คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1
ปี 2007 เวลา 14.30 น.
"นิ จินจู คืนนี้ไปงานประเพณีด้วยกันนะ"
ยองฮาเพื่อนสาวที่สนิทที่สุดของฉัน ตื้อ ฉันสุดๆเพื่อต้องการให้ฉันไปงานประเพณีดอกไม้ไฟด้วยกันคืนนี้แต่หารู้ไม่ ฉันน่ะกลัวเสียงของดอกไม้ไฟที่สุด
" ไม่ ฉันต้องการอ่านหนังสือมากกว่า แล้วก็เลิกตื้อฉันได้แล้ว"
"โธ่เอ้ย! จินจูเธอยังเป็นเพื่อนฉันรึเปล่าเนี้ย"
"........."เงียบ
"ไปเถอะนะจินจู นะ"
ดวงตาเป็นประกายเพราะเนื่องจากน้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาของเพื่อนฉัน มันทำให้ฉันใจอ่อน แต่....
"ฉันไม่อยากไปยองฮา เธอก็น่าจะรู้ว่าพรุ่งนี้สอบประวัติศาสตร์ ฉะนั้นฉันจึงจำเป็นต้องอ่านหนังสือเธอก็ด้วย"
"ม่ายยยนะ จินจู ไปเถอะจะให้ฉันทำอะไรก็ได้นะทำรายงานให้ก็ได้หรือว่าจะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าเธอก็ได้นะ"
ยองฮาพูดประโยคนั้นจบก็นั่งลงคุกเข่าทันที
"เฮ้ย!!ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะยองฮาลุกขึ้นเธอเป็นบ้าไปแล้วหรอ"
ฉันรีบเดินเข้าไปจับตัวยองฮาให้ลุกขึ้นแต่ไม่ได้ผลเพราะ ยัยนี่ดื้อชะมัด
"ไม่ ฉันจะไม่ลุกนอกจากเธอจะไปงานประเพณีกับฉัน"
"แต่..."
"นะจินจู"
"ยองฮาคือฉัน"
"น้า~~~~~ YOY~~~~~~"
"ก็ ก็ได้ฉันไปก็ได้"
"เมื่อกี้เธอว่าไงนะ!!!"
"ฉันจะไปกับเธอโอเค มั๊ย"
"สัญญาแล้วนะ รักเธอจังจินจู"
ยองฮากระโดดกอดฉันทันทีซึ่งยังไม่ทันตั้งตัวทำให้ฉันและยองฮาล้มกลิ้งอยู่บนถนนนั้นตามๆกัน
"จินจู! แล้วมาเจอกันที่บ้านฉันนะ!!!!"
ยองฮาตะโกนบอกฉันก่อนที่จะแยกกันกลับบ้าน
เฮ้อ! จะหมดอีกหนึ่งวันหนึ่งแล้วซินะ และในที่สุดเราก็ต้องไปกลับยัยยองฮาจนได้จริงๆฉันเองก็ไม่ได้อ่านหนังสือประวัติศาสตร์หรอเพียงแต่ฉันยืมหนังสือเล่มหนึ่งมาจากห้องสมุด มันชื่อว่า มิติแห่งกาลเวลา แค่ชื่อเรื่องฉันก็ว่ามันดูลึกลับแล้วนะ แต่ดูถ้าคืนนี้ฉันคงไม่ได้อ่านมันแน่
เวลา 2 ทุ่ม
"นี่ จินจูฉันตื่นเต้นเป็นบ้าเลยฉันอยากเห็นดอกไม้ไฟเร็วๆจัง"
"อืม"
"ดูเธอไม่ค่อยตื่นเต้นเลยนะ"
"ก็แน่น่ะซิ เธอก็รู้ว่าฉันกลัวดอกไม้ไฟที่สุด"
"เฮอะๆขอโทษจ๊ะฉันลืม"
และไม่นานพวกเราก็เดินมาถึงจนได้ โอ้ย!! ให้ตายซิเสียงดอกไม้ไฟดังไปทั่วงานเลยอ่ะ
"เฮ้ย! จินจูดูร้านนั้นซิคนเยอะจังไปดูกันเถอะ"
"อืม "
ยองฮาลากฉันไปร้านนู้นทีร้านนี้ที น่าเวียนหัวชะมัดแต่ทำไงได้ฉันตกลงมาแล้วนิ สักพักเราสองคนก็มานั่งหอบกันอยู่พักใหญ่อยู่ใต้ต้นไม้แห่งหนึ่งแต่บริเวณนั้นเป็นบริเวณที่มีผู้คนน้อยที่สุด
ส่วนมากจะเป็นคู่รักซะส่วนใหญ่ที่ใช้พื้นที่ส่วนนั้นจู๋จี๋กัน แต่บางคู่ถึงกับ เออ ช่างเค้าเถอะอย่าไปสนใจเลย
"จินจูไม่หิวมั้งหรอ"
"หิวสิ หิวจนไส้แทบขาด"
"แหมเว่อไปหน่อยรึเปล่าย่ะ"
"จริงๆน่ะฉันไม่ได้กินข้าวมาด้วย"
" อืม งั้นรอตรงนี้นะ เดี๋ยวไปหาอะไรมาให้กินแล้วกัน"
"จ้า!!^O^"
หลังจากที่ยองฮาเดินออกไปแล้วฉันก็มองนู้นมองนี่ไปเรื่อยๆแล้วสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นเงาสะท้อนอะไรบางอย่างอยู่ใต้ต้นไม่ที่ฉันนั่งอยู่
ฉันค่อยๆใช้มือปัดเศษใบไม้แห้งและฝุ่นออกทำให้สามารถเห็นวัตถุนั้นชัดเจนขึ้น
"กระจก"
ใช่แล้ว สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันคือกระจก ถ้าฉันจะหยิบมันขึ้นมาจะเป็นไรมั๊ยนะ
....................................................................................................................................
แฮะๆฝากเรื่องนี้หน่อยนะค่ะ คือตั้งใจแต่งอ่ะนะและว่าหวังว่ามันคงจะจบนะค่ะ
เรื่องนี้เป็นเป็นเรื่องแบบข้ามกาลเวลาน่ะค่ะ ติดตามชมหน่อยนะ
romsai (^O^)/
...................................................................................................................................
ความคิดเห็น