เมฆา กับประตูทางเข้า แห่งนครศรีนพมาศ

"แล ไปโอสูเจ้า แลลับแลหาย
ลับ บ่หวนคืนกลับ สู่เหย้า
เมือง งามรอสูขับ ขานแว่วเอื้อนเอ่ย
ลับแล แลลับเฝ้า ชั่วฟ้าดินสลาย"

บทกลอนที่คนในอดีต ได้กล่าวถึง คนใน “เมือง” ที่พวกเขาอาจจะหลงเข้าไป และมีเพียงบางคนที่สามารถออกมา เล่าเรื่องราว เหตุการณ์ ที่ได้เจอใมเมือง สนธยานี้

หากเพียงแต่ว่า ยังคงไม่มีใคร ที่สามารถได้เข้าไปถึง ใจกลาง “นคร” แห่งนี้ได้ นอกจากเพียง ผู้ที่.....ถูกเลือก.....เท่านั้น