Endless War:Part 1 The Eldolus

ลำดับตอนที่ #9 : บทที่7-คำท้าทาย

บทที่7-คำท้าทาย



“ถ้าคุณทำได้ก็ลองดู”เซตัสตอบคำพร้อมส่งรอยยิ้มอย่างเย็นชาไปให้อย่างท้าทาย



    สิ้นประโยคนี้เท่านั้นแหละ หัวหน้ากองโจรโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ กระโดดพุ่งเอาเคียวสีดำเล่มใหญ่ในมือฟันเจาะลงใส่หัวของเซตัสอย่างไร้ความปราณี



    เซตัสเบี่ยงตัวหลบพร้อมหมุนตัว ฟาดหลังมือขวาเขาใส่ที่ต้นคอของหัวหน้ากองโจรอย่างทันใด



    หัวหน้าโจรเอี่ยวคอถอยไปข้างหลังหลบหลังมือที่ฟาดไปได้อย่างหวุดหวิด



    เซตัสไม่รอช้าต่อยหมัดซ้ายเข้าใส่ที่ท้องต่ออย่างรวดเร็ว



    ตุ๊บ!! หัวหน้ากองโจรกระเด็นไปติดต้นไม้อย่างแรงแล้วทรุดลงไปนั่งยังโคนต้นไม้



    ครึกๆๆตึง!!ต้นที่อยู่ด้านหลังหักล้มลงมา



    น้ำสีแดงไหลออกมาจากหน้ากากสีแดงแสดงให้เห็นว่า อาการบาดเจ็บของหัวหน้ากลุ่มโจรไม่ใช่เบาๆแน่นอน



    เซตัสหรี่ตามองที่หมัดซ้ายแล้วจึงมองไปที่ยังหัวหน้ากองโจร ด้วยสีหน้าสงสัยปนไม่แน่ใจในความคิดของตัวเอง



    หัวหน้าโจรกระดูกแดงใช้เคียวสีดำอันใหญ่ ช่วยพยุงตัวลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ แล้วจ้องมองหน้าเซตัส



    ดวงตาที่อยู่หลังหน้ากากสีแดงแวววาวดุจทับทิมอัญมณีสีแดงอันสูงค่าแต่ในแววตานั้นกลับฉาบไปด้วยความตกใจผสมผสานกะความอาฆาต จ้องมองมาที่เซตัส



    “ไม่นึกว่าแกก็มีฝีมือ งั้นฉันต้องเอาจริงล่ะ”เสียงแหบห้าวดังลอดออกมาจากหน้ากากอีกครั้ง



    เซตัสไม่ได้สนใจคำพูดของหัวหน้าโจรสักเท่าไหร่นักเขากะลังนิ่งอยู่เฉย สีหน้าเขาเหมือนกะลังครุ่นคิดอะไรบ้างอย่างก่อนที่จะหรี่สายตาไปมองยังหัวหน้ากองโจรที่เบื้องหน้า



    (อย่างงี้ต้องพิสูจน์)ไวเท่าความคิด หัวหน้าโจรโจมตีมาแล้ว



    “เซโรนอส อามาดีน ลูกศรเพลิงกันต์”



    หัวหน้าโจรร่ายเวทย์จู่โจมใส่เซตัสอย่างไม่ยั้งมือ



    ลูกศรเพลิงสีดำ จำนวนมากพุ่งเข้าใส่เซตัสดุจห่าฝน



    “ไฟแห่งรัตติกาล!!”เซตัสอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นศรเพลิงที่พุ่งเข้ามาหาเขา



    ไฟแห่งรัตติกาล ไฟที่ไม่ใช่ธาตุไฟอย่างปกติทั่วไปแต่เป็นไฟขั้นสูงสุดและอันตรายที่สุดด้วย ตามปรกติเวทย์ธาตุไฟจะมีความร้อนตามเวทย์ที่ใช้หรือตามพลังของผู้ใช้เวทย์จะแบ่งออกได้หลายสี แต่ที่รุ่นแรงจะแบ่งออกเป็น3สี ที่มีความร้อนแรงสูงสุดอันได้แก่ แดง ส้ม และฟ้า ตามลำดับ สีฟ้าจะมีความร้อนสูงที่สุดและพลังทำลายเยอะที่สุดถือเป็นสีขั้นสูงของเวทย์ไฟ โดยทั่วไปนักเวทย์ธาตุไฟจะมีพลังเวทย์เพียงพอที่จะสร้างไฟได้อย่างมากก็แค่สีส้ม เพราะฉะนั้นนักเวทย์ที่ใช้ไฟสีฟ้าได้ถือว่ามีพลังเวทย์เยอะพอสมควร แต่ไฟสีฟ้าไม่ใช่ขึ้นสูงที่สุดแต่เป็นไฟสีดำต่างหากถือว่าเป็นขั้นสูงสุด เพราะไฟสีดำคือ ไฟสีฟ้าที่มีธาตุมืดผสมอยู่ทำให้สีเปลี่ยนจากสีฟ้าเป็นสีดำ ไฟแห่งรัตติกาลจะลุกไหม้ไม่มีวันดับจนกว่าเป้าหมายจะมอดไหม้สูญสิ้นไปจากโลก และที่อันตรายเพราะไฟแห่งรัตติกาลไม่ใช่ไฟที่สามารถสร้างง่ายๆเพราะมันเป็นไฟจากอเวจี เมื่อจะใช้ต้องเอาวิญญาณของตัวเองเข้าไปล่อให้เปลวไฟรัตติกาลจากอเวจี ถ้าไม่สำเร็จวิญญาณจะถูกเผาผลาญเปนจุลสูญหายไปจากโลกนี้



    เซตัสไม่กล้าประมาทร่ายเวทย์ป้องกันทันที



    “วาโอนัส เซริออส ปราการวายุทมิฬ”



    ลมหมุนวนก่อเกิดเป็นไซโคลนขนาดใหญ่จากพื้นที่ ที่ล้อมรอบตัวของเซตัสพัดพาเหล่าห่าฝนธนูเพลิงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า



    ย๊าก!! เสียงร้องมาจากด้านหลังของเซตัส ทะลุฝ่ากะแพงไซโคลนของเขาเข้ามา



    หัวหน้ากองโจรฟันเคียวมุ่งเป้าหมายมายังคอของเซตัสอย่างดุดัน



    เซตัสก้มหัวหลบเคียวที่ฟันมาที่คอเขาอย่างหวุดหวิดพร้อมพุ่งตัวไปด้านหน้าอย่างเร็ว เขากลิ้งตัวหันกลับมาตอบโต้กลับในบันดล



    “บาราเนียส โอดีรัม กระสุนน้ำแข็ง”



    ห่ากระสุนนำแข็งจำนวนมากพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้อย่างต่อเนื่อง



    หัวหน้ากองโจรควงเคี้ยวยักษ์สีดำหมุนวนเป็นวงกลมด้วยมือขวาเพียงข้างเดียวพร้อมกระโจนเข้าหาเซตัสอย่างไม่เกรงกลัว



    กระสุนน้ำแข็งของเซตัส ถูกเคียวยักษ์สีดำหมุนควงทำลายทิ้งไม่สามารถเข้าถึงตัวหัวหน้าโจรแต่อย่างไร แต่ในขณะที่มือขวาหมุนควงปัดกระสุนน้ำแข็งทิ้งไป แต่มือซ้ายของหัวหน้าโจรมีไฟสีดำลุกโชนอยู่ในมือ เตรียมใช้จู่โจม



    หัวหน้ากองโจรสะบัดมือซ้ายที่มีไฟสีดำใส่เซตัส



    “ดาร์คเนสฟิงเกอร์”



    ตูม!! เซตัสโดดหลบพุ่งถอยหลังขึ้นฟ้าทำให้เวทย์ที่หัวหน้าโจรพุ่งเข้าใส่พื้นดินแทน จนเกิดระเบิดที่พื้นอย่างแรงแต่แรงระเบิดยังทำให้เขาเสื้อผ้าขาดวิ่นผิวหนังไหม้ไฟได้รับบาดแผลผุผองหลายแห่งเช่นกัน



    ฝุ่นฟุ่งจากบริเวณที่เกิดระเบิดทำให้เซตัสมองไม่เห็นหัวหน้ากองโจรที่อยู่ที่พื้น เพราะฝุ่นละอองและควันโพยพุ่งขึ้นบดบังทรรศณะวิศัย ทันใดนั้นเอง หัวหน้ากองโจรกระโดดพุ่งทะลุกลุ่มควันออกมา ถือเคียวสองมือหมายมั่นจะฟาดฟันใส่เซตัส



    เซตัสลอยอยู่กลางอากาศเขาไม่สามารถหลบไปไหนได้จึงร่ายเวทย์ยิงสวนออกไปก่อนที่หัวหน้าโจรจะถึงตัวเขาในทันใด



    “เซโนม่อน ราลอสซีม บอลเพลิงประลัยกรรณ์”



    ลูกบอลเพลิงสีแดงพุ่งเข้าหาหัวหน้าโจรที่กะลังทะยานเข้าใส่เซตัส



เซตัสกำหมัด ระเบิดบอลเพลิงทิ้ง เกิดระเบิดในทันทีที่กำหมัด ก่อให้เกิดแสงสว่างขนาดใหญ่และเสียงระเบิดอันกึกก้อง แรงระเบิดสามารถหยุดหัวหน้าโจรที่ทะยานเข้ามาหาเซตัสได้เป็นอย่างดี ทำให้มันกระเด็นกลับสู่พื้น ส่วนเซตัสก็สามารถลงพื้นได้อย่างปลอดภัย แม้ทุลักทุเลไปบ้างก็ตาม เพราะต่างฝ่ายต่างกระเด็นไปคนล่ะทาง



เซตัสร่ายเวทย์ยิงใส่หัวหน้าโจรทันทีที่ลงพื้น



“ไลอา ลาเมนทีน ธนูสายฟ้าฟาด”



ลูกศรสายฟ้าสีน้ำเงินโผล่ขึ้นมาจำนวนมากพุ่งเข้าใส่หัวหน้าโจร



หัวหน้าโจรหมุนควงเคียวอย่างเร็วด้วยมือขวาปัดลูกศรสายฟ้าที่พุ่งเขามาหามันได้อย่างง่ายดายเช่นเดิมมันเตรียมจะพุ่งเข้าใส่เซตัสอีกครั้ง ในมือซ้ายของมันมีไฟสีดำลุกโชนอยู่ในมือ เตรียมพร้อมที่จะใช้ แต่ทว่าคราวนี้



“คิดหรือว่าจะใช้ลูกไม้เดิมได้ผลอีกครั้ง”



น้ำเสียงเย็นชาดังขึ้นที่ด้านหลังของหัวหน้าโจร



เซตัสในขณะที่ปล่อยลูกศรสายฟ้า เข้าใส่หัวหน้าโจร เขาได้อ้อมไปด้านหลังของมันอย่างไม่ทันให้รู้ตัวแต่อย่างใด เพราะเขาใช้ลูกศรสายฟ้าเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจออกไป



หัวหน้าโจรได้ยินดังนั้นเขาเลยหยุดควงเคียว แล้วสะบัดฟันไปทางด้านหลังอย่างแรง



เซตัสหมอบหัวลงพร้อมแตะกวาดลานตัดขา ทำให้หัวหน้าโจรเสียหลักล้มลงกับพื้น



“ขอโทษน่ะ”



เขากล่าวคำขอโทษพร้อมต่อยลงท้องของหัวหน้าโจรที่นอนอยู่บนพื้นอย่างแรง ทำให้หัวหน้าโจรสลบไปในทันที

เขาลุกขึ้นยืนก่อนที่จะมองไปยังร่างหัวหน้าโจรที่นอนสลบอยู่



ดังนั้นเขาเลยถือโอกาสนั้นก้มลงแล้วเอื้อมมือคว้าไปยังหน้ากากสีแดงที่อยู่บนใบหน้าของหัวหน้าโจรเพื่อต้องการจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง



พริบ!! สิ่งที่เห็นทำให้เซตัสต้องถอนหายใจอย่างแรง(ว่าแล้วเชียว- -*)



สิ่งที่เขาได้เห็นภายใต้หน้ากากสีแดงและฮูดคลุมศีรษะนี้ คือเด็กสาวแสนสวยใบหน้าขาวนวลแต่ออกจะซีดไปบ้างอาจจะเพราะบาดเจ็บอยู่รูปไข่ ผมสีเงินออกม่วง อ่อนๆ ยาวสยายบ่าลับกลับดวงตาสีทับทิมแดงที่ซ่อนไว้ภายใต้หน้ากากอันโหดเหี้ยม



เซตัสหลังจากกระฉากหน้ากากออกมาเขาได้ถอยหลังออกไปยืนสงบอยู่ด้านหน้าของหัวหน้าโจรในมือถือหน้ากากสีแดงฉานปานโลหิตอยู่ในมือ เอามือไผล่หลังมองท้องฟ้าทำสีหน้าครุ่นคิด



เวลาผ่านไป ไม่นานนัก มีเสียงร้องครางดังลอดออกมาจากปากของเด็กสาวที่นอนอยู่ที่พื้น



เซตัสจึงหันไปมองที่พื้น ที่เด็กสาวสลบอยู่ ดูเหมือนธอจะได้สติแล้ว



เซตัสเลยนั่งข้างๆเธอ แล้วช่วยประคองเธอขึ้นมา ลุกขึ้นนั่ง



“เป็นไงบาดเจ็บมากไหม ขอโทษน่ะลงมือแรงไปหน่อย”



จากอาการสลึมสลือ เธอตาสว่างขึ้นในทันที เธอหันไปมองผู้พูดในทันใด



เมื่อเธอเห็นผู้พูดเป็นใครเธอสะบัดแขนออกจากมือของเขาทันทีพร้อมตั้งท่าจะกระโดดลุกขึ้นสู้อีกครั้ง แต่อนิจจา ร่างกายไม่ฟังคำสั่งเนื่องจากเธอยังจุกที่โดนต่อยท้องอยู่เลยทำให้เธอไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะลุกขึ้นยืน



เซตัสเห็นดังนั้นเลยรู้ว่าเธอไม่เป็นอะไรมากจึงยิ้มแล้วกล่าวว่า



“ขอโทษที่ทำให้บาดเจ็บ แต่เลิกสู้กันเถอะผมไม่อยากสู้แล้ว”เซตัสส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนไปให้



“ไม่มีทาง เพื่อนนายทำร้ายลูกน้องพ่อฉัน เพื่อนนายต้องชดใช้”เธอโวยวายไม่ยอมเลิกรา



“พวกเขาถูกลูกน้องเธอจับตัวมาเขาก็แค่ต้องการอิสรภาพของเขาคืน ลูกน้องของพ่อเธอผิดก่อนน่ะที่ไปจับเขามาก่อน อีกอย่างที่เขาทำไปเขาทำเพื่อป้องกันตัวและปกป้องผู้ที่หลบหนีที่ต่อสู้ไม่ได้เท่านั้นเองไม่ได้มีข้ออาฆาตอะไรต่อกันมากมายอภัยให้เขาเถอะ”เซตัสกล่าวอย่างอ่อนโยนเล่าเหตุผลให้เด็กสาวเบื้องหน้าฟัง



“...........................................”เธอนิ่งเงียบไปพักใหญ่



เฮ้อ!! ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วกล่าวว่า



“ถูกของนายแหละ ความจริงฉันก็ไม่ชอบสิ่งที่พ่อฉันทำหนักหรอก แต่ฉันห้ามพ่อฉันไม่ได้”



เฮ้อ !! เธอถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะหันไปจ้องหน้าชายหนุ่มเบื้องหน้า



เด็กหนุ่มผมยาวสีทองอร่าม นัยน์ตาดูใจดีสีทองคู่นั้น กับใบหน้าอันหล่อเหลา รอยยิ้มที่ดูอบอุ่นที่จ้องมองมายังเธอ ทำให้ใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะปกติ อยู่ดีๆ ทำไมไม่รู้เธอเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นในใจ จึงก้มหน้าลงหลบใบหน้านั้นทันทีทันที



เซตัสเห็นดังนั้นจึงเก็บอาการขันอย่างรู้ทัน ว่าเธอเป็นอะไรเอาไว้



เธอก้มศีรษะกล่าวด้วยความอายเอาไว้



“ตอนนี้พ่อฉันไม่อยู่ ยังไงนายก็รีบหนีไปซะ ก่อนที่พ่อฉันจะกลับมาล่ะกัน ฉันจะทำเป็นบาดเจ็บทำให้ตามล่าพวกนายไม่ได้ รีบไปก่อนพ่อฉันจะกลับมา”



“ตกลงครับ ขอบคุณมาก แล้วพบกันใหม่”เซตัส ดึงมือของเธอขึ้นมาจูบหลังมือ อย่างนุ่มนวล



เธอหน้าแดงอย่างหนัก ยังกับคนเมาเหล้า เธอชักมือกลับอย่างเร็ว รีบก้มหน้าซ่อนความอายไว้



เซตัสยิ้มและลุกขึ้นยืน เดินไปยังเลย์ที่นอนสลบจมกองเลือดอยู่ เขาคว้าร่างของเลย์มาแบกไว้ที่หลัง พร้อมทั้งเดินไปยังมารี พร้อมอุ้มเธอขึ้นมา (มารีอ่ะไม่เป็นไรแต่ไอ้บ้าเลย์แมร่งโคตรหนักเลย T.T) [ท่าทางงานหนักน่าดูเลยน่ะเนี่ย แบกสองคนเนี่ย - -a]



ก่อนจะเดินจากไปเซตัสหันมายิ้มให้เธออีกที แล้วเขาหันร่างกลับไป



“เดียวก่อน ฉันชื่อ คู แล้วนายล่ะชื่ออะไร”



คูเงยหน้าที่แดงแป๋ดมองมายังเซตัส เขาเห็นดังนั้นจึงยิ้มแล้วตอบไปว่า



“ฉันชื่อเซตัส”



“แล้วนายกำลังจะไปไหนหรอ”



เซตัสเอียงคอยิ้มให้คู ทำให้เธอต้องก้มหน้าลงอีกครั้งอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นดังนั้นเขาเลยคำเบากล่าวไปว่า



“ชั้นจะไปเรียนที่แกรนชาย ทำไมหรอเธอจะตามไปแก้แค้นหรือไง”เขาตอบแบบยิ้มๆ



“คอยดูชั้นจะตามไปแก้แค้นนาย”เธอกล่าวแบบปั้นสีหน้าให้จริงจังแต่ดูเหมือนใบหน้าจะไม่เล่นด้วย



เซตัสยิ้มแล้วหยักไหล่อย่างไม่ถือสาอะไรแบกสองพี่น้องไปยังจุดที่นัดแนะกันเอาไว้ทันที



พอเขาเข้าใกล้จุดที่นัดไว้เขาร่ายเวทย์ทำให้กำไลแปลงร่างเขากลับสู่สภาพเดิมในทันใด



จากเด็ก ผมทองรูปร่างหน้าตาหล่อเหลา กลับกลายเป็น เด็กหนุ่มอ้วน ดำ คนนั้นอีกครั้ง



เซตัสแบกร่างสองพี่น้องกลับถึงจุดที่นัดไว้แล้ว เขาพบเห็นกลุ่มที่แบ่งหน้าที่ออกไป กลับมาครบจำนวนทุกคน เพียงแต่บางคนก็บาดเจ็บ เบาบางสาหัสบางเหล่าผู้ที่จะพอทำแผลเป็นหรือ สามารถใช้เวทย์รักษาได้กะลังรักษาอยู่



เซตัสแบกร่างทั้งสองไปฝากไว้กลับผู้รักษาคนนึง แล้วเดินไปถอนข่ายมนต์ของตัวเองกลับ เพื่อให้ผู้คนสามารถเข้าออกได้



เซตัสหลังจากถอนข่ายมนต์แล้ว เขาก็แทบหมดแรงเดินไปยังลานหญ้ากว้างๆ แล้วนั่งทรุดตัวนอนกางพุงอยู่บนพื้นทันที



“โว้ยวันนี้ทำไมมันเหนื่อยอย่างนี้หว่า......ไอ้กำไลเฮงซวย”พอนอนลงพื้นก็เริ่มโวยวายออกมา



พอเซตัสนอนไปได้สักพัก เลย์ก็เดินเข้ามาจะหา บาดแผลตามตัวของเขาหายไปเพราะได้ใช้เวทย์รักษา รักษาบาดแผลไปแล้ว เหลือแต่เสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดและคลุกฝุ่น ส่งกลิ่นหึ่งโชยออกมา ทำให้เซตัสถึงกับลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอามืออุดจมูก



“เลย์นายไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ เหม็นหึ่งเลย”



เซตัสเอามือหนึ่งบีบจมูกอีกมือเขาสะบัดไล่ให้เลย์ไปมา



“อุว่ะ ใช่ว่าฉันชอบกลิ่นนี่ซะเมื่อไหร่ อยากอาบน้ำจะแย่อยู่แล้ว อีกอย่างแถวนี้เมืองอยู่ตรงไหนก็ยังไม่รู้เลย เสื้อผ้สก็ไม่มีให้เปลี่ยน ฉันโดนจับมาน่ะ ไม่ใช่โดนเขาเชิญมาเป็นแขกท่องเที่ยว จะได้มีเสื้อผ้ามาเปลี่ยน”



เลย์ทำหน้ามุ่ยใส่เซตัส ทำให้เขายิ้มแห้งกับคำตอบที่ได้รับ



“อืมงั้นรอแปบ ฉันว่าฉันจะหาเมืองที่อยู่ใกล้ๆที่นี่ จะได้ให้คนที่อยู่ที่นี่ได้พักผ่อนและรักษากันจริงๆจังๆกันซะที”



เซตัสชี้นิ้วไปยังกลุ่มคนที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ หลายคนดูอิดโรยแต่สีหน้าของทุกคนเหมือนกันคือ มีสีหน้าดีใจเพราะ เขาเพิ่งจะได้รับสิ่งสำคัญที่สุดกลับคืนมานั่นคือ อิสรภาพ



“เลย์นายถอยไปหน่อย”



เซตัสสั่งให้เลย์ถอยหลังเขาล้วงมือไปที่ซองหนังข้างเข็มขัด ก่อนจะชักการ์ดออกมาใบหนึ่ง



“จงออกมา Spirit of Shadow ข้าขอปลดปล่อย (Release)”



การ์ดในมือของเซตัสเปล่งแสงสีขาวแล้วก็หายไป แต่แล้วเงาที่ยู่ใต้เท้าของเซตัสกลับยืดขยาย และผุดร่างสีดำสวมผ้าคลุมสีดำอันมืดมิดมองไม่เห็นข้างในว่ามีรูปร่างยังไงออกมา ยืนอยู่เบื้องหน้าเซตัส



“Shadow ค้นหาเมืองหรือหมู่บ้านอะไรก็ได้ที่อยู่ใกล้ที่นี่ที่สุดมาโดยด่วน ช่วยหน่อยน่ะ”เซตัสออกคำสั่งกะร่างสีดำเบื้องหน้า



ร่างสีดำค่อมหัวและ จมกลับไปที่เงาของเซตัสอีกครั้ง



เซตัสหันไปหาเลย์พร้อมยิ้มให้กับเขาแล้วกล่าวว่า



“รออีกแปปเดียวก็มาแล้ว เลย์นายนั่งรอก่อนสิวันนี้ท่าทางนายจะเหนื่อยมากน่ะ”



เลย์เดินไปที่ยังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ด้านข้างของเขาแล้วทรุดตัวนั่งลงที่รากของต้นไม้ต้นนั้นก่อนจะเอนหลังพิงกลับลำต้นอย่างหมดแรง



“ใช่วันนี้ฉันเหนื่อยมากเลย สมุนกองโจรกระดูกแดงเก่งกันไม่ใช่เล่นเลย ทำเอาเหนื่อยแทบตายแน่ะ แต่ฉันคาใจอยู่อย่าง น่ะ”



เลย์ก้มหน้าครุ่นคิดบางอย่าง



“แล้วนายคาใจอะไรล่ะ”เซตัสหันไปถามอย่างอารมณ์ดี “เผื่อฉันช่วยได้”



เลย์เงยหน้าขึ้นถามเซตัสอย่างงงว่า”ก็ฉันงงว่าใครเป็นคนทำฉันสลบน่ะสิ ฉันไม่รู้น่ะว่าเป็นใครแต่ฉันจำได้ว่าก่อนจะสลบฉันรู้สึกเจ็บแล้วสติฉันก็หายไป อยากรู้นักเชียวว่าใครทำฉันสลบ จะเล่นมันคืนให้ได้คอยดู บังอาจรอบกัด”



เลย์เอากำปั้นทุบมืออย่างเจ็บแค้น



“ทำไมนายไม่ลองถามมารีดูล่ะเธออาจจะรู้ก็ได้น่ะ เออว่าแต่มารีเป็นยังไงมั่งล่ะ”



“พี่มารียังไม่ฟื้นเลย เห็นคนรักษาบอกว่าบาดแผลภายนอกเขาใช้เวทย์รักษา รักษาแล้วแต่ที่เธอยังไม่ฟื้นเพราะเสียเลือดมากเกินไปทำให้อ่อนเพลีย เขาเลยให้นอนไปจะดีกว่า”



“อืมฉันก็ว่างั้น ให้เธอพักผ่อนดีกว่า บาดเจ็บซะขนาดนั้น”



เซตัสยิ้มที่มุมปากก่อนจะเงยหน้ามองก้อนเมฆที่ลอยไป



“ทำไมนายถึงรู้ว่าพี่ฉันบาดเจ็บขนาดไหน แสดงว่านายต้องรู้ว่า ใครเป็นคนทำ”



เซตัสทำหน้ายิ้มแห้ง แล้วจะตอบไปว่า”ก็...............”



ทันใดนั้นเองShadow โผล่ออกมาจากเงาของเซตัสก่อนจะค่อมศีรษะให้กับเซตัส



“อืม ขอบใจมาก Shadow นายผักผ่อนได้แล้วล่ะ”



Shadow ค่อมศ๊รษะอีกทีแล้วจมลงไปในเงาของเซตัสอีกครั้ง เขายื่นมือออกมา แสงสีขาวนวลสว่างจ้าบนมือเขาอีกครั้ง



เมื่อสิ้นแสงสว่างการ์ด 1 ใบโผล่มาอยู่บนมือของเซตัส



เขาสอดการ์ดใบนั้นกลับเขาที่ก่อนจะหันไปบอกกับเลย์ว่า



“เลย์นายไปบอกกับทุกคนว่าเราจะออกเดินทางกัน ข้ามภูเขาลูกนั่นไปก็ถึงเมืองแล้ว เพราะงั้นเราต้องรีบเดินทางก่อนที่มันจะมืดค่ำแล้วมันจะลำบาก”



เลย์ลุกขึ้นยืนแล้วรีบเดินไปยังกลุ่มคนเพื่อแจ้งข่าวทันที



เซตัสมองตามหลังของเลย์ก่อนจะสะบัดมือซ้ายเบาแล้วร่ายเวทออกมา



“วิญญาณนภา”



พอสิ้นเสียงเท่านั้น นกพิราบโปร่งแสงสีขาวขุ่นก็โผล่ออกมาที่นิ้วมือซ้ายของเซตัสในทันที



“จงนำข่าวสารนี้ไปให้กับ เบดิอา เบนาวิส”



เซตัสพึมพำกล่าวกับนกพิราบเบาๆก่อนจะปล่อยให้นกพิราบสีขาวขุ่นนี้บินขึ้นสู่ท้องฟ้าไปอย่างรวดเร็วเขามองตามส่งมันหายไปจนลับตา  



“เซตัส เซตัส”เสียงเรียกของเลย์ทำให้เซตัสละสายตาไปมองยังต้นเสียง



เซตัสเห็นเลย์กวักมือเรียกให้เขาเข้าไป เขาจึงเดินเข้าไปหาเลย์ทันที เลย์กล่าวว่า



“ทุกคนเตรียมตัวเรียบร้อยแล้ว”



เซตัสพยักหน้าก่อนที่จะพูดว่า



“ป่ะ ออกเดินทางกันเลย”























………………………………………………………………………………….



สวัสดีครับเหล่าผู้อ่านที่รักทุกท่าน ขอโทษน่ะครับ อาจจะลงช้าไปบ้าง

ดีกว่าไม่ลงเลยน่ะ อื้อ เพราะฉะนั้นอย่าทิ้งกันน๊า ครับ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามผลงานของผม

แล้วก็ขอคอมเมนต์เยอะๆน่ะครับ ยิ่งเยอะยิ่งลงเร็วนะครับขอบอก

เหล่านักอ่านเงาทั้งหลายโปรดกรุณารายงานตัวด้วยน่ะครับ

ส่วนใครมีอะไรสอบถามได้ยินดีตอบเสมอน่ะครับ(ถ้าตอบได้น่ะ อิอิ)