[Fic Naruto] ความทรมานในแสงอุษา(Yaoi:DeiSaso)

ลำดับตอนที่ #2 : ภารกิจ (1/2)

ซาโซริสั่งให้เดอิดาระอยู่เตรียมของจนค่ำ ส่วนตัวเขานั่งซ่อมหุ่นเหมือนเดิม

ซาโซริไม่อยากเผยร่างจริงให้เดอิดาระดูเท่าไรนัก เขารู้ว่าสิ่งที่ตามมาจะเป็นคำถามๆๆ มันจะทำให้ไอ้เด็กเวรเข้าใจตัวเขามากขึ้น และสนิทกันมากขึ้น เขาไม่อยากสนิทกับไอ้เด็กเวร ถ้าลองนับดูแล้ว นี่เป็นรอบที่สามที่เขาอยู่ในฮิรุโกะจนมืด รอบแรกคือตอนที่พึ่งเข้าแสงอุษา รอบที่สองตอนที่โอโรจิมารุพึ่งเข้ามาใหม่ไม่ต่างจากเดอิดาระ เชานอนในฮิรุโกะไม่ได้แน่ ถ้าเกิดพลาดไปโดนกลไกข้างใน เขาจะตายเลยทีเดียว และชิ้นงานต่างๆที่เขาทำไว้ เขาจะไม่สามารถสานต่อมันได้ เขาตัดสินใจจะออกจากฮิรุโกะ พร้อมๆกับการทดสอบการแก้ปัญหาของไอ้เด็กเวรไปด้วย

 

ส่วนเดอิดาระก็หาวเป็นระยะๆในช่วงที่นั่งจัดของ บางครั้งก็หันไปมองซาโซริพร้อมกับคิดว่า นั่นคือร่างจริงๆของดันนาใช่ไหม หรือไม่ก็ ตายรึยังนั่นนะ นิ่งไปเฉยเลย สักพักซาโซริก็พูดบางอย่างขึ้น

 

"ฉันจะไปเอาน้ำนะ"ซาโซริพูดพร้อมเคลื่อนตัวฮิรุโกะไปทางประตูอย่างช้าๆ

 

"ฉันไปเอาให้ไหม ดันนา อืมม์"เดอิดาระเสนอเมื่อิห็นซาโซริเคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้า

 

"ไม่ต้องยุ่ง"ซาโซริตอบสั้นๆ เขาพยายามหลีกเลี่ยงการพูดคุยที่ทำให้สนิทสนมกันมากขึ้น

 

ซาโซริเดินออกไปหน้าห้อง เขาค่อยๆเปิดฝาของฮิรุโกะและออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นค่อยควบคุมฮิรุโกะจากด้านนอก

 

"ไหนน้ำละดันนา อืมม์"เดอิดาระถาม

 

"ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องได้ไหม ไอ้เด็กเวร ฉันจะนอนแล้ว"ซาโซริพูดจากด้านนอกพร้อมหยุดการควบคุมฮิรุโกะ

 

"ราตรีสวัสดิ์ ดันนา อืมม์"เดอิดาระพูด

 

"ไอ้เด็กเวรหน้าโง่เอ้ย แค่นี้ยังดูไม่ออกเลย"น้ำเสียงของซาโซริเปลี่ยนไปเมื่อไม่ได้อยู่ในฮิรุโกะ เสียงของเขาเป็นเหมือนวัยรุ่น เขารู้ว่าอีกไม่นาน ตัวเขาจะหายไป มันช่างขัดกับศิลปะของเขาเหลือเกิน แต่ก็มีวิธีที่จะทำไม่ให้ขัดแย้งกันนี่น่า ซาโซริคิดเกี่ยวกับผลงานชิ้นเอกล่าสุดของเขาที่กำลังจะเริ่ม ก่อนจะกลับมาคิดเรื่องเดอิดาระ เขาเดินออกไปข้างนอกและยืนอยู่ตรงริมหน้าต่างห้อง

 

"นี่ ยัยหนู"ซาโซริเรียก เขาอดขำไม่ได้เมื่อคิดว่าเดอิดาระจะโต้ตอบด้วยกริยาอะไร 'ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะ! อืมม์!'

 

"...ใครน่ะ...อืมม์"แต่ทว่าเดอิดาระงัวเงียจนไม่สังเกต

 

"นี่ เดอิดาระ"ซาโซริพูด น้ำเสียงกลับมาราบเรียบและเย็นชา เขาไม่ควรเผลอเล่นกับเดอิดาระ ไม่งั้นอาจจะเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นก็ได้(สนิทกับเดอิดาระ)

 

"..."เดอิดาระไม่ตอบ

 

"ไอ้เด็กเวร"ซาโซริพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ อะไรมันจะซื่อบื้อขนาดนี้

 

"..."เดอิดาระไม่ตอบ

 

ซาโซริซึ่งเป็นคนความอดทนค่อนข้างต่ำ ก็ปีนหน้าต่างเข้าห้องไป ก่อนที่จะพบว่าเดอิดาระหลับไปซะแล้ว

 

"เฮ้อ ภาระฉันอีก ไอ้เด็กเวร ของก็ไม่เก็บ ไปนอนที่เตียงเดียวนี่เลยไป ตื่นๆ"ซาโซริปลุกเดอิดาระด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เดอิดาระไม่ตื่น

 

"ไม่ตื่นก็นอนอยู่นี่แหละ"ซาโซริพร้อมเอากระเป๋าของเดอิดาระมากองไว้ให้เรียบร้อยและเก็บเศษขยะรอบๆตัวเขา

ซาโซริชำเลืองมองเดอิดาระ ก่อนจะโยนผ้าห่มบนเตียงใส่เดอิดาระ เขาลุกไปทำผลงานชิ้นเอกของเขา เขาคิดจะเริ่มนานแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้เริ่ม ตอนนี้แหละ ไม่มีใครกวนแล้ว

 

ผ่านไปสักพัก ซาโซริไม่มีสมาธิในการทำงานเลย เขาเอาแต่ชำเลืองมองเดอิดาระ เขาจึงคิดว่า ที่เขาไม่มีสมาธินี่

เพราะไอ้เด็กเวรนอนขวางหูขวางตา ซาโซริจึงลุกขึ้นและเดินไปหาเดอิดาระ เขาจับแข่นเดอิดาระไว้ก่อนจะเหวี่ยงตัว

เดอิดาระขึ้นไปบนเตียงอย่างไม่แยแส แล้วค่อยเหวี่ยงผ้าห่มตามไป แล้วไปนั่งทำงานต่อ...

 

.

 

.

 

.

 

"อือ.."เดอิดาระครางพร้อมกับลุกขึ้น เช้านี้ซาโซริก็เข้าไปในฮิรุโกะเรียกร้อยแล้ว 

 

"ดันนา! เมื่อวานที่ดันนาหลับไปอ่ะ ฉันจำได้ลางๆว่ามีใครมาหาเราที่หน้าต่าง เขาเรียกชื่อฉันด้วย อืมม์"เดอิดาระเล่า ซาโซริแสยะยิ้มอยู่ภายในฮิรุโกะ ไอ้เด็กเวรหน้าโง่ แกยังไม่รู้อีกเหรอ

 

"เขาหน้าตาเป็นยังไงล่ะ ไอ้เด็กเวร"ซาโซริถามเหมือนไม่รู้อะไรเลยทั้งสิ้น

 

"ถ้าจับไม่ผิดน่า เขาตัวเตี้ยกว่าฉัน ผมสีแดง หน้าเด็กเหมือนกับ 25 ได้ละมั้ง? ดันนา อืมม์"เดอิดาระพูด

 

"แล้วเขาอุ้มฉันขึ้นไปบนเตียงด้วย อืมม์"เดอิดาระพูด ในขณะที่ซาโซริเกือบหลุดหัวเราะออกมา โง่ก็โง่อยู่วันยังคำ ไม่รู้ว่านั่นคือฉันแล้วยังคิดว่าฉันอุ้มแกอีก เขาเรียกว่าเหวี่ยงนะอย่างนั้นน่ะ ซาโซริหัวเราะในลำคอเบาๆ

 

"..."เดอิดาระจ้องซาโซริอยู่สักพัก

 

"...ดันนา แล้วเขาก็พูดว่า ราตรีสวัสดิ์ เดอิดาระ หลับฝันดีนะ ด้วย อืมม์"เดอิดาระพูด

 

"ฉันพูดเมื่อไรกัน! ไอ้เด็กเวร...นี่แกหลอกให้ฉันพูดใช่ไหมเนี่ย!"ซาโซริโกรธมากเมื่อรู้ว่าโดนเด็กเหลือขอเมื่อวานซืนหลอก 

 

"ก็...เห็นดันนาเงียบๆ ก็ลองดูเฉยๆ อืมม์ สรุปว่านั่นคือตัวจริงของดันนาหรอ"เดอิดาระถาม

 

"..."ซาโซริพยักหน้าของฮิรุโกะช้าๆ เป็นเชิงตอบรับ

 

"ขอดูชัดๆได้ไหม อืมม์"เดอิดาระขอ

 

"ไม่"ซาโซริพูดเสียงแข็ง

 

"น่า...ดันนา อืมม์"เดอิดาระขอร้อง

 

"รอตอนกลางคืนไปสิ"ซาโซริตอบเสียงเรียบ

"อ่า ดันนา น่า"เดอิดาระทำเสียงอ้อน

"ไม่ เก็บของไปทำภารกิจได้แล้ว"ซาโซริสั่ง

ไม่นาน พวกเขาก็ออกมาจานฐานลับเพื่อทำภารกิจ พวกเขาเดินทางไปแคว้น อิวะงาคุเระ

"ครั้งนี้แหละ อืมม์ พวกแกทุกคนจะต้องหายไปกับศิลปะของฉัน"เดอิดาระพึมพำพร้อมกำมือแน่น ซาโซริบอกอาการของคู่หูตนอย่างนิ่งๆ ซาโซริ
เริ่มอยากรู้ว่าหมู่บ้านนั่นทำอะไรกับไอ้เด็กเวรบ้าง มันถึงได้แค้นขนาดนี้ 

"ไอ้เด็กเวร หมู่บ้านมันทำอะไรแกบ้าง"ซาโซริพูด

"...มัน...ดันนาไม่เข้าใจหรอก ช่างมันเถอะ อืมม์ ดันนามาจากหมู่บ้านไหนน่ะ"เดอิดาระเปลี่ยนเรื่องคุย

"ไม่เคยได้ยินชื่อฉันหรอ"ซาโซริถาม 

"ไม่อ่ะ ดันนาดังขนาดนั้นเลยหรอ อืมม์"เดอิดาระถามงง

ไอ้เด็กเวรเอ้ย... "อากาสึนะ โนะ ซาโซริ"ซาโซริพูดชื่อของเขา

"อ้อ! ที่มาจากหมู่บ้านซึนะงาคุเระ อืมม์"เดอิดาระพูด

จากนั้นตลอดทาง เดอิดาระชวนซาโซริคุยเรื่องต่างๆ ช่วงหลัง ซาโซริปฏิเสธที่จะคุยกับเดอิดาระเพราะเขารำคาญ ไอ้เด็กเวรที่พูดไม่หยุดข้างๆเขามันชางน่ารำคาญจริง

"แกจะเงียบซะทีได้ไหม!"ซาโซริตะหวาดอย่างหมดอารมณ์ เดอิดาระสะดุ้ง และเงียบไปก่อนที่พวกเขาจะเข้าเขตอิวะงาคุเระ

"ดันนา อืมม์"เดอิดาระเรียกเสียงแผ่วเบา

"อะไร"เสียงซาโซริยังคงรำคาญอยู่

"มีคนกำลังมา ซ่อนจักระของดันนาก่อน อืมม์"เดอิดาระพูด

"รู้ได้ยังไง"ซาโซริถาม เขาไม่อยากเชื่อไอ้เด็กเวรนัก

"รู้แล้วกัน เร็วๆน่า ดันนา อืมม์"

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------