รถด่วนพิเศษ

ลำดับตอนที่ #5 : ประตูทางออก 1.5

ประตูทางออก

1.5

พวกที่อยู่ด้านนอก

มันไม่เป็นผล...ไม่แม้แต่รอยยุบตัวหรือบุบบูบี้

หัวรถจักรส่งเสียงร้องดังสะท้านและหนาวยะเยือกเข้าไปในใจของทุกคน

วู๊ดรถจักรดังลั่งกังวานพร้อมกับการเคลื่อนทะยานไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

การเคลื่อนไหวอย่างบ้าคลั่งของผู้คนด้านนอกเริ่มหยุดและถอยห่างจากตัวรถจักร

พวกเขามองมันอย่างพรั่นพรึงกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับเพื่อนของเขาทุกคนบนรถ

แล้วเมื่อขบวนรถไฟหัวจักรเคลื่อนเร็วขึ้น

หลายคนมองเห็นใบหน้าที่หวาดกลัวของผู้คนบนรถ ยิ่งมันวิ่งเร็วขึ้นเท่าไหร่ความหวาดกลัวก็ยิ่งจู่โจมพวกเขามากขึ้นเท่านั้น

มันกำลังวิ่งตรงออกไปจนถึงไม้หมอนท่อนสุดท้ายด้วยความเร็วสูง

หลายคนคิดว่ามันจะต้องทะยานอยู่กลางฟ้าสักครู่ก่อนที่มันจะดิ่งตกลงหน้าผาด้วยความเร็วสูงสุด

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นมันไม่ใช่...

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างต้องสะดุ้งเฮือก

ความหวาดกลัวแล่นขึ้นมาจับใจ

และหวีดเสียงร้องออกมาอย่างลืมตัวเมื่อหัวรถจักรและโบกี้ที่

1 ที่ 2 และโบกี้ต่อๆมาวิ่งหายไปกับความว่างเปล่า

มีหลายคนที่ตะลึงตาค้างหรือทรุดลงไปนั่งและเริ่มร่ำไห้โอดครวญถึงการจากไปและบางคนก็ตะโกนเรียกชื่อพวกที่ลับหายไปอย่างคุ้นคลั่งเสียใจ

ทุกคนสับสนและรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น

[

มันเกิดอะไรขึ้น!?รถไฟทั้งขบวนมันหายไปไหน!?มันเคลื่อนที่ได้ยังไง!?]

ค่ายกองเปลี่ยนเป็นวิกฤตกาลโกลาหลขึ้นฉับพลัน

!!

หัวหน้ากองและหัวหน้าหน่วยที่เหลือไม่สามารถควบคุมกองและหน่วยต่างๆ

พวกเขาตื่นตระหนกและหวาดกลัวในสิ่งที่เกิด

เย็นย่ำของวันจึงเป็นความวิบัติ

ความพลัดพราก และความหายนะ...จนเวลาล่วงเลยไป

หัวหน้ากองต่างๆจึงสามารถควบคุมสถานการณ์

สั่งให้ถอยกลับไปที่ค่ายพัก เพราะไม่มีอะไรดีไปกว่ากลับไปตั้งหลัก

ที่ค่ายพัก

....ทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกว้างใกล้สนามฝึกและที่พัก เมื่อหัวหน้ากองจัดแถวเพื่อจะเช็คว่าใครหายไปบ้าง

ก็ดูเหมือนจะกลายเป็นบทสรุปที่น่าหวาดหวั่น

นั่นเพราะจำนวนผู้คนที่หายไปนั้นรวมยอดแล้วเกือบ 7 กอง หรือประมาณ 300 กว่าคน และเป็นผู้ชายมากกว่าผู้หญิง

หัวหน้ากองและหัวหน้าหน่วยรวมแล้ว

24 คน ทำให้ปัจจุบันนี้มีหัวหน้าคุมกองปี 2อยู่ 2 คน,ปี 1อยู่ 1คน นอกนั้นเป็นหัวหน้าหน่วยย่อย 9 คน และศิษย์เก่าหนึ่งคน

การประชุมที่เร่งด่วนนี้จึงจำเป็นที่จะต้องแบ่งกองใหม่

เมื่อลูกกองที่เหลือขาดผู้นำและเพื่อนร่วมกอง

.......................................................................................................

ต่างตะโกนร้องโวยวายและทุบทำลายประตูอย่างรุนแรง