คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : สวัสดี คุณเนื้อคู่ 9 .
9
‘ไอเชี่ยคริสอยู่ไหน มึงโผล่หัวมาเดี๊ยวนี้เลยนะ !’
‘อะไรของมึงวะเนี่ย เสียงดังหาหอกอะไรนักหนาวะครับ’
‘มึงหักหลังกู !!!!’
‘อะไรของมึงเนี่ย... ต่อยกูหาพ่อง เป็นเชี่ยไรวะ’
‘มึงแย่งแทยอนไปจากกู มึงมันเลว มึงก็รู้ว่ากูกับแทยอนรักกัน แล้วทำไมมึงยังมาแย่งแทยอนไปจากกูอีก !!!!!!!!!!!!’
‘อ่าวเชี่ย’
‘มึงหล่อกว่ากู เรียนดีกว่ากู ดีกว่ากูทุกอย่าง แล้วเรื่องแบบนี้มึงยังจะดีกว่ากูอีกหรือไง’
‘ไอเชี่ยมึงเข้าใจผิดและ’
‘แทยอนขอเลิกกู แล้วก็บอกว่าเค้ารักมึง จะให้กูเข้าใจยังไงล่ะสัส !!!!!’
‘แล้วเกี่ยวอะไรกับกูอ่ะ’
‘เกี่ยวสิสัส เกี่ยวมากๆ ถ้าไม่มีมึง... แทยอนคงไม่ทิ้งกู !!!!!!’
‘ไอเชี่ย มึงเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อนหรอ’
‘เออสิสัส ถ้าวันนี้กูไม่ได้ฆ่ามึง กูยอมกราบตีนหมาข้างถนนเลยเชี่ย !!!!!’
ร่างสูงโปร่งส่ายหน้าไปมาเมื่อได้ยินเรื่องเล่าอันแสนปวดหัว ก่อนจะช้อนตามองหน้าคนตัวสูงที่นั่งยิ้มเกาหัวอยู่ด้านข้าง มือบางเลื่อนไปสัมผัสแก้มคร้านของคริสที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่บนโซฟาแล้วถอนหายใจเบาๆ
ไอเราก็ใจหายใจคว่ำ กลัวว่าคริสจะฆ่าไอหน้าแพนด้าด้วยไม้เบสบอล เห็นวิ่งมาซะเท่ห์ แต่ไปมาๆ...
สลบเหมือดกลิ้งไปมาอบู่ที่พื้นซะงั้นแหละ ORZ.
ตอนแรกกำลังจะกระโดดมาฟาดเค้าเลยนะไปๆมาๆกลิ้งไปอยู่บนพื้นเฉยเลย มาซะเท่ห์เลย ถือไม้ชี้นิ้วด่าอย่างแมน เห็นอย่างนี้แล้วอยากจะหัวเราะให้ตาย จะสงสารไหมก็น่าสงสาร แต่มันน่าขำซะยิ่งกว่า คริสอู๋ซื่อบื้อจริงๆเลย
“นายนี่มันโง่เนอะ...” เสียงทุ้มพูดเชิงเล่น ทำให้คนตัวสูงเบ้หน้า พลางชูนิ้วโป้งแล้วคว่ำลงแสดงความไม่พอใจ ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“เอาน่า... ฉันสำนึกผิดไปแล้วจริงๆ ตอนนั้นฉันกำลังหน้ามืด”
“เพื่อนน่ะก็คือเพื่อนนะไอดำ ถึงเค้าจะทำไม่ดีกับเราขนาดไหนมันก็เพื่อนอ่ะ” พูดแล้วตบไปที่ไหล่ปุๆ
“ฮะ ? ไอดำ ? ใจร้ายว่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“เออเอาเหอะ... นายก็กลับบ้านกลับช่องไปได้แล้ว ดึกมากแล้ว ฉันจะพักผ่อน” คนหน้าหวานเอ่ยปากไล่แพนด้าตัวดำที่นั่งอมยิ้มอยู่ข้างๆ
“อืม... ถ้าไอคริสมันตื่นแล้วฝากถามมันด้วยนะ”
“ว่า ?”
“เมื่อไหร่จะเลิกซื่อบื้อ”
“อีกนานนนนนนนนน...”
“แก้มนายนุ่มดีนะ”
“ไปไกลๆไป”
จื้อเทาหัวเราะรวน ชานยอลยกหมอนเตรียมจะปาใส่ เลยต้องรีบวิ่งติดเทอร์โบไปที่ประตูโดยด่วน เพราะถ้าเค้าไม่รีบ มีหวังเจอไม้เบสบอลที่ไอคริสทิ้งไว้ฟาดเข้ากลางหัวโดยฝมือปาร์ค ชานยอลแน่ๆ จะบ้าตาย LOL
ร่างโปร่งส่ายกลมไปมาแล้ววางหมอนไว้ที่เดิม ก่อนจะหันมาสนใจชายหนุ่มร่างสูงที่นอนไม่ได้สติอยู่บนโซฟา มือบางเกลี่ยแก้มขาวของร่างสูงเบาๆ ริมฝีปากบางระบายยิ้มอ่อนๆ ขายาวก้าวฉับๆเข้าไปที่ห้องครัว ก่อนจะออกมาพร้อมกับถังสีขาวสำหรับใส่น้ำใบเล็ก บนแขนยาวก็มีขนหนูผืนเล็กวางพาดไว้ ก่อนจะเอามาวางแหมะไว้บนโต๊ะกระจกข้างๆ ผ้าขนหนูผืนเล็กถูกจับลงน้ำแล้วยกขึ้นมาบิดจนหมาด ก่อนจะถูลงบนหน้าหล่อๆของคนตัวสูงเบาๆ
“อือ...” คนตัวสูงครางออกมาเบาๆ เมื่อน้ำเย็นๆสัมผัสลงบนที่ใบหน้า มือหนาจับมือเล็กๆไว้แนบกับใบหน้าแล้วถูไถไปมาจนแก้มกลมๆของคนน่าหวานเริ่มขึ้นสีแดง
“ชานยอล... ชานยอล” คนหน้าหวานวางผ้าขนหนูไปที่โต๊ะ ก่อนจะหันหน้ามาหาคนตัวสูงที่เรียกชื่อเค้า แต่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น
มือหนาดึงร่างบางมากอดไว้ที่อก ชานยอลสะดุ้งนิดๆ แก้มนวลทั้งสองข้างขึ้นสีแดงหนัก พยายามดันตัวให้ออกจากแขนแกร่ง แต่ก็เหมือนเคยที่ไม่เคยจะทำได้เลยซักครั้ง เพราะแรงของคริสมีมากกว่าเค้าอยู่มากโข ตอนนี้เลยได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ แล้วก้มหน้าหงุดอยู่อย่างนั้น
คริสกระชับอ้อมกอดแน่น ปลายจมูกโด่งไล้ไปตามแก้มชมพูไปมา จนคนหน้าหวานหัวเราะคิกเพราะจั๊กจี้ มือหนาเลื่อนขึ้นมาที่แก้มกลม ก่อนจะออกแรงบีบเบาๆจนคนโดนทำร้องโอ้ยแล้วพองลมที่แก้มอย่างน่ารักน่าชัง
ร่างสูงกลับตัวเองให้อยู่ด้านบน ส่วนชานยอลก็ลงไปอยู่ด้านล่าง ก่อนที่คนหน้าหวานจะได้ประท้วงอะไรออกมา กลีบปากอิ่มก็ถูกปิดด้วยริมฝีปากหนาของคริส มือบางทุบไหล่คนตัวสูง แต่คริสก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลางหัวเราะในลำคอเสียงเบา
ลิ้นรอบกอบโกยความหวานจากโพรงปากรสขนมไปทีละนิด ชานยอลจูบตอบพร้อมครางเสียงเบา เสียงจ๊วบจ๊าบที่เกิดจากคนทั้งสองดังลั่นห้อง กลิ่นน้ำหอมบวกกับกลิ่นแอลกอฮอลล์อ่อนๆ ตอนนี้มันกำลังทำให้สมองของชานยอลเริ่มเป็นสีขาวโพลน ตาเริ่มพร่ามัว เริ่มจะไม่รับรู้อะไร
มารู้ตัวอีกที... ก็ถูกคริสอุ้มมาอยู่ในห้องนอนแล้ว
คริสวางชานยอลลงบนเตียงเบาๆ ร่างโปร่งกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ตากลมเลื่อนไปมองซ้ายขวา มือบางกำผ้าปูที่นอนแน่น
คริสค่อยๆถอดเสื้อยืดสีขาวออกจากตัว ก่อนจะล้มตัวลงทับเด็กร่างโปร่งที่กำลังนั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง มือหนาไล้ไปตามสาบเสื้อ ทำให้คนตัวเล็กกว่าสะดุ้งโหยง เตรียมจะเขยิบหนี แต่ก็ถูกคริสคว้าไว้ พลางใช้มือปลดกระดุมเม็ดเล็บของชุดนักศึกษาให้ออกไปทีละเม็ด โดยมีมือบางๆที่กำลังพยายามปัดมือใหญ่ให้ออกไป ร่างสูงจึงใช้ริมฝีปากครอบกลีบริมฝีปากบาง พลางส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจที่ด้านใน
ชานยอลพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากการพันธนาการของคริส แต่ก็ถูกชายหนุ่มกดไว้แน่นไม่ปล่อยให้ไปไหน
“พี่คริส... พะ พี่จะทำอะไร”
“นายหอมมากเลยชานยอล” คริสพูดเสียงแผ่ว ปลายจมูกกดลงไปที่แก้มนุ่ม ก่อนจะไล้ลงมาตามซอกขอขาวเนียน มือหนาไล้คลึงไปตามยอดอกสีสวย ลิ้นร้อยลากไปตามหน้าอกบาง ทำให้คนใต้ร่างเริ่มหายใจติดขัดไม่ทั่วท้อง
“ปะ... ปล่อยนะ ปล่อย” ชานยอลเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว พลางหันหน้าหลบคนตัวสูงที่กำลังพยายามคลอเคลียร์เค้าอยู่ ขายาวสะบัดไปมา แต่สุดท้ายก็ต้องอยู่เฉยๆ เพราะถูกคริสใช้ตัวทับไว้ จึงดิ้นไปไหนไม่ได้
ร่างบางตัวสั่นระริกอยู่ใต้ร่างคริส หน้ากลมส่ายไปมาเหมือนลูกกวางตัวน้อยที่กำลังจะถูกเสือขย้ำ มือบางกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ยามที่คริสใช้ริมฝีปากสัมผัสบนตัวเบาๆเพราะความเสียวซ่าน น้ำตาเม็ดเล็กไหลลงอาบแก้มนุ่มทีละนิด จนคริสต้องใช้นิ้วเรียวค่อยๆเกลี่ยมันออกไป ก่อนจะใช้ปากจูบซับน้ำใสให้ออกไปให้หมด
“ชานยอล... พี่รักนาย”
“...”
“รักนายมากที่สุด...”
“... พะ... พี่... ผมว่าพี่เมามากแล้วนะ”
“หึ... เป็นของพี่นะ...”
“...”
“เป็นของพี่นะชานยอล”
ชานยอลเบิกตากว้าง เมื่อคริสเริ่มปลดกางเกงยีนส์ตัวโคร่งของตนออก มือบางพยายามปัดออกแต่ก็ไม่เป็นผล น้ำตาที่ไหลอาบแก้มก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลออกมาง่ายๆ
พอปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้ร่างบางคนใต้เรียบร้อย นิ้วเรียวเลื่อนไปเช็ดน้ำตาจากแก้มนุ่มเบาๆ ริมฝีปากสวยกดจูบไปที่กลีบกุหลาบสีหวานของชานยอลที่พยายามจะเบือนหน้าหนีหน้าหนี ก่อนจะกดจูบไปทั่วๆตัวของร่างบาง จมูกโด่งไล่สูดดมความหอมหวานจากตัวของชานยอลไปจนถึงปลายนิ้วเท้า นิ้วเรียวยาวค่อยๆสอดเข้าไปขอเบิกทางในทางรักสีหวานทีละนิ้ว
ชานยอลกำมือแน่น ฟันขาวกัดลงไปที่ปากล่างจนเลือดซิบ เพื่อสกัดกั้นเสียงร้องน่ารังเกียจของตนเอง ขายาวพยายามถอยหนีคริสที่ตอนนี้ไม่เหมือนพี่คริสใจดีคนเดิมเลยซักนิด
คริสก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูพลงขบเม้มเบาๆ “พี่รักนายนะชานยอล...”
“อึก...”
“พี่รักนายจนแทบบ้า...”
“...”
“นายต้องเป็นของพี่...”
“เป็นของพี่คนเดียวนะ...”
แล้วปาร์ค ชานยอลก็ไม่สามารถควบคุมอะไรได้อีกเลย...
............................................
“จะไปไหนหรอชานยอล”
ตาเรียวคมกระพริบตาขึ้นมาถี่ๆ ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง แล้วไปสะดุดกับร่างโปร่งที่กำลังเดินคอตกออกจากห้องนอน ขายาวก้าวฉับๆไปหาร่างบาง แขนยาวอ้าออกเตรียมจะกอดเด็กตัวสูงไว้ แต่ชานยอลดันสะดุ้งแล้วใช้มือบางปัดให้ออกไป คริสเอียงคออย่างสงสัย ก่อนจะทำหน้าให้เป็นปกติตามเดิม
“เอ่อ... ผะ... ผม ผมนัดกับแบคฮยอนไว้น่ะครับ” ตอบตะกุกตะกัก เตรียมจะเดินหนี แต่ก็ถูกมือหนาของคริสดึงไว้ ด้วยความตกใจก็เผอสะบัดแขนไปซะเต็มแรงจนคริสทำหน้าเหวอ
“เป็นอะไรหรือเปล่าชานยอล”
“ขอโทษนะฮะพี่คริส ผมนัดทรายงานกับแบคฮยอน ต้องรีบไป”
“ไม่ให้พี่ไปส่งหรอ”
“ไม่ต้อง !” เสียงแหบพร่าหันมาตะคอกใส่จนคริสตกใจ ก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ
ชานยอลถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะรีบย่ำเท้าเดินไปที่ประตู คริสมองตามไปอย่างงงๆ พลางสังเกตุการเดินแปลกๆของร่างโปร่ง แต่ก็ยังไม่ได้เอะใจอะไรซักเท่าไหร่
“ประจำเดือนไม่มาหรือไงวะ...”
ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ ขายาวเดินไปที่เตียงใหญ่ เพราะเริ่มรู้สึกง่วงแปลกๆเหมือนจะนอนไม่อิ่ม กลับไปนอนพักซักหน่อยก็คงจะดี
“อะไรวะ”
ก่อนที่จะได้ล้มตัวลงนอน ตาคมเหลือบไปเห็นรอยแดงจางๆบนเตียงนอน ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปม สมองน้อยๆในหัวเริ่มประมวลภาพต่างๆนาๆ ก่อนจะเบิกตาโตอ้าปากค้าง เมื่อเริ่มนึกเรื่องที่ผ่านมาเมื่อคืนออกแล้ว
“เชี่ยแล้วกู...”
ขายาวรีบวิ่งออกจากห้องอย่างเร่งรีบเพื่อที่จะได้ตามให้ทันเด็กตัวโย่ง โดยที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่กางเกงบ็อกเซอร์เน่าๆตัวเดียวๆ
“ชานยอล ชานยอล !!” เสียงทุ้มตะโกนเรียกชื่อชานยอลที่กำลังจะข้ามถนน เมื่อเจ้าตัวรู้ว่าเป็นใครที่กำลังตามมาก็เตรียมที่จะวิ่งหนี
เมื่อเห็นดังนั้นตาคมมองซ้ายขวาเตรียมจะวิ่งตาม สาวน้อยสาวใหญ่ที่เดินผ่านมา เห็นผู้ชายใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวก็เหล่มองกันระนาว แต่ตอนนี้มันก็ไม่ใช่เวลาที่เค้าจะต้องมานั่งคิดอะไรหรอก เค้าควรจะรีบไปตามเด็กตัวโย่งคนนั้นต่างหาก
ชานยอลทำหน้าเหรอหราเพราะตกใจ ตากลมมองคริสที่กำลังจะวิ่งมาหาตน ขายาวเผลอก้าวลงจากฟุตบาทริมถนน คริสพยายามวิ่งมาให้ถึงตัวให้เร็วที่สุด และเหมือนคริสพยายามจะสื่อสารอะไรกับเค้าซักอย่าง แต่เค้าก็ไม่ค่อยจะแน่ใจเหมือนกัน เพราะตอนนี้รู้อย่างเดียวคือไม่อยากเข้าใกล้ผู้ชายคนนี้เลย...
“ชานยอล ออกไป ออกไปชานยอล !!”
“พะ... พี่คริส...”
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ชานยอล !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
และนั่นก็คือเสียงสุดท้ายที่เค้าได้ยิน... ก่อนที่เปลือกตาทั้งสองข้างจะปิดลง สติทั้งหมดก็ดับวูบไปจนไม่รู้สึกอะไร...
-----------------
#โดนรีดเดอร์ตรบ
ความคิดเห็น