Pass over the time in love รักข้ามกาลเวลา

ลำดับตอนที่ #3 : Part 3

        โรงเรียนหญิงล้วนฮันดอง     เวลา  12.00  น.

        กริ้ง~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     "เฮ้อ  ยากชะมัด  ฉันสอบตกแน่ๆ เลยจินจู"

   เสียงคร่ำครวญของยองฮาดังขึ้นตลอดเวลาหลังจากที่ออกจากห้องสอบประวัติศาสตร์

      "ก็บอกแล้ว.."

      "ไม่ต้องพูดเลย  ก็เธออ่านมานิ "

      "จะบ้าหรอยองฮา  ฉันจะเอาเวลาไหนไปอ่านฮ่ะในเมื่อฉันก็กลับบ้านพร้อมเธอเมื่อคืนนี้"

      "นั่งสิเนอะ   ลืมคิดไปซะสนิท   ว่าแต่กินอะไรดีล่ะ"

      "ฉันอยากกินน้ำแข็งใสกลิ่นกล้วยหอมอ่ะ"

     "โอเค  เดี๋ยวไปซื้อมาให้รอก่อนตรงนี้ก่อนนะ"

     "เดี๋ยวซิ   อ่ะเงิน"

     "ไม่ต้องมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง"

      "ขอบใจนะ"

ฉันดีใจที่มีเพื่อนดีอย่างยองฮา  เธอคนนี้นะตั้งแต่คบมาเป็นคนจริงใจกับฉันมากเลยล่ะ  อาจจะดูขี้แงในบ้างครั้งแต่ก็น่ารักดี

    และขณะเดียวกันกับที่ยองฮาไปซิ้อของฉันก็หยิบหนังสือมิติแห่งกาลเวลาขึ้นมาอ่านเพื่อฆ่าเวลา   เนื้อเรื่องนี้น่าสนใจมากๆเลยด้วย  อย่างเช่นเรื่องต่อไปนี้

      ___  มิติแห่งกาลเวลาจะเรียกได้ว่าเป็นสิ่งลึกลับที่เกิดขึ้นได้ยากแต่อดีตเรื่องนี้เคยเป็นข่าวดังมาแล้วครั้งหนึ่ง   ในสมัย พ.ศ. 1988  ซึ่งขณะนั้นมีการปะทะกันอย่างรุนแรงระหว่างสองมาเฟียชื่อดัง จากเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่มีผู้ใดรอดชีวิต  ภายในกลุ่มของร่างไร้วิญญาณยังมีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น เธอนั่งร้องไห้และกอดกับร่างไร้วิญญาณของชายผู้เป็นที่รัก  เจ้าหน้าที่จึงไปจับตัวเธอออกมาจากที่ตรงนั้น แต่เธอกลับยืนยันว่าเธอจะอยู่ตรงนี้และไม่ไปไหนผลสุดท้ายทางเจ้าหน้าที่จึงได้รั้งออกจากจุดตรงนั้นและวัตถุบางอย่างก็หล่นลงมาที่พื้น  เด็กสาวตกใจมากและรีบก้มหยิบมันเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมือของเธอได้ไปสัมผัสกับวัตถุนั้น ร่างกายของเธอก็ได้หายไปทันทีซึ่งเป็นที่ตกตะลึงของเจ้าหน้าที่มาก  แล้วที่เชื่อว่าเธอมาจากอีกกาลเวลาหนึ่งก็เพราะว่าบัตรประชาชนที่เธอทำหล่นไว้เป็นปี พ.ศ.....  ________

   อ้าว  ทำไมตัวเลขมองไม่ชัดเลยล่ะ  น้ำหยดใส่แน่ๆเลยเสียดายจังอยากจะรู้จริงๆว่าเด็กสาวคนนั้นมาจากพ.ศ.อะไร  

      "มาแล้วจ้า!!! อ่ะนี่กล้วยหอมของเธอ  ส่วนแคนตาลูปของฉัน   แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ"

      "ก็เธอดูซิตรงนี้ของตัวหนังสือมันมองไม่ชัด  ส่วนสำคัญด้วยนะ"

       "ไม่เป็นไรหรอน่า  แล้วเดี๋ยวค่อยไปหาเล่มใหม่ในห้องสมุดก้ได้  ตอนนี้กินเถอะเดี๋ยวละลาย"

        "อืมๆ"

เย็นวันนี้ฉันรู้สึกว่ายองฮาจะเดินเร็วผิดปกติน่ะเพราะส่วนมากจะเป็นฉันซะมากกว่าที่เดินนำแต่วันนี้มาแปลก

     "นี่  กลัวบ้านหนีรึไง"

      "เปล่าหรอฉันแค่จะรีบไปซื้อของด้วยอ่ะ"

      "ของอะไรทำไมต้องรีบด้วยล่ะ"

      "วนิลา"

       "วนิลา ?"

     "ลืมไปแล้วรึไงว่าวันนี้วันฮาโลวีนนะ ฉันกับแม่ต้องทำคุ๊กกี้แจกพวกเด็กผีด้วย เออ หมายถึงเด็กที่แต่งตัวเป็นผีน่ะ"

  จริงสิฉันลืมไปสนิทเลยหรืออาจเป็นเพราะฉันไม่ค่อยสนใจด้วยล่ะมั้ง

       "นั่นสิเนอะ  ฉันลืมอ่ะยองฮา  งั้น happyฮาโลวีน น่ะ"
 
      "แหมทำไมมา Happy กันวันนี้ล่ะ  ยังไงๆอยู่น่า"

      "เฮอะๆ  งั้นเดี๋ยวเราแยกกันตรงนี้ก็ได้เนอะ"

      "อืมๆ  บายจ๊ะ "

ระหว่างทางที่ฉันเดินกลับบ้านขณะนี้มันครึกครื้นก็ปกติมากๆเพราะเนื่องจากผู้คนพากันออกมาจัดแต่งหน้าบ้าน  บางบ้านก็แต่งได้น่ารักมากๆ  แต่บางบ้างก็แต่งได้สุสานเรียกพี่ไงงั้น  แต่   ตอนนี้ฉันกำลังสับสนว่าบ้านที่อยู่ตรงหน้าฉันมันคือบ้านของฉันรึเปล่า

    ประตูบ้านที่เคยเป็นสีชมพู่อ่อน แต่ตอนนี้มันกลับเป็นสีดำสนิท บริเวณบ้านถูกตกแต่งด้วยใยแมงมุมที่ทำจากใยสังเคราะห์ และก็เจ้าฟักทองที่ยิ้มแช่งอยู่หน้าบ้านด้วย   เฮ้อ!!  แม่ฉันคงนึกสนุกแน่ๆเลย

     " กลับมาแล้.....เอะ!!  กรี้ดดดดดดดดด"

      "นี่   จินจุเป็นอะไรลูก"

ใช่เสียงนี้เสียงแม่ฉัน  ตะ  แต่ ผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่แม่ฉัน

      "ยะ  อย่าเข้ามานะค่ะ   หนูกลัวแล้ว"

       "จินจูแม่เอง ดูดีๆซิ  เฮ้อลูกคนนี้นิ"

      ".................."

       "แม่เอง"

       "แม่  แล้วทำไมแม่มาแต่งตัวแบบนี้ล่ะ"

       "ก็ให้มันดูมีคลาสหน่อยไง   ตรงตามเทศกาลดี"

  ผู้หญิงผมยาว  ผิวขาวซีด  ดวงตามีรอยคล้ำ  ซ้ำยังมีคราบเลือดติดที่ปากอีก    นี่น่ะหรอ แม่ของฉัน

     "จินจูไปอาบน้ำแล้วใส่ชุดที่แม่เตรียมไว้ให้นะ"

     "ชุด?"

      "ก็ชุดแม่มดไงว่างไว้บนโต๊ะน่ะ  แพงนะน่ะตัวนั้น"

      "ห่า!!!หนูไม่ใส่ไม่ได้หรอ"

       "ต้องใส่แม่ซื้อมาให้แล้ว"

        "แต่แม่"

       "ไม่มีแต่  ไปอาบน้ำซะจะได้ลงมาช่วยแม่ทำคุ๊กกี้แจกเด็กๆ"

       "ค่ะ"

งั้นแสดงว่าคืนนี้ฉันต้องกายเป็นยัยแม่มดแก่แน่ๆ  โฮะๆๆ