เมื่อเลือกไม่ได้ฉันก้อต้องไป

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มภาระกิจรัก

เช้าวันรุ่งขึ้น
"สวัสดีคะป้าหนูมาทำงานคะ"
"จ่ะๆๆๆไปร้ายงานตัวกับคุณหนูก่อนนะ"
"คะ"
ตื่นเต้นจังถ้าเราได้อยู่ใกล้ชิดกันในถานะใดก้อตามเเล้วพี่มิกจะใจสั่นไหม?
เราทำทุกอย่างเพื่อให้พี่มิกมองเรานิน่าเราไม่ต้องมากังวนอะไรอีกเเล้วสู้ต่อไปในเมื่อรักครั้งนี้ไม่ได้มาง่ายๆ
"นี่เทอมาเเล้วหรอ งั้นก้อเริ่มงานเเรกเลยละกัลไปทำความสะอาดห้องฉันก่อนเลย"
"ค่ะเเล้วห้องพี่มิกอยู่ไหนหรอ?"
อะไรกันเนี่ยงานเเรกก้อได้ทำงานที่ห้องพี่มิกเลยหรอเนี่ย >///< 
เขิลๆๆๆๆนะเนี่ย
    เมื่อเดินมาถึงห้องฉันเปิดประตูออกก้อพบกับภาพอันอลังกาลตา  
"เนี่ยมันห้องคนอยู่จิงๆหรอเนี่ย"
"เทอพูดไรห่ะ ถ้าทำไม่ได้ก้อออกไปซะ"
"มินไม่ได้ทำไม่ได้เเค่มินไม่เชื่อสายตาตัวเองต่างหากเล่า"
"อย่าพูดมากทำงานของเทอให้เสร็จภายใน1ชั่วโมงฉันจะให้ นม มาดูผลงานเทอ"
"เอ้อ ถ้าเทอจะมานอนบ้านคนใช้ก้อได้นะหรือจะไปกลับก้อได้"
จากนั้นพี่มิกก้อเดินออกไปโดยไม่ชายตาแหลฉันเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว เดี๋ยวนะพี่มิกบอกว่าจามาอยู่ที่เรื่อนคนใช้ก้อได้งั้นหรอ ฮ่าๆๆๆ โอกาสเหมาะ มาเเน่คะพี่มิกค๊า
เริ่มงานเลยดิก่า ฉํนย่างก้าวเข้าไปเริ่มจากเก็บสิ่งของอันรกๆเนี่ยก่อน
"อะไรเนี่ย กกน. ขาดเป้าด้วยจะซกมกไปไหนเนี่ย"
 ผ่านไป1ชั่วโมง
"เอ้าหนูจะเสร็จเเล้วหรอไหน นม ดูซิโอ๊ว! เก่งเหมือนกันนิ"
"คะเเล้วพี่มิกละคะ"
"ออกไปข้างนอกนะตอนค่ำๆถึงกลับจ่ะ"
"เอ้อป้าคะหนูขอออกไปข้างนอกนะเดี๋ยวหนูจะไปเก็บเสื้อผ้ามาอยู่ที่นี้นะคะ"
"เร็วจิงแหะ จ้าเดี๋ยวป้าจะจัดห้องรอ"
ในระหว่างที่ฉันกำลังไปเก็บเสื้อผ้า
คนใช้บ้านนั้นก้อถามกันใหญ่เลย
"ป้าๆๆๆน้องคนเมื่อกี้คัยอ่ะ"
"เอ้อ คุนหนู รับมานะ"
"เเล้วคุนหนูรับมาทำไหมล่ะคนใช้บ้านเราออกจาเยอะเเยะ"
"คือคุนหนูน่ะรับมาเพื่อมาเเกล้งเท่านั้นเองเห็นบอกว่าเเม่หนูคนเนี่ยมาตามตื้อจีบเทออยู่หลายครั้งเเล้วเลยจะทำให้เเม่หนูคนเนี่ยเกลียดเทอไปเลย"
"คุนหนูคงจะไม่ชอบเอามากๆเลยนะผู้หญิงคนเนี่ย"
"ว่าไปก้อสงสารเเม่หนูคนนี้เหมือนกันนะ"
"เอ้อ ช่างเถอะเเกรีบไปจัดห้องเถอะไป"
กลับมาที่ฉันกันบ้างนะ

ตึงๆๆๆๆๆๆๆ

"เอ้าวิ่งทำไมลูกเดี๋ยวก้อหกล้มหรอก"

"เเม่จ๋าหนูขอไปนอนที่ทำงานนะ"
"งานอะไรลูกทำไมต้องไปนอนด้วย"
"โห้เเม่ไม่ตอบได้ม่ะงานเนี่ยนะเกียวกับความรักของลูกเลยนะ"
"เเม่น่ะยังไงก้อได้ต้องถามพ่อหนูก่อนนะลูก"
"เเม่ก้อพูดให้หน่อยสิค่ะนะพ่อน่ะต้องฟังเเม่อยู่เเล้วล่ะ"
"จ้าก้อได้เเล้วจะไปกี่วันละลูก"
"ไม่รู้คะเดี๋ยวมินจาขอลางานมาหาพ่อกับเเม่บ่อยๆนะ"
"จ้าดูเเลตัวเองดีๆนะลูก"
"คะงั้นมินขอตัวไปเก็บเสื้อผ้าก่อนนะคะ"
จากนั้นฉันก้อเริ่มเก็บเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบเพื่อจะได้ไปอยู่ในบ้านคนที่ฉันเเอบรักมามากกว่า1ปี
"เเม่คะมินไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวลูกเอาเงินติดตัวไปด้วย"
"ขอบคุนมากค่ะเเม่"
เมื่อฉันออกมาจากบ้านก้อรีบเรียกรถมอไซรับจ้างเลย
"พี่ขี่ให้เร็วที่สุดเลยนะเดี๋ยวหนูบอกทางให้"
"ไปเลยพี่"
ในที่สุดก้อมาถึง   โห้! เร็วก้อเร็วจิงๆนึกว่าจะไม่รอดซะเเล้วเมื่อลงมาจากรถฉันก้อตะโกนซะ
"มาถึงเเล้ว เย้ๆๆๆๆๆโย้วๆๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆ ข้ามาถึงเเล้ว"