คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : REFLEX CHAPTER3
“แบอม เลิวนประสาทสัที”
เสียอินยอัึ้นเป็นรอบที่ร้อย้วยประโย้ำๆ หลัาที่แบอมเอาแ่่อวนเาในเวลาทำานไม่หยุ แบบนี้แล้วเาะเอาสมาธิที่ไหนมาเียนหนัสือล่ะโว้ย อยาะระโถีบและทำเหมือนอุลร้าแมนสัรั้แ่็เป็นไปไม่ไ้
“ินยอ”
นั่นไ ไอ้เสียยานาแบบนี้มาอีแล้ว ไม่รู้ว่าะเรียทำไมนัหนา ินยอเริ่มมวิ้วเป็นปม่อนะถอนหายใหนัๆ
“เียบหน่อยเถอะแบอม ไม่ใ่เ็สามวบแล้วนะ”
“็ันเบื่อนี่นา” แบอมพูพลาถอนหายใออมาเสียั แล้วฟุบหน้าลับหมอนใบโ
และสุท้ายินยอ็้อหอบสัารมาโผล่อยู่ที่าเฟ่แถบอนโที่เาอาศัยอยู่
เป็นารมาเยือนาเฟ่ทีู่ไม่ิลล์เอาเสียเลย........
“ันไม่อบอหวาน”
“อันนี้ไม่หวาน”
“มันะไม่หวานไ้ยัไ”
“มันไม่หวาน็ือไม่หวานสิแบอม”
“ไม่อ่ะ”
“อ้าปา”
อึ......
เ้้อนโถูยัเ้ามาในปาอแบอมโยฝีมืออินยอเอ แบอมทำสีหน้าระอัระอ่วน ผิับินยอที่หัวเราะร่วน แหม...ที่อนวนมายัหน้าบูเป็นูลิ ทีไ้แล้เาล่ะยิ้มนีนาเส้นที่ร้อยแปึ้น เฮอะ มันน่านั
“นินทาันหรอแบอม เอาไปอีำเลยมา”
“พอแล้ว” ยมือห้ามปรามินยอเือบไม่ทัน
“หายเรียแล้วใ่ไหม”
แบอมถามพลาูโโ้เ้าปา
“นะ...นายรู้?”
แบอม ิ๊ปา ่อนะเปลี่ยนเป็นหัวเราะเบาๆ
“็รู้แหละ ว่าิไม่ออ เลยพยายามวนออมา้านอ”
แบอมพูพลาเาท้ายทอยัวเอเบาๆ ให้มาบอเหุผลแบบนี้มัน็ู เอ่อ...เินๆเหมือนันแฮะ
ินยอหัวเราะร่วน ่อนะยนิ้วโป้ให้เา แล้วบอว่าเป็นวิธีที่น่ารำาแ่็แฝไป้วยวามน่ารั เี๋ยวนะ นี่เาทำอะไรผิไปหรือเปล่า ทำไมู่ๆ ินยอ็บอว่าเาน่ารั เฮ้ มาแมนนานี้ ใรเาน่ารัันล่ะ เฮอะ...
ินยอเลือื้อออย่าำนา และ้อหันไปุแบอมทุๆหนึ่นาที ทำไมน่ะหรอ ็แบอมเล่นเ็นรถไปมาราวับเล่นเส็บอร์อย่านั้น โอ้ยแม่รับบอทีว่าแบอมปิ
“สนุสุๆไปเลย ินยอ ย่าห์!!!!!”
“เียบๆหน่อยแบอม เี๋ยวนอื่น็หาว่าบ้าหรอ”
ใรบอันล่ะ ว่าารุอินยอน่ะ มันน่าลัว มันน่ายั่วให้โมโห่าหาล่ะ แบอมยัเล่น่อไปพร้อมทั้แลบลิ้นใส่ินยอทุๆหนึ่นาที อบแทนที่ินยอุเา
แ่็แลบลิ้นปลิ้นานไม่มอทา....
“แบอมระวัน!”
โรม!!!!!!!!
“อ้า”
แบอมนัุ่มปุ๊แล้วร้อโอโอยอยู่ับพื้น พร้อมับารถเ็นในูเปอร์มาร์เ็ที่หล้อมระเนระนาไปหม โถ่ หมันอที่เลือมาอย่าี แ่!! ็อว่านั้น ืออในลัมันทะลัออมาหมแล้วโว้ยยย
“อิม แบอม !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
หลัาเ็บวาูเปอร์มาเ็พร้อมับ่ายเิน่าเสียหายให้ับทาร้านเสร็ ินยอไม่รอ้าที่ะบิหูนที่ัวโว่าแ่ใปัานิ่มเหลือเิน บิหูแล้วลามายัลานอรถที่เียบสบ ะว่าะบ่นให้หูาแู่าสภาพฟ้ำำเียวแล้ว็แอบสสาร นิ๊ นิ๊ ......
แบอมยืนทำหน้า๋อยยิ่ว่าหมาน้อยหอยเหา หึ ิว่าทำหน้าแบบนั้นแล้วะใอ่อนหรือไ มันน่านั ุ็แล้ว ยัะมาแลบลิ้นปลิ้นาใส่อี ิแล้วมันสมน้ำหน้า อยาให้โนหนัว่านี้ะไ้เ็
“ันเือนนายแล้วนะแบอม”
“....”
“เห้อ แ่็เอาเถอะ รีบลับไปแล้วอาบน้ำ เี๋ยวะทายาให้”
แบอมไม่อบแ่ลับแย่ถุในมือไปหิ้วเอแล้วเินาม้อยๆ ็เป็นเสียแบบนี้แหละ ไม่เยะุไ้ทุที สสัยะใอ่อนเินไป ถึไ้ ฮึ่ยยยยยยย
ภายในห้อโทนสีเทาอ่อนอินยอ ร่าหนาอแบอมอยู่ใ้ผ้าห่มผืนหนา โผล่หัวลมๆับวาเรียวรีออมามอินยอที่ยืนอออยู่ปลายเีย
“ลุึ้นมาเี๋ยวนี้”
เสียอินยอเหมือนเสียฟ้าผ่าลรลาอ เฮือ ็นมันเินอ่ะ ะทายาแ่เนี้ยถึั้น้อถอเสื้อ
“ไม่เอาอ่ะ ไม่ไ้เป็นอะไรสัหน่อย” แบอมพูและยันอนัวใ้ผ้าห่มผืนหนาเ่นเิม
สิ้นเสียอแบอม ินยอไม่รอ้าที่ะระโนึ้นไปบนเีย แล้วุระา ลาถูให้แบอมยอมลุึ้นมาทายา เพราะมัน้อ้ำมาแน่ๆ ล้มแรนานั้น....
“ะไู้ให้ ว่าเ็บรไหนบ้า”
“….”
แบอมลอบมออีน้วยสายาลัเล ่อนะยันายัวเอึ้นมาเป็นท่าึ่นั่ึ่นอน
ฟรึ่บ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ินยอใ้ัหวะทีเผลอ ับายเสื้ออแบอมแล้วถอมันออ แบอมนิ่ไปั่วรู่ ่อนะสะุ้โหยาแรเบาๆบริเว ลาหลั และ่วเอว
“เียวไปหมเลยนะ แบอม ราวหลัันเือน็ฟับ้า”
“รับ”
แบอมอบรับสั้นๆ ่อนะเบ้หน้า้วยวามเ็บ
ินยอใ้นิ้วหัวแม่มือ ไล่นวบริเวที่เียวและ้ำ แบอมสะุ้เป็นพัๆ ่อนะร้อโอโอยออมาามประสา บ่นพึมพำ ึมำอยู่นเียวสัพั ่อนะะเบ็เสียพูึ้นมา
“อโทษนะินยอ”
“……”
“เพราะันไม่ระวั ทำให้นายเสียเิน แล้ว็เสียเวลาอี แถมยั้อมาทายาให้แบบนี้้วย”
“้อโอ๋หรือเปล่า”
พูพลาหัวเราะเบาๆ ่อนะหมุนฝาหลอยาให้ปิสนิท เ็บใส่ล่อแล้ววาไว้บนหัวเีย ับหัวแบอมแล้วโยไปมา อีฝ่ายทำหน้ารู้สึผิ ่อนะเอ่ยอโทษออมา้ำๆ ริๆเาเอ็ไม่ไ้โรธอะไรมานัหรอ
“รู้แล้ว ไม่้ออโทษอะไรนัหนาหรอน่า”
“แล้วาน..”
“เสร็ทันอยู่แล้ว อ้อ แล้ว็พรุ่นี้ันะไปส่านแ่เ้า นาย็รออยู่ในห้อแหละ เี๋ยวทำับ้าวไว้ให้ อทุอย่าในห้อ นายใ้ไ้หมเลยนะ”
็อยาให้ไป้วยอยู่หรอ แู่าสภาพวันนี้แล้ว็อย่าว่าแหละนะ เหมือนเลี้ยลูอย่านั้นเลยเถอะ
“เี๋ยวนั่เป็นเพื่อน”
แบอมว่า่อนะลุึ้นไปรินนมสใส่แ้วสอใบ ยื่นให้ินยอหนึ่ใบ แล้วยอีแ้วึ้นมาื่ม
“าแฟอ่ะ ินบ่อยๆมันไม่ีนะินยอ ินนมสิแ็แร”
“ไปเอามาาไหนเนี่ย”
“เ่”
ินยอรับแ้วนมมา พลาเบะปาเล็น้อย เหอะ พ่อนเ่...
เ่เสียนเล่นอะไรไม่เ้าท่า อใ้มือบริเวที่้ำผ่านเนื้อผ้าแรๆให้หายหมั่นเี้ยวสัทีเถอะ
“อ้า”
แบอมนั่แล้วเยาไว้ับอบโ๊ะ มอินยอเียนอะไรยุยิยุยิบนระาษ แบอมนั่เียบๆเพราะรู้ีว่า ่วนี้ไม่วรวนินยอพูเพราะเี๋ยวะโนไล่ะเพิ้อหารบวนสมาธิ
ผ่านไปเท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้ัวอีที็อนที่มืออินยอบเบาๆที่หัวไหล่
“บอแล้วว่าให้ไปนอน่อน ันมาหลับรนี้เสียไ้”
แบอมยมือยี้า แล้วหาวหวอๆ
“ินยอเสร็แล้วหรอ” ถามทั้ๆที่ปา็ยัหาว
“อืม พึ่เสร็อ่ะ ไปลุ ไปแปรฟัน”
แบอมยืนแปรฟันพร้อมๆับินยอที่หน้าระบานเิมที่เา่าุ้นิน
“มันะูนายเ้าไปอีหรือเปล่าอ่ะ แบอม”
“ไม่ใ่อนนี้แน่ เพราะวามรู้สึนายมันฟ้อว่าอยาให้ันอยู่้วย : )”
********เหมือนว่าฟิไม่ึ้นารแ้เือนเวลาอัพ ใรเป็นบ้าะ ่วยเมน์บอเ้าหน่อยนะ ************
#ฟิฟลีน
TALK
เหมือนเิม่ะ ิมไ้ทาอมเมน์ และแฮแท็าม้านบน หรือะพูุย็ไ้เ้อ อาเ้า็มีนะ้ะ มาเล้ยมาเล้ยยยยยยยยยย
ปล.ุแบอมไม่ใ่ผอสระอี <3
ความคิดเห็น