ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เทอทำให้ฉันรักเทอก่อน
ฉันยื่นคิดอยู่หน้าบ้านว่าจากการที่ฉันได้มาอยู่ที่นี้ฉันจะตั้งจัยหัยท่า เอ๊ย! ตั้งจัยทำงานเพื่อพี่มิกในตอนนี้ฉันไม่คิดอะไรนอกจากได้เเค่ทำทุกอย่างเพื่อให้คนที่ฉันรักหันมามองฉันบ้างบางคนอาจคิดว่าฉันบ้าหรืออะไรก้อตามเเต่ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ทำทุกอย่างเพื่อใกล้ชิดฉันก้อจะไม่ได้สมหวังในเรื่องรัก
�"อ้าวหนูมาเเล้วหรอมานี้มะเดี๋ยวป้าพาไปที่ห้อง"
"คะป้า"
ฉันเดินตามไปเรื่อยจนถึงห้อง
"นี้จ่ะห้องหนู"
"ขอบคุนมากค่ะป้า"
"ว่าเเต่หนูชื่ออะไรจ่ะ"
"หนูชื่อมินค่ะ"
"ป้าค่ะหนูถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ"
"ได้สิจ่ะถามมาได้เลย"
"คือ....ว่า....ตั้งเเต่มาหนูไม่เห็นคุนพ่อคุนเเม่ของพี่มิกเลยค่ะท่านไปทำงานตอนเช้าๆเลยหรอค่ะ"
"เอ้อ� หนูไม่เห็นหรอกคือคุนท่านจะกลับมานานๆครั้งท่านทั้งสองไปทำงานที่ต่างประเทศกว่าจะกลับก้อปีสองปีนู้น"
"เเสดงว่าพี่มิกอยู่คนเดียวหรอคะ"
"จ่ะคุนหนูอยู่คนเดียวมาตั้งเเต่3ขวบเเล้วที่จิงคุนหนูเป็นคนที่น่าสงสารมากนะที่คุนหนูดูหยิ่งไม่สนจัยคัยมันเป็นเพียงท่าทางที่ทำให้ตัวเองดูเข้มเเข็งจิงๆเเล้วคุนหนุอ่อนไหวมากเลยล่ะเทอชอบเเอบร้องไห้อยู่บ่อยๆนะ"
"คะป้าพอเถอะพูดเเล้วอยากจะร้องไห้"
ฮื่อๆๆๆๆๆทำไมชีวิตผู้ชายคนนี้ดูน่าสงสารจังเเต่ไมเป็นไรเเล้วในเมื่อฉันมาอยู่ที่นี้ฉันจะไม่ทำให้พี่มิกร้องให้อย่างแน่นอน
"มินจ่ะป้าว่าเอาของไปเก็บเเล้วไปทำงานต่อเถอะนะเนี่ยก้อจะโมงเย็นเเล้วป้าว่าเอาของไปเก็บเเล้วไปทำอาหารกันคุนหนูจะมาเเล้วนะ"
"ค่ะป้าแปบนึ่งนะคะ"
ฉันก้อรีบกะวีกะวาดเก็บของเข้าที่อย่างรวดเร็วเพื่อจะได้ไปอวดฝีมือในการทำอาหารพี่มิกจะได้ชิมฝีมือการทอดไข่ของฉัน� เมื่อเข้าไปในครัวสรุปแล้วฉันได้เเต่ช่วยหยิบจานง่า� T_T
เเล้วก้อถึงเวลาอันเป็นสมควรที่พี่มิกจะกลับบ้าน
ปิ๊ดๆๆๆๆๆๆ� เสียงรถมาเเล้วเเต่เอ๊!
คัยนั่งมากับพี่มิกอ่ะ
มาถึงหน้าบ้านเจ้าหล่อนก้อโยกย้ายส่ายสะโพกออกมาจากรถ
"มิกค๊า..................................กีกี้รักมิกที่สุดเลยค่ะ"
"จ่ะที่รักผมก้อเมื่อกันป่ะเราไปทานอาหารกันดีกว่านะ"
"คะมิก"
น๊อยๆๆๆๆๆนาง� นาง โอ๊ยด่าไม่ออกโว๊ย.............................
เเล้วเจ้าหล่อนก้อเดินเยื่อกย่างไปอย่างนางงาม(ตกกระป๋อง)
ชิสวย กว่า รวย กว่า เเล้วไงย่ะ ถึงฉันไม่สวยเเต่ฉันก้อจนนะโว๊ย
เดินกันอย่างกะ....เลยนะเกาะกันเชียว
ไปเลยกินกันให้เต็มทีกี้คับมิกค๊าอยู่นั้นเเหละอิจฉาโว๊ยทนไม่ไหวเเล้วออกไปข้างบอกดีก่า
ชิอย่ามาง้อก้อเเล้วกัน
ฉันก้เลยไปนั่งเล่นริมสระว่ายน้ำฟังเพลงไปพลางตามประสาคนสวย� อิอิ
�"อ้าวหนูมาเเล้วหรอมานี้มะเดี๋ยวป้าพาไปที่ห้อง"
"คะป้า"
ฉันเดินตามไปเรื่อยจนถึงห้อง
"นี้จ่ะห้องหนู"
"ขอบคุนมากค่ะป้า"
"ว่าเเต่หนูชื่ออะไรจ่ะ"
"หนูชื่อมินค่ะ"
"ป้าค่ะหนูถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ"
"ได้สิจ่ะถามมาได้เลย"
"คือ....ว่า....ตั้งเเต่มาหนูไม่เห็นคุนพ่อคุนเเม่ของพี่มิกเลยค่ะท่านไปทำงานตอนเช้าๆเลยหรอค่ะ"
"เอ้อ� หนูไม่เห็นหรอกคือคุนท่านจะกลับมานานๆครั้งท่านทั้งสองไปทำงานที่ต่างประเทศกว่าจะกลับก้อปีสองปีนู้น"
"เเสดงว่าพี่มิกอยู่คนเดียวหรอคะ"
"จ่ะคุนหนูอยู่คนเดียวมาตั้งเเต่3ขวบเเล้วที่จิงคุนหนูเป็นคนที่น่าสงสารมากนะที่คุนหนูดูหยิ่งไม่สนจัยคัยมันเป็นเพียงท่าทางที่ทำให้ตัวเองดูเข้มเเข็งจิงๆเเล้วคุนหนุอ่อนไหวมากเลยล่ะเทอชอบเเอบร้องไห้อยู่บ่อยๆนะ"
"คะป้าพอเถอะพูดเเล้วอยากจะร้องไห้"
ฮื่อๆๆๆๆๆทำไมชีวิตผู้ชายคนนี้ดูน่าสงสารจังเเต่ไมเป็นไรเเล้วในเมื่อฉันมาอยู่ที่นี้ฉันจะไม่ทำให้พี่มิกร้องให้อย่างแน่นอน
"มินจ่ะป้าว่าเอาของไปเก็บเเล้วไปทำงานต่อเถอะนะเนี่ยก้อจะโมงเย็นเเล้วป้าว่าเอาของไปเก็บเเล้วไปทำอาหารกันคุนหนูจะมาเเล้วนะ"
"ค่ะป้าแปบนึ่งนะคะ"
ฉันก้อรีบกะวีกะวาดเก็บของเข้าที่อย่างรวดเร็วเพื่อจะได้ไปอวดฝีมือในการทำอาหารพี่มิกจะได้ชิมฝีมือการทอดไข่ของฉัน� เมื่อเข้าไปในครัวสรุปแล้วฉันได้เเต่ช่วยหยิบจานง่า� T_T
เเล้วก้อถึงเวลาอันเป็นสมควรที่พี่มิกจะกลับบ้าน
ปิ๊ดๆๆๆๆๆๆ� เสียงรถมาเเล้วเเต่เอ๊!
คัยนั่งมากับพี่มิกอ่ะ
มาถึงหน้าบ้านเจ้าหล่อนก้อโยกย้ายส่ายสะโพกออกมาจากรถ
"มิกค๊า..................................กีกี้รักมิกที่สุดเลยค่ะ"
"จ่ะที่รักผมก้อเมื่อกันป่ะเราไปทานอาหารกันดีกว่านะ"
"คะมิก"
น๊อยๆๆๆๆๆนาง� นาง โอ๊ยด่าไม่ออกโว๊ย.............................
เเล้วเจ้าหล่อนก้อเดินเยื่อกย่างไปอย่างนางงาม(ตกกระป๋อง)
ชิสวย กว่า รวย กว่า เเล้วไงย่ะ ถึงฉันไม่สวยเเต่ฉันก้อจนนะโว๊ย
เดินกันอย่างกะ....เลยนะเกาะกันเชียว
ไปเลยกินกันให้เต็มทีกี้คับมิกค๊าอยู่นั้นเเหละอิจฉาโว๊ยทนไม่ไหวเเล้วออกไปข้างบอกดีก่า
ชิอย่ามาง้อก้อเเล้วกัน
ฉันก้เลยไปนั่งเล่นริมสระว่ายน้ำฟังเพลงไปพลางตามประสาคนสวย� อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น