมา ผมก้มหน้าหงุด พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลลงมา ก่อนจะส่ายหน้าแทนคำตอบให้น้าโซราที่กำลังถูกคุณน้าจองซูดึงไปกอดปลอบ ว่าชานยอลต้องไม่มีวันเป็นอะไรเป็นอันเด็ดขาด
ตอนนี้ชานยอลถูกส่งเข้าห้องไอซียูไปได้เกือบจะชั่วโมงเต็ม ผม น้าโซราและน้าจองซู แทบจะวิ่งกรูเข้าไปหาหมอร่างท้วมในชุดกราวน์ทันทีที่เค้าเดินออกมาจากห้อง น้าโซราน้ำตาไหลพราก พลางคอยถามว่าชานยอลเป็นยังไงบ้าง มือเล็กๆก็คอยเขย่าแขนแกร่งของคุณหมอ จนหน้าจองซูต้องจับแยกออกมา
“คนไข้เสียเลือดเยอะมาก หมอต้องการเลือดด่วน”
“เลือด... เลือดดะ...”
“ผมเองครับ... เลือดผม เอาเลือดผมไปให้ชานยอล”
ผมรีบตอบไปแทบจะทันที น้าโซราส่ายหัวเป็นเชิงห้าม มือบางดึงแขนเสื้อของผมเอาไว้ ผมเลยได้แต่ระบายยิ้มอ่อนๆให้ ก่อนจะเดินตามคุณหมอเข้าไปในห้องไอซียูโดยที่ก้อนเนื้อในอกก็เต้นแรงแทบไม่หยุด...
ผ้าม่านสีเขียวอ่อนที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้อง ผมค่อยๆใช้มือแง้มมันออก เพื่อที่จะได้เห็นหน้าชานยอลได้ถนัด ชานยอลหอบหายใจติดขัดอย่างน่าสงสาร รอบๆตัวมีสายนู่นนี่ติดพันระโยงระยางเต็มไปหมด ผมเอื้อมมือหมายจะลูบแก้มนิ่มซักหน่อย แต่เตียงของเราสองคนมันก็ดูเหมือนจะไกลกันเกินไป เลยได้แต่ชักมือกลับ แล้วคอยเฝ้ามองชานยอลอยู่เงียบๆ...
พยาบาลสาวสวยเดินเข้ามาหาผม แล้วใช้สำลีทาไปที่แขนของผม ก่อนจะใช้เข็มเจาะไปที่แขน มันไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยนะตอนนี้... ไม่รู้เป็นอะไร ปกติผมจะเป็นคนกลัวอะไรพวกนี้อยู่แล้ว ยิ่งเข็มฉีดยานี่อย่าเข้าใกล้เลย แต่ตอนนี้มันไม่ได้รู้สึกเจ็บที่แขนซักนิด... มันรู้สึกเจ็บใจซะมากกว่า
พี่ขอโทษนะชานยอล...
ตอนนี้เลือดพี่กับเลือดนายมันอยู่ผสมด้วยกันแล้วนะ...
อย่าลืมตื่นมารับคำขอโทษของพี่นะชานยอล...
พี่รักนายนะ...
อย่าลืมตื่นมาบอกพี่ด้วยนะ...
ว่านายก็รู้สึกเหมือนที่พี่รู้สึกกับนายเหมือนกัน...
:: End Kris Part .
---------------
เพราะความฟินคริสยอลที่ไม่รู้จะฟินยังไงแล้ว
บวกกับโดนใครบางคนจิกหัวให้มาลง
ถ้าอึนๆ มึนๆ กับตอนนี้ ให้ไปด่าสองคนนี้เลย >> @swnd_pakkat @b_piraya
เลยขอลง 9.5 ไปก่อนละกัน ตันไปหมดและ สมงสมอง 5555555555555555
แต่อีภาพกุมมือกันขนาดนี้มันก็ไม่ไหวนะคะ !
แม่ยกเค้าจะอกแตกตายกันเป็นแถว
ทำอย่างนี้เอามีดมากรีดทะลวงหัวใจกันเลยดีกว่าค่ะ !
แม่เจ้ายอดกล้วยทอด
วันแรกก็กระแซะจับนู่นนี่กัน
วันที่สองก็ส่งโทรจิตคุยกัน ตัวติดกันเป็นตังเม
วันที่สามก็ถ่ายรูปกัน แถมยังมาจับมือกันอีก
ตายค่ะตาย ตายสถานเดียว TAT
#อย่าสนใจอีนี่บ้า
ความคิดเห็น