คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ [Part II]
เปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ ภาค 2
กาเบรียลที่เพิ่งไปอาบแดดทำตัวดำของซีวอน ตอนนี้แถบด้านซ้ายของมันกลายเป็นสีเหล็กไปแล้วครับ ซีวอนทึ้งหัวมัน 2-3 ที ก่อนที่จะหยิบกาแล็กซี่เอสโฟร์มาถ่ายภาพรอยถลอกของรถ ไม่นานคู่กรณีก็ค่อยๆ ลงมาจากรถ เดินมาก้มหัวขอโทษต่อหน้าผมและซีวอน
คุณรู้อะไรมั้ยครับ นาทีที่เค้าเงยหน้าขึ้นมา ผมบอกตัวเองในใจว่า ‘นี่แหล่ะ แม่ของลูกผม’
“คนที่แล้วเฮียก็พูดแบบนี้” ไอ้คริส กะเหรี่ยงจากจีนแผ่นดินใหญ่ที่ได้ทุนการศึกษาด้านกีฬามาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ผู้ที่บังเอิญจับพลัดจับผลูเข้ามาอยู่ในไลน์นี้แบบงงๆ เอ่ยขึ้นขณะเอานิ้วคนน้ำสีอำพันในแก้ว
“จริง แม่งเห็นกี่คนๆ ก็เอามาเป็นเมีย เอ้ย เป็นแม่ของลูกทุกคน” ปาร์คชานยอล เพื่อนร่วมรุ่นของคริสก็เออออห่อหมกไปด้วย ไอ้นี่ก็เข้าไลน์มาแบบงงๆ เหมือนกับเพื่อนมันนั่นแหล่ะ ดีที่พวกมันมีดีอยู่ที่หน้าตา(แต่ก็ด้อยกว่าผมเยอะ) ก็เลยพอทำใจรับเข้าไลน์ได้
“มึงงงง จะเล่นกับคนนี้มันไม่ง่ายนะเว้ย กูเห็นไอ้คิบอมเทียวไล้เทียวขื่อจีบตั้งนาน ไม่เห็นทงเฮมันจะแล” มินโฮเพื่อนร่วมชั้นปีของน้องทงเฮเสริมกำลังใจให้ผมอีกแรง
พี่เชื้อจะมีเมีย ช่วยสนับสนุนกันบ้างได้มั้ยครับพวกมึ๊งงงง
“กูได้ยินมาว่าน้องเค้ามั่นใจในความแมนของตัวเองมาก วันๆ หมกมุ่นฟิตแต่กล้าม มึงกระแดะไปจีบน้องเค้า ระวังจะโดนตบฝว่ำนะครับเพื่อน เดี๋ยวจะหาว่าหล่อไม่เตือน” ชิมชางมิน คนที่ผมต้องจำใจคบเป็นเพื่อน ก็เอ่ยขึ้นอีกคน
“ลองตบกูสิครับ กูจะตบคืนด้วยปากแล้วกระชากด้วยลิ้นให้ระทวยไปเลย”
“พวกมึงก็ไปล้อมัน น้องทงเฮอาจจะชอบมันก็ได้นะเว้ย นี่ใคร นี่โจคยูฮยอน คนดังประจำสาขาโมเดิร์นมิวสิคนะครับ” ทุกคนดูไว้ครับ กัลยาณมิตรมันต้องเป็นงี้ ซีวอน กูรักมึงว่ะ มาหอมแก้มทีดิ๊ “พวกมึงไม่เคยได้ยินหรือไง ที่เค้าว่าหน้าหล่อไม่ได้แดก หน้าแปลกแดกตลอด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
ขุ่นแม่! ไอ้พวกนี้มันไฝว้น้องยอนอ่ะ
อ้อ ผมลืมเล่าเหตุการณ์ต่อจากนั้นให้พวกคุณฟัง หลังจากที่ซีวอนโทรตามประกันและจัดการเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อย ก็ได้เวลาจับคนผิดมาซุกไซร้ เอ้ย ซักไซ้ไล่เรียง ได้ความว่าน้องชื่อทงเฮ อยู่ปีสองนิเทศศาสตร์ ยืมรถเพื่อนมาขับ เพราะอยากให้คุณพ่อคุณแม่อนุญาตให้เอารถที่บ้านมาใช้ ขับทางตรงได้ดี(ตรงไหนวะ คร่อมเลนซะขนาดนั้น << จากเชวซีวอน) ก็เลยกล้าขับมารับเพื่อนที่ฟิตเนส เห็นช่องจอดรถมันว่าง คิดว่าน่าจะจอดได้ ก็ถอยหลังเข้าซองเลย ไม่คิดว่าจะไปสีรถของซีวอนแบบนี้
โถๆๆๆ ขวัญเอ้ยขวัญมา เห็นหน้าตาซึมๆ ขณะที่เล่าเหตุการณ์ก็อดสงสารไม่ได้ คงตกใจแย่เลยนะ ซีวอน มึงควรเลิกทำหน้าดุใส่น้องเค้าได้แล้ว กลัวจะแย่แล้วเห็นมั้ย
“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงรถซีวอนก็มีประกัน รถชนเสียตังไม่กี่พัน แต่ถ้าลดระดับความสันพันธ์ เสียกี่ตังก็ไม่เอา เนอะ ซีวอน” ไอ้ซีวอนทำตาโต ปากมันพึมพำได้ความว่า ‘ไม่ถงไม่ถามเรื่องสุขภาพซ้ากคำ’ “ต่อไปก็ขับระวังหน่อยแล้วกันนะ ถ้ายังขับไม่แข็ง น่าจะหาคนมาหัดให้ ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันหัดให้ก็ได้” เนียนครับเนียน บอกตรงๆ ว่านิสัยเนียนเหมือนหน้าตา
“ขอบคุณรุ่นพี่มากครับ แต่ผมไม่รบกวนจะดีกว่า” แอบได้ยินเสียงหัวเราะหึๆ มาจากบุคคลที่สาม พี่วอนครับ ไหนๆ ก็จะต้องทำสีรถใหม่แล้ว กูทำอีกข้างให้เท่ากันดีมั้ยครับ จะได้คุ้ม “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวไปก่อนนะครับ” เอาตัวกลับไป แต่เอาใจฝากไว้ที่พี่ได้มั้ยครับน้องทงเฮ
“ซีวอนนนนนนนนนนน โอ๊ย กูเจอแล้วววววว ว่าที่แม่ของลูกกู กูอยากขอดูบัตรประชาชนเลยอ่ะว่าเป็นนางสาวหรือนางฟ้า” ซีวอนเบ้ปากพร้อมเหลือกตาโปนๆ ของมันใส่ผมหนึ่งทีก่อนจะสะบัดตูดขึ้นรถไป ซีวอน กูขอร้องล่ะ หน้าตาน่ากลัวอย่าทำตัวน่าเกลียดเลยนะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน
จากที่ผมตั้งใจจะกลับบ้าน ก็ไม่ได้กลับ เนื่องจากต้องมาปลอบใจคุณชายซีวอนที่กาเบรียลของมันเสียโฉม ผมว่าถ้าเมียมันเสียโฉมมันยังไม่เสียใจเท่านี้นะ หลังจากโทรตามพลพรรคมาปลอบใจคุณชายซีวอนที่บ้านมันจนครบ ปาร์ตี้เมาหยำเปก็เริ่มต้นขึ้นและไปสิ้นสุดเอาเกือบสว่างของอีกวัน กินกันแบบนี้คาดว่าตับน่าจะแข็งก่อนที่อวัยวะส่วนอื่นจะแข็งนะครับ
.
.
.
.
.
เช้านี้ กว่าจะตื่นมาเรียนได้ เล่นเอาสายไปชั่วโมงนึง ไหนๆ ก็สายแล้ว ผมขอโดดคาบเช้าเลยแล้วกัน แฮงค์ๆ แบบนี้ขอไปโรงอาหารกินไข่ลวกก่อนดีกว่าครับ เดินง่วงอยู่ดีๆ ก็มีวัตถุเล็กๆ นิ่มๆ มาปะทะที่อกแกร่ง เดินยังไงไม่ดูทาง(แล้วมึงล่ะ?) ก้มหน้าลงไป เตรียมจะด่าเต็มที่ แต่พอเห็นหน้าคนชนเท่านั้นแหล่ะ ลิ้นจุกปากทันที ทงเฮ!!!
“น้องทงเฮ” พูดได้แค่นี้ ก็ทำอะไรไม่ถูก ตายล่ะมึง น้องจะได้กลิ่นเหล้าจากตัวกูไหม เมื่อคืนเล่นกินยังกับอาบ
“เอ่อ ขอโทษฮะ” น้องทงเฮก้มหัวขอโทษหนึ่งครั้งถ้วน แล้วรีบใส่เกียร์หมาเตรียมจะวิ่งหนีไป
ชนแล้วหนี พี่ต้องเคลียร์ครับน้อง
“ทงเฮจะไปไหนเหรอ ให้พี่ไปส่งนะ” ไม่พูดเปล่า คว้าข้อมือเล็กๆ นั้นไว้ด้วย ฮี่ๆๆๆๆ กำไรล้วนๆ
“ไม่เป็นไร เอ่อ กรุณาปล่อยมือด้วยครับ...เราไม่ได้รู้จักกัน” น้องทงเฮสะบัดมือออกอย่างหวงตัว โอ้วมายก้อด ลอร์ด บุดด้า เจออย่างนี้มันเจ็บจุงเบย... น้องไม่รู้จักได้ไง เรื่องเมื่อคืนน้องจำไม่ได้เหรอ
“อะแฮ่ม” กระแอมนิดนึง เรียกร้องคนที่เดินอยู่แถวนั้นได้ดี “พี่ชื่อคยูฮยอนเป็นเพื่อนเป็นของซีวอน ที่เมื่อวานน้องทงเฮหัดขับรถใหม่ๆ แล้วตอนจอดก็.... อุ้บส์!!!” ยังไม่ทันเอ่ยจบประโยค น้องทงเฮเอามือมาปิดปากผมไม่ให้ผมได้พูดต่อ
“เอออๆๆๆๆ จำได้แล้ว พูดเบาๆ ก็ได้ ไม่เห็นจะต้องเสียงดังเลย”น้องพูดไป อายไป น่ารักที่สุด... กลัวน้องจำไม่ได้ว่าพี่เป็นใคร และมีความสัมพันธ์อย่างไร ก็เลยต้องรื้อฟื้นความจำให้ไงครับ งุบงิบรับรู้กันสองคน เดี๋ยวน้องลืมอีก เลยต้องหาพยานมาร่วมรู้เห็นเป็นใจในความรักครั้งนี้ด้วย
“ถ้าจำได้แล้ว งั้นให้พี่ไปส่งทงเฮที่คณะนะ” คุณแม่จะต้องปลาบปลื้มในความเป็นสุภาพบุรุษของน้องยอน
“ไม่ต้อง ขามี เดินไปเองได้” ขามี พี่รู้จ้ะ ว่าแต่สามี มีหรือยังจ๊ะ
“ซุ่มซ่ามแบบนี้ เดินคนเดียว เดี๋ยวไปคนชนใครเข้าอีก โอ๊ย!” งานนี้บอกเลยว่าสุดตีนครับ น้องทงเฮคนสวยเอารองเท้าหนังสุดหรู บดขยี้เท้าผมเต็มๆ แล้วก็รีบเดินจ้ำอ้าวไป ทิ้งไอ้บ้าคนนึงให้ยืนเพ้อถึงตัวเองอยู่คนเดียว
.
.
.
.
.
เย็นนี้ผมต้องพึ่งพาคุณชายซีวอนกลับบ้านอีกแล้วครับ แล้วคงจะต้องให้มันเป็นมือเป็นตีนไปเรื่อยๆ จนกว่ารถผมจะซ่อมเสร็จ ซีวอนนัดแนะผมให้ไปหาที่ห้องสมุดคณะมัน เดินมายังไม่เข้าตัวตึกคณะบริหารดี เห็นลิฟท์ใกล้จะปิด ด้วยความขี้เกียจยืนรอลิฟต์ตัวใหม่ ผมเลยตะโกนขอให้คนในลิฟท์ช่วยรอผมครับ
วิ่งเข้าลิฟท์ไปไม่คิดว่าจะได้เจอของดีนะครับ น้องทงเฮตัวเป็นๆ กำลังยืนกดทั้งลิฟท์และโทรศัพท์อยู่ ไม่ได้สนใจหรอกว่าใครจะเข้ามาในกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆ นี้ ผมเลยต้องเป็นฝ่ายเอ่ยทักเขาก่อนอย่างสุภาพ “ขอบคุณครับ”
“ชั้นไหนครับ” เด็กไม่ดี พูดแบบไม่มองหน้า มารยาทในการสนทนาที่ดี เค้าต้องหันมาคุยกับคู่สนทนาสิครับ
“ชั้นรักเธอครับ” ได้ผลครับ หันขวับมาทันที!
“ไอ้....ไอ้...”
“พี่คยูฮยอนครับ” เพิ่งแนะนำตัวไปเมื่อเช้า น้องลืมได้ไงเนี่ย หล่อไม่อยากจะเชื่อ
“เออ ไอ้พี่คยูฮยอน เอาดีๆ จะไปชั้นไหน” เหี้ยยยยย ทำไมน้องพูดแบบนี้อ่ะ บอกตอนนี้ใครจะเตรียมถุงยางทันวะ แล้วอีกอย่างในลิฟท์มันไม่น่าจะดีเท่าบนเตียงนะ
“ชั้น เอ่อ ชั้น 5 จ้ะ” ไม่กล้าพูดไปอย่างใจคิด กลัวน้องจะเอารองเท้าหนังคู่เดิมมานวดใบหน้าให้ ถึงจะไม่ใช่เด็กเกียร์ แต่ก็กลัวเมียเป็นนะครับ น้องทงเฮกระแทกปุ่มชั้น 3 แบบไม่ปราณี แล้วก้มลงไปเล่นโทรศัพท์ต่อ โชคดีเหลือเกินที่ทั้งลิฟท์มีเราอยู่กันแค่ 2 คน ต่อไปนี้เป็นช่วง เสี่ยว’s Time นะครับทุกคน
“เล่นไลน์อยู่เหรอครับน้องทงเฮ พี่ขอไลน์น้องทงเฮได้มั้ยครับ ไลน์เธอไปจนตั๊ก รักเธอไปจนตาย” อั๊ยย่ะ เปิดก่อนได้เสี่ยวก่อนครับ ไม่เสียแรงที่ให้ตูนนูน่าแฟนไอ้คริสสอนภาษาไทยให้
“เชี่ย!!!”
“เชี่ยนะนอบ ชอบนะเนี่ย ใช่มั้ย ใช่มั้ย” รุกต่อไปครับคุณผู้อ่าน อย่าให้ได้เกิดช่องว่าง แม้น้องทงเฮจะกรอกตาไปมา เราก็อย่าได้แคร์!!!
“น้องทงเฮครับ พี่รบกวนเขยิบไปด้านขวานิดนึงครับ เว้นที่ไว้นิดนึง” น้องทำหน้างงๆ แต่ก็ยอมทำตาม
“เว้นทำไม?”
“เว้นวรรคให้เธอไลค์ เว้นไว้ให้เธอรักไงจ๊ะ”
“พี่คยูฮยอนนนนนนน” น้องเริ่มสนใจพี่แล้วใช่มั้ย เรียกเสียงหวานเชียว
“จ๋า”
“ทงเฮมีอะไรจะถาม 3 ข้อ”
“มากกว่า 3 ข้อ พี่ก็ยินดีจ้ะ ถ้าตอบถูกพี่ได้อะไรอ่ะ” ถึงจะเรียนด้านเพลง แต่เรื่องกำไรขาดทุนผมก็ศึกษามาบ้าง เพราะการลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ลงทุนควรศึกษาทุกครั้ง
“ถ้าตอบถูก ทงเฮให้พี่หอมแก้ม 3 ครั้งเลย” แม่เจ้าโว้ย ของรางวัลดึงดูดใจฝุดๆ
“ถามมาเลยทงเฮ อย่าช้า”
“1+1 เท่ากับเท่าไร”
“2 ไงจ๊ะ”
“ผิดๆๆๆ ไม่ใช่”
“ไม่ใช่ได้ไง พี่นี่อดีตแชมป์คณิตศาสตร์โอลิมปิกนะ”
“บอกว่าผิดก็ผิดสิ” (ว่าที่)แฟนใครวะเนี่ย โคตรกุมอำนาจ
“งั้นเฉลยได้ไหม”
“รอตอบครบ 3 ข้อแล้วถึงจะเฉลย”
“กระต่ายมีกี่ขา”
“2 ขา”
“ผิด”
“งั้นข้อต่อไปมาเลย คราวนี้ไม่ผิดแน่นอน”
“เวลาเพลงชาติดัง ต้องทำอะไรเป็นอย่างแรก”
“ยืนตรง”
“ผิดอีกแล้ว”
“อะไรเนี่ย ผิดทุกข้อเลยเหรอ ทงเฮแกล้งพี่ป่าว”
“ไม่ได้แกล้ง จะเฉลยแล้วนะ”
“ว่ามาๆ”
“คำตอบทั้ง 3 ข้อก็คือ คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด”
ติ๊งงงงงงงงงงงง
เสียงประตูลิฟท์เปิด แล้วน้องทงเฮก็เดินนวยนาดออกไป เจ็บแปลบขึ้นมาทันที อกหักใช่มั้ยแบบนี้ *ยืนหันหน้าเข้ากำแพง ก้มหัวลง 45 องศา กำมือขวา แล้วยกขึ้น*
ซีวอน ชางมิน มินโฮ ไอ้คริส และชานยอล สุภาพบุรุษตีนกาเทพทั้งหลาย เรียกรถพยาบาลมารับกูไปดามหัวใจที!!!
TBC
ความคิดเห็น