[WINNER] still {Minho x Taehyun} - end

ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 16: หวาน

Still016

สองมือสอดประสาน หัวเล็กเอนพิงอยู่บ่นไหล่กว้างของซึงฮุน ความกลัวทำให้คนตัวเล็กนี้ไม่ขยับไปไหน ไม่พูดอะไร ซึงฮุนมีชวนคุยบ้างแต่ซึงยุนก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง จนกระทั่งผงกหัวหลับไป รอยยิ้มอ่อนโยนประดับอยู่บนใบหน้า

นอกจากนัมแทฮยอน คนที่ได้รับความอ่อนโยนทั้งหมดนี้จากเขาคือคังซึงยุน ริมฝีปากก้มลงจูบเบาๆบนศีรษะนั้น เขาอยากจะแก้ไขเรื่องของเราในวันวาน

แต่มันก็ทำไม่ได้

คังซึงยุนไม่อนุญาตเขา...

ซึงฮุนได้แต่ยิ้มเศร้า เรื่องของเราในอดีต ที่เขาทำพลาดทั้งที่ตัวเองเป็นคนเริ่มต้น จนถึงวันนี้เขายังสมเพชมันอยู่ และที่ยิ่งไปกว่านั้นคือ เรากลับมาเจอกันอีกครั้งในฐานะที่ไม่ควรจะเป็นและมันอึดอัด ระหว่างเรา ที่ไม่มีอะไรพัฒนาไปมากกว่านี้เลย

เขาหวัง หวังว่าวันนึง

คังซึงยุนจะใจอ่อนบ้าง แล้วก็ยอมให้ซึงฮุนได้อธิบายพร้อมกับแก้ไขความผิดพลาดของตัวเอง ถึงเขาจะโกรธที่เคยตกเป็นทาสของความรู้สึกเหล่านี้ จนทำให้เวลาคุยกับแทฮยอนพาลโมโหมินโฮ แต่พอได้อยู่ใกล้ในสิ่งที่เขาปรารถนามาตลอด

ซึงฮุนก็รู้ ว่าเขาแค่อคติไปเอง

ก็เขามันคนสมหวังในความรักเสียที่ไหน

 

เงียบ...

ความเงียบกับกอดจากแขนเรียวที่แน่นขึ้นมันยังไม่ใช่คำตอบสำหรับมินโฮ ใบหน้าหวานฝังลงที่ซอกคอเขาไม่ต่างจากเขาเอง แต่ที่กำลังจะต่างคือปลายจมูกที่ฝังลงไปพร้อมกับริมฝีปากหยักซึ่งจงใจดูดผิวเนื้อนุ่มนั้นจนเกิดรอย

ปลายนิ้วจิกลงบนหลังของมินโฮ ขาเรียวชันขึ้นในทันทีพร้อมเสียงครางเบาๆ

“นุ่มจังครับ”

เอ่ยชมไม่ขาดปากระหว่างที่มือก็สอดใส่เข้าไปสัมผัสผิวนุ่มใต้เสื้อตัวใหญ่ แทฮยอนหลับตาแน่นไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรแต่หัวใจมันเต้นแรงร่างกายมันนิ่งชาแม้แต่ริมฝีปากยังพูดอะไรออกมาไม่ได้ในเวลานี้ ปล่อยให้ฝ่ามือร้อนสำรวจร่างกายของตนเอง

ร่างกายที่บริสุทธิ์ไปทุกตารางนิ้ว

ฝ่ามือหยาบปัดผ่านยอดอกเล็ก

“ฮื่อ”

ครางดังพร้อมกำมือแน่น มินโฮไม่ได้ใส่เสื้ออยู่แล้วตั้งแต่ดื่มเบียร์ริมระเบียงจนกระทั่งมาดื่มด่ำริมฝีปากเขาและตอนนี้กำลังละเลงรอยสีกุหลาบที่เนินอก ในขณะที่มือข้างใต้เสื้อก็บีบเฟ้นพร้อมนวดคลึงเบาๆ จนกายเล็กบิดเร่าแอ่นสู้มือ

“เกะกะจังเสื้อ”

เขาเอ่ยบอกพร้อมเคลื่อนใบหน้าลงค่ำอีกนิด ใช้ปลายจมูกไล้วนฐานรอบของหน้าอกอีกฝ่าย เป่าลมร้อนให้อีกคนได้สะท้าน ก่อนจะฝังใบหน้าลงไปบดคลึง คนถูกกระทำหลับตากัดปากครางฮือ ทั้งเสียงน่าอายและร่างกายรุ่มร้อนผิดปกติ

คนกระทำเองก็มีแต่ลำพองใจ ยิ่งเห็นร่างของคนข้างใต้ตอบสนองเขาก็ยิ่งรุกเร้า ฤทธิ์แอลกอลฮอล์มีน้อย แต่ความต้องการมีมาก ทั้งบรรยากาศและสถานะในตอนนี้ยิ่งไม่อยากคิดอะไร อยากจะครอบครองคนน่ารักตรงหน้า พอเห็นอีกคนอ่อนระทวยตอนจูบหนัก ร่างกายก็เริ่มร้อนรุ่ม

ยิ่งได้ยินเสียงคนตัวเล็กกัดปากนอนทรมานบิดเร่า เป้ากางเกงก็เริ่มขยาย เลือดในกายก็เริ่มร้อนเดือด พอใช้ปลายลิ้นละเลงติ่งไตผ่านเนื้อผ้า อีกฝ่ายถึงยอมอ้าริมฝีปากร้องครางออกมา แต่เขาก็ไม่ชอบใจ สอดปลายลิ้นลงในโพรงปากบางนั้นแทน

แควก!

มินโฮฉีกเสื้อของนัมแทฮยอนออก

C U T S C E N E

รุ่งอรุณแตะทักทายขอบฟ้า ปวดหนักที่หัวสมองก็ไม่เท่าปวดตามร่างกายโดยเฉพาะท่อนแขนที่ใช้เป็นหมอนหนุนนอนให้ใครบางคน ผมสีดำขลับสยายทั่ว แผ่นหลังบางโผล่พ้นผ้านวมสีอ่อน ลมหายใจสม่ำเสมอบอกว่าอีกฝ่ายยังหลับปกติดี

เขาลอบยิ้มจางออกมา

กายแกร่งขยับแนบชิดหลังนุ่ม จูบประโลมหัวไหล่มนเบาๆก่อนจะออกแรงรัดร่างนุ่มนิ่มนั้นด้วยความสุขใจ ถึงจะใจร้อนไปหน่อยแต่อีกคนก็เป็นของเขาแล้วและตราบใดที่ยังไม่ตื่นมาเถียงได้นั่นก็หมายถึงมินโฮมีสิทธิ์โดยชอบธรรมอยู่

“อือ”

กอดรัดจนอีกฝ่ายส่งเสียงร้องไม่พอใจในลำคอแล้วเขาจึงแสร้งคลายออก ก่อนจะเคลื่อนฝ่ามือมาขยำสะโพกนุ่มกลมกลึงของอีกคน คิดได้อย่างนั้นก็ค่อยๆนำแขนของตนเองออกจากหัวเล็กช้าๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเคลื่อนกายลงใต้ผ้าห่ม

“อื้อ...”

คนถูกกวนครางฮือ เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสชื้นแฉะบริเวณเอวและโพกของตนเอง ลืมตาตื่นโพลงก็รู้สึกได้ว่าผิวเนื้อนุ่มส่วนนั้นกำลังถูกใครบางคนขบกัดอยู่ใต้ผืนผ้านวม แต่ถ้าเลิกผ้าออกตอนนี้คงได้อายตายก่อนแน่

“อื้อ มินโฮ...”

ครางเรียกชื่ออีกคนเมื่อริมฝีปากนั้นไล่แตะขึ้นมา ก่อนที่แทฮยอนจะพบคนหัวยุ่งๆยกยิ้มให้เขาอย่างเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากร้ายกาจคู่นั้นจูบหนักบนหน้าผากเล็ก ก่อนจะเอ่ยทักทายคนที่กำลังตัวแดงไปทั้งร่าง

“อรุณสวัสดิ์ครับคนเก่ง”

“คน...ลามก”

แทนที่จะได้รับคำทักทายกลับมาบ้าง กลายเป็นเสียงพึมพำดุเขากับใบหน้ารื้นสีแดงนั้นแทน มินโฮยกยิ้มเคลื่อนกายไปใกล้จนอีกคนถอยกรูไปชิดติดหัวเตียง

“ก็อยากหวานทั้งตัวทำไมล่ะครับ หือ ?”

“...”

“ปากก็หวาน ลิ้นก็นุ่ม ผิวก็หอม”

“...”

          “แล้วตรงนี้ก็...”

“ทะลึ่ง! ไปอาบน้ำเลย”

เอ่ยดุอีกคนเมื่อยังรั้นจะสอดมือมาลูบสะโพกของตนเองเล่น มินโฮหัวเราะชอบใจก่อนจะช้อนร่างของอีกคนเข้าไปไว้ในห้องน้ำ ถึงจะเจ็บจนยืนไม่ได้เพราะพิษจากรสกามเมื่อคืน แต่ก็ขอบคุณวงแขนกว้างกับฝ่ามือหนาที่ประคองมาอาบน้ำจนได้

ไม่นับรวมเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาตวัดเกี่ยวในตอนนี้

“พอ...แล้ว ยังเจ็บอยู่เลยอื้อ”

“แค่ทำความสะอาดน่ะครับ”

เอ่ยบอกพร้อมกับดันอีกคนชิดกำแพง ยอมรับว่าพอเห็นเรือนร่างอีกคนแล้วมันก็มีอารมณ์ขึ้นมาอย่างนั้น ไหนจะวิธีการตอบสนองที่ไร้เดียงสานั่นอีก เขาอดใจไม่อยู่จริงๆ เพราะบ้านเราไม่มีอ่างและคนตัวเล็กก็คงดูแลตัวเองไม่ได้ เพราะอย่างนั้นมินโฮเลยจำเป็นต้องเข้ามาด้วย

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้จบที่การอาบน้ำอย่างเดียว

“อื้อ มินโฮ มันทิ่ม อ้ะ”

“อืม... ทิ่มตรงไหนครับ ข้างนอกหรือข้างในดี ?”

“ฮื้อ ลามก อ๊า”

แทฮยอนกลับมานั่งหมดสภาพในห้องเล่นโดยมีคุณการ์ดดูแลไม่ห่าง ทั้งอาหารการกินแล้วก็อกอุ่นที่ยอมให้ซบอยู่ตอนนี้ ไม่นับรวมริมฝีปากหยักที่พรมจูบไม่หยุด...

“มินโฮ ผมช้ำหมดแล้ว”

“รู้แล้วครับคนดี”

“รู้แล้วก็หยุด อื้อ” แทนที่จะยอมทำตามคำสั่งแต่กลายเป็นไม่ฟังแล้วกดจูบแนบแน่นที่ปากแดงช่างเจรจานั้นแทน อ่อนแรงเลยได้แต่ยอมให้อีกคนทำให้พอใจ

มันมีความสุข ความสุขมากกว่าทุกวันจนแทฮยอนจะสำลักตาย

“หมดแรงขนาดนี้อยู่พักก่อนอีกวันนะครับค่อยกลับ”

“เพราะใครกันล่ะ”

“แล้วเพราะใครที่น่ารักขนาดนี้ล่ะครับ”

เอ่ยหัวเราะออกมาพร้อมกันก่อนจะกระชับกอดแน่น แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองคนจะได้คุยเรื่องอื่นต่อก็ดูเหมือนว่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญจะเข้ามาในบ้านก่อนเสียแล้ว

“พี่มินโฮ คิดถึงจังเลย!”

B E R L I N ❀

“จองยูจิน”

UP 28.07.15

แต่งมาเกลียดพี่มินโฮเรื่องนี้ที่สุดค่ะ ดูคนละคาแรคเตอร์กับตอนธรรมดาสุดๆ

ตีแตกมาก อ่านทวนแล้วก็เกลียดค่ะ ทำไมหื่นอย่างงี้ 555555555555555555

จองยูจิน???

ถือว่าให้เนื้อเรื่องมีสีเพิ่มอีกสีแล้วกันนะคะ แห่ะๆ

#ฟิคคุณคนเล็ก