[Akame Old Fic] THE WAY OF LOVE

ลำดับตอนที่ #1 : เดทแรก

ตึ่ง ตึง ตึง ตึ่ง~
ท่านผู้มีเกียจโปรดทราบ ขณะนี้คุณอคานิชิได้ประกาศหาคุณคาเมนาชิ คาซูยะ หากคุณคาเมนาชิได้ยินเสียงนี้แล้ว กรุณามาพบคุณอคานิชิที่ต้นคริสมาสต์ยักษ์บริเวณทางเข้าห้างด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ ตึ่ง ตึง ตึ๊ง ตึ่ง~

"งี้ด >< อิจิน โทรมาบอกคาซึก็ได้ คาซึอายเค้านะ ไม่เห็นต้องประกาศเลย" คนตัวน้อยซึ่งตอนนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว กำลังบ่นถึงการกระทำของคนรักอุบอิบ

ว่าแล้วเค้าก็เดินแทบจะวิ่งไปยังจุดนัดหมายทันที

คริสมาสต์ปีนี้หนาวเหลือเกิน คนร่างบอบบางแต่งกายพะรุงพะรังไปด้วยผ้าพันคอและเสื้อถักนิตติ้งตัวโคร่งที่จินซื้อให้เค้า แม้จะเป็นของขวัญที่จินซื้อให้หวานใจร่างเล็ก แต่ก็ไม่ได้คิดหน้าคิดหลังถึงขนาดตัวเธอเล้ย จินคงซื้อเพราะความเคยชินล่ะมั้ง เสื้อหนาวสุดน่ารักตัวนี้มันจึงได้หลวมโพรกขนาดจินใส่ได้พอดี ผมสีแดงยาวไม่เท่ากันเกือบประบ่าสะท้อนแสงสีในคำคืนวันคริสมาสต์ ยิ่งช่วยขับผิวขาวของคนตัวเล็กให้เปล่งปลั่งดูน่าทะนุทะนอมยิ่งนัก

"คิดถึงจังเลยคาซึ ^^" คนร่างหนาหลั่นล้าเข้ามาหาคนร่างบาง ซึ่งตีหน้ามุ่ยเพราะความเขินอยู่ที่ต้นสนยักษ์สีเขียว ตัดกับสีปากแดงเป็นลูกเชอร์รี่ของคนตัวน้อย

"อิจิน ทำไมต้องประกาศด้วยล่า คนเค้ารู้กันหมดแล้วนะ" คนตัวน้อยทำปากจู๋ ปากแดงที่ยื่นบวกกับคิ้วผูกกันเป็นโบของคาซึยะ มีเรอะจินจะอดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ได้

"ก็ผมตั้งใจจะเซอร์ไพส์คุณนะ" ลงจินพูดแบบนี้แล้ว อายแค่ไหนคงได้ม้วนเป็นฝอยทองแน่คาเมะ มองซ้ายคนนั้นก็มากับแฟน มองขวาคนนี้ก็มาเป็นคู่ จินบอกแบบนี้ก็เท่ากับว่า ตั้งใจจะประกาศว่าเค้ากับคาเมะเป็นแฟนกัน

บรรยากาศตรงหน้าเกือบทำให้คนบอบบางปากแดงลืมเลือนไปเสียสิ้นว่าวันนี้ตัวเองมาทำอะไร นอกจากจะมาเพื่อที่จะได้อยู่ข้างจินอ่ะ รู้หรอก

"คาซึ เรามาเดทครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไรแล้ว" เสียงคนตัวใหญ่พูดทำลายบรรยากาศเคลิบเคลิ้มนั้นทันที

"นี่เป็นครั้งแรกของเรานะ อิ๊จิน" คนตัวน้อยเน้นเสียงหนักท้ายประโยคทำให้อิจินแทบจะม้วนตามอีกคน คราวนี้คงกลายเป็นแยมโรล อะไรมันจะน่ารักได้ขนาดนี้นะ คาซึยะแฟนใครเนี่ย

จริงด้วยสิ เกือบลืม จะให้คาซึรู้ไม่ได้ว่าจินแอบลืม เด๋วจบแห่กันความหวานในวันนี้

"โถ ที่รัก ผมล้อเล่นน่า จะไปลืมได้ไงนะ" แหม ให้มันได้อย่างนี้สิพ่อหล่อลำเลิศ นอกจากจะหวานจนนำตาลเรียกป๋าแล้ว ปากก็ยังหวานอีก สวรรค์ช่างสรรค์สร้างพ่อทูอินวันคนนี้ขึ้นมาเสียจริง ทำบุญด้วยนำตาลมารึเปล่าเนี่ย

จะเหลืออะไรเร้อ เดทวันนี้คาซึย้วยๆๆมันเข้าไป น่าจะรู้นะอิจิน ถึงคนตัวเล็กจะไซส์ใกล้เคียงกับมด แต่เค้าก็เป็นเต่านะ เด๋วเป็นเบาหวานไม่รู้ด้วย เต่าน่ะ มิใช่มด

"อืม ไปหาอะไรกินกันดีไม๊" จะให้นั่งเฝ้าแสงไฟอยู่ต่อได้ไงล่ะ พ่อหล่อเค้าเตรียมเซอร์ไพส์ไว้งานสองแล้ว "อาหารฝรั่งดีมะ" คนตัวใหญ่กว่าไม่รอรีที่จะเอาราชรถเกยคนหน้าหวานทันที แต่คาเมะต้องขับเองนะ ต้องจับแฮนด์อ่ะ มืออิจินนั่นเอง

*******

"อิจิ๊น~" คนตัวน้อยตวาดเสียงหลง เกิดอะไรขึ้นล่ะคะเนี่ย ยังไม่ทันจะได้กินเลยก็ปวดท้องแล้วเหรอคะเนี่ย

"มีอะไรละคะ" อิจินถามด้วยใบหน้าอินโนเซนส์

"พอเลย คาซึอยากอ้วก" อะไรกัน จ้องตาพ่อหล่อนานเข้าหน่อยก็จะท้องได้แล้วนะคนเรา

"ก็นี่ของชอบคาซึทั้งนั้นนะ ไหนจะเค้ก สเต๊ก สตู ซูชิ (แบบญี่ปุ่นผสมฝรั่งใส่มายองเนสหนาอึ้ด แถมยังหน้าปลาหมึกกล้วยของโปรดคาเมะ) ไอศกรีมวนิลลาของชอบของเราสองคน ข้าวผัดสาระพัดรวมมิตร และอีก..."

"หยุดได้แล้วนะอิจิน อิจินก็รู้ว่าถ้าคาซึต้องกินของแต่ละอย่าง คาซึจะเป็นยังไง คาซึไม่อยากให้คอเลสตอรอลมันขึ้นนะ คนบ้า สั่งไรมาไม่รู้ คาซึหมดอารมณ์จะกินด้วยแล้ว ถ้าต้องให้ทิ้งไปก็เสียดายเงินแย่" คนตัวเล็กโอดครวญทำท่าจะเก็บกระเป๋าลุกขึ้นเดินออกไป

"ของแค่นี้ไม่ทำให้อ้วนหรอก ของมีประโยชน์ทั้งนั้น นานๆจะได้กินของดีๆสักที มากินด้วยกันสิน่าคนดี" จินใส่ลูกอ้อนทันที แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าเปลี่ยนทีท่าลงเลย

"ถ้าจินจะบังคับให้คาซึกินของพวกนี้ งั้นคาซึจะกลับล่ะ" ให้มันได้ยังงี้สิ ราวกับโดนของร้อนมาทาบอกทะลุทะลวงไปถึงส่วนสมอง จินถึงกับหน้าหงายกับคำพูดของคนตัวน้อยเอาแต่ใจคนนี้

"จะกลับก็กลับไปเลย จินกินเองก็ได้" จินพูดจาตัดเยื่อใยทันที ยอมเป็นอิอ้วนก็ได้ ไม่ได้ให้ใครมาเห็นหุ่นอยู่แล้วนี่ นอกจากคาเมะ

"อิ๊จิน!!!" คนตัวน้อยถึงกลับหน้าร้อนผ่าว "ทำไมถึงเห็นแก่กินแบบนี้นะจิน จินเข้าใจคาซึบ้างไม๊" คนตัวเล็กไม่ยอมลดลา

"แล้วคาซึล่ะ เข้าใจที่จินทำลงไปบ้างไม๊ล่ะ ที่จินต้องทำแบบนี้รู้ไม๊ จินเสียเวลาคิด เสียเวลาเตรียมมาขนาดไหน คาซึยังมาต่อว่าจิน ถึงจะกลับไป จินก็ไม่สนใจหรอก เด็กดื้อ"

ราวกับราดนำมันลงไปในกองไฟ "มาว่าคาซึดื้อ จินก็ดื้อเหมือนกันน่ะแหละ" จะให้คาเมะทำยังไง คาเมะตั้งใจจะรักษาหุ่นไว้เพื่อจินนะ คาเมะไม่อยากให้ใครมาทักว่าเขาอ้วนขึ้นอีกต่อไปแล้ว แล้วถ้าคืนนี้เค้ากินเข้าไปเยอะจะเป็นยังไง คิดไปแล้วก็อาย อ้าย อายเสียจริง

คนร่างหนาไม่สนใจกับท่าทีคนตรงหน้าอีกต่อไป นอกจากก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารที่ตนสรรหามาให้คนรักอย่างเต็มคราบ นี่ถ้าคนตัวเล็กเข้าใจเค้าบ้างสักนิดก็คงไม่พูดแบบนี้ ดีล่ะ ต้องโดนทำโทษซะบ้าง จินจะไม่สนใจคาซึเด็กดื้อ ถ้าไม่ดัดนิสัยด้วยวิธีนี้ จินก็ไม่รู้จะจัดการกับคนตัวเล็กนี้ยังไง คงต้องให้สำนึกด้วยตนเองซะ