ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : สมาชิกใหม่
Deisaso. 3
หลังจากที่ซาโซริกลับมาจากห้องคาคุซึ เขาก็เดินไปทำชิ้นงานของเขาต่อโดยไม่สนใจเดอิดาระ
'ที่ฉันคิดว่าดันนาเข้าใจและยอมรับฉันมันจริงหรือเปล่าเนี่ย อืมม์'เดอิดาระคิดพร้อมหันไปมองคู่หูของตน ก่อนที่เขาจะพูดกับซาโซริ
"ดันนา...ฉันขอออกไปหาของแปปนึงนะ อืมม์"เดอิดาระพูด ซาโซริไม่ตอบเดอิดาระ เดอิดาระจึงคิดว่าคู่หูของเขารู้แล้ว เขาจึงเดินออกจากห้อง เขาเดินไปทางปากถ้ำก่อนจะได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆ
"เปิดสิวะ! ไอ้ประตู***นี่ โว้ย!"เสียงของใครบางคนอยู่หน้าถ้ำ เดอิดาระหยิบคุไนขึ้นมาด้วยสัณชาติญาณก่อนที่จะเดินไปเปิดปากถ้ำ
"อ้าว! หวัดดีสาวน้อย! เอ่อ...คนที่ชื่อเพนอยู่ที่นี่ไหม"คนตรงหน้าเขาพูด ตอนนี้เดอิดาระไม่สนใจว่าคนตรงหน้านี่เรียกเขาว่าสาวน้อย แต่สนใจว่าเขาตามหาเพนทำไม
"เอ่อ...อยู่ อืมม์ ตามมาเลย"เดอิดาระพูดก่อนจะเดินนำไปห้องหัวหน้า
"สาวน้อยอยู่ในแสงอุษาด้วยเหรอ"ชายผมเงินถาม
"อือ..."เดอิดาระตอบโดยไม่สนใจอะไรนอกจากการนำคนๆนี้ไปหาหัวหน้า
เดอิดาระถึงห้องหัวหน้าและเคาะประตู
"หัวหน้า...มีคนมาหาน่ะ อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมรอการอนุญาตให้เข้าไป
"ใช่ฮิดันหรือเปล่า"หัวหน้าถาม
เดอิดาระหันไปมองหน้าชายผมเงิน ก่อนที่ชายผมเงินจะพยักหน้าและตะโกนตอบหัวหน้า
"ใช่! เพน!"ชายผมเงินหรือ'ฮิดัน'ตะโกนตอบ
"เข้ามาได้..ฮิดัน...ต่อไปเรียกฉันว่าหัวหน้าด้วย"หัวหน้าพูด
"ขอบใจนะ เอ่อ..."ฮิดันมองหน้าเดอิดาระก่อนที่เดอิดาระจะพูดว่า
"เดอิดาระ อืมม์"เดอิดาระแนะนำตัวเอง เขาเริ่มสันนิษฐานว่าฮิดันเป็นสมาชิกใหม่ของแสงอุษา
พวกเขาเดินเข้าไปในห้องของหัวหน้า
"ทำได้ดีมาก เดอิดาระ โคนัน ฝากเรียกประชุมด้วย"หัวหน้าพูดจากมุมมืดที่สุดของห้อง
"อืมม์..."เดอิดาระตอบรับ
"เพ...เอ้ย หัวหน้า ไหนบอกองกรณ์นี้มีผู้หญิงแค่คนเดียวไง"ฮิดันถามงงๆพร้อมมองหน้าเดอิดาระสลับกับโคนัน
"...ฮิดัน เดอิดาระเป็นผู้ชาย"เพนพูดเสียงเหนื่อยๆ
"?!? เป็นผู้ชายก็ไม่บอก นึกว่านายเป็นเมดหรือของเล่นแก้เซ็งของแสงอุษาไรงี้อ่ะนะ ^^"ฮิดันพูดยิ้มๆ
"จะบ้าหรอ อืมม์"เดอิดาระมองหน้าฮิดัน
"ออกไปได้แล้ว เจอกันตอนประชุม"เพนไล่ ทั้งสองจึงออกมาจากห้อง เดอิดาระชวนฮิดันไปนั่งคุยหน้าถ้ำ ข้างแม่น้ำ
"นี่ๆ เดอิ อยู่ที่นี่เป็นไงบ้างน่ะ"ฮิดันถามพร้อมจ้องมองไปยังท้องฟ้า
"ก็...ดีนะ อืมม์ ถ้านายเจอคู่หูที่ดีพอที่จะช่วยให้นายอยู่ในองกรณ์เฮงซวยนี่ได้ อืมม์"เดอิดาระพูด
"อืม...แล้วใครจะเป็นคู่หูฉันนะ.."ฮิดันพูดพลางทำท่าครุ่นคิด
"ฉันหวังว่าคงไม่ใช่ตาแก่คาคุซึที่มารับตัวฉันมาที่องกรณ์นี้นะ ไอ้เวรนั่นขี้บ่นเป็นบ้า"ฮิดันพูด
"ฮะๆ"เดอิดาระหัวเราะ เขาเจอ 'เพื่อน' ในองกรณ์นี้แล้ว
"ไม่แน่อาจจะเป็นคาคุซึนะ อืมม์ มีคาคุซึคนเดียวที่ยังไม่มีคู่ อืมม์"เดอิดาระบอก
"ไอ้เวรเอ้ย..."ฮิดันด่า ก่อนที่ฝนเริ่มทำท่าจะตกลงมา
"เข้าบ้านเหอะ"ฮิดันชัดชวน แต่เดอิดาระมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
"ว้า...ฉันยังไม่อยากเข้าบ้านเลย อืมม์ ฉันอยากอยู่ดูความงดงามของสายฟ้าที่มันฟาดลงมาบนพื้นดินแล้วระเบิด!
อืมม์! มันเหมือนศิลปะของฉัน..."เดอิดาระหยุดพูดเมื่อรู้ตัวว่าพูดเยอะเกินไปต่อหน้าฮิดัน
"ขอโทษนะ-/แล้วไงต่อเหรอ"เดอิดาระที่กำลังกล่าวขอโทษต้องตกใจเมื่อพบว่าฮิดันสนใจในศิลปะของเขา
"เอ่อ...ศิลปะของฉันน่ะคือการระเบิด! อืมม์! ก็...เท่าที่ฉันจำความได้นะ อืมม์ พ่อเข้าไปขโมยวิชาลับมาให้ฉัน ทำให้ฉันมีมือแบบนี้ อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมยื่นมือที่มีปากให้ฮิดันดู
"โห.../แล้วพอฉันใส่ดินเหนียวเข้าไปครั้งแรกในชีวิตตอนนั้นอ่ะนะ มันก็ออกมาเป็นระเบิด อืมม์ ฉันถึงได้เห็นความงดงามของระเบิดในวันนั้น อืมม์"เดอิดาระพูดอย่างตื่นเต้น
"ทำให้ดูหน่อยสิ"ฮิดันร้องขอเดอิดาระ
"ได้ อืมม์"เดอิดาระหยิบดินเหนียวออกมาจากกระเป๋า ก่อนที่ปากบนมือของเขาจะเคี้ยวมันแล้วพ่นออกมา เดอิดาระปั้นดินเหนียวนั่นให้ออกมาเป็นรูปนก ก่อนที่จะประสานอินและนกก็บินไปรอบๆตัวฮิดัน
"น่ารักวะ..."ฮิดันมอง
"น่ารักก็จริง แต่ศิลปะที่แท้จริงน่ะคือการระเบิด! คัทสึ!"เดอิดาระตะโกนอย่างบ้าคลั่งก่อนที่นกดินเหนียวจะรัเบิดแล้วเดอิดาระจึงรู้ตัวว่าเขาระเบิดฮิดันไปด้วย
"เฮ้ย ฮิดัน! นายเป็นไรป่าว อืมม์"เดอิดาระตะโกนถามอย่างตกใจ ก่อนจะเห็นเงาของฮิดันที่คอขาด
"เฮ้ย! ฮิดัน!"เดอิดาระตกใจมาก
"โอ้ย! เดอิ! มันโคตรเจ็บเลยวะ"เสัยงฮิดันดังมาจากในกลุ่มควันสีเลือด เดอิดาระจึงปัดควันออก เขาเห็นหัวฮิดันอยู่ที่พื้น
"เฮ้ย! น..นายหัวขาด...ล...แล้วไม่ตายเหรอ อืมม์"เดอิดาระถามอย่างตกใจ
"เห็นว่าตายไหมวะ ช่วยเอาตัวกับหัวฉันเข้าไปในถ้ำหน่อยสิ เดอิ"ฮิดันบอก
"อ...อืมม์"เดอิดาระตอบอย่างตกใจก่อนที่จะยกหัวฮิดันขึ้น จากนั้นก็พยายามยกตัวฮิดัน
"ยกไม่ไหวอ่ะ. อืมม์ เดี๋ยวฉันไปเรียกดันนามาช่วย"เดอิดาระบอก
"ดันนา?"ฮิดันถาม
"เอ่อ..ซาโซริ ดันนาน่ะ อืมม์"เดอิดาระพูดจบก็เดินไปทางหน้าต่างห้องของตน
"ดันนา! ช่วยอะไรฉันหน่อยได้ไหม อืมม์"เดอิดาระพูด
"อะไร"ซาโซริพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาจากหุ่น
"ช่วยยกตัวของฮิดันหน่อยสิ อืมม์"เดอิดาระขอ
"ฮิดัน?"ซาโซริเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนที่เดอิดาระจะยกหัวฮิดันขึ้นมา
"ทำไมเหลือแค่นี้ ไอ้เด็กเวร แกทำอะไรฮิดัน"ซาโซริถาม
"ฉัน...ระเบิดหัวเขาขาดอ่ะ อืมม์ แล้วเขาเป็น...อมตะ อืมม์ ช่วยเอาตัวของฮิดันเข้าบ้านหน่อยสิดันนา"เดอิดาระพูด
ซาโซริไม่พูดอะไรก่อนที่จะปล่อยด้ายจักระออกไปลากตัวฮิดันเข้ามา
"เจ๋งวะ"ฮิดันพูด
"แล้วจะต่อยังไงล่ะ อืมม์"เดอิดาระพูดพร้อมปีนหน้าต่างเข้าห้องของตน
"เดี๋ยวค่อยต่อ ไอ้เด็กเวร ต้องไปประชุมแล้ว"ซาโซริพูดพร้อมพร้อมควบคุมร่างของฮิดันให้ตามตนไป
"อือ..."เดอิดาระอุ้มหัวของฮิดันตามซาโซริไป
"อย่าทำตกหัวฉันตกเชียวนะ"ฮิดันพูด
เมื่อเดอิดาระ ซาโซริและฮิดันถึงห้องประชุมก็พบว่ายังไม่มีใครมาเลย
"ฉันไม่ชอบรอใครนะ...ทำไมยังไม่มากัน"ซาโซริพึมพำ เดอิดาระจึงคิดจะกวนซาโซริ
"นี่ๆฮิดัน ฉันขอพูดเรื่อง'ศิลปะ'ต่อได้ไหม อืมม์"เดอิดาระพูดยิ้มๆพร้อมชำะเลืองมองซาโซริ
"เฮอะ ไอ้เด็กเวร ศิลปะที่แท้จริงน่ะต้องไม่มีวันสลายไป"ซาโซริพูด เดอิดาระยิ้มที่พบว่ากวนคู่หูตนได้สำเร็จ
"ในฐานะผู้ใช้ศิลปะเหมือนกัน ฉันนับถือดันนาก็จริงอยู่ อืมม์ แต่ศิลปะที่แท้จริงมันต้องระเบิดนะดันนา อืมม์"
เดอิดาระเถียง
"นั่นเหรอที่แกเรียกว่าศิลปะ ศิลปะที่แท้จริงน่ะมันต้องอยุ่ยืนยาว คงทน ตลอดกาลต่างหาก"ซาโซริเถียง
"ดันนา...ยอมรับซะเถอะว่าคิดผิด อืมม์"เดอิดาระพูดกวนๆ
"นี่แกจะยั่วโมโหฉันหรอ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดอย่างหมดความอดทน
"บางทีสองคนนี้ก็น่ารำคาญเหมือนกันนะครับ อิทาจิซัง"คิซาเมะพูดพร้อมเดินเข้ามา
"หึ..."อิทาจิพูดอย่างสบประมาท
"หึอะไร อิทาจิ อืมม์"เดอิดาระถาม น้ำเสียงของเขาฟังดูแข็งกร้าวต่างจากที่เถียงกับซาโซริเมื่อครู่
"หึที่พวกนายเถียงกันแบบเด็กๆยังไงล่ะ ไม่น่าเชื่อว่านายจะเป็นไปด้วยนะ ซาโซริ"อิทาจิพูดอย่างดูหมิ่น
"นาย-/อย่ามาเหมารวมดันนานะ! อืมม์! เมื่อไรนายจะเลิกดูถูกคนอื่นซะที!"เดอิดาระขัดซาโซริอย่างโมโหที่อิทาจิมาต่อว่าดันนาของเขา
"หึ แค่นิ้วเดียวฉันก็ชนะนายได้แล้ว"อิทาจิพูดอย่างดูหมิ่น
"ทำได้ก็เอาสิ อืมม์!"เดอิดาระท้ากลับโดยที่ยังไม่รู้ว่าตนต้องเจอกับอะไร
อิทาจิไม่พูดแต่โต้ตอบด้วยการประสานอิน...
"ซึคิโยมิ!(อ่านจันทรา)"
.
เดอิดาระอยู่ในมิติๆหนึ่ง เขาเห็นซาโซริ...ดันนาเดินเขามาหาเขา
"ดันนา...ช่วยฉันด้วย...อืมม์"เดอิดาระพูดด้วยเสียงแผ่วเบา
"แกมันไร้ประโยชน์ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดอย่างเย็นชา
"หมายความว่าไง ดันนา อืมม์"เดอิดาระตอบเสียงแผ่วเบาด้วยความสับสน
"แกมันไร้ค่า ตายไปกับศิลปะปลอมๆของแกซะเถอะ"ซาโซริพูดอย่างเลือดเย็นก่อนที่จะแท่งมีดสั้นอาบยาพิษใส่
เดอิดาระ เดอิดาระค่อยๆล้มลงกับพื้นด้วยความทรมาน ก่อนจะพบว่าตัวเองกลับมายืนโดยปกติอีกครั้ง
"เหลือเวลาอีก 71 ชั่วโมง 59 นาที"เสียงอิทาจิดังก้องในมิตินั้นก่อนที่เหตุการณ์เดิมจะเกิดขึ้นซ้ำอีก...
.
"เดอิ!/ไอ้เด็กเวร!/เดอิดาระ!"ฮิดัน ซาโซริ คิซาเมะตะโกนพร้อมกันก่อนที่ซาโซริจะรับร่างบางของเดอิดาระไว้
"หัวหน้าห้ามใช้อ่านจันทรากับคนในองกรณ์ไม่ใช่หรือไง อิทาจิ"ซาโซริพูดเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความแค้น
ขณะที่สองมือของเขาโอบเดอิดาระไว้แน่น
"ไอ้เวรอิทาจิ! แกทำเดอิทำไมเนี่ย!"ฮิดันโวยวายต่อ
"อิทาจิซัง...อย่าไปทำเดอิดาระสิครับ เดี๋ยวหัวหน้ารู้ผมโดนด้วยนะครับ..."คิซาเมะห้ามปราบ
"ก็มันหาเรื่องเอง ช่วยไม่ได้"อิทาจิพูดพร้อมเดินไปนั่งที่
ทั้งห้องเงียบไปสักพัก ก่อนที่เดอิดาระจะหน้าแดงก่ำ หายใจแรง
"ไอ้เด็กเวร!"ซาโซริเรียกอย่างเป็นห่วง เขาลืมความกังวลว่าจะสนิทกับเดอิดาระไปจนหมดสิ้น
"อือ...ดันนา...อย่าทำฉันอีกเลย...ฉันไร้ประโยชน์ตรงไหน...อืมม์...พอแล้ว...ขอร้อง...ดันนา..."เดอิดาระพึมพำ
ละเมอออกมาพร้อมน้ำตาไหลพรากไปตามโครงหน้าของเขา
"...เดอิดาระ"ซาโซริจ้องมองเดอิดาระและเอามือปาดน้ำตาบนแก้มทั้งสองของเดอิดาระแต่ทว่าน้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย ซาโซริเอามือทาบหน้าผากเดอิดาระ ก่อนจะพบว่าไอ้เด็กเวรเป็นไข้
"...อิทาจิ ฝากไว้ก่อนเถอะ คิซาเมะ ฝากบอกหัวหน้าว่าเดอิดาระเป็นไข้ฉันพากลับห้องเดี๋ยวตามมาประชุมนะ"ซาโซริพูดและอุ้มเดอิดาระออกไปจากห้องประชุม
.
.
.
เมื่อซาโซริกลับถึงห้อง เขาก็วางเดอิดาระลงบนเตียงอย่างเบามือ น้ำตาของร่างบางค่อยๆเหือดแห้ง ระหว่างที่
ซาโซริหยิบยาแก้ไข้ให้
ซาโซริหยิบยาแก้ไข้ไปที่เตียงก่อนที่นะเปิดปากของเด็กหนุ่มขึ้นและใส่ยาเข้าไปตามด้วยน้ำ
"อึก...อือ..."เดอิดาระครางเล็กน้อยก่อนจะผล็อยหลับไป...
.
.
.
2 ชั่วโมงต่อมา ซาโซริกลับมาจากห้องประชุมพร้อมผ้าชุมน้ำเย็น เขาพบว่าเดอิดาระยังไม่ตื่น เขาจึงเดินเข้าไปเช็ดตัวให้เดอิดาระตามคำสั่งหัวหน้า
"อือ...ดันนา..."เดอิดาระค่อยๆลืมตาขึ้นและมองซาโซริที่กำลังเช็ดตัวให้เขา
"เป็นอะไรไหม"ซาโซริถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"ไม่...อืมม์...การประชุมเป็นไงบ้างหรอดันนา..."เดอิดาระถามเสียงแผ่วเบา
"ก็...คาคุซึต่อหัวให้ฮิดันแล้ว ส่วนอิทาจิก็โดนว่ายกใหญ่ แค่นั้นแหละ"ซาโซริบอกเดอิดาระ ซึ่งเดอิดาระก็ดีใจอยู่ไม่น้อยที่อิทาจิโดนต่อว่า
"ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดพร้อมบิดน้ำออกจากผ้า
"หืมม์?"เดอิดาระตอบรับ
"พรุ่งนี้ฉันจะฝึกให้แก...เพื่อให้แกชนะอิทาจิ มันจะได้ไม่กล้ามาอวดเก่งแบบนั้นอีก"ซาโซริพูดเชิงบังคับ
"ได้เลยดันนา! อืมม์!"เดอิดาระตอบอย่างดีใจ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรต์รู้ว่าตอนนี้รีดเดอร์บางคนที่มาอ่านอาจจะคิดว่า เอ๊ะ ทำไมเดอิดาระกับซาโซริลงรอยกันง่ายจัง ยังงี้ไม่จบเร็ว
เหรอ คำตอบของไรต์คือไม่แน่ๆค่ะเพราะนี่ซาโซริแค่ไม่อยากให้เดอิดาระตายแล้วเขาจะต้องลำบากหาคู่หูใหม่และ
ซาโซริแค่อยากใช้ความแค้นของเดอิดาระให้เป็นประโยชน์ในการสั่งสอนอิทาจิเท่านั้นค่ะ ถึงอย่างนั้น รีดเดอร์ต้อง
อย่าลืมว่ามีมารผจญอีกตัว...เอ้ย คนที่มาขัดขวางสองคนนี้อยู่นะค่ะ ก็คือโทบินั่นเอง ไม่จบแน่ๆค่ะยังงี้ ไรต์ไม่ใจดีขนาดนั้นหรอก ฮิฮิ เดี๋ยวไรต์ก็จะเปิดเทอมแล้วแต่จะพยายามมาอัพให้เรื่อยๆ ช่วยเมนต์ติชมด้วยจะดีมากค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น