ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความรู้สึก
ไรท์ขออภัยอย่าง[โคตร]สูงที่ไม่ได้มาอัพนาน จะมาอัพแล้วค่า
……………………………………………………………
……………………………………………………………
เดอิดาระจ้องมองคู่หูของเขาที่กำลังซ่อมแซมหุ่นอยู่อย่างเงียบๆ ก่อนที่จะเอ่ยปากพูด
"ดันนาจะซ่อมอะไรหุ่นนั่นนักหนา อืมม์" เดอิดาระพูดอย่างหน่ายๆ
"...เรื่องของฉัน อย่ายุ่ง"ซาโซริตอบแบบปัดๆ
"....ดันนาพูดดีๆกับฉันบ้างไม่ได้เหรอ อืมม์"เดอิดาระร้องขอ
"..."ซาโซริไม่ตอบอะไร ทำให้เดอิดาระขมวดคิ้วเล็กน้อย
"...แค่พูดกับฉันดีๆมันจะตายเลยเหรอ อืมม์"เดอิดาระพูดขึ้นลอยๆ
"ตาย"แต่ซาโซริก็ยังคงตอบแบบเย็นชาเหมือนเดิม
"สักวัน ดันนาต้องยอมรับฉันกับศิลปะของฉัน อืมม์ จำคำพูดฉันเอาไว้นะ"เดอิดาระพึมพำ
"ศิลปะเด็กเล่นของแกอ่ะนะ ชาติหน้านะ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริตอบอย่างไร้เยื่อใย
"อย่ามาดูถูกฉันนะ! ศิลปะของฉันด้วย! อืมม์!"เดอิดาระตะโกนพร้อมหยิบระเบิดขึ้นมา
"ตะโกนหาอะไร..ไอ้เด็กเวร นั่นคิดจะระเบิดมันเหรอ"ซาโซริพูดพร้อมแสยะยิ้มภายใต้ฮิรุโกะ
"เออ!"เดอิดาระปาระเบิดดินเหนียวไปทางซาโซริอย่างว่องไว "คัทสึ!"
กลุ่มควันดำปรากฎขึ้น ทำให้เดอิดาระมองไม่เห็นเงาซาโซริอีก เดอิดาระแสยะยิ้ม ก่อนที่ชายผมสีแดงเพลิงจะเอามีดคุไนมาจ่อคอเขาไว้
"ดัน...นา?"เดอิดาระอุทานอย่างตกใจ
"หึ ช้าไปหน่อยนะ ไอ้เด็กเวร อยากเห็นร่างจริงฉันนักก็ดูให้เต็มตา เพราะแกจะไม่มีชีวิตอยู่ต่อแล้ว"ซาโซริแสยะยิ้มพร้อมกดคุไนลงไปยังคอของเดอิดาระทำให้มีเลือดซิบ แต่แทนที่เขาจะได้เห็นความกลัวภายในแววตาของเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มกลับแสยะยิ้ม
"ถ้าดันนาฆ่าฉันตอนนี้ก็แปลว่าศิลปะของฉันน่ะถูก อืมม์ เพราะมันไม่มีอะไรคงอยู่ตลอดกาลหรอก"เดอิดาระแสยะยิ้ม ซาโซริชะงักเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อด้วยสีหน้าเย็นชาอย่างเดิม
"ฉัน...ก็ยังสามารถเปลี่ยนแกเป็นศิลปะของฉันได้...เอาล่ะ มีอะไรพูดก่อนตายไหม"ซาโซริตั้งท่าจะกดคุไนต่อ
"ก็หมายความว่านายจะใช้ศิลปะของฉันสินะ ซาโซริ?"เดอิดาระพูดพร้อมแสยะยิ้ม ซาโซริชะงักอีกครั้ง
"ชิส์"ซาโซริสบทเล็กน้อยก่อนจะปล่อยเดอิดาระ เดอิดาระหยิบกระดาษมาซับเลือดตรงคอของตนและยิ้มแบบเด็กๆ
...ไอ้เด็กเวรก็พูดถูก แต่ฉันยังคาใจอยู่อีกอย่าง...
...
..
.
...รู้สึกว่า...ฉันเองก็ฆ่าแกไม่ลง เพราะอะไรกัน...
"ไอ้เด็กเวร เก็บของ..."ซาโซริหันไปทางเดอิดาระก็พบว่า "หลับอีกแล้ว ไอ้เด็กเวรเอ๊ย"
ซาโซริจัดการอุ้มเดอิดาระไปพิงไว้กับกำแพงหินดีๆ และเสื้อคลุมของตนไปคลุมให้เดอิดาระ ก่อนที่เดินเก็บของๆ
เดอิดาระที่กระจัดกระจายไปทั่วๆพื้นถ้ำ และนั่งลงข้างๆเดอิดาระ
"...ความรู้สึกมันไม่แน่นอนจริงๆสินะ"ซาโซริพึมพำอย่างแผ่วเบาก่อนจะเขาสู่ห้วงนิทรา ปล่อยให้เดอิดาระที่เพียงแค่หลับตาแต่ไม่ได้หลับงงอยู่กับคำพูดของเขา
รุ่งเช้า...
"ตื่นได้แล้ว ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดเสียงเย็น
"อือ...."เดอิดาระค่อยๆลืมตาขึ้น "ยังไม่ได้เก็บของเลยนี่" เดอิดาระทำเป็นไม่รู้ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าซาโซริเป็นคนเก็บ
"ฉันเก็บให้แล้ว ไปกันเถอะ"ซาโซริพูด ก่อนที่จะนำเข้าเมืองไป
"ฉันตัดสินใจแล้ว ภารกิจนี้เป็นภารกิจแอบเก็บข้อมูล ฉะนั้นใช้ไอ้เครื่องนั่นให้เป็นประโยชน์และนำทางซะ"ซาโซริสั่ง
"หมายความว่า...ดันนาให้ฉันนำงั้นเหรอ อืมม์"เดอิดาระถามอย่างตื่นเต้น
"เออ"ซาโซริตอบสั้นๆ
"ฉันจะทำให้ดีที่สุดเลย! ดันนาไม่ผิดหวังแน่นอน! อืมม์!"เดอิดาระจับปอยผมของตนและยิ้ม
"ไปทางนี้ไหม อืมม์ ไม่มีใครเลย"เดอิดาระพูด
ซาโซริไม่ตอบอะไรเพียงแต่เดินไปตามทางที่เดอิดาระบอก ทั้งสองเดินมาสักพักจนเกือนจะถึงห้องเก็บเอกสารก็ได้ยินเสียงคุยกัน
"คาคาชิ ไม่เอาน่า จะแข่งเป่ายิ้งฉุบอีกแล้วเหรอ"
"เดี๋ยวน่า ไก ฉันว่าเราไปทางนั้นกันเถอะ"
"ไหนบอกไม่มีใครไงไอ้เด็กเวร!"ซาโซริพูด
"เมื่อกี้มันไม่มีอ่ะ!"เดอิดาระตอบ
ขณะที่ทั้งสองเถียงกันอยู่ก็มีคุไนพุ่งเข้ามา ซาโซริสังเกตเห็นพอดีว่าคุไนนั่นเล็งไปที่เดอิดาระ
"ไอ้เด็กเวร! หลบ!"ซาโซริคว้าหัวของเดอิดาระกดลงอย่างรวดเร็ว
"รู้แล้วน่า ปล่อย! อืมม์!"เดอิดาระแกล้งทำเป็นโวยวายระหว่างที่ปล่อยระเบิดลงไปที่พื้น ซาโซริเห็นจึงแสยะยิ้มและอัญเชิญหุ่นออกมา
ซาโซริชักหุ่นไปทางไก ระหว่างที่คาคาชิวิ่งมาอีกทางหนึ่ง ซาโซริกับเดอิดาระเอาหลังชนกันระหว่างต่างคนต่างโจมตี เดอิดาระยิ้มที่พวกเขาสองคนเข้ากันได้ดีขนาดนี้
"ปิดเกมล่ะนะ!/ไปตายซะเถอะ..."ทั้งสองพูดพร้อมกัน ก่อนที่เดอิดาระจะระเบิดดินเหนียวเมื่อครู่ใส่ไก และซาโซริปามีดคุไนอาบยาพิษใส่คาคาชิระหว่างที่คาคาชิหลบหุ่นตัวอื่นอยู่ ถึงคาคาชิจะโดนแค่แผลปาดแต่มันก็ฆ่าเขาได้
"อึก..."คาคาชิทรุดลงไปกับพื้น
"ไอ้เด็กเวร เอามีดนี่ไปแทงไอ้คนที่แกระเบิดไปเมื่อกี้ อย่าเอาแทงตัวเองล่ะ"ซาโซริยื่นมีดให้เดอิดาระ
"ดันนา...ฉันไม่ได้โง่ขนาดนั้น...เฮ้ย!"เดอิดาระพูดก่อนที่จะสะดุดก้อนหินแถวนั้น
"เดอิดาระ!"ซาโซริตะโกนและเข้าไปอุ้มเดอิดาระและพุ่งออกมาทันที
"เกือบโดนมีดแทงแล้วไหมล่ะ"ซาโซริพูดพร้อมหอบ
"ก็...ขอบคุณที่ช่วยนะ ดันนา อืมม์ แล้วก็วางฉันลงที ไม่อยากให้ดันนาอุ้มท่าเจ้าสาวนานๆ .///."เดอิดาระหน้าแดง
"หึ ก็ได้ ไปจัดการให้เสร็จซะ ฉันมีเรื่องต้องทำอีก"ซาโซริพูดพร้อมวางเดอิดาระลง
"ทีว่าความรู้สึกมันไม่แน่นอนคงจริงสินะ อืมม์"เดอิดาระยิ้ม
"ได้ยินด้วยเหรอ"ซาโซริถามระหว่างที่กำลังผนึกร่างคาคาชิลงไปในคัมภีร์
"ได้ยินสิ ดันนาพูดออกจะดัง อืมม์ เอาศพนั่นไปทำอะไรน่ะ"เดอิดาระถาม
"ทำหุ่น"ซาโซริตอบ
"เสร็จล่ะ อืมม์"เดอิดาระยืนขึ้น
"เสร็จแล้วเหมือนกัน ไปต่อเถอะ"ซาโซริพูด
"ไปสิ อืมม์ ไม่มีใครแล้ว เท่าที่ฉันรู้มาวันนี้มีงานเทศกาล ฉะนั้นจะไม่มีใครเฝ้าห้องเก็บเอกสาร อืมม์"เดอิดาระพูด
"งั้นเหรอ แกสนใจไปงานเทศกาลไหม ไอ้เด็กเวร วันนี้ก็พึ่งวันที่สองเอง"ซาโซริพูด
"ไปสิ! งั้นรีบไปกันกันเถอะ! อืมม์!"เดอิดาระพูดและออกวิ่ง
"จริงๆเลยน่า ไม่น่าตามใจเลย หึ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพึมพำเบาๆและเดินตามเดอิดาระไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น