คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : hate you - 2 (end)
hate you (part 2)
couple krisyeol
ปึก !
“มึงบอกมาเดี๊ยวนี้เลย”
เสียงหนังสือเรียนเล่มหนาหลายเล่มที่ถูกวางกระแทกลงมาบนโต๊ะหินอ่อนที่คริสนั่งอยู่โดยฝีมือของลู่หานเพื่อนรัก คริสเงยหน้ามองเพื่อนหน้าสวยของตัวเองนิดหน่อยก่อนจะทำหน้าตางุนงงไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนกำลังจะสือ ส่ายหัวนิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงไปเขียนรายงานต่อ
ลู่หานแยกเขี้ยวใส่เพื่อนรัก อยากจะงาบหัวมันเข้าปากเคี้ยวซักทีสองทีแล้วบ้วนลงพื้นเสียเหลือเกิน มาทำเป็นแอ๊บแบ๊วไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ได้!! อย่าคิดนะว่าลู่หานสุดหล่อคนนี้ไม่รู้นะ...
ว่าเรื่องของพี่คริสและน้องแว่นชานยอลคงจะไม่ธรรมดาแล้วล่ะ ~~~
ตั้งแต่วันนั้นมาเค้าก็เห็นไอคริสเพื่อนเลิฟมามหาลัยพร้อมกับชานยอลเสมอ ทั้งๆที่บ้านของน้องชานยอลกับไอเพื่อนคริสไม่ใช่ทางผ่านกันเลยด้วยซ้ำไป แถมกินข้าวก็ยังมากินด้วยทั้งที่ปกติคริสจะกินกับเค้า แล้วยังมีข่าวลือจากคนในคณะอีกด้วยว่าเห็นเดือนคณะคริส อู๋ ชอบไปเดินเที่ยวกับเด็กแว่นหน้าเอ๋อ ไปกินไอติมบ้างล่ะ ซื้อของบ้างล่ะ แล้ววันไหนที่คริสไม่มีเรียนแต่น้องชานยอลมีเรียนก็จะเห็นไอคริสมานั่งทำหน้าหล่ออยู่ในมหาลัย พอถามว่ามาทำอะไรที่นี่ก็ตอบว่าอยู่บ้านไม่มีอะไรทำ ไม่อยากอยู่เฉยๆ แต่พอน้องชานยอลเดินมาเท่านั้นแหละ เดินหายกลับไปด้วยกันเฉย...
จะคิดไปยังไงได้อีกล่ะ!!!
“บอกมาเลยไอคริส”
“อะไรของมึง”
“น้องชานยอลกับแกเป็นอะไรกัน”
“อ... อะไรของมึง”
“บอกมา!!!”
“พี่น้อง!”
“ปากแข็ง!!!”
“อ่าวเชี่ย พี่น้องกันไง ปากแข็งห่่าอะไรเล่า!”
ร่างสูงพูดแล้วกรอกตาไปมาเหมือนคนหนีความผิด พอหันไปมองหน้าเพื่อนรักที่กำลังจ้องหน้าตนเขม็งก็หยิบหนังสือที่วางอยู่จรงหน้าเขกหัวเล็กนั่นไปหนึ่งที คนโดนทำก็เอาคืนโดยการใช้มือฟาดไปที่หัวจนดังแปะ
ตัวเล็กๆนี่แรงไม่ได้เล็กตามตัวเลย Orz
“กูไม่เชื่อ! กูบอกแล้วใช่ไหมเกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น มึงไปวิ่งแก้ผ้าตามที่มึงสาบานไว้เลยไอเงิง!!”
“แก้ผ้าอะไรเล่า พี่น้อง!! พี่น้อง!! พี่น้องงง!!”
“แต่ก่อนมึงบอกว่าเกลียดเค้าไม่ใช่หรือไง ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่ชอบหน้า มึงเคยพูดแบบนี้นะกูจำได้ ~~~”
“.................”
เงียบเลยทีนี้... ไปต่อไม่ถูกล่ะสิไอเงิงยื่น
เหมือนมีเสียงซาวด์คนจุดพลุและเสียงโห่เฮอยู่รอบๆตัวของลู่หาน เพราะพอถามคำถามออกไปเมื่อกี้ไอเพื่อเงิงถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออกกันเลยทีเดียว คนตัวโตกว่ากรอกตาไปมาทำหน้าเหมือนกำลังใช้ความคิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างขัดใจแล้วเบนหน้าไปทางอื่น ลู่หานยกแขนขึ้นมากอดอกเอาไว้พร้อมกับยักคิ้วให้ไอเพื่อนตัวสูงแบบกวนส้นเท้าสุดๆ อิอิลู่หานวินจะได้ดูคนแก้ผ้าแน่ๆ~
“พี่คริสฮะ รอนานมั้ย~”
แต่ยังไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ เด็กตัวโย่งๆสูงๆที่วิ่งตัวปลิวมาพร้อมกับรอยยิ้มสดใสจนต้องหยีตา เหมือนพระอาทิตย์กำลังวิ่งผ่านหน้าลู่หานอะไรอย่างนั้นแหละ เด็กคนนี้ยิ้มแล้วแสบตาจริงอะไรจริง น่ารักกกกกกกกกกจนลู่หานคนนี้อยากจะยิ้มตาม
“ไม่หรอก เอ่อ... ไปกันเถอะ”
เมื่อน้องชานยอลสุดน่ารักที่สุดในสามโลกมาถึง ร่างสูงก็เริ่มเก็บข้าวเก็บของลงกระเป๋าเป้ของตัวเอง พลางคว้าแขนของคนมาใหม่ให้เดินตามไป ชานยอลก็ได้แต่มองอย่างงงๆแต่ก็เดินตามไปโดยที่ไม่พูดอะไร เหมือนลูกแมวเดินตามเจ้านายยังไงอย่างนั้น...
แต่เฮ้ย! ไออู๋มึงหนีกูหรือวะ!
ลู่หานเตรียมจะเดินตามไป แต่ก็ตัดสินใจนั่งลงไปตามเดิมไม่ตามเสียจะดีกว่า ปล่อยให้คนตัวโย่งสองคนนั้นไปสวีทกันสองคนดีกว่า เผื่อบางทีไอคริสจะยอมรับความจริงว่าตอนนี้มันคิดยังไงกับชานยอลกันแน่... เพราะตอนนี้คนอย่างเสี่ยว ลู่หานก็มีแผนแก้เผ็ดคนปากแข็งปากหนักแล้วด้วยสิ ~
ยังไงๆเอ็งก็ต้องมาวิ่งแก้ผ้าแน่ๆไอเงิง ~
นี่เสี่ยวลู่คนนี้จะช่วยเป็นกามเทพสื่อรักให้เลยนะเนี่ย ~~~
+ + + +
“พรุ่งนี้เจอกันโว่ยคริส”
“เออ พรุ่งนี้เจอกัน”
ร่างสูงใหญ่เจ้าของตำแหน่งเดือนคณะรูปหล่อ หันไปโบกไม้โบกมือพร้อมกับยิ้มน้อยๆให้เพื่อนๆหลังจากทำรายงานกลุ่มของอาจารย์สุดโหดเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พากันมาทำตั้งแต่ตอนบ่าย กว่าจะเสร็จก็ล่อไปทุ่มกว่า (เพราะส่วนมากมัวแต่คุยกับกินมากกว่าทำงาน คนที่ทำจริงๆจังๆก็คงจะเป็นทิฟฟานี่เพื่อนสาวขาโหดในกลุ่ม) ขายาวรีบก้าวไปยังลานจอดรถ พลางนึกถึงใครบางคนที่เรียนเสร็จไปตั้งแต่ห้าโมงเย็น คงจะนั่งตากยุงรอ โดนกัดจนผิวขาวๆลายไปหมดแล้วละมั้ง
ขายาวก้าวไปถึงรถยนต์คันหรูของตัวเอง ยัดกระเป๋าเป้วางลงไปที่หลังลง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองซ้ายทีมองขวาทีเพื่อหาคนที่คิดว่าจะยืนรออยู่แถวนี้ แต่ตอนนี้กลับไม่พบสิ่งมีชีวิตซักตัวนอกจากแมวตัวเล็กๆที่ยืนคลอเคลียไปมาตรงหว่างขาของเค้า
นึกแล้วก็ขำ... ตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน ไม่รู้อะไรดลใจให้เค้าไปรับเด็กแว่นชานยอลที่เค้าเคยพูดว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่ไปๆมาเค้าก็เลี้ยวไปทางบ้านเด็กนั่นเฉยเลยทั้งๆที่ไม่ใช่ทางผ่านเลยซักนิด มารู้ตัวอีกทีก็ไอตอนถึงหน้าบ้านแล้วพบว่าเจ้าตัวเดินสะพายกระเป๋ายิ้มแฉ่งเดินออกมาแล้ว
หลังจากนั้นเค้าก็เริ่มไปรับไปส่งชานยอลทุกวัน พาไปกินข้าว พาไปเที่ยว พาไปเดินเล่น บางวันโชคดีเจอคุณนายปาร์ค คุณแม่ยังสาวของชานยอลชวนไปกินข้าวที่บ้านก็อิ่มโดยไม่เสียเงินไปอีกวัน แล้วเค้าก็ได้รับรู้ด้วยอย่างนึงว่าชานยอลรักแมวเสียยิ่งกว่าอะไร เดินเข้าไปในบ้านเค้าเจอแมวประมาณสิบกว่าเห็นจะได้เท่าที่นับมา แมวส่วนมากก็เก็บมาทั้งนั้น เพราะเจ้าตัวโตไม่ว่าจะเห็นแมวจรจัดที่ไหนก็ชอบที่จะเก็บมาเลี้ยง เหตุผลเพราะว่าสงสาร แล้วตัวเองก็ชอบแมวมากๆ แต่ก็สมอยู่หรอกนะ... เค้ายังเคยมองว่าชานยอลเหมือนแมวเลย แมวตัวโต ตากลมๆ แก้มยุ้ยๆขี้อ้อน แถมยังชอบแมวอีก อ่า... สงสัยคงจะชอบอะไรที่เหมือนตัวเอง
แล้วคริสก็เริ่มที่จะรู้ขึ้นมาอีกอย่าง
วันไหนไม่ได้เจอเจ้าเด็กตัวโตแล้วเค้ารู้สึกแปลกๆ เหมือนไม่ค่อยจะมีความสุข เวลาที่ไม่มีเสียงทุ้มแหบๆมาคอยพูดนั่นพูดนี่ เล่านั่นเล่านี่ให้ฟังแล้วรู้สึกเหงาหงอยชอบกล เค้าเริ่มสับสนตัวเองอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เค้าเคยเกลียด เคยหมั่นไส้ไม่ว่าชานยอลจะทำอะไร ไม่ว่าจะการแต่งตัวหรืออะไรต่างๆนาๆของเด็กบ๊องนี่ก็ดูไม่น่าจะเข้าใกล้ เห็นทีไรก็หมั่นไส้ทุกที...
แต่ตอนนี้ในหัวสมองของเค้าดันมีเด็กคนนี้อยู่ตลอดเวลาซะงั้น
ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าคิดยังไงกับชานยอลกันแน่ ความรู้สึกมันแค่พี่น้องหรือ... คนรัก เค้าก็ไม่สามารถพูดออกไปได้ ว่าความรู้สึกที่แท้จริงเป็นยังไง แล้วกับชานยอลแล้วไปใหญ่... แถมเจ้าตัวก็ยังทำปกติธรรมดาเหมือไม่ได้คิดอะไร เราทั้งคู่เหมือนพี่น้องร่วมคณะที่สนิทกันมากๆ.... ถ้าชานยอลคิดกับเค้าแค่นั้นล่ะ
คิดอะไรเพลินๆก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจของใครบางคนจากด้านหลัง คอยาวๆคอยมองหาสอดส่อง ก่อนจะไปสะดุดกับใบหน้าน่ารักใต้แว่นกรอบหนา(ที่เจ้าตัวเคยคิดจะถอดออกแต่คริสดันห้ามเอาไว้) ขายาวเตรียมจะเดินเข้าไปหา แต่ก็ต้องชะงักกึก เมื่อเลื่อนสายตาไปเห็นร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลาแถมยังมีรอยยิ้มอบอุ่นที่ส่งมาให้แมวตัวโย่งจนคนมองอย่างคริสอดนึกหมั่นไส้ไม่ได้
ร่างสูงจ้องมองสองคนนั้นที่คุยกันกระหนุงกระหนิงอย่างนึกหมั่นไส้แบบแปลกๆ อยากจะเดินเข้าไปกระแชกแขนของชานยอลเพื่อที่จะลากกลับบ้านแบบที่ใจคิดแต่ก็คงจะดูไม่ดีแน่ๆ ถ้าเกิดทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ เลยได้แต่ยืนฮึดฮัดแบบไม่มีสาเหตุ(?)อยู่คนเดียว อยู่ที่ด้านหลังรถของตน
กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็อีตอนที่มือหนาเผลกำแน่นจนข้อนิ้วขาวก่อนจะก้าวขาฉับๆไปหาสองคนนั้น เพราะอยู่ดีๆชานยอลก็สะดุดล้มจะหงายหลังไปเสียอย่างนั้น(เพราะเอาแต่มัวคุยเลยไม่ได้มองทาง) ท่าที่เห็นอยู่ตอนนี้ก็เลยเป็นแบบในละครที่คริสเคยดูผ่านๆเป๊ะเลย ไอหน้าหมีตัวสูงคว้าแขนบางเอาไว้พร้อมกับกระชากมากอดไว้แนบอก ส่งสายตาหวานชื่นปิ๊งๆจนคนมองควันออกหู แถมไอสูงนั่นยังใช้นิ้วเกลี่ยผมของชานยอลอีกต่างหาก
โกรธ โกรธ โกรธ กูโกรธ!
มือหนาเอื้อมไปขวาไหล่บางของรุ่นน้องคนสนิท(?) ก่อนจะดึงเด็กตัวโตที่กำลังเกิดอาการงุนงงว่าคนตัวโตที่กำลังทำหน้ามุ่ยคิ้งหนาชนกันจนแทบจะเป็นเส้นเดียวกำลังเป็นอะไร แถมหูทั้งสองข้างของเจ้าตัวก็เหมือนจะมีควันออกมาด้วย รังสีแปลกๆที่ออกมาจากตัวของคริสมันทำให้รู้สึกว่าคริสเหมือนกำลังโมโหอะไรซักอย่างอย่างรุนแรง แต่ก็ได้แต่ทำหน้างงใส่เท่านั้นแหละ... ก็ไม่รู้นี่นาว่าโกรธใครมา ~
คริสหันไปจ้องหน้าไอหน้าหมีนั่นอย่างไม่วางตา ส่วนอีกคนก็จ้องคริสตอบไม่แพ้กันแถมยังมีการยักคิ้วหลิ่วตากวนประสาทใส่อีกต่างหาก ก่อนจะถอนหายใจไส่แรงๆแล้วจูงแขนแมวตัวโตให้เดินตามไปที่รถ เพราะสายตาซื่อๆที่มองมาทางตนทำให้สติของคริสเริ่มกลับมา แต่เจ้าตัวยุ่งก็ยังไม่วายหันไปโบกไม้โบกมือยิ้มหวานให้ไอหน้าหมีนั่นอีกแหน่ะ!
ชานยอลเข้าไปนั่งในรถคันหรูแบบงงๆอย่างสุดขีด พี่คริสเป็นอะไร ไปโกรธใครมาหรือยังไง ทำไมต้องทำหน้าตาน่ากลัวอะไรขนาดน้ั้น ?
ตลอดทางคริสก็เอาแต่งียบมาตลอด มีเพียงแค่เสียงเครื่องยนต์รถกับเสียงของชานยอลที่พยายามชวนคริสพูดแต่ดูเหมือนจะเป็นชานยอลเองมากกว่าที่พูดเองเออเองอยู่คนเดียว รู้ตัวอีกที รถคันหรูก็เบรกเอี๊ยดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กของชานยอล คริสก็ยังไม่เอ่ยปากพูดอะไรซักอย่าง
ชานยอลยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเบาะ ในหัวกลมๆก็คิดหาเรื่องที่คริสกำลังโกรธ แต่ก็ไม่กล้าาถามออกไป เพราะหน้าของคริสตอนนี้น่ากลัวเสียยิ่งกว่าคุณแม่ของเค้าตอนโมโหเสียอีก เกิดอาละวาดขึ้นมาจะทำอย่างไรเล่า เค้าเคยโดนคริสอาละวาดใส่นะ ตอนที่ยังไม่ดีกันแบบนี้น่ะนะ...
ชานยอลบู้ปาก ก่อนใช้มือผลักประตูรถเบาๆ หันไปมองหน้าคนที่ยังคงทำนิ่งหน่อยๆก่อนจะหันกลับมาที่เดิม ปากอิ่มเชิ่ดขึ้นอย่างน้อยใจ เตรียมจะก้าวขาออกจากรถคันหรู แต่แขนเพรียวก็ถูกคนตัวสูงที่นั่งฝั่งคนขับกระชากแขนให้ไปเผชิญหน้ากับตน โดยที่คนตัวเล็กกว่าไม่ได้ทันที่จะตั้งตัวเลยซักนิด
ปากเล็กเตรียมจะอ้าออกถามว่ามีอะไรหรือเปล่า แต่ก็ต้องกลืนคำพูดทุกอย่างลงคอไปให้หมด เมื่อใบหน้าหล่อของคริสเขยิบเข้ามาใกล้จนรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน ก่อนที่ริมฝีปากเรียวของคริสจะแตะลงไปที่ปากอิ่มของชานยอล จนคนโดนกระทำตาโตจนแทบจะถลนออกมาจากเบ้าด้วยความตกใจแบบสุดๆ ชานยอลตัวแข็งทื่อเพราะทำอะไรไม่ถูก มือไม้มันอ่อนปวกปียกไปหมด
คริสบดขยี้กลีบปากอิ่มของชานยอลอย่างหนักหน่วง ลิ้นชื้นแตะเบาๆที่กลีบปากสีแดง ชานยอลเผยอปากออกให้คริสได้แทรกลิ้นเข้าไปได้ ตอนนี้สติของชานยอลเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้วตั้งแต่ตอนที่คริสประกบปากลงมา ปล่อยให้คริสล่วงเกินกลีบปากของตนโดยไม่ขัดขืน คริสรั้งแผ่นหลังบางเอาไว้เมื่อเห็นคนที่โดนตนขโมยจูบเริ่มไหลลงไปกับเบาะรถ ก่อนจะค่อยๆผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง เมื่อใบหน้าหวานใต้แว่นกรอบหนาเริ่มแดงกล่ำเพราะเริ่มจะขาดอากาศหายใจเต็มที
ชานยอลก้มหน้าจนชิดอก แก้มยุ้ยขึ้นสีแดงระเรื่อเหมือนกำลังจะใกล้ระเบิด นิ้วเรียวเขี่ยกันไปมา พยายามไม่สบสายตาคนด้านข้าง
เขิน...
“เอ่อ... ช”
“ข เข้าบ้านก่อนนะฮะพี่คริส ผ ผมไปก่อนนะฮะ พรุ่งนี้เจอกัน บ๊ายบ่ายยยยยย”
คริสเตรียมจะอ้าปากพูดแต่ชานยอลก็ตัดหน้าโดยการรีบวิ่งออกจากรถเข้าบ้านไปพร้อมกับใบหน้ากลมๆที่แดงเถือกเพราะความเขินอายแบบสุดขีด คริสมองตามแมวตัวโตแล้วส่ายหัว ทิ้งตังลงกับเบาะรถก่อนจะถอนหายใจออกมาดังเฮือกใหญ่ นิ้วเรียวลูบไล้ไปที่ริมฝีปากของตัวเองไปมา รสชาติหวานๆกับสัมผัสนุ่มๆยังคงติดอยู่ ปากของชานยอลนุ่มเหมือนมาร์ชเมลโล่หวานๆ ปากชานยอลนุ่มจนเค้าอยากจะจูบอีกซ้ำๆหลายๆครั้ง ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายที่ยังคงกระหน่ำเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งไม่หยุด ยิ่งใบหน้าหวานๆที่ขึ้นสีแดงจัดแบบนั้นก็อยากจะจับมาฟัดซักทีสองที
“พี่สับสนมากเลยนะชานยอล”
“พี่ชอบนายใช่ไหมเนี่ยตัวยุ่ง”
+ + + +
เช้านี้คริสสับสนและว้าวุ่นใจแบบสุดๆ ก่อนออกจากบ้านเค้าคว้าดอกกุหลาบที่คุณแม่ปลูกเอาไว้ที่สวนหลังบ้านขึ้นมาสองดอก กลิ่นของมันทำให้นึกถึงกลีบปากอิ่มของใครอีกคนที่เค้าพึ่งได้ลิ้มลองมันไปเมื่อคืนนี้ พอนึกถึงหน้ากลมๆของแมวตัวโตหัวใจของคริสก็ว้าวุ่นแปลกๆอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน คริสแทบจะโดนตำรวจจราจรจับไปจ่ายค่าปรับเพราะนั่งเหม่อคิดถึงหน้าใครบางคนจนลืมขับรถทั้งๆที่ไฟแดงแล้ว
คริสขับรถไปจอดที่ลานคนเดียว ตอนแรกไปรับชานยอลแต่ก็รู้จากปากคุณนายปาร์คเองว่าชานยอลมาก่อนแล้ว
คริสมุ่งตรงไปยังโต๊ะม้าหินอ่อนที่ประจำ คนอื่นๆมองหน้าเดือนคณะสุดหล่อด้วยความแปลกใจ ปกติจะเห็นเดินเก๊กขรึมทำหน้าหล่อตลอดเวลา แต่วันนี้ท่าเดินและหน้าตาดูห่อเหี่ยวแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ แถมยังถือดอกกุหลาบสองดอกไว้ในมืออีกต่างหาก
ตาคมเหลือบไปเห็นเจ้าแมวตัวโตกำลังนั่งคุยอยู่กับไอหน้าหมีคนเมื่อวานและไอลู่หานเพื่อนรักอย่างออกรสออกชาติ แต่พอเห็นเค้าเท่านั้นแหละเจ้าตัวก็ดูตกใจอย่างกับว่าเห็นผีอะไรอย่างนั้น คริสรีบสาวเท้าไปทางกลุ่มนั้น เด็กหน้าหวานหันไปสะกิดแขนไอหน้าหมียิกๆ ฉุดกระชากลากแขนให้เดินตามไปเมื่อเค้าเดินเข้าไปใกล้ คริสเห็นภาพแบบนั้นก็รู้สึกโกรธแบบบอกไม่ถูก เอื้อมมือไปหมายจะจับข้อมือเล็กแต่ชานยอลก็สะดุ้งเฮือกพร้อมกับสะบัดมือหนี
คริสหน้าชา ทั้งอายที่ถูกทำแบบนั้นและก็ทั้งรู้สึกโกรธ ชานยอลไม่ยอมหันมามองหน้าเค้าแต่กลับคว้าแขนไอหน้าหมีด้านข้างให้เดินตามกันไป คริสกำมือของตัวเองแน่น ยกดอกกุหลาบขึ้นมามองก่อนจะวางแขนลงไปที่เดิม แล้วล้มตัวลงนั่งโต๊ะเดียวกับลู่หานที่กำลังหัวเราะคิกคักน่าตบหัวให้แบะซักสองสามทีอยู่ตรงข้าม ก่อนไอเพื่อนตัวเล็กหน้ากวางจะเอามือเล็กมาป้องปากตัวเองอย่างมีจริตแล้วหยุดขำ เพราะตาคมดุตวัดหันมามองประมาณว่า ถ้าไม่หยุดหัวเราะภายในสามวิลู่หานเละเป็นโจ๊กแน่ๆ
“หนุกเนอะ” คริสพูดแล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ
“หนุกมากกกกกกกก” ลู่หานลากเสียงยาว “ยอมแพ้หรอเดือนคณะรูปหล่อ ~”
“....................”
“พี่ยุนโฮนะหล่อมากเลย พ่อเป็นนักธุรกิจระดับล้าน เห็นบอกว่ารู้จักกับชานยอลตั้งนานแล้วอ่ะ”
“....................”
“ทั้งสองดูสนิทกันมากนะ พี่ยุนโฮเค้าเรียนจบไปนานแล้วล่ะ เห็นบอกว่าจะจีบชานยอลด้วย คึคึ”
“....................”
“แล้วก...”
“อยากเห็นกูแก้ผ้าวิ่งนักใช่ไหม”
“....................”
“เดี๊ยวกูจะแก้ให้ดู รอกูก่อน”
คริสรีบวิ่งออกไปพร้อมกับดอกไม้อย่างเร่งรีบตามทิศทางที่ชานยอลและยุนโฮพึ่งเดินไป โดยมีเสียงหัวเราะสะใจไล่หลังของลู่หานตามมา จนคนที่เดินผ่านไปผ่านมาแถวนั้นมองมาที่ลู่หานอย่างตกใจสลับกับพ่อเดือนคณะที่พึ่งวิ่งออกไปเมื่อกี้
“คิคิ ไปเตรียมหาที่ให้พ่อเดือนคณะวิ่งซักหน่อยดีกว่าน้า ~”
คริสวิ่งไปตามทาง ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่สวนหย่อมเล็กๆที่ด้านหลังของมหาลัย มองซ้ายมองขวาเพื่อหาคนที่พึ่งเดินหนีเขามาเมื่อมาเมื่อกี้ ตาคมเหลือบไปเห็นชานยอลที่กำลังจับมือถือแขนอยู่กับไอหน้าหมีอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล มือหนากำแน่น ขายาวรีบจ้ำเดินเข้าไปใกล้ เห็นชานยอลยิ้มหวานใส่ไอหน้าหมีนั่นทีไรมันเจ็บแปล๊บในหัวใจของเขาทุกทีสิ ให้ตายสิปาร์ค ชานยอล!
คริสเดินตรงไปหาชานยอล มือหนากระชากแขนเรียวจนแผ่นหลังบางกระแทกกับอกแกร่งของตน หันไปจ้องหน้าไอหน้าหมีที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมด้วยสายตาเหยียดๆ ก่อนจะหันกลับมาร่างโปร่งที่ยังคงยืนตกใจกับการกระทำของเขา ก่อนจะก้มหน้าลงไปประทับริมฝีปากของตนกับชานยอลเบาๆ
มือเรียวพยายามผลักอกแกร่งของคนที่กำลังขโมยจูบเขาเป็นรอบที่สอง หน้ากลมเห่อร้อนและเเดงเถือกอย่างน่ากลัว เริ่มหายใจไม่ออก คริสละออกมาจากกลีบปากสีสวยของชานยอลที่กำลังบวมเจ่อ โดยไม่ลืมดูดดึงกลีบปากอิ่มเบาๆก่อนแล้วค่อยๆผละออกมาแล้วหันไปจ้องหน้าชอง ยุนโฮที่ยังคงยืนนิ่งเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แขนยาวโอบรอบไหล่บางของคนตัวเล็กกว่า ก่อนจะกดปลายจมูกไปที่แก้มนุ่ม หันไปพยักหน้ามห้ไอหน้าหมีอย่างท้าทาย แต่ผิดกับชานยอลที่ยังคงก้มหน้าหงุดเพราะทั้งเขินทั้งอายจนทำอะไรไม่ถูกไปเสียแล้ว
“เลิกยุ่งกับชานยอล!”
“...................”
“ชานยอลเป็นของฉัน! ชานยอลเป็นแฟนฉัน!”
“หา?”
“...................”
“ฉันรักชานยอล ปาร์ค ชานยอลต้องเป็นของคริส อู๋แต่เพียงคนเดียวเท่านั้น ชานยอลจะไปเป็นของใครไม่ได้นอกจากฉันคนเดียวเท่านั้น ฉันจะไม่มีวันปล่อยชานยอลไปให้ใคร เข้าใจไหม ไอหน้าหมี!!!!!!!!!!!!!”
“พ... พี่คริส”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงตะโกนลั่นของเดือนคณะร่ายยาว ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเรียกเขินๆของชานยอลและเสียงหัวเราะสะใจของยุนโฮ และลู่หานที่กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ทางด้านหลัง คริสทำหน้าเหรอหรา ไหนไอลู่มันบอกว่าไอพี่หน้าหมีนี่จะจีบชานยอลไงวะ แล้วมันขำห่่าอะไรเล่า!
ลู่หานเดินมาแท็กมือกับยุนโฮ ก่อนจะแท็กมือกับชานยอลพร้อมกับ(พยายาม)โอบรอบคอของชานยอลที่หลุดออกจากอ้อมกอดของเค้าเป็นที่เรียบร้อย แล้วจึงหันมายิ้มแล้วตบไหล่ผมเบาๆ
“พูดว่ารักนี่มันยากตรงไหน”
“เพื่อนแกมันซึนแบบที่แกเล่าให้ฟังจริงๆล่ะลู่หาน ฉันละเชื่อเลย”
“ฮะๆๆๆ”
“อะไรวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยย หมายความว่าไง ขำอะไรกันนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
สรุปแล้ว... โดนตุ๋นสินะ OTL
ชอง ยุนโฮเป็นพี่ชายคนสนิทของชานยอลเพราะบ้านอยู่ติดกัน เคยเรียนที่นี่มาก่อนแถมยังรู้จักกับเสี่ยวลูหานเพื่อนรัก(ที่น่ากระทืบให้จมดิน)ของเค้าอีกต่างหาก
ไอเพื่อนแสนน่ารักก็จัดการวางแผนโดยการให้พี่ยุนโฮอะไรนั่นทำท่าเหมือนกับว่าจะจีบชานยอลเพื่อที่จะให้เค้าหึงแล้วพูดความจริงออกมา ว่าจริงๆแล้วเขาคิดยังไงกับชานยอลกันแน่? ซึ่งไอพี่ยุนโฮและชานยอลก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยไม่ทำหน้าที่ขาดตกบกพร่อง
แล้วแผนที่เพื่อนรักของเขาวางมันก็ได้ผลซะด้วย! ก็อย่างที่เห็นบอกไปหทดเปลือกเลย ชานยอลหน้าแอบขึ้นสีนิดหน่อยพอได้ยินคริสพูดออกมาว่าคิดยังไงกับตน...
แต่ใครจะไปรู้
ไอคนพูดน่ะแม่่งอายกว่า!!!!!!!!! *นอนตาย*
ทั้งเขินทั้งอายจนแทบจะบ้า ไหนจะโดนไอลู่หานล้อ ไหนจะไอพี่ยุนโฮอีก หมดกันกับภาพพจน์เดือนคณะมาดเท่ห์ที่เคยสะสมมาก่อนหน้านี้ หมดไปแล้ว... หมดแล้วเพราะชานยอลคนเดียวเลนสิ ให้ตายเถอะจอร์ช...
แต่มันก็รู้สึกโล่งอกโล่งใจนะที่ได้พูดออกไปว่ารู้สึกยังไง มันดีกว่าไม่ยอมพูดอะไรเลยเสียอีก... ว่าจริงๆแล้วเค้าน่ะ...
รักชานยอลมากแค่ไหน...
แอร๊ยยยยยยยย
นึกแล้วก็เขินนะ...
แต่ว่าตอนนี้...
“พร้อมนะคริส”
“เออ”
“จะดีหรอฮะ ผมว่า...”
“ดีมากๆเลยล่ะชานยอล เป็นลูกผู้ชายคำไหนคำนั้นใช่ไหมไอเชี่ยคริส ใช่ไหมมมมมมมม!!!!!!!!!”
“เออออออออออออออ เร็วๆเถอะไอเตี้ยกูหนาว”
“ด่ากูเตี้ยหรอ กูอุตส่าห์อนุโลมให้มึงเอาผ้าขนหนูมาปิดคริสปี้มึงนะ เดี๊ยวพ่อดึงผ้าหลุดนี่ อย่างกูเขาไม่ได้เรียกเตี้ยนะ เขาเรียกหล่อสมส่วน ไม่ใช่ตัวเท่าควายแบบมึง”
ลู่หานพูดพร้อมกับกระทืบไปที่เท้ายักษ์ของเพื่อนทีนึงจนคนโดนประทุษร้ายนิ่วหน้าเพราะความเจ็บ แต่ขยับตัวอะไรมากๆไม่ค่อยได้เพราะเดี๊ยวผ้าจะหลุดแล้วคริสปี้ลูกน้อยจะโผล่มาสวัสดีเมืองโซลเอาได้ เพราะถ้าเกิดมันเป็นแบบนั้นจริงๆคงได้ชิบหายวายป่วงแน่ๆ
ไม่อะไรหรอก ก็ที่ไอคริสเพื่อนเลิฟเคยพูดไว้ว่า...
“ถุยว่ะเสี่ยวลู่ ถ้ากูรักแม่่งขึ้นมาจริงๆกูยอมแก้ผ้าวิ่งรอบหมู่บ้านเลยอ่ะ!!”
ใครจำไม่ได้แนะนำให้ไปอ่านพาร์ทหนึ่งใหม่โอเคนะ... ก็ไม่อะไร ลูกผู้ชายพูดคำไหนก็ต้องคำนั้น ซึ่งไอคริสมันก็เป็นลูกผู้ชายพอที่ไม่ยอมผิดคำพูด ถึงแม้ว่าน้องชานยอลคนน่ารักโคตรๆ(ที่ตอนนี้ถอดแว่นออกแล้ว ตอนนี้เกาหลีอากาศหนาวๆน้องเลยจมูกแดงนิดๆ กรี๊ดๆเขย่าหัวใจพี่ลู่หานสุดๆ)จะห้ามไม่ให้พี่คริสสุดที่รักไปวิ่งแก้ผ้าก็ตามเถอะ แต่พูดคำไหนก็ต้องคำนั้นเว่ย!
วันนี้เสี่ยวลู่ก็มาเคลียร์พื้นที่ให้เรียบร้อย คนไม่เยอะมากหรอกก็แค่สนามเด็กเล่นในหมูบ้านน้องชานยอลก็เท่านั้น เด็กน้อยวัยเตาะแตะวิ่งเล่นเต็มไปหมดกับคุณน้าคุณป้าคุณอาที่กำลังมองมาทางเด็กหนุ่มหน้าตาดีสามคนด้วยสายตาไม่ค่อยจะไว้วางใจเสียเท่าไหร่ ไอสองคนหน้าหวานๆนั่นก็โอเคอยู่หรอกนะ แต่ไอหนุ่มหน้าแองกรี้เบิร์ดที่กำลังนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียว? คือ?
“ดูสิคริส บรรยากาศสดชื่นมากเลย ต้นไม้ แสงอาทิตย์ น้ำ เด็กน้อย ~ สดชื่นเว่อ ไปไป วิ่งกันวิ่งกัน ออกกำลังกายยามเย็น ~~~~ วิ่งรอบสนามยี่สิบรอบปฏิบัติ!”
มือเล็กๆของเพื่อนผลักหลังร่างสูง คริสหันมายิ้มแหยๆให้ชานยอลที่กำลังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะเป็นห่วงเค้าสุดฤทธิ์... ฮืออู๋จะบ้า ชานยอลน่ารักที่สุดในโลก TwT
เอาล่ะ... เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะก้มลงไปตั้งการ์ด และตอนนี้คนก็เริ่มมองกันเยอะแล้วล่ะ เค้าคงจะสงสัยว่าคนบ้าที่ไหนมายืนนุ่งผ้าตัวเดียวตามสวนสาธารณะแบบนี้ แอบเห็นไอเสี่ยวลู่หยิบกล้องเลนส์ใหญ่เบอเร่อขึ้นมาด้วยนะ โหอีเพื่อนเลว! นี่มึงกะเอาแบบฟูลเฮชดีลงยูทูป 1080p เลยใช่ไหมมมมม!!!!
เหมือนมีลมพัดหน้าชานยอลกับลู่หาน ร่างยักษ์ๆที่ปกปิดแค่ส่วนล่างของคริสวิ่งผ่านไปแล้ว คนที่อยู่แถวๆนั้นพากันมุงใหญ่ โดยมีเสียงครางหงุงหงิงของชานยอลเป็นห่วงอย่างนั้นเป็นห่วงอย่างนี้ กลัวพี่คริสจะอาย โอ้ยกูจะอ้วกกับอีสองคนนี้!
ลู่หานกระชับกล้องในมือพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเพราะความสะใจแบบสุดๆ ขัดกับชานยอลที่ยืนจะร้องไห้อยู่รอมร่อโดยสิ้นเชิง กล้องตัวนี้อุตส่าห์ไปถอยมาใหม่เพื่องานนี้โดยเฉพาะกะจะเก็บเอาไว้แบล็คเมย์มัน ไม่เสียดายเงินเลยที่เสียไป มันซูมชัดแจ่มแหล่มเลยดีจริงๆว่ะ!
แต่เดี๊ยวเมื่อกี้เห็นอะไรแว้บๆ...
“พี่คริสสสสสสสสสสสสสสส TTTT[]TTTT”
“ไอเชี่ยคริส ผ้าหลุด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อีเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อย่าหยุดวิ่งนะมึง ถ้าหยุดวิ่งกูจะให้วิ่งใหม่แล้วเอาคลิปไปประจานจริงๆนะเว่ย!!!!!!!!!!!”
“ไอเหี้ยลู่ ไอเวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร!!!!!”
-FIN-
©Tenpoints!
-----------------------------------------------------
มาต่อให้แล้วนะคะ ลืมไปเลยว่ายังลงเรื่องนี้ไม่จบ นึกว่าจบแล้ว กร๊ากกกกกกกกก หลบเท้าก่อน
จบป่วงไปไหม????? OTL
ความคิดเห็น