Fic 1D Narry: #Phone me

ลำดับตอนที่ #5 : #phone me -5- (update)

-5-


แฮร์รี่เดินออกมากจากผับตรงไปที่รถ หน้าบึ้งไม่สนใจสาวๆที่กำลังเดินมาพยายามตีสนิท เมื่อพวกเธอเห็นว่าคนตัวสูงไม่เล่นด้วย กันพากันเดินออกไปทางอื่น แฮร์รี่หน้าบูดกว่าเดิมเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้เขาอารมณ์เสียขนาดนี้�


ไอ้หัวทองหน้าโง่นั้น


หมอนั้นมีความสามารถหลายอย่างจริงๆตั้งแต่ทำให้เขาหลงกับร่างกายขาวอมชมพูกับเสียงครางที่แฮร์รี่ไม่คิดว่าจะมีใครทำได้เหมือนไนออลอีกแล้วกับความสามารถในการโยนความผิดทุกอย่างบนโลกนี้ให้กับแฮร์รี่เพียงผู้เดียว�


เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องยอมเด็กนั้นตลอด (จริงๆแล้วไนออลแก่กว่า แต่เขาพอใจจะเรียกไนออลว่า เด็ก) ในเมื่อมองย้อนกลับไปดีๆทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ก็มีแต่คนผมทองที่มักสร้างเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เสมอ�


แฮร์รี่ก็แค่ไม่ชอบ�


เขาก็เลยแสดงออกมา�


ไม่เห็นมีความจำเป็นที่ไนออลจะต้องโกรธเขาเลยนิ


แฮร์รี่ก็แค่ไม่ชอบให้ไนออลชอบเอฟ�


ให้พูดจากใจก็คือ แฮร์รี่แค่ไม่ชอบให้ไนออลชอบคนอื่น�


แต่เขาไม่ได้พูดออกมา เมื่อไนออลถามว่าทำไมแฮร์รี่ถึงไม่ญาติดีกับเอฟเขาเลยบอกไปว่าไม่อยากให้ไนออลชอบคนแก่กว่า�


เรื่องนั้นมันก็เป็นส่วนนึง แต่มันเป็นตอนที่แฮร์รี่คิดไม่ออกว่า�ทำไม�


แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่ากับการที่แฮร์รี่ไม่ชอบให้ไนออลชอบคนอื่นนอกจากชอบเขา�






Wait�





What







แฮร์รี่หยุดชะงักกึกกับความคิดตัวเอง คิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปม�


ไม่อยากให้ชอบใครนอกจากเขา�


นี้มันไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนสนิทคิดกันนะ ทำไมอยู่ๆความคิดนี้มันถึงโผล่เข้ามาในหัวแบบนี้ได้�


แฮร์รี่รู้สึกข้างในร่างกายร้อนจากการสูบฉีดของเลือดจนแทบไม่รู้สึกความหนาวเย็นของลมที่พัดมา หัวใจเขาเต้นแรงและขนลุกไปหมดทั้งแขน�


แฮร์รี่จิตนาการภาพไนออลกับเขาเดินจับมือกันไปดูหนังในเดทแรก หรือภาพเขากำลังเลือกของ�anniversary�ที่เลือกยังไงก็คงไม่ถูกใจไอ้เรื่องมากนั้น�



ไม่นะไม่�



มันทำให้เขารู้สึกคลื่นไส้ ไนออลเป็นเพื่อนสนิทของเขาที่อยากจะทำอะไรก็ได้ทุกเรื่องทุกเวลายกเว้น�ทุกสิ่งที่คู่รักเขาทำกัน


เพราะแฮร์รี่จะไม่มีวันเสียเพื่อนที่ดีแบบไนออลไปเด็ดขาด


ดังนั้น

ไนออลกับเขาจะไม่มีทางที่จะเป็นแฟนกัน เพราะทั้งสองเป็นเพื่อนกัน �
และถ้าเกิดพวกเขาเป็นแฟนกัน
พวกเขาก็จะไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไปน่ะสิ!�



อีกอย่างไอ้ความสัมพันธ์แบบ�friend with benefit�ก็ต้องจบลง�


แฮร์รี่ไม่หน้าด้านพอจะกล้ามีอะไรกับไนออลอีกแล้วถ้าอีกฝ่ายเกิดคิดจริงจังขึ้นมา�



ดังนั้น (อีกครั้ง)


แฮร์รี่จะถือว่าการทะเลาะครั้งนี้เขาผิดละกัน เพราะในฐานะเพื่อน เขาไม่มีสิทธิจะไปจำกัดคนชอบให้ไนออล ไนออลจะชอบใครจะเดทกับใคร ก็เป็นเรื่องของหมอนั้น�


แฮร์รี่มั่นใจว่าตัวเองเป็นเืพื่อนที่ดีที่สุดของไนออล แฮร์รี่จะต้องไม่หวังให้ไนออลชอบเขา


เพราะไนออลจะชอบใครก็ได้ ยกเว้น แฮร์รี่ สไตล์!�


แฮร์รี่พยักหน้าให้กับตัวเอง พยายามกดความรู้สึกจี๊ดๆแปลกๆเมื่อคิดว่าเพื่อนเขากำลังจะเดท�


แฮร์รี่ถอนหายใจยาวๆแล้วเดินกลับเข้า้ผับ
























"เอ่อ...ไนมึงโอเค...ป่ะวะ" เซนสะกิดแขนคนตัวเล็กข้างๆที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ ไนออลทำตาขวางใส่แล้วยกเบียร์ขึ้นดื่มจนหมดแก้ว ปล่อยให้ลูอิสกับเซนมองหน้ากันอย่างทำไรไม่ถูก�

ไนออลกระแทกแก้วลงกับโต๊ะแรงๆ แล้วเงยหน้ามองเพื่อนทั้งสอง�

"กุละเกลียดจริงๆ"�

"อาวไอ้นี้" ลูอิสขมวดคิ้ว เซนนั่งพาดแขนกับโซฟามองคนหัวทองขำๆ�

"ไม่ใช่พวกมึง"

พูดแล้วก็หน้ามุ่ยกว่าเก่า หน้าคนหัวหยิกเข้ามาในหัว ไนออลรู้สึกโมโห กล้าดียังไงมาเดินหนีเขาแบบนี้ อย่างน้อยปกติแฮร์รี่ต้องอยู่ให้ไนออลตีทุบต่อยจนกว่าเขาจะหายโกรธ แล้วนี้อะไร หมอนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดได้ไง�


กุไม่อยากให้มึงชอบเอฟ จบได้ยัง!


ให้ตายสิ พูดออกมาได้ มันมีสิทธิมาบังคับให้เขาชอบไม่ชอบใครได้ตั้งแต่เมื่อไรวะ!

หรือ...หรือว่า หมอนนั้นจะ......อืมมมม เอ่ออ แค่คิดไนออลยังรู้สึกกระดากอายเลย�


คือ....ไนออลกำลังคิดว่า....บางทีนะ.......แฮร์รี่มันอาจจะ.....


อาจจะ...







ห....หึ...หึง








มั้ง�




ไนออลสำลักอย่างแรง ไอค่อกแค่กจนเซนต้องลูบหลังอย่างตกใจ�


"เห้ยย เป็นไรวะ"

"ไนออล มึงเป็นไร ตัวแดงหมดแล้ว แพ้เหล้าหรอ" ลูอิสถามตาโต พลางเปิดขวดน้ำเปล่ายื่นให้�

คนโดนถามเลยได้แต่กลืนน้ำลายแล้วหยิบขวดน้ำดื่มอย่างเร็ว

"สรุปมึงเกลียดใครเนี่ย" เซนถามพลางลูบหลังไปด้วย�

"ถามโง่ๆ เกลียดไอแฮซอ่ะดิ ใช่ไหมไน" ลูอิสสวนขึ้นมาก่อน ไนออลพยักหน้าช้าๆ�

"เออ แม้งเหี้ย"�

"หูยยยฮ่าๆๆๆ"

"อาวนั้นแฮร์รี่นิ!"

เซนเห็นคนตัวสูงกับผมหยิกๆเดินหน้านิ่งตรงมาที่พวกเขา ไนออลขมวดคิ้วยุ้งพยายามคิดว่าจะทำหน้ายังไงดี เพราะไอ้ความคิดบ้าๆเมื่อกี้ที่ดันไปโมเมเอาว่าแฮร์รี่อาจจะหึง ทำให้ไนออลไม่อยากมองหน้าอีกฝ่ายสักนิด เรื่องโกรธมันก็โกรธอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้เขาก็แค่ไม่อยากเห็นหน้าแฮร์รี่เท่านั้น�


"หลบ"�

เสียงทุ้มเอ่ยนิ่งๆกับเซน ไนออลหันหน้าหนีไม่ยอมสบตา เขากระเถิบไปชิดกับโซฟาอีกฝั่งเมื่อรู้สึกว่าเซนถอยออกไปแล้วมีอีกคนนั่งแทน�

หึ สุดท้ายมึงก็กลับมาง้อกุ คิดว่ากุง่ายงั้นดิ เดียวมึงเจอของจริงแน่แฮร์รี่�

ไนออลคิดได้แบบนั้นแล้วก็กระเถิบหนีเมื่ออีกคนเขยิบเข้ามาใกล้ แฮร์รี่อมยิ้มกับตัวเองแล้วสอดมือไปกอดเอวคนตัวเล็กหลวมๆ

"พู่วว"

แฮร์รี่เป่าลมใส่หูคนผมทองที่นั่งหนีบจนคอแทบจะหดลงไปในเสื้อเมื่อเต่า แต่ถึงอย่างงั้นไนออลก็ไม่ใจอ่อนง่ายๆ เขายังคงไม่มองหน้าแฮร์รี่ต่อไป�

"..."

"ไนคร้าบ~"

"..."

"คร้าบตอบสิครับ" แฮร์รี่ยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มแก้มขาวที่เริ่มขึ้นสีแดง แฮร์รี่เห็นแบบนี้ก็ยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ส่วนไนออลที่รู้สึกว่าเขาเริ่มจะแพ้คนตัวสูง เลยตัดสินใจปัดมือแฮร์รี่ออกอย่างแรง�

"เอ้ ดุด้วยแฮะ"

แฮร์รี่ยิ้มขำ เตรียมจะโน้มหน้าไปทาบแก้มนุ่มๆของอีกคน แต่ไนออลหันขวับมาก่อน�

ปากทั้งสองเลยแตะกันอย่างห้ามไม่ได้ ไนออลตาโต ส่วนแฮร์รี่ก็ยิ้มกริ่ม�

"ดีกันนะ"

ไนออลกัดปากแน่น รู้สึกเสียท่าให้ไอ้บ้านี้ เขากะจะหันมาด่า แต่ดันเหมือนเขาอยากจูบแฮร์รี่ ซวยจริงๆเลยเว้ยยย�

"ทำหน้างี้คือระ"

แฮร์รี่ถามแล้วเอาหน้าผากชนอีกคนเบาๆ ตาสีเขียวจับจ้องอีกฝ่ายไม่วางตา ประกายระยิบระยับในตาแฮร์รี่ทำให้ไนออลรู้สึกแย่กว่าเดิม�

"ถอยไปเลย"

ใช้มือเล็กดันพุงอีกคนให้ห่าง แต่แฮร์รี่รู้แล้วล่ะว่าไนออลเริ่มหายโกรธแล้ว เพราะไม่งั้นคงดันแรงกว่านี้�

"ไม่ถอยแล้วโดนไร"

แฮร์รี่เลิกคิ้วถาม เขยิบเข้าไปใกล้อีกจนปากไนออลเกือบชนคางแฮร์รี่�

"อยากโดนไรละ"

นั้นไง�

หายโกรธแล้วจริงด้วย�

แฮร์รี่เลียปากแล้วยกมือขึ้นมาเล่นผมสีทองฟางของอีกคนเบาๆ

ส่วนไนออลก็ก้มหน้าอยู่กับอกกว้างหลับตาพริ้มกับสัมผัสอ่อนโยนของคนตัวสูง�

พยายามกลั้นยิ้มตัวเอง แต่ก็ยากเหลือเกิน เพราะขนาดตั้งใจจะโกรธจริงจังสักที แต่ปากก็ดันหลุดไปต่อปากต่อคำกับแฮร์รี่จนได้�

ไนออลถอนหายใจ เขาก็ไม่ชอบหรอกนะให้ตัวเองเป็นแบบนี้�

แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ชอบให้แฮร์รี่ทำแบบนี้มากๆเลย

"แฮซนี้วันนี้นายเป็นเด็กไม่ดีเลยนะ"

"เหรอครับ"

"นายควรโดนลงโทษมะ"

ไนออลเงยหน้าขึ้นมาสบตาสีเขียวที่มองเขาก่อนอยู่แล้ว แฮร์รี่ทำท่าคิดสักพักแล้วก็พยักหน้า�

"ควรครับ"

"พูดสิว่า ไนช่วยลงโทษผมด้วยนะครับ"�

"ไนช่วยลงโทษผมด้วยนะครับ" แฮร์รี่พูดเสียงเบาแล้วฝั่งหน้าลงไปกับไหล่คนตัวเล็ก ไนออลยิ้มหวานแล้วลุกขึ้นทันที�

"เซนลูอิส บาย"

"อ้าวเห้ย กลับแล้วอ้อ แล้วดีกันยัง??" เซนหันขวับมามองหน้าไนออลที่ยังคงประดับด้วยรอยยิ้มแต่มันเป็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายมากๆ�

เขามองหน้าไนออลงงๆสลับกับแฮร์รี่ที่จับชายเสื้อไนออลเหมือนเด็กๆ�

"ยัง... แต่คืนเนี่ยให้แก้ตัว" ไนออลยักไหล่ พูดวรรคหลังเบาๆกับแฮร์รี่แค่สองคนแล้วเดินผ่านลูอิสกับเซนไป แฮร์รี่หยิบกระเป๋าตัวเองกับไนออลแล้วลุกขึ้นอย่างเร็ว�

"เฮ้ยเดียววว �มึงช่วยพูดไรให้กุเข้าใจหน่อยได้ป่ะวะ" เซนรั้งแฮร์รี่ไว้ แฮร์รี่ถอนหายใจหน่ายๆ�

"แค่นี้ยังไม่เข้าใจอ่อวะ พวกกุดีกันแล้วเว้ยยย" พูดเสร็จก็แทบจะหายตัวไปทันที�

ทิ้งให้ลูอิสมองหน้าเซนขำๆ�

"มึงเข้าใจพวกมันป่ะลู" เซนชี้ไปทางที่แฮร์รี่วิ่งไป ลูอิสยักไหล่พร้อมกับจิบเบียร์ในมือ�

"มึง งง ไรวะครับ"

"ก็แบบ เมื่อกี้ไนออลมันโกรธอยู่นะเว้ย แล้วพอแฮร์รี่มากระซิบสองสามคำ แม้งพากันไปแก้ตัวแล้ว คือไรวะ กุงง"

"แก้ตัวของมันก็คือแก้ผ้าไงมึง"

"ไอ้สัส! แม้งก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม"

"อืม เมื่อไรแฮร์รี่มันจะคิดได้วะว่ามันรักไน"

ลูอิสพูดขึ้นลอยๆนั่งมองแก้วเบียร์ในมือ ทันใดนั้นคำพูดของลูอิสก็สะกิดความคิดบางอย่างของเซน�

"คนเรามันจะรู้ซึ้งถึงคุณค่าของใกล้ตัวเมื่อตอนที่สิ่งนั้นมันหายไปแล้ว"

"??"

"คราวนี้ละ แฮร์รี่รู้ซึ้งแน่"�

















TBC�

กลับมาแล้วจ้า แต่งมาห้าตอนเพิ่งจะดูมีสาระเอาตอนนี้เนอะ 555 ฟิคสั้นๆกากๆที่อยากทำเพราะเลือดแนร์รี่มันแรงจริงๆ คือมีความรู้สึกว่าแฮร์รี่กับไนออลตัวจริง พวกนางดูมีความมุ้งมิ้งกันทั้งสองคน อยู่ด้วยกันแล้วมันน่ารักดีอ่ะ แบบงุ้งงิ้งๆกันอยู่สองคน ทำไรก็เข้าใจกันอยู่สองคน ให้ความรู้สึกแบบเพื่อนสนิทที่benefit กันโดยไม่รู้ว่าตัวเองรักกันอยู่จริงๆแบบน่ารักอ่ะะชอบบบ พอยิ่งไปอ่าน narry proof แล้วแบบโอ้ยยยเจ้จะตาย นางต้องแอบกุ๊กกิ๊กๆกันอยู่แน่ๆ แบบว่ามันต้องมีแน่ๆที่พวกมันแอบกินเหล้ากันทั้งคืนแล้วเผลอเมคเอ้ากันโดยไม่รู้ตัว กรี๊ดดด พอเถอะ มันไม่เกี่ยวกับฟิคแล้วนะ 55555 แต่แค่จะบอกว่าฟิคเรื่องนี้มันเบสิคออนทรูสตอรี่จริงๆนะจ๊ะนะจ๊ะ5555