ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : การฝึกไทจุตสึ
Note:
ไทจุตสึ:กระบวนท่า
ไรตัน:คาถาสายฟ้า
จินจูริคิ:พลังสถิตร่าง
คิวบิ:เก้าหาง
จุตสึ:คาถา
วันรุ่งขึ้น..
ซาโซริปลุกเดอิดาระด้วยการหยิบผ้าห่มออกและผลักเดอิดาระตกเตียงอย่างไม่ใยดี เดอิดาระตื่นมาในสภาพงัวเงีย ก่อนที่จะหันไปนาฬิกาและพบว่านี่พึ่งตีสี่
"ดันนา...ปลุกฉันทำไมอ่ะ อืมม์"เดิดาระถาม
"ก็เราจะฝึกกันไม่ใช่เหรอ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดอย่างรำคาญ ไอ้เด็กเวรช่างไม่ใส่ใจอะไรเลย เขานึกด่าอยู่ในใจ
"เออใช่ อืมม์ ตั้งแต่ตีสี่เลยหรอ"เดอิดาระถามพลางขยี้ตาที่ไม่ได้อยู่ใต้ปอยผมของตน
"ใช่ ฉันมาคิดดูแล้ว ในการต่อสู้ต่างๆ ถ้าแกจะใช้แต่ระเบิดของแก แกแพ้แน่ๆ"ซาโซริพูดอย่างมีเหตุผล
"อะไรทำให้ดันนาคิดว่าศิลปะของฉันสู้ไม่ได้ล่ะ อืมม์"เดอิดาระพูดอย่างอวดดีแบบเด็กๆ
"แกจะบอกว่าดินเหนียวแกไม่มีวันหมด ไม่มีจุดอ่อนเลยหรือไง"ซาโซริพูด
เดอิดาระชะงักเล็กน้อย จริงสิ เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย ดินเหนียวของเขาสามารถหมดได้ถ้าเขาไม่เตรียมพร้อมให้ดีๆ ซาโซริชอบบอกว่าเขาสะเพร่าและประมาทบ่อยๆ แถมดินเหนียวของเขาสามารถด้านได้ด้วยไรตัน
"ก็จริงของดันนาแหละ อืมม์ เริ่มกันเลยไหม"เดอิดาระถาม
"แกจะไม่กินข้าวหรือไง"ซาโซริถาม
"ไม่ล่ะ ดันนา อืมม์"เดอิดาระตอบ
"เดี๋ยวแกจะไม่มีแรงฝึกไทจุตสึ"ซาโซริตอบสั้นๆ น้ำเสียงแสดงถึงความรำคาญ
"หรอ อืมม์"เดอิดาระพูดกวนๆแบบเด็กๆแต่ซาโซริไม่ได้สนใจ
"เออ ข้าวอยู่ที่โต๊ะแกน่ะ"ซาโซริตอบ
"ดันนาเอาข้าวมาให้ฉันหรอ อืมม์"เดอิดาระถาม
"ผีเอามาให้มั้ง จะกินหรือไม่กิน"ซาโซริพูดด้วยความรำคาญ
"ถ้าดันนาอยากให้ฉันกิน ฉันกินก็ได้ อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมเดินไปที่โต๊ะ
"..."ซาโซริไม่ตอบ เขาไม่มีความอดทนพอจะเถียงกับเดอิดาระอีกต่อไปแล้ว
เดอิดาระมองอาหารที่ซาโซริเอามาให้ ซาโซริเอาข้าว หมูทอด และซุปมิโซะมาให้ เดอิดาระจับตะเกียบขึ้นมาในท่าที่เขาถนัดมือ ก่อนจะคีบหมูทอดมากิน 2-3 ชิ้น จากนั้นก็ยกน้ำซุปมาซดจนหมด
"อิ่มแล้ว อืมม์"เดอิดาระพูดขึ้น
"กินแค่นั้นน่ะเหรอ"ซาโซริถาม
"ทำไมล่ะ อืมม์ ดันนา 'ห่วง' ว่าฉันจะไม่อิ่มหรือไง"เดอิดาระพูด
"ไอ้เด็กเวรที่ไม่รู้จักห่วงตัวเองอย่างแก ฉันไม่ห่วงหรอก"ซาโซริพูดก่อนที่จะลุกขึ้นและกวักมือเรียกให้เดอิดาระตามมา
เมื่อพวกเขามาถึงหน้ารังลับ ซาโซริก็อัญเชิญหุ่นออกมาหนึ่งตัว ก่อนที่จะพูดกับเดอิดาระ
"เอาล่ะ ไอ้เด็กเวร นี่คือหุ่นที่ฉันสามารถควบคุมแรงเตะ ต่อย และกระบวนท่าต่างๆได้มากที่สุด"ซาโซริพูด
"ดันนาไม่ได้จะสู้เองหรอกเหรอ อืมม์"เดอิดาระถาม น้ำเสึยงดูผิดหวังเล็กน้อย
"ไม่ล่ะ"ซาโซริปฏิเสธ
"หุ่นเนี่ย ฉันเคยลองใช้ต่อสู้มาหลายหนแล้ว รวมถึงสมาชิกที่อยู่ในองกรณ์มาเป็นเวลานานด้วย คือ คาคุซึ คิซาเมะ
อิทาจิ โคนัน และเพน"ซาโซริอธิบาย
"เพน? อืมม์?"เดอิดาระพูดดัวยหมายจะถามว่าเพนคือใคร
"หัวหน้านั้นแหละ"ซาโซริพูด
"แล้วผลล่ะดันนา อืมม์"เดอิดาระถามอย่างตื่นเต้น
"หึ ผลเหรอ ไม่มีใครชนะเลยสักคน เรื่องไทจุตสึน่ะ พวกเขาคงไม่ค่อยเก่งเท่าไรนัก มีเพนกับอิทาจินั้นแหละที่เกือบๆชนะ"ซาโซริอธิบายพร้อมชักหุ่นตรงไปทางเดอิดาระ
เดอิดาระโดดหลบ แต่ความเร็วของหุ่นนี่เร็วกว่าความเร็วของเขาหลายเท่า หุ่นตามไปติดตัวเขาและถีบเดอิดาระอย่างแรง จนเดอิดาระกระเดนไปติดต้นไม้ เดอิดาระหอบเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้น ซาโซริแสยะยิ้มและควบคุมหุ่นตรงไปทางเดอิดาระอีกครั้ง เดอิดาระโดดหลบขึ้นไปทางต้นไม้และอ้อมมาข้างหลังของหุ่น ซาโซริรีบชักหุ่นให้หันหลังกลับมากันการโจมตีของเดอิดาระ แต่ก็ไม่ทัน เดอิดาระถีบเจ้าหุ่นเต็มแรง แต่หุ่นแค่เซเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่มันจะโต้ตอบเดอิดาระด้วยหมัด เดอิดาระตั้งรับ แต่ก็ยังกระเดนไปตามแรงต่อย เดอิดาระพุ่งตัวไปข้างหน้า หุ่นนั้นก็พุ่งมาหาเดอิดาระเช่นกัน เดอิดาระแลกหมัดกับหุ่น แต่แรงเดอิดาระไม่สามารถสู้หุ่นได้ เขากระเดนไปข้างหลังและร่วงลงกับพื้น เดอิดาระกำหมัดแน่น ก่อนจะพุ่งไปหาหุ่นอีกครั้ง แต่ก็โดนหุ่นถีบกระเดนอีก เดอิดาระพยายามทรงตัวให้
สามารถยืนได้ และพุ่งเข้าไปหาหุ่น ซาโซริเห็นว่าเดอิดาระต้องสลบไปแน่ๆถ้าโดนโจมตีอีกรอบ จึงเปิดโอกาสให้
เดอิดาระถีบหุ่น ก่อนที่จะต่อยเดอิดาระจนเดอิดาระสลบไป...
.
.
เดอิดาระตื่นมาในห้องนอนของตนและซาโซริ เขามองไปรอบๆห้องจนสายตาของเขาไปหยุดอยู่ที่นาฬิกา
"สี่โมงแล้วหรอเนี่ย อืมม์"เดอิดาระพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง ดันนาของเขานั่นเอง
"กินนี่ซะ"ซาโซริพูดเชิงบังคับและวางถาดอาหารที่ประกอบไปด้วยข้าวต้มหมู น้ำและยา
"ฉันยังไม่หิว-/ฉันบอกให้กินก็กินซะ!"ซาโซริขึ้นเสียงขัดเดอิดาระ เดอิดาระกลัวซาโซริ จึงกินอาหารตรงหน้าจนหมด
"เราต้องไปทำภารกิจพรุ่งนี้ ที่โคโนฮะ ให้เข้าไปหาข้อมูลเกี่ยวกับจินจูริคิของคิวบิกับข้อมูลของแคว้นมาให้มากที่สุด
ระยะเวลาห้าวัน เตรียมตัวแล้วเข้านอนซะ"ซาโซริพูดในเชิงสั่ง เดอิดาระก็ไม่ได้เถียงอะไรนิกจากเดินไปทำตามสิ่งที่
ซาโซริบอก แล้วจึงเข้าสู้ห้วงนิทรา...
รุ่งเช้า ซาโซริปลุกเดอิดาระด้วยวิธีเดิมและออกเดินทางจากฐานลับไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองเดินทางไปถึงกลางทาง ตลอดทางนั้น เดอิดาระก็พูดไม่หยุดเกี่ยวกับภารกิจและศิลปะทสร้างความรำคาญให้กับซาโซริอย่างมาก แต่ก็ต้องทนฟัง
"หุบปากซะทีได้ไหม ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดอย่างหมดความอดทน
"อ่า...แล้วดันนาไม่คิดเหรอว่าการพูดคุยกันทำให้เราเข้ากันดีมากขึ้นน่ะ อืมม์"เดอิดาระพูด
"ฉันไม่อยากเข้ากันกับแก"ซาโซริพูด
"ทำไมล่ะ อืมม์ ถ้าเราไม่เข้ากัน ดันนาจะคิดว่าหัวหน้าจับคู่เราเพื่ออะไรล่ะ อืมม์"เดอิดาระพูด
"เพื่อเพิ่มความสำเร็จของภารกิจให้มากขึ้น อย่างเช่นถ้าคนนึงตาย อีกคนก็ยังสามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้"
ซาโซริพูด
"ก็ใช่ไง ดันนา อืมม์ แล้วดันนาคิดไหม ว่าถ้าเรายังทะเลาะกันแบบนี้ คงไม่มีใครยอมสละตัวเพื่ออีกคนหรือเพื่อ
ภารกิจแน่น่ะ อืมม์ แล้วอีกอย่าง หัวหน้าน่ะคงต้องการให้พวกเรากลับไปครบพร้อมภารกิจ หรือดันนาไม่
อยากเข้ากับฉันเพราะกลัวว่าตัวเองจะมาปกป้องไอ้เด็กเวรอย่างฉัน อืมม์?"เดอิดาระพูดอย่างมีเหตุผล
"..."ซาโซริไม่ตอบ เขาไม่คิดว่าไอ้เด็กเวรจะสามารถมองเขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ก็จริงที่เขาไม่ต้องการปกป้องใคร
เขาไม่เคยรู้สึกอะไรตั้งแต่อายุห้าปี แต่ความรู้สึกก็ไม่แน่นอนอยู่ดี
"ดันนากลัวอะไรล่ะ บอกฉันมาสิ อืมม์"เดอิดาระพูด
"ไม่"ซาโซริตอบ เขาไม่อยากให้ไอ้เด็กเวรรู้จักตัวเขามากกว่านี้
"ดันนา...อีกจุดประสงค์นึงที่หัวหน้าเราทำงานเป็นคู่คืออะไรรู้ไหม อืมม์"เดอิดาระแสยะยิ้ม
"อะไร"ซาโซริถามปัดๆ
"น่าจะให้เราช่วยปิดจุดบอดของอีกคนไงล่ะ อืมม์ เช่นนะ ดินเหนียวฉันหมด ดันนาก็ยังสามารถใช้หุ่นกันให้ฉันระหว่างฉันไปหาดินเหนียวน่ะ อืมม์ แต่สถานะภาพของเราตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นที่ดันนาจะยอมแน่ ใช่ไหมล่ะ"เดอิดาระพูด
"เรากำลังจะเข้าโคโนฮะแล้ว"ซาโซริเมินสิ่งที่เดอิดาระบอกเมื่อครู่ ถึงเม้มันจะจริงก็ตาม ซาโซริหันไปหาเดอิดาระ
และเห็นเดอิดาระจับปอยผมซ้ายของตน ก่อนจะพูดว่า
"ดันนา...มีโจนินสองคนกำลังเดินมาทางนี้ อืมม์ ซ่อนจักระของดันนาเร็ว"เดอิดาระพูด
"รู้ได้ไงน่ะ"ซาโซริถาม นี่รอบที่สองแล้วที่เดอิดาระรู้เรื่องแบบนี้ระหว่างภารกิจ
"ซ่อนจักระก่อน อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมลากซาโซริไปหลังต้นไม้
"คนซ้ายนั้น ก็อปปี้นินจาคาคาชิ คนขวาฉันไม่รู้ อืมม์"เดอิดาระพูดหลังจากจับปอยผมของตนอีกครั้ง
"แกรู้ได้ยังไง บอกมา"ซาโซริพูดเชิงบังคับ
"ความลับ อืมม์"เดอิดาระพูดยิ้มๆ
"หึ"ซาโซริพูดอย่างดูถูกและพุ่งไปหาเดอิดาระ ซาโซริถีบเดอิดาระไปชนต้นไม้และใช้มือเพียงมือเดียวจับมือทั้งสองของเดอิดาระไว้เหนือหัวของเจ้าตัว แต่เดอิดาระพยายามใช้ขาถีบโต้ตอบซาโซริ ซาโซริจึงเหยียบเท้าทั้งสองของ
เดอิดาระด้วยเท้าของตน แววตาของเด็กหนุ่มผมทองเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความสับสน ความตกใจ
"ปล่อยนะ ดันนา อืมม์ ดันนาไม่อยากเห็นมันหรอก ได้โปรด..."เด็กหนุ่มร้องขอด้วยความหวาดกลัว
"หึๆ"ซาโซริหัวเราะในลำคอเบาๆและเอามือที่เหลือของตนปัดปอยผมของเด็กหนุ่มที่ถูกตนพันธนาการตรงหน้าออก
ซาโซริเห็นเครื่องจักรกลแปลกๆอยู่บนตาซ้ายของเดอิดาระ มือและเท้าของตนยังพันธนาการเด็กหนุ่มตรงหน้าแน่น
"พอใจหรือยังล่ะ ดันนา ดูซะให้เต็มตาว่าฉันเป็นปีศาจ เป็นสัตว์ประหลาดดีๆนี่เอง อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมหลบสายตาชายตรงหน้า
"...แกไปเอาเครื่องนี้มาจากไหน"ซาโซริถามโดยไม่สนใจสิ่งที่เด็กหนุ่มพูดก่อนหน้า
"ขโมยมาจากหมู่บ้าน อืมม์"เดอิดาระพูดโดยที่ยังไม่สบตาซาโซริ
"ฉันถอดเครื่องนี้ได้ใช่ไหม...ไม่สิ ถึงแกไม่อยากแกก็ขัดขืนฉันไม่ได้อยู่ดี"ซาโซริแสยะยิ้มพร้อมเอื้อมมือไปถอดเครื่องช่วยมองของเดอิดาระ ดวงตาสีฟ้าใสของเดอิดาระจ้องมองมาที่ซาโซริ
"ตาแกก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ทำไมต้องใส่เจ้าเครื่องนี่ด้วย"ซาโซริถามพร้อมคลายมือและเท้าของตนที่พันธานาการเด็กหนุ่มอยู่ เด็กหนุ่มรีบคว้าเครื่องช่วยมองของตนมาก่อนที่จะใส่พร้อมพูดกับชายตรงหน้า
"ฉันใส่เพราะมันจะช่วยในตอนทำภารกิจ และตาซ้ายของฉันก็ฝึกฝนจุตสึบางอย่างอยู่"เดอิดาระพูดอย่างฉุนเฉียว
พลางใส่เครื่องช่วยมองของตน
"จะอะไรก็ช่าง นี่เย็นแล้ว รีบไปซ่อนกันก่อนที่หน่วยลาดตระเวนจะออกมา"ซาโซริสั่งและเดินไปทางถ้ำลึกในป่า...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น