รถด่วนพิเศษ

ลำดับตอนที่ #4 : ประตูทางออก 1.4

ประตูทางออก

ความฝัน

1.4ยามเช้าของวันนั้นดูจะโกลาหลและควบคุมยากจนประธานคณะโกรธจัดสั่งห้ามพูดถึงเรื่องนี้เด็ดขาด

ทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ถึงการปกครองของประธานคณะว่าเผด็จการและเกิดการต่อต้านคำสั่งตลอดทั้งวัน

จนผ่านมาเป็นเวลาบ่าย

3 โมง ประธานคณะจึงนัดรวมกองทุกกองประชุมเพื่อหาข้อสรุป.....

ในที่ประชุมเกินกว่า

70 % ด้วยการยกมือสนับสนุนการออกสำรวจพิสูจน์ปริศนารถไฟ....เมื่อที่ประชุมต้องการที่จะพิสูจน์เรื่องราวประธานจึงไม่สามารถคัดค้านได้ เขาประกาศว่าจะพิสูจน์ด้วยตัวเองและขออาสาสมัคร ทุกกองจึงโห่ร้องออกมาอย่างยินดี

เมื่อทุกคนเดินทางมาถึงเชิงเขาบริเวณที่มีรถไฟหัวรถจักรตั้งอยู่

นักเรียนทั้งหมดมายืนล้อมวงเหมือนกับในฝัน แล้วประธานคณะก็เดินขึ้นไปนั่งบนโบกี้ที่ 2 เป็นคนแรกจากนั้นพวกในกองต่างๆทยอยกันขึ้นไปจนเต็มทั้ง 6 โบกี้ มีหลายคนยืนกันจนล้นกันออกมาที่ตัวบันไดขึ้นลง ทุกคนเข้าไปนั่งกันอย่างยิ้มแย้มแจ่มใสไม่วิตกทุกข์ร้อนอะไรทั้งยังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเฮฮา

"

พี่ประธานตะโกนก้องให้ได้ยินโดยทั่ว

ไงล่ะ!! ที่นี้พวกนายทุกคนจะเลิกคร่ำครวญกันได้หรือยังว่ามันเป็นความจริง!!"เขาหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

เพียงไม่กี่วินาทีที่เขาจะพูดคำต่อไป

นักเรียนที่อยู่ด้านนอกก็ตะโกนออกมาว่าเห็นกลุ่มควันก่อตัวขึ้นที่หัวรถจักร

หัวหน้ากองที่

4 ตะโกนให้พวกเขากระโดดออกมา ..แต่มันสายเกินไป.....

เพราะกระจกหน้าต่างและประตูของทุกโบกี้ถูกกระชากขึ้นปิดอย่างแรง

เว้นแต่พวกที่อยู่บริเวณขั้นบันไดบางคนเท่านั้นที่กระโจนหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด

คนบนรถต่างทุบกระจก

และฟาดด้วยด้ามกระบอกเหล็กที่ติดตัวแต่มันไม่เป็นผล

มันไม่มีแม้แต่รอยปริหรือแตกร้าว

ยิ่งทำให้ทุกคนเสียขวัญและกระหน่ำทุบตีอย่างบ้าคลั่ง เช่นเดียวกับผู้คนที่อยู่ด้านนอก ต่างระดมกำลังและอาวุธที่มีอยู่ช่วยเหลือ ...ความกลัวกำลังคลานเข้าหาพวกเขาทุกคน ....ไม่มีใครสามารถทำอะไรมันได้เลย

ช่วยด้วย

หลากหลายเส้นเสียงที่ร้องตะโกนขอความช่วยเหลือขึ้นภายในรถไฟโดยสาร

สะท้อนก้องไปมาอย่างสับสนวุ่นวาย....เมื่อ

ทุกคนรู้สึกถึงการขับเคลื่อนที่สั่นไหว

ราวมีชีวิตของมันเริ่มเกิดขึ้น

..................................................................................................

นั้นถูกถ่ายทอดออกมาจากปากสู่ปากแล้วกระจายออกไปอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่นาน