ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : งานเทศกาล
เดอิดาระและซาโซริเข้าไปเอาคัมภีร์เกี่ยวกับจินจูริคิได้อย่างง่ายดายเนื่องจากงานเทศกาลทำให้หน่วยลับต้องไปกระจายอยู่ทั่วหมู่บ้านแทนที่จะมาอยู่ตรงห้องเก็บเอกสาร
"เสร็จแล้วๆ ไปงานเทศกาลได้หรืองยังอ่ะดันนา! อืมม์!"เดอิดาระพูดอย่างตื่นเต้น
"เออๆ"ซาโซริตอบพร้อมยิ้มบางๆ
เดอิดาระวิ่งนำหน้าซาโซริไปด้วยความตื่นเต้น
"เดี๋ยว! ไอ้เด็กเวร!"ซาโซริตะโกนเรียก เดอิดาระจึงหยึดวิ่งและหันมาหาซาโซริ
"เปลี่ยนเสื้อก่อนสิ คนอื่นก็รู้กันพอดีว่าเราน่ะเป็นแสงอุษา...เอ้านี่"ซาโซริพูดพร้อมโยนเสื้อสีเหลือง กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็กเก็ตสีดำให้
"โห ดันนาก็เก่งเรื่องแฟชั่นเหมือนกันนะ..."เดอิดาระชะงักและจ้องหน้าซาโซริ
"อะไร ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดขึ้นเมื่อถูกเดอิดาระจ้องนานๆ
"ดันนา...รู้ขนาดเสื้อกับขนาดกางเกงฉันได้ยังไงน่ะ อืมม์"เดอิดาระถามและยิ้มเจ้าเล่ห์
"....เดาเอา"ซาโซริตอบ
"ไม่จริงอ่ะ ดันนา อืมม์ ดันนาแอบดูเหรอ"เดอิดาระถามต่อ
"ก็แกชอบวางของเรี่ยราดในห้อง ฉันเก็บให้ฉันก็เห็น"ซาโซริตอบ"อย่าพูดมาก ใส่ซะ"
"ดันนาใส่ใจฉันขนาดนี้เลยเหรอ อืมม์"เดอิดาระพึมพำเสียงเบาพร้อมเปลี่ยนเสื้อ
"..."ซาโซริที่ได้ยินลางๆว่าเดอิดาระพูดอะไรก็ไม่ตอบให้เดอิดาระเข้าใจว่าเขาไม่ได้ยิน เดอิดาระเปลี่ยนเสื้อเสร็จก็ออกวิ่งอีกครั้ง "ตามฉันให้ทันล่ะ ดันนา! อืมม์!"
ซาโซริมองแผ่นหลังของเดอิดาระที่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่คลาดสายตา
...นั่นสินะ แกเป็นคนแรกที่ฉันใส่ใจขนาดนี้...
...ขอร้องล่ะ อย่าเปลี่ยนตัวเองเป็นศิลปะเลยนะ...
...อย่าปล่อยให้ฉันต้องอยู่คนเดียวอีก...
"ดันนา! ดันนา!"เดอิดาระเรียก "เหม่อไรอยู่อ่ะ อืมม์"
"วิ่งไปสิ ไอ้เด็กเวร มาสนใจอะไรฉันเล่า"ซาโซริฉุนขึ้นทันที
"ดันนา...หน้าแดงอ่ะ อืมม์ คิดไรอยู่บอกมาสิ"เดอิดาระตอบพร้อมยิ้ม
"ป..เปล่า ไปเหอะ"ซาโซริจับมือเดอิดาระเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัว
"ดันนา...จับมือฉันทำไมน่ะ อืมม์"เดอิดาระพูด
"...!"ซาโซริที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าตนจับมือเดอิดาระอยู่ก็ปล่อย
"ดันนานี่แปลกแหะ อืมม์ อยากไปไหนก่อนล่ะ"เดอิดาระถามพร้อมควงแขนซาโซริ "อยากจับมือฉันนักเดี๋ยวฉันจับให้ก็ได้ อืมม์"
"....ไปไหนก็ได้ จะว่าไป...หิวยัง"ซาโซริถาม
"หิวนิดหน่อย อืมม์"เดอิดาระตอบ
"งั้นก็ไปเหอะ"ซาโซริปล่อยแขนเดอิดาระแล้วเดินนำไป
ทั้งคู่เดินฝ่าผู้คนไป แต่ระหว่างทางนั้น ซาโซริเจอคนบางคนเข้า...
"นี่ นารูโตะ เราไปเล่นเกมตักปลาทองกันไหม"
...ฮารุโนะ ซากุระ...
FlaShBacK
"นี่ๆ ซาโซริคุง วันนี้น่ะ จะมีเด็กจากโคโนฮะมาด้วยแหละ"เพื่อนคนหนึ่งของซาโซริพูด
"งั้นเหรอ"ซาโซริตอบอย่างไม่สนใจอะไรนัก แต่ระหว่างที่เขากับเพื่อนกำลังจะไปเล่นกลับเดินสวนกับกลุ่มเด็กๆจากโคโนฮะพอดี
...ยัยหัวชมพูนั่นใครน่ะ น่ารักชะมัด... ซาโซริคิดพร้อมจ้องเด็กหญิงนาม 'ซากุระ' อย่างไม่วางตา
"จ้องยัยหัวโหนกนั่นทำไม ชอบหรือไง"เพื่อนซาโซริแซวขึ้น
"เปล่า ไปเหอะ"ซาโซริพูด
...ตั้งแต่วันที่เจอเธอวันนั้น ก็หยุดคิดถึงเธอไม่ได้ ฮารุโนะ ซากุระ...
EnD FlaShBaCk
"เหม่อไรอีกล่ะดันนา อืมม์"เดอิดาระถามขึ้น
...เราควรเลิกสนใจไอ้เด็กเวรนี่ ยังไงมันก็เป็นผู้ชาย...
"ไปเร็วๆ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริใช้คำพูดอันเย็นชากับเดอิดาระเหมือนเดิมเมื่อเขาพบกับคนที่เขาแอบชอบ ฮารุโนะ ซากุระ
คืนนั้น
เดอิดาระขอไปซื้อขนมสายไหม ซากุระที่พลัดหลงกับนารูโตะในงานก็เดินสวนมาทางซาโซริพอดี
"อุ๊ย ขอโทษค่ะ"ซากุระกล่าวขอโทษเมื่อตนไปเดินชนซาโซริเข้า
"เดี๋ยวสิ...เธอน่ะ จำฉันได้ไหม"ซาโซริถาม
"เอ๊ะ นั่นดันนายืนอยู่กับใครน่ะ อืมม์"เดอิดาระเลือกที่จะยืนแอบฟังอยู่ใกล้ๆนั่น
"เอ...หน้าคุ้นๆ อ้อ! เด็กที่เจอที่ซึนะวันนั้น ซา...ซาโซริ"ซากุระพูด
"ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งนะ ฮารุโนะ ซากุระ"ซาโซริพูดพร้อมยื่นดอกซ่อนกลิ่นให้
"อือ ขอบใจ ไปก่อนนะ!"ซากุระพูดพร้อมรับดอกไม้และวิ่งออกไป
เดอิดาระที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดก็เลือกที่จะวิ่งตามซากุระไป
"นี่ ยัยอิโนะ ฉันได้ดอกนี่มาด้วยแหละ"ซากุระอวด
"ดอกซ่อนกลิ่นนี่น่า ได้จากใครน่ะ"อิโนะถาม
"จากเพื่อนเก่าคนนึงน่ะ"ซากุระพูดพร้อมยิ้มหวาน
"งั้นเหรอ~ งั้นเธอต้องคิดอะไรๆใหม่แล้วล่ะ~"อิโนะหยอกล้อ
"ทำไมล่ะ"ซากุระถามงงๆ
"ดอกนี่มีความหมายว่าเขาคนนั้นน่ะ แอบชอบเธอน่ะสิ!"
...อะไรนะ ดันนา...ชอบยัยนี่งั้นเหรอ...
...แต่เดี๋ยวนะ เรานับถือเขาในฐานะ พี่ชาย นี่น่า เขาชอบใครเกี่ยวอะไรกับเรากัน...
...ไม่สิ ต้องถามว่าทำไมพอเราได้ยินยังงั้น...
...ถึงรู้สึกเจ็บ!...
ซาโซริวิ่งเข้ามาหาเดอิดาระอย่างรวดเร็ว
"หาตั้งนาน ทำอะไรอยู่น่ะ"ซาโซริถาม
"ด...ดันนา ช...ช่วยปล่อยฉันว...ไว้คนเดียวส...สักพักนะ ฮึก..."เดอิดาระกลั้นน้ำตาสุดฤทธิ์ก่อนจะวิ่งออกไป
"ไอ้เด็กนั่น ร้องไห้ทำไมน่ะ"ซาโซริพึมพำเบาๆก่อนจะวิ่งตามเดอิดาระไป
"ท...ทำไม ต้องร...รู้สึกเจ็บด้วย...ฮึก..."น้ำอุ่นๆไหลออกมาจากตาเดอิดาระอย่างไม่ขาดสาย
"อะไรของมันนะ...เจ็บอะไรกัน..."ซาโซริพึมพำออกมา
"ฮึก...ดันนา...."เดอิดาระยังร้องไห้ต่อไม่หยุด
ซาโซริรู้ตัวดีว่าเข้าไปหาเดอิดาระตอนนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เขาต้องตัดใจจากเดอิดาระซะ แค่ทำงานด้วยกันในฐานะ 'คู่หู' เท่านั้น ซาโซริจึงได้แต่นั่งหลับแถวนั้น รอเวลาเช้า คอยเข้าไปหาเดอิดาระ...
…………………………………………………………………………………………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น