วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องทำ อย่างแรกเลยต้องอาบน้ำแต่งตัวไปข้างนอก แต่กว่าเดี้ยนจะตื่นก็บ่ายโข กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ใช้เวลานานแล้วแทนที่จะรีบไปกลับมานั่งถ่ายรูปเล่นซะงั้น ทั้งวันยังไม่กินข้าวก็แพลนจะไปกินมาม่าผัดกับร้านไอติ๋มเจ้าประจำ แต่พอไปถึง มันปิด มันไม่เปิดอ่ะแล้วชั้นจะกินอะไรล่ะ....ผิดหวังอ่ะ..กินข้าวผัดกระเพราไปก่อนละกัน เฮ้อ
เสร็จไปหนึ่งอย่าง ไปเดินห้างทำธุระดีกว่า ไหนๆก็ไปแล้วไปดูโปรแกรมหนังดีกว่า เผื่อมีอะไรดู แต่ก็นะไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่มีโปรแกรมเดือนมิถุนาเป็นเรื่อง เจ้าชายเปอร์เซียนี่แหล่ะ(หรือว่าจำผิดฟ่ะ ช่างมันเถอะพอวันไปดู ก็ค่อยดูโปรมแกรม คงไม่ดูผิดเรื่องหรอก ก็และไปซื้อสติกเกอร์ใสตามออเดอร์คนสั่งมา เลยโทรไปหาน้องที่ส่งซะงั้น น้องมันเลยแนะนำว่าไหนๆก็ตั้งใจกินไอติ๋มก็ไปสเวนเซ่นสิ เออจริงของมัน ไปกินดีกว่า พอถึงร้านนะไม่รู้ไปฟังอะไรน้องบริกรหลงคารมมันเฉยเลย เหมือนจะมีอะไรลดเยอะแยะเลย พอไปจ่ายตังค์จริงก็เท่าเดิมไม่เข้าใจ คนอื่นเป็นอย่างเราบ้างไหมนี่ที่หลงไปสมัครโน่นนี่แบบหลงคารมคนขายอ่ะ พอออกจากสเวนเซ่นก็รู้สึกตัวเบาๆกระเป๋าก็เบาของที่ถือก็เบาเหมือนจะขาดอะไรไปสักอย่าง แต่ก็คิดแง่ดีว่าเพราะตังคืของเลยเบา ไม่ได้ลืมอะไรหรอก แต่....พอออกจากห้างเดินมาถึงป้ายรถเมล์ปุ๊บนึกได้ทันทีค่ะว่าลืมของที่สเวนเซ่น..มิน่าถึงรู้สึกว่าของมันเบาๆ...การเดินทางวันนี้เหมือนฟ้าไม่เป็นใจเลย รอรถเมล์ตั้งนานรถก็ไม่มาเลยไปแท็กซี่...แต่พอรอบหลังรอแท็กซี่ แท็กซี่ก็ไม่มากลับรถเมล์ซะงั้น...มันเป็นวันรั่วๆของเราจริงๆเลย
เฮ้อ...ถึงห้องแล้วหมดกรรมซะที..เล่นเน็ตดีกว่า สบายใจพึ่งเล่นได้ไม่กี่นาที เน็ตล่มซะงั้น วันนี้มันเป็นวันอะไรกันนี่...
ความคิดเห็น