คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [How to] วิธีที่ 1
รูปไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเนื้อหาเลยนะคะ เห็นใน Tumblr น่ารักดี
วิธีที่หนึ่ง ขั้นตอนที่หนึ่ง ขอความร่วมมือจากผู้ใหญ่
เช้าวันต่อมาแล้วครับ ต่อจากเมื่อวานอ่ะครับ หลังจากอัดเดโมกันเสร็จแล้ว ปิดห้องลงลิฟท์กันมากับลู่หานฮยอง กำลังเดินผ่านเซเว่นข้างตึกก็ได้มีสะดุ้งกันแพ็คคู่ เพราะเจอมนุษย์แคระสามคนนั่งซดรามยอนกระป๋องมองตามพวกผมกันตาถลนเหมือนจะฆ่ากูอ่ะครับ พอเดินเข้าไปถามจงแดมันบอกเรียกร้องความสนใจ เห็นว่าพวกผมมองไม่เห็นพวกมันนั่งอยู่ อยากจะบอกว่าคราวหน้าเรียกร้องให้มันปกติกันกว่านี้นิดนึงครับ อันนี้กูรับไม่ได้
สามคนเมื่อวานนี้ปลากรอบด้วยจุนมยอนฮยองลีดเดอร์ยี่สิบห้าขวบของผมครับหน้าหล่อพ่อรวยพ่วงแบล๊คการ์ด น่าคบหาสมาคมมากนะครับคนแบบนี้ เกาะเขาไว้แน่นๆนะครับ(?) อีกคนคือคิมจงแดครับ คนนี้เพื่อนสนิทผมอายุเท่ากัน ส่วนอีกคนฮึๆๆ โดคยองซูครับ น้องโดคยองซูคนน่ารัก พูดถึงแล้วอยากฟัดแก้มจนหน้าสั่นนี่บอกเลย
วันนี้ตอนเช้าเหมือนระเบิดลงครับ ไม่ใช่แสตนอิน คัลเลอร์ฟูลมากครับในหอตอนนี้ คือนอนด้วยกันสิบสองคนไง เพื่อความสะดวกในการไปไหนมาไหน แล้ววันนี้ ปล่อยเอ็มวีฮิสตอรี่ครับ ตื่นเต้นกันใหญ่เลย เอ็มวีแรกเลยนี่นะที่ได้ออกมาโชว์เบ้าหน้ากันครบทุกคน นั่นไงจุนมยอนฮยองกำรีโมทหน้าซีดเลยครับ มึงรอเอ็มวีหรือปวดขี้อยากถามเหมือนกัน
สักพัก พอเอ็มวีมาสภาพห้องก็แฟนตาซีขึ้นครับ จากตอนแรกบางคนอยู่หน้าทีวีบ้าง เดินวนไปวนมาบ้าง ซักผ้าบ้าง(จงแดเวลาตื่นเต้นมันจะซักผ้าอ่ะครับ) ทีนี้กรูกันใส่ทีวีเป็นสิบ รวมผมด้วยคนนึงแหละ แหม เห็นงี้ก็ตื่นเต้น คนอื่นกูไม่มีปัญหา แต่จงแดมันคงตื่นเต้นเกิน เกินไป มึงช่วยทิ้งผ้าก่อนก็ได้มั้งสัด! เอามาซักเหี้ยไรตรงนี้ครับ
เหมือนจะไม่มีใครสนใจครับ เออ จัดการกันเองนะพื้น เอ็มวีเกาหลีมาก่อนครับ รีแอคชั่นทุกคนคือดีมากเหมือนแม่งไม่เคยเห็นตัวเองอ่ะครับ หน้าใครโผล่มาคนนั้นกรี๊ดให้ตัวเองเสร็จสรรพคิดว่าอย่างผมจะทำเหรอ เฮอะ ทำครับ..
ผมนี่หล่อเหี้ยเลยครับ คนอะไรหล๊อหล่อ คยองซูนี่ก็น่ารักครับ ขนาดทำหน้าเหมือนคนเดินเตะขอบตู้ยังน่ารักเลย เลียจอแม่ม แต่อย่าให้คนอื่นเค้าเห็นครับ เดี๋ยวจะเข้าใจผิดคิดว่าผมโรคจิต
เกาหลีจบจีนต่อครับ แต่พวกผมก็ยังไม่ไปไหนนะเพราะยังไงเดี๋ยวหน้าพวกผมก็มีสลอนไปโผล่ในเอ็มวีจีนเหมือนกัน รอกรี๊ดตัวเองกับคยองซูครับ
เอ็มวีจบคนไม่จบ สภาพห้องเงียบลงแต่บรรยากาศยังแฟนตาซีกริบๆอยู่ครับ สุดท้ายก็แยกย้ายไปคนละมุมแล้วดูซ้ำกันทางยูทูป ในคอมฯบ้างโทรศัพท์มือถือบ้าง ไอ้พวกเห่อตัวเอง ดูอยู่ได้คิดว่าหล่อกันมากรึไง เห็นแล้วเพลียกลับมาดูเอ็มวีรอบที่สามต่อในโทรศัพท์กันดีกว่าครับ
จนตอนเย็นเราก็ถูกเรียกกลับเข้าบริษัทกันอีกรอบ ไม่มีใครฟังหรือดูเอ็มวีกันแล้วสงสัยเริ่มเอียนหน้าตัวเอง ผมรู้เพราะผมก็เป็น เออ เพื่อนร่วมวงกันมันต้องอย่างนี้ เข้าไปประชุมเรื่องเดิมๆครับ ตารางงาน การวางตัว แจกคาแรคเตอร์ และคู่จิ้นครับ..
คู่จิ้น! ผมนี่ตบโต๊ะเลย ตบเสร็จรีบมุดครับแม่งหันมามองกันขวับ บางคนตาขวางเป็นหมาสามแพร่ง ลืมอ่านบรรยากาศครับ ซีเรียสกันอยู่ คือวงของเราถึงจะเปิดตัวได้ค่อนข้างสวย คนติดตามเยอะ แต่ก็มีกระแสแอนตี้ผ่านโซเชียลกันพอสมควร หัวข้อการวางตัวเลยถูกสวดยาวเป็นพิเศษครับ ผมเข้าใจนะว่ามันสำคัญมากๆ และทุกคนต้องตั้งใจฟังให้จบ
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่รู้ตัวอีกทีจงแดก็ยันเก้าอี้จนหน้าแทบคว่ำสะดุ้งตื่นเลยครับ และดูจากข้อความบนกระดานที่แปรสภาพคงกำลังเริ่มคุยกันเรื่องคู่จิ้น นี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะนี่ ถึงจะฟังดูตลกแต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของการโปรโมททุกวงต้องมีครับ แม้แต่วงผู้หญิง เท่าที่ไล่อ่านบนกระดานก็เห็นสมการคู่จิ้นอะไรไม่รู้บานเป็นม่องเรนโบว์เลยครับ คือบางครั้งเค้าก็จริงจังไปนะผมว่า อยากถามว่าจะให้ผมวิ่งลงไปซื้อยาดมให้รึเปล่า
คู่บางคู่เราก็พอจะรู้ๆกันอยู่แล้วครับ แต่บางคู่เริ่มแปลกก็มีคัดค้านกันบ้างตามประสา เพราะต้องเอาตามความเป็นธรรมชาติด้วย จะให้มาเซอร์วิสกันทุกย่างก้าวชีวิตมันจะซีเรียสเกิน ผมก็เลยยกมือบ้างครับ จะเสนอตัวคู่กับคยองซูครับ
“แบคฮยอนอานายคู่กับชานยอลนะ”
ห๊ะ? ยังไม่ทันจะพูดอะไรพี่แกซัดเลยครับ ไม่ถงไม่ถามปัญหาสุขภาพ จะยกมืออีกที คยองซูก็โดนจับคู่กับคนอื่นไปเรียบร้อยแล้วครับ ขอบคุณครับ เผาพริกเผาเกลือแช่งแป๊บกูแค้น
ประชุมเสร็จแยกย้ายทางใครทางมันเจอกันเมื่อโลกต้องการ ผมเลยแอบไปอ้อนนูน่าเค้าครับ อ้อนไว้ก่อนพ่อสอนไว้
“นู่น่า ผมไม่คู่กับชานยอลไม่ได้เหรอ” เบะปากอ้อนครับ อายตัวเองแต่มั่นสุดว่าน่ารักครับ อ้อนไป
“เราอยากคู่กับใครล่ะ”
“ให้ผมคู่กับคยองซูได้ป่าว” แล้วเค้าก็แดกจุดครับ กลัวผอมเหรอครับ มีอะไรก็พูดออกมาตรงๆมองหัวจรดตีนนี่คันมืออยากตบยิกๆเลยนะครับ แล้วเขาก็ตอบหน้านิ่งๆครับ
“ส่วนสูงเรากับคยองซูมันใกล้กันเกินไปแบคฮยอน นู่น่าอยากให้มันดูลงตัว” แล้วเขาก็ซัดเหตุผลอะไรอีกก็ไม่รู้ร้อยแปดมาครับฟังไม่ทัน แต่สรุปแล้วเหมือนมาลงที่ศัพท์สั้นเลยครับคือ กูเตี้ย
คำว่าเตี้ย พูดเบาพูดดังพูดอ้อมก็เจ็บครับไม่พูดกูยังเจ็บเลย ไม่คุยด้วยแล่ว (ร้องไห้)
เชอะ ในเมื่อบริษัทไม่สร้าง ผมก็จะสร้างเองครับ คำว่าแบคโด้มันจะต้องเกิดขึ้นครับ ทั้งหน้ากล้องและหลังกล้อง
วิธีที่หนึ่ง ขั้นตอนที่สอง ช่วยตัวเอง
เช้ามืดมากของอีกหลายวันต่อมา
แต่กๆๆๆๆ เสียงเคาะแป็นพิมพ์ครับ ตำราพิชัยยุทธหัตถี(?)ไม่ได้กล่าวไว้ว่า ‘รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง’ ผมจึงมานั่งทำรีเสิร์ชรวบรวมเกี่ยวกับทุกอย่างในชีวิตคยองซูครับ คือถ้าจะกล่าวบทไป ต้องขอสารภาพว่าไม่สนิทกับคยองซูครับ แทบไม่ได้คุยกันเลย น้องแกดันเอาแต่ตัวติดอยู่กับไอ้เด็กจงอินไม่ก็ไอ้ชานยอลน่ะครับ ไม่ค่อยเปิดช่องว่างให้ผมเข้าไปคุยด้วย เมื่อก่อนผมก็ไม่สนซะด้วยนะ แบบ ไม่อยากคุยด้วยก็ไม่คุย มนุษย์สัมพันธ์ดีแต่ใครไม่อยากญาติดีด้วยก็ไม่พยายามครับรำ น่ารัวลูกโม่ใส่กะบาลนะครับ พอเกิดชอบเค้าขึ้นมานี่โคตรลำบากเลย
ผมเริ่มไล่หาข้อมูล ทั้งจากบริษัทที่คนในบริษัทเท่านั้นที่มีพาสเวิร์ดเข้าได้ เพื่อหาข้อมูลอย่าเรื่องของที่ชอบไม่ชอบ วิดีโอการเทรน คุ้ยไปเจอคลิปไอ้ฮุนกับชานยอลเต้นบั้บเบิ้ลป๊อบครับ thank you but no thank you
ผมเริ่มเปลี่ยนมาในส่วนแฟนคลับบ้างครับ พวกบทสัมภาษณ์แฟนแอค แฟนเทค อะไรงี้บ้างครับ โง้ยยยย คนอะไรยิ้มน่ารัก อยากจับมากอด มาฟัด %^@^)@_!#+_^
“ให้กูโทรเรียนรถพยาบาลเปล่า?”
“มึงนอนไปชานยอล อย่าเสือก” เหมือนจะลืมบอกไปครับว่ารูมเมทผมคือปาร์คชานยอล เพื่อนในกลุ่มสมัยเป็นเทรนนี่ด้วยกันไม่ได้เดบิวต์ด้วยครับ พอฟอร์มวงก็นอนกับจงแด แล้วก็ถูกจับย้ายอีกรอบ เวลาทีมเอ็มไปโปรโมทที่จีนจะได้ไม่มีเดินไปเดินมามีปัญหาเวลาเก็บของ ผมถึงต้องมานอนจมกองอีหมีลิลัคคุมะอยู่เนี่ย
ชานยอลมันสะลึมสะลือล้มตัวกลับไปนอนอีกแล้วครับ เออดี
แต่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“นี่มึงพิมพ์หรือแหย่รูหอยหลอด กลัวกูไม่ได้ยินเหรอ เบาๆ วุ้ย คนจะนอน” ชานยอลลุกขึ้นมาหน้าเหวี่ยงแล้วก็ล้มตัวลงเอาหัวกระแทกหมอนคอหักหลับเป็นตายอีกรอบครับ..
ขอโทษได้ป้ะล่ะ!!
วิธีที่หนึ่ง ขั้นตอนที่สาม นำความรู้ที่ได้มาปฏิบัติในชีวิตประจำวัน
เช้าเกือบสว่างของอีกวันต่อมา
หลังจากทำรีเสิร์ชมาร่วมอาทิตย์ในที่สุดผมก็ได้ความแล้วครับ คยองซูชอบหนังฝรั่ง ชอบเพลงฝรั่ง ชอบผู้หญิงฝรั่ง เอาง่ายๆคืออินเตอร์ ผมจึงเริ่มแผนการโมดิฟายตัวเองให้มันดูอินเตอร์ จึงเป็นเหตุให้ชายร่างสูงอย่างผมแหกขี้ตามืออยู่หลางห้องกลางหอแบบนี้ เอาล่ะ หนึ่ง ส่อง
“แอนดายยยยยยยยยย อิ๊อายยยยยย วิว ออลเวย์เลิ้บยูอูอู๊อุอู๊ว อายยยยย วิล ออลลลลลลลเวย์ เลิบยู~~” ลูกคอสี่สิบห้าชั้นครับ มีดีเท่าไหร่กูใส่หมด
“แหกปากอะไร! คนจะนอน!” สักพักผมรู้สึกได้ถึงหมอนลอยมากระแทกสมองส่วนหลังหน้าสั่นคอสั่นจนเกือบกัดลิ้นตัวเองครับ ไม่ต้องหันหน้าไปก็จำเสียงได้ แอ๊วๆในลำคอแบบนี้มีน้องจื่อหน้าเขียวคนเดียว คนนี้เป็นแพนด้าชิงเต่าอิมพอร์ตจากจีน เพิ่งเดินลงมาจากตู้คอนเทนเนอร์เลยครับ พูดเกาหลีลำบาก แล้วน้องแกก็รู้ตัวนะ เพราะเค้าเริ่มวีนเป็นภาษาจีนซึ่งผมก็ฟังออกมากเลยสิ
“เสียงดังอะไรกันน่ะ” ทีนี้มาจากประตูห้องอีกฝากอี้ชิงฮยองเปิดประตูออกมาเหมือนคนละเมอ ตายังไม่เปิดเลยเดินได้ด้วย เก่งนะครับ ข้างหลังมีจงแดที่เป็นรูมเมทยืนละเมอขยี้เสื้อด้านหลังของอี้ชิงฮยองอยู่ในท่าซักผ้ามาตรฐาน มึงปล่อยวางบ้างก็ได้เห็นแล้วเครียดแทน (กุมขมับ)
อี้ชิงฮยองกับจื่อเทาเริ่มตะโกนคุยกันเป็นภาษาจีน เดียงดังจนจงแดได้สติสะลึมสะลือตะโกนคุยด้วย คือมันทีมเอ็มไง ถึงเป็นคนเกาหลีแต่ก็ต้องเรียนจีนเลยพอฟังออกพูดได้นิดหน่อย อีกสองคนนี่ก็ใจดี เห็นจงแดอยากมีส่วนร่วมเลยพูดจีนประโยค เกาหลีประโยค ไปๆมาๆอี้ชิงฮยองกับจื่อเทาพูดเกาหลี จงแดพูดจีน พวกมึงไม่งงนะ แต่กูงง
ช่างพวกฮีเถอะ อินเตอร์ต่อ
“แอนดายยยยยยยยยยยยยยย”
พลังเสียงของผมกับความช้งเช้งของอีกสามคนคงส่งผลให้ทุกคนในหอตื่นครับ ตอนนี้ประตูห้องนอนทุกบานเปิดอ้าซ่าพร้อมเมมเบอร์สภาพหน้าไม่โอเคมายืนมึนๆกันอยู่ครับ คยองซูมองผมด้วย คยองซูมองผมด้วย! รอพ่อใครมาตัดริบบิ้นล่ะครับ ใส่เต็มกว่าเดิมสิจัดไป
“เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย” แถวๆหางตาเหมือนเห็นจุนมยอนฮยองเบ้หน้าสะโหลสะเหลกลับเข้าห้อง แต่โดนเซฮุนจิกหนังหัวไว้ครับ สาบานต่อพระเจ้านั่นคือสิ่งที่มักเน่สมควรทำกับลีดเดอร์
“เราต้องไปงานไซน์ป่ะ” ชานยอลมันเดินไปสมทบกับเซฮุนครับ ก่อนทั้งหอจะเริ่มสำนึกได้ว่าควรตื่น ผมว่าผมเองก็ควรเข้าไปเตรียมตัวบ้าง แต่เหมือนจะโดนถีบลอยหน้าคว่ำ
“เงียบน่า ปวดหัว” ลู่หานฮยองที่หน้ายับขึ้นแบบเอ็กซ์คลูซีฟเพราะเพิ่งตื่นแกโดดถีบผมครับ สักวันจะก้านคอเข้าจริงๆนะเนี่ย
ล้างหน้า แปรงฟัน แต่งตัวกันเสร็จก็เดินขึ้นรถตู้กันไปเหมือนซอมบี้ ช่วงนี้ซ้อมกันหนักไม่ค่อยได้นอน นี่ดีนะผมมียาใจอยู่ใกล้ๆไม่งั้นซีดเป็นหมาหนาวเหมือนคนอื่นแล้วป่านนี้
รถตู้คันเล็กๆสีดำฟิลม์ดำพร้อมเรียกค่าไถ่จอดเอาไว้หน้าหอ ฟ้าก็มืด รถก็มืด ขอบคุณครับ กูหาประตูรถไม่เจอ จนเมเนเจอร์ฮยองต้องมาเปิดให้ ผมกระโดดขึ้นไปนั่งเบาะหลังสุดที่ประจำ และตามด้วยทีมเคคนอื่นๆ มันเป็นไปโดยอัตโนมัตินะที่ประจำเนี่ย แต่ที่แน่ๆ เจ้าของเบาะข้างหน้าผมคือคยองซูครับ
นั่งอยู่ข้างหลังนี่ก็ดีนะ มันเห็นพฤติกรรมของคยองซูทุกอย่างเลย จะหลับน้ำลายยืด เล่นโทรศัพท์ ฟังเพลง ทานข้าว ดูวิว เห็นโหมะเลย หึๆๆๆ
แต่ครั้งนี้มันต้องต่างออกไปครับ เพราะผมตั้งใจแน่วแน่ไว้แล้วว่าต้องเอาให้ได้ ต้องสอยมาเป็นคู่ชีวิตให้ได้น้องคนนี้ เพราะงั้น อินเตอร์ต่อครับ
“แอนดายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“ดายพ่อง!” แดกเข่าลอยมักเน่ตีนหนักแต่เช้าเลยครับ เอื้อออ เอ๊ะ กูว่ากูพี่มึงนะ
วิธีที่หนึ่ง ขั้นตอนที่สาม นำความรู้ที่ได้มาปฏิบัติในสายตาชาวโลก
ในงานแฟนไซน์ของพวกผม จัดขึ้น ณ สักที่ในโซลเนี่ยแหละครับ เราหกคนนั่งเรียงกันยาวเลย มีหกคนเพราะจัดงานไซน์คนละที่กับทีมเอ็มครับ ถึงแม้จะไม่อบอุ่นเฮฮาน่ารำคานเท่าอยู่กันสิบสองคน แต่ผมก็ดีใจครับ เพราะถ้านั่งกันหกคน ตำแหน่งของผมและคยองซูจะอยู่ติดกัน ลาบเลยครับทีนี้ ลาบเลือด
วันนี้นั่งข้างน้องคยองซู ต้องขรึมหน่อย โอ้ปป้าครับโอ้ปป้า เซ็นสักพักน้องผู้หญิงคนนึงแม่งโยนแมลงสาบปลอมมากูกรี๊ดเลยครับคุณตัวเงินตัวทอง แล้วยังจะหัวเราะ ยังจะหัวเราะ อื้มหือ ไม่ติดว่าเป็นแฟนคลับนี่ด่ายันลูกมึงสิ้นเลยนะครับน้อง
ผมเพิ่งสังเกตว่าคยองซูก็หัวเราะด้วย หัวเราะจนตาปิดเลยครับ ขอบคุณ อายแต่โดนแอทแทคใกล้ขนาดนี้ยอมครับ น้องครับเอาแมลงสาบมาจุ๊บทีนึง
“แบคฮยอนๆ ดูนู่นดิ” จากตอนแรกนั่งเซ็นกันเงียบๆพออารมณ์ดี นี้น้องคยองซูแกทั้งสะกิดทั้งเขย่าแขนผมตลอดเวลาเลยครับ คยองซูครับ ฮยองต้องเก๊กเข้ม ทำตัวน่ารักนี่ให้เกียรติฮยองบ้าง
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งมองน้องแกยิ้มทางหางตาเคลิ้มๆอยู่ก็ได้ยินเสียงแฟนเกิร์ลคนนึงพูดกับคยองซูครับว่าหมึกเลอะมือ พอผมลองมองจริงๆ ไม่เลอะครับ นี่ไม่เรียกเลอะ แถวบ้านพ่อผมเรียกเละ แค่เซ็นไซน์น้องเค้าจะใส่พลังลมปราณลงไปทำไมเยอะแยะอ่ะครับ
แล้วเค้าก็ไม่แคร์ด้วยนะเซ็นต่อ เซ็นอยู่ร้อนๆก็แหม ปาดหน้า ปาดปาก หน้าดำเป็นจังหวะเบบี้ด้อนครายครับ ทนไม่ไหวแล้วครับ ผมแย่งมือคยองซูมาถู คือสต๊าฟวางน้ำไว้ให้คนละขวดไง ผมก็เทใส่มือแล้วถูให้คยองซู ถูไปสักพักก็จางครับ จางมาติดมือกูเนี่ย
คยองซูเห็นก็หัวเราะใส่หน้าผมอีกแล้วครับ ทีนี้หัวเราะตัวโยนโยกซ้ายโยกขวาเป็นเห็ดโต้ลม ไอ้ผมนี่ก็ได้แต่ยิ้มจะว้าเพลียก็เขินก็ไม่เชิง แต่เอาเป็นว่าคยองซูน่ารักครับ น้องแกหัวเราะจนเหนื่อยเอนลงมาซบผมแล้วก็เด้งตัวกลับไปนั่งตัวตรงเพราะแฟนเกิร์ลคนใหม่เดินมาถึงแล้ว
เมื่อกี้เค้าลงมาซบผมแหละท่านผู้ชม
ลงมาซบผมแหละท่านผู้ชม ลงมาซบผมแหละท่านผู้ชม (เอคโค่)
หอม หอมเลย ผมนี่หน้าสั่นเลยครับ จะยิ้มก็ไม่ ได้โอ้ปป้าอยู่ น้องแฟนเกิร์ลเดินต่อมาข้างหน้าผมแล้วครับ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเค้าพูดอะไร อันที่จริงตอนนี้ผมว่าผมลืมไปแล้วว่าฟังภาษาเกาหลีออกรึเปล่า
“เล่นอะไรกันมาน่ะสองคนนั้น” หลังเวทีหลังจบงานไซน์จุนมยอนฮยองมองมือสลับกับหน้าของผมกับคยองซูครับ แล้วก็หันไปคุยอะไรกับสต๊าฟก็ไม่รู้สักพักก็ยื่นน้ำยาล้างเล็บให้คยองซูให้ไปล้างในห้องน้ำในห้างกันสองคนครับ
“ป่ะ แบคฮยอน” รับมาได้คยองซูแกคว้ามือผมวิ่งเลยครับ เข้าใจว่ารีบเพราะไม่อยากให้คนอื่นรอแต่ห่วงสวัสดิภาพกูนิดนึง ผมสะดุดล้มหัวแตกขึ้นมาคยองซูจะเป็นม่ายเอานะครับ
มาถึงห้องน้ำในห้าง ผมกับคยองซูล้างมือกันอยู่คนละอ่างครับ วางขวดน้ำยาล้างเล็บไว้ตรงกลาง แล้วก็ต่างคนต่างขัดมือตัวเองกันเงียบๆ
บอกแล้วไงไม่ค่อยสนิทกัน
ผมเผลอถอนหายใจครับ แล้วก็แอบเห็นทางหางตาด้วยว่าคยองซูสะดุ้งแล้วมองผมปะหลักปะเหลือกเหมือนเค้าคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอ่ะครับ ผมรู้ ผมเรียนมา ไม่ใช่ครับ คือคยองซูเป็นเด็กเงียบๆ เรียบร้อย ขี้เกรงใจ ไปอยู่ไหนก็จะตัวลีบๆ ยกเว้นคนที่สนิทด้วย จะพูดเป็นหมีกินผึ้งเลย แต่เรื่องลงไม้ลงมือนี่สนิทไม่สนิทกำปั้นน้องแกก็ไปไวกว่าความคิดแล้วอ่ะครับ (ปาดน้ำตา)
อ่าว ปาดตาไปได้ข่าวน้ำยาล้างเล็บยังเต็มมือกูอยู่เลย
เย็นครับ!!!
ผมนี่เหลือกตาเลย เหลือกจนเหนียงออก แต่วินาทีนี้ไม่สนแล้วครับเหนียงบ้านตาบ้านยาย พ่อแม่ให้มา อวัยวะชิ้นที่สามสิบสาม ตอนนี้วักน้ำเข้าตาอย่างเดียว ฉลาดเลิศล้ำจริงๆครับท่านผู้ชม ก็ไอ้มือเนี่ยแหละที่ยังเปื้อนน้ำยาล้างเล็บอยู่
ทีนี้ตาผมปิดหมับเองอัตโนมัติเลย มันเย็นๆแสบๆแปลกๆ เก็บมือไว้ให้มิดชิดครับ แม่งจะวางยาเจ้านายมันแล้วขึ้นเป็นใหญ่แทนแน่ๆครับ ตอนนี้เลยจับอ่าง เอียงคอเอาน้ำผ่านตา ไม่นานผมก็รู้สึกเหมือนมีนิ้วเย็นๆนุ่มๆมาแตะเปลือกตา แล้ววักน้ำให้ครับ ซึ่งรูปการแบบนี้จะเป็นมือใครล่ะ ถ้าไม่ใช่มือคยองซู
หายแสบครับ กูหายเลย หายเป็นปลิดทิ้งเลย ลืมตาโพลงมาเจอนิ้วขาวๆมองไล่ขึ้นไปเจอคยองซูยืนค้ำหัวอยู่ ยังไม่ทันได้อึ้งครับ มือนุ่มนิ่มอีกข้างก็จับท้ายทอยผมแล้วกดลงกับอ่างน้ำครับ เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆ แรงมึงเยอะไปนะครับน้องคยอง..
“อย่าพึ่งดิ อยู่นิ่งๆก่อน” ครับ..
ผมอยู่นิ่งๆให้คยองซูจับวักน้ำใส่ตาให้ครับ มือเค้าไม่แสบสงสัยฟอกสบู่มาก่อน ฉลาดกว่าผมเยอะครับ โดนจับกดน้ำอยู่ไม่นานผมก็ถูกดึงคอเสื้อด้านหลังขึ้นครับ อุ๊ก..
กระพริบตาไล่น้ำ จนเริ่มเห็นภาพชัดๆ เห็นคยองซูใช้มือปาดไปปาดมาทั่วหน้าผมอยู่ไม่ให้น้ำมันเปียกเสื้อผ้า ส่วนผมก็ยืนนิ่งๆทำหน้านิ่งๆหล่อๆให้เค้าดูแลไปครับ สับเป็ด ไม่หล่อทำไม่ได้นะเนี่ย
“แบคฮยอน”
“หื้ม” เสียงต้องต่ำๆในคอครับ เมะไงเมะ
“ตาแดงเถือกเลยอ่ะ”
..ห๊ะ? ผมรีบหันไปดูกระจก โอ้โห แดงเป็นผีดิบเลยครับ จังหวะเมื่อกี้หันเร็วเหมือนผีคอนจูริงด้วยกูสะดุ้งครับ มิน่าทำไมคยองซูยิ้มให้แปลกๆ
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวให้เมนเนฮยองไปซื้อยางล้างตาให้ แหะๆ” คยองซูส่งยิ้มแห้งให้ผ่านกระจกโดยไม่สบตา
ไม่เป็นไรครับกู เอ๊ย.. ฮยองเข้าใจ ฮยองยังไม่ค่อยอยากสบตาตัวเองเลยตอนนี้
Talking Time 50 %
เค้าแต่งสั้นลงแล้วน้า ปกติยี่สิบหน้าต่อแชปต่อไปนี้จะเหลือสิบหน้าต่อแชป
เค้าว่ามันเยอะไปอ่ะ แชปนึงหมื่นกว่าคำ TT แล้วก็ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะ
ที่แต่งแบบบุรุษสรรพนามที่ 1 ปกติแต่งมุมพระเจ้า แฮะๆ เราเขียนผิดเขียนแปลก
ติชมกันได้นะคะ เค้ามีปัญญาดูด้วยตัวเองแค่นี้ TT
Talking Time 100 %
เพิ่งหายไม่สบายแหละ 55555
จะเปิดเทอมแล้วเน้อ บางครั้งก็สงสัยว่านี่ปิดแล้วจริงๆเหรอ
เหมือนเพิ่ยงปิดอาทิตย์ที่แล้ว TT
@SQWEEZ
ความคิดเห็น