ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจ(2/2)
"รู้แล้วกันน่า อืมม์"เดอิดาระตอบคู่หูของตน ถึงซาโซริจะรู้สึกขัดใจแต่ก็ยอมทำตามที่คู่หูของตนบอก ทั้งสองไปแอบหลังพุ่มไม้ ก่อนที่ทั้งสองจะเห็นหน่วยลับสองคนผ่านไป ซาโซริมองหน้าเดอิดาระ พร้อมกับสงสัยว่าทำไมไอ้เด็กเวรถึงรู้
"ไปกันเถอะ ดันนา อืมม์"เดอิดาระพูด ซาโซริพยักหน้าก่อนที่ทั้งสองจะเดินต่อไป
"ดันนาคงไม่ว่าอะไร...ถ้าฉันขอจัดการภารกิจแรกคนเดียวนะ อืมม์"เดอิดาระพูด
"ตายฉันไม่รู้ด้วยนะ"ซาโซริพูดก่อนที่จะถอยหลังออกมา เดอิดาระยิ้ม ก่อนที่จะประสานอินและเรียกนกดินเหนียวออกมา
"คราวนี้แหละ พวกแกต้องตาย! ถือเป็นสิ่งตอบแทนกับคำสอนที่พวกแกให้ฉันละกัน อืมม์! พวกแกก็แค่พวกกระหายอำนาจ ต้องการกำลังรบเท่านั้น! ฉันจะฆ่าให้หมด อืมม์! ด้วยศิลปะของฉัน!"เดอิดาระตะโกนอย่างบ้าคลั่ง
ซาโซริมองอาการบ้าคลั่งของคู่หูของตนอย่างรำคาญ ก่อนที่เดอิดาระจะขึ้นนกดินเหนียวไปพร้อมระเบิดรูปร่างคนลูกใหญ่ ซาโซริเลือกที่จะตามไปดูว่าไอ้เด็กเวรน่ารำคาญนั่นตายหรือเปล่า เขาจึงเก็บฮิรุโกะแล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้าน
เดอิดาระมองไปรอบๆหมู่บ้าน แววตาของเขาแสดงถึงความแค้น ความเกลียดชัง เขาปล่อยระเบิดลงมาเหมือนที่เขาเคยทำเมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่จะพูดว่า "คัทสึ!" ระเบิดของเขามีรัศมีกว้างกว่าเดิมมาก กว้างพอที่จะทำลายหมู่บ้านทั้งหมู่บ้าน
หน่วยลับสองคนที่เดินผ่านเขาไปเมื่อกี้กลับมาที่หมู่บ้านอย่างตกใจ หมู่บ้านที่พวกเขาเคยอยู่ไม่เหลืออีกแล้ว และแล้วพวกเขาก็เห็นผู้ที่ก่อเหตุครั้งนี้บินอยู่ข้างบนในเสื้อคลุมแสงอุษา และอีกคนที่ยืนมองเดอิดาระอยู่หลังต้นไม้
"ถ้าเราจับไอ้คนข้างหน้าเราไว้ เดอิดาระน่าจะยอมมอบตัว"หน่วยลับคนแรกพูด คนที่สองพยักหน้า ก่อนที่คนแรกจะพุ่งไปหาซาโซริที่ไม่ทันตั้งตัว เขาฟันดาบไปกลางหลังซาโซริ ซาโซริเลือดไหลไม่หยุด แต่แผลก็ไม่ได้ลึกขนาดทำให้เขาตาย
"ผนึก!"หน่วยลับคนแรกทำการใช้วิชาพันธนาการที่ค่อยๆปล่อยยันต์ผนึกมายับยั้งการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้
ซาโซริไม่เคยนึกว่าเขาจะพลาดท่าได้ง่ายๆอย่างนี้ เพราะเขามัวแต่มองเดอิดาระ ก่อนที่เดอิดาระจะสังเกตเห็นซาโซริถูกหน่วยลับสองคนจับไว้ เขาควบคุมนกดินเหนียวให้บินลงไปตรงหน้าของหน่วยลับทั้งสอง
"ปล่อยดันนาเดี๋ยวนี้นะ อืมม์!"เดอิดาระพูด แววตาเขาแสดงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
"นี่น่ะเหรอ หึ นายยอมมอบตัวก่อนแล้วฉันจะคืนหมอนี่ให้"หน่วยลับคนแรกพูดพร้อมผลักซาโซริให้ล้มลงพื้น
"อึก...ไอ้เด็กเวร...ภ..ภารกิจเสร็จแล้ว กลับไปซะ ภารกิจสำคัญกว่า"ซาโซริพูดพร้อมกระอักเลือดออกมาจากปาก
"ไม่..ฉันจะไม่ทิ้งดันนา อืมม์"เดอิดาระพูด
"จะบ้าเหรอ! คนที่ไม่ทำภารกิจให้สำเร็จก็เป็นแค่สวะเท่านั้นแหละ!"ซาโซริพูด
"นั่นก็แค่สิ่งที่หมู่บ้านสอนเราเพื่อให้เราทำภารกิจให้สำเร็จ อืมม์ แต่จริงๆแล้วคนที่ทิ้ง'เพื่อนพ้อง'น่ะยิ่งกว่าสวะอีกนะ. ดันนารู้ไหม"เดอิดาระพูด
"..."ซาโซริพูดอะไรไม่ออก เขาจ้องหน้าเดอิดาระ ถ้าเป็นเขา เขาคงจะทิ้งเดอิดาระไว้นี่แหละ
"ส่วนพวกนาย หมดเวลาเล่นแล้ว อืมม์ คัทสึ!"สิ้นเสียงเดอิดาระร่างทั้งสองระเบิดออก เลือกสาดกระเดนมาโดนหน้าเดอิดาระที่ตอนนี้ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ก่อนที่เขาจะเดินไปหาซาโซริและคลายคาถา
"เป็นอะไรไหมดันนา อืมม์"เดอิดาระถามอย่างเป็นห่วงพร้อมจับไหล่ซาโซริ
"ไม่เป็นไร" ซาโซริพูดพร้อมผลักเดอิดาระออกจากตัว เดอิดาระเห็นดังนั้นจึงฉุดซาโวริให้ยืนขึ้นแล้วจับไหล่ซาโซริอีกครั้ง
"เห็นไหม ฉันสูงกว่าดันนา อืมม์"เดอิดาระพูดยิ้มๆก่อนที่จะปล่อยซาโซริ
"เออๆ กลับกันได้แล้ว"ซาโซริพูดพร้อมเรียกฮิรุโกะออกมาและเข้าไปในฮิรุโกะ
.
.
.
เมื่อทั้งสองถึงฐานลับ ซาโซริก็ประสานอินและประตูถ้ำก็เปิด ทั้งสองตรงไปยังห้องของหัวหน้าทันที
ซาโซริไม่ลืมที่จะเคาะประตูห้องหัวหน้า
"เราทำภารกิจเสร็จแล้ว"ซาโซริพูดเสียงแผ่วเบาด้วยความเจ็บแผล
"ดี เสื้อคลุมที่ขาดนั่นไปคุยกับคาคุซึเองนะ ภารกิจใหม่ของนายจะมาในอีกสองวัน"หัวหน้าพูดจากมุมมืด
ซาโซริก้มหน้า แล้วเดอิดาระก้มตาม พวกเขาหันหลัง ก่อนที่จะเดินออกไป หัวหน้าพูดกับพวกเขาว่า
"แล้วก็ ไม่คิดว่าคนบาดเจ็บจะเป็นนายนะ ซาโซริ"หัวหน้าพูดพร้อมหัวเราะในลำคอ
ซาโซริไม่ตอบและเดินออกไปพร้อมเดอิดาระ พวกเขาเดินไปทางห้องนั่งเล่น
"ว้าว เดอิดาระรอดมาได้หรอครับ น่าทึ่งจริง"คิซาเมะพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
"โชคช่วยมากกว่า"อิทาจิพูด
"ฮึ่ย...อะไรทำให้นายคิดว่าฉันอ่อนกว่านายห๊ะ อิทาจิ! อืมม์!"เดอิดาระโวยวาย
"หรือไม่ก็ซาโซริช่วย"อิทาจิพูดและชำเลืองมองไปทางซาโซริ
"เปล่า...ฉันไม่ได้ช่วย"ซาโซริพูด
"งั้นก็โชคแล้วล่ะที่ไม่ตายเนี่ย"อิทาจิพูดอย่างเยียดหยามและดูถูก
"ฮึ่ย...ฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่านายนักหรอก แค่มีชื่ออยู่ในตระกูลอุจิวะแล้วคิดว่าเหนือกว่าคนอื่นหรือไง อืมม์"
เดอิดาระพูด
"พอได้แล้ว พวกนาย จริงๆ ไอ้เด็กเวรพูดมากไปตลอดทางแต่...-/ทำไมดันนาพูดแบบนี้! ฉันเป็นคนช่วยดันนานะ!
อืมม์! ถ้าฉันไม่ช่วยป่านนี้ดันนาไปนอนตายอยู่ข้างทางแล้ว อืมม์!"เดอิดาระพูดพร้อมวิ่งออกไปทางห้องของตน
เขาปิดประตูห้องดังปัง และไปนั่งบนเตียง น้ำอุ่นๆค่อยๆไหลออกมาจากตาของเขา
"อุตส่าตั้งใจทำภารกิจแรก..แถมช่วยชีวิตดันนาไว้อีก...ทำไมดันนาไม่ยอมรับฉันสักทีนะ...อืมม์"เดอิดาระพูดเศร้าๆ
ทั้งสาม(ซาโซริ อิทาจิ คิซาเมะ)ที่วิ่งตามเดอิดาระมาแอบฟังอยู่หน้าประตูห้อง
"อิทาจิ คิซาเมะ เมื่อกี้ฉันยังพูดไม่จบ..."ซาโซริพูดเสียงดังเดอิดาระจะได้ได้ยิน "เมื่อกี้ฉันจะบอกว่า...ทั้งภารกิจน่ะ ไอ้เด็กเวรเป็นคนทำ มันทำลายล้างหมู่บ้านทั้งหมู่บ้านในพริบตาเดียว และก่อนที่เราจะกลับ มีหน่วยลับสองคนมาจับฉันไว้และทำร้ายฉัน ฉันบอกให้ไอ้เด็กเวรกลับมาก่อนเพราะภารกิจสำคัญกว่าแต่มันเลือกที่จะอยู่ช่วยฉัน"ซาโซริพูดและเดินเข้าห้องมา เดอิดาระปาดน้ำตาและหันไปยิ้มให้กับซาโซริ
"ขอบใจนะ ดันนา อืมม์"เดอิดาระพูด
"อือ..ไปอาบน้ำได้แล้ว ฉันขอไปคุยกับคาคุ:ซึเรื่องเสื้อคลุมนี่ก่อน"ซาโซริพูดพร้อมหยิบกระเป๋าเงินของเขา
"ดันนาหยิบเงินไปทำไมน่ะ อืมม์"เดอิดาระถาม:
"เพราะคาคุซึต้องเก็บเงินค่าเสื้อคลุมฉันแน่ๆน่ะสิ"ซาโซริพูดพร้อมเดินออกไป
"อืมม์"เดอิดาระยิ้มให้กับคู่หูของเขา ดีจริงๆที่ยังมีดันนาอยู่ข้างๆในองกรณ์เฮงซวยนี่ อืมม์
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรต์รู้ตัวว่าตอนนี้สั้น. แต่เดี๋ยวจะรีบมาอัพให้น่า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น