คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ณ ประเทศที่แสนสงบ "นิวซีแลนด์" ประเทศที่สาวน้อยหน้าใสนามว่า "น้ำชา" ได้ใฝ่ฝันถึงมาตลอด ทันทีที่เธอก้าวเท้าลงจากเครื่องบินลำโตที่บินตรงจากประเทศไทย สู่เมืองใหญ่อย่าง โอ๊คแลนด์ ประเทศนิวซีแลนด์ แทนที่เธอจะดีใจที่ได้มาเหยีบประเทศใรฝัน กลับการเป็นหน้ามุ่ยบึ้งตึงต้องรับประเทศซะนี่ จะไม่ให้เป็นเช่นนั้นได้เสียอย่างไร ก็ในเมื่อเธอต้องมารอต่อเครื่องไปยังเมืองที่เธอจะต้องใช้ชีวิตอีกนานแรมปี นับชั่วโมงๆ แล้วไหนจะได้เครื่องภายในประเทศที่สุดแสนจะ...(ขอเซ็นเซอร์) งานนี้เล่นเอาสาวสวยน่าบึ้งไม่รับแขกไปอีกนานจนกระทั่งเครื่องไปลงที่เมือง Dunedin เมืองที่เธอจะต้องฝากชีวิตเอาไว้
ทันทีที่เธอลออกมาจากเครื่องได้ และมารอรับกระเป๋าเดินทางใบยักษ์ ที่เสียค่าน้ำหนักเกินไปร่วม 10 กว่ากิโล (สงสัยกะว่าจะมาอยู่ไม่กลับแล้วซะมากกว่า) ทันใดนั้นเธอก็พบว่าครอบครัวอุปถัมภ์ของเธอได้มารออยู่แล้ว โฮสของเธอมีทั่งหมด 4 คนด้วยกัน พ่อ แม่ คุณแม่เป็นชาวจีนแต่เกิดที่นิวซีแลนด์ และน้องสาว วัย 5 ขวบ กับน้องชายวัย 1 ขวบกว่า พวกเขายิ้มต้องรับเธอย่างเป็นมิตร พร้อมทั้งกอดทักทายเธอด้วยความดีใจ
หลังจากที่โฮสแดด ช่วยเธอขนสัมภาระ และ ทุกคนขึ้นรถกลับบ้าน บ้านของเธอไม่ได้อยู่ใน Dunedin แต่อย่างใด แต่อยู่ที่เมือง Mosgiel เมืองเล็กๆข้างๆนี่เอง เธอก็ได้รู้ว่าครอบครัวนี้ท่าทางจะรวยใช่เล่น เพราะดูจากบ้านที่ใหญ่โต พร้อมกับตั้งอยู่บนภูเขาสูงแถบหมู่บ้านคนรวย(ที่รู้ว่าหมู่บ้านคนรวยก็เพราะทุกบ้านแถบนี้ใหญ่ๆกันทั้งนั้น >< ) ยิ่งทำให้เธอดีใจเป็นเท่าตัว เพราะไม่คิดว่าจะโชคดีอะไรขนาดนี้ ลูกๆโฮส ก็น่ารักน่ากอดกันทั้งนั้น โดยเฉพาะคนเล็กโตขึ้นคงหล่อน่าดู
ทันทีที่เธอถึงบ้าน โฮสก็พาเธอไปดูห้องของเธอ และปล่อยให้เธอจัดการเข้าของให้เรียบร้อย และเตรียมตัวนอน เพราะพรุ่งนี้เธอก็ต้องไปโรงเรียนแล้ว และเวลานี้ก็ดึกพอสมควรแล้วด้วย...
.....ภายในหน้องส่วนตัวของเธอหลังจากที่ทุกคนออกไปจนหมด.....
กรี๊สสสสส! " สุดยอดเลยยยย เย้ๆๆ ห้องส่วนตัวแบบเด็กธรรมดาๆเป็นแบบนี้นี่เอง ดีจัง มีตู้เสื้อผ้า ลิ้นชัก โต๊ะหนังสือ แล้วก็ชั้นหนังสือเล็กๆ พร้อมกับฮีทเตอร์เล็กๆน่ารักๆ แหม แต่ถึงจะเล็กไปนิด แต่ก็ท่าทางจะอยูสบายดีแฮะ " เธอดีใจที่ได้รับสิ่งเหล่านั้นอย่างบอกไม่ถูกพร้อมกับสำรวจทุกๆอย่างภายในห้องของเธอ พร้อมกับจัดข้าวของเข้าที่ไปด้วยในตัว
การกระทำและนิสัยของเธอีกมุมหนึ่งที่ไม่มีใครเคยเห็น นอกจากครอบครัวของเธอเอง และบุคคลใกล้ชิดเท่านั้น ซึ่งปกติแล้วภายนอกแล้วเธอจะเป็นสาวสวยราวกับเทพธิดา กริยางดงาม เข้มแข็ง การตัดสินใจเด็ดเดี่ยว ไม่เคยล้มเลิกอะไรได้ง่ายๆ และโหดร้ายราวกับซาตาน เมื่อเธอต้องออกปฎิบัติงานเปื้อนเลือดของเธอ สิ่งเหล่านี้จะเป็นที่พบเห็นของคนทั่วไปในโลกแห่งการนองเลือดของเธอ แต่ที่นี่ ในอีกโลกหนึ่ง เธอก็พร้อมที่จำนำอีกด้านหนึ่งของเธอออกมา ด้านที่หน้าตา และกริยาอุปนิสัยสัมพันธ์กัน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นด้านหนึ่งที่เป็นตัวเธอจริงๆซะมากกว่า แต่ด้วยบางสิ่งจึงทำให้เธอต้องใช้ด้านมืดของเธอเป็นสำคัญ และเก็บด้านสว่างของเธอไว้เป็นเพียงเบื้องหลัง...
"เฮ้ย จะตีหนึ่งแล้วหรอเนี่ย ตายๆๆๆ ต้องนอนแล้วซิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวกันพอดี" เธอพูดกับตัวเองหลังจากเหลือบไปดูนาฬิกาที่ข้อมือของเธอเอง
.................................................................
" ว๊ายยยยยย ผู้ชายแก้ผ้าหุ่นล่ำเดินมาทางนี้แล้วววว ว๊ายยยยย ผู้ชายแก้ผ้าหุ่นล้ำเดินผ่านมาทางนี้แล้วววว".... ไม่ต้องตกใจ นี่เป็นเสียงนาฬิกาปลุกของสาวน้อยนามว่า "น้ำชา" เอง
"โอ๊ยยยยย อะไรเนี่ย เช้าแล้วหรอ โหยยย คนกำละงฝันดีอยู่เชียว" น้ำชาว่าพลาง คว้ามือถือมากดปิดเสียงนาฬิกาปลุกไปด้วย
หลังจากที่เธอตื่นและทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยเธอก็ออกมายังห้องรวมที่มีทั้งครัว ห้องกินข้าว และห้องนั่งเล่นอยู่ติดกัน ไม่ต้องรอให้ใครมาบัญชาการแต่อย่างใดเธอก็เริ่ม ค้นหาทุกอย่างภายในตู้เย็นที่พอจะใช้เป็นอาหารเช้าของเธอได้อย่างคล่องแคล่ว แล้วไม่กี่อึดใจก็มีเสียงทักทายมาทางด้านหลังของเธอ
"morning Nham chaa " โฮสแม่ของเธอมาพร้อมกับชุดนอนลายหัวใจ เล่นเอาน้ำชาอึ้งไปพักนึงก่อนจะทักทายกลับ
"Morning mom " พูดพร้อมส่งยิ้มหวาน วิ้งๆ " โห สายจะตายแล้วยังอยู่ในชุดนอนอีก" น้ำชาคิด ก็จะไม่ให้คิดได้ยังไงในเมื่อนี่จะแปดโมงอยู่แล้ว O,O
จากนั้นโฮสมัม ก็ชวนคุย รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่พอจะจับใจความได้ว่า ปรกติต้องขึ้นรถบัสโรงเรียนไปเอง จุดรอรถอยู่ด้านล่างเดินลงไปห้านาทีก็ถึง รถมาประมาณ แปดโมงยี่สิบ โรงเรียนเข้า แปดโมงห้าสิบ แต่วันนี้จะไปส่งเพราะวันนี้เปิดเรียนวันแรก อาจารย์ที่รับผิดชอบนักเรียนต่างชาติ เค้าอณุญาตให้ไปถึงประมาณ 9.30 ได้ แล้วโฮสมัมยังบอกอีกว่า ถ้าจะให้เค้าไปส่งก็ได้ แต่จะไปช้าหน่อเพราะลูกสาวเค้าไม่อยากไปโรงเรียนเร็ว แล้วตอนเย็นจะให้ไปรับก็ได้เพราะเค้าต้องรับลูกสาวเค้าอยู่แล้ว หรือจะนั่งบัสโรงเรียน หรือจะเดินกลับก็แล้วแต่ แต่มาให้ถึงบ้านก่อน หกโมงเย็นเพราะเวลานั้นเป็นเวลาอาหารเย็นที่บ้าน
หลังจากรับทราบทุกอย่างเรียบร้อยแล้วโฮสมัมก็ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนเด็กๆก็ยังคงนอนหลับอุตุอยู่บนเตียงเนื่องจากโรงเรียนของเด็กๆเปิดอาทิตย์หน้า
ส่วนน้ำชา หลังจากเสร็จภาระกิจกกับอาหารเช้าของเธอแล้ว ก็กลับเข้าห้องไปเตรียมทุกอย่างให้พร้อมที่จะไปโรงเรียนในต่างประเทศของเธอ...
"ครืดๆ ครืดๆ" เสียงโทรศัพท์มือถือที่เธอตั้งไว้แค่ระบบสั่นดังขึ้น เธอเหลือบไปมองที่หน้าจอมือถือของเธอ
"โอ้โห รู้เบอร์เราได้ไงว่ะเนี่ย เพิ่งได้ซิมใหม่มาเมื่อวานตอนรอเครื่องเองนะเฟ้ย แล้วก็ไม่ได้บอกใครด้วย " น้ำชาย่นคิ้วเข้าหากันพร้อมกับครุ่นคิด ก่อนที่ตัดสินใจกดรับสายนั้น
"ฮัลโหล " เธอรับสายด้วยเสียงหงุดหงิด " นี่ ขอความเป็นส่วนตัวหน่อยไม่ได้รึไงฮะ ไหนตกลงกันแล้วไงว่าจะไม่เข้ามายุ่ง จนกว่า น้ำชาจะกลับไปไง!!!" เธอแหวใส่คู่สายทันทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้พูดอะไรออกมาซะอีก
"ผมทราบครับ คุรหนู แต่คุณท่านสั่งมา ครับ " อีกฝ่ายตอบกลับอย่างสุภาพ
"เฮ่อ.. มีอะไรก็ว่ามา" เธอถอนหายใจอย่างสุดเสียง
"คือว่ามีผู้ว่าจ้างเค้าอยากให้ คุณหนู ช่วยจัดการคนคนนึงให้หน่อยหน่ะครับ"
"โอ๊ยยยย จะอะไรกันนักกันหนา ให้คนอื่นทำไปไม่ได้รึไง" น้ำเสียงของเธอเริ่มขุ่นมัวยิ่งขึ้น
"คือ เค้าเจาะจงมาหน่ะครับว่าอยากให้คุณหนู เป็นคนลงมือ"
"ใครคือคนว่าจ้าง ไหนบอกชั้นมาสิ เชอะ ทำคนสวยอารมณ์เสียแต่เช้า" น้ำชาว่าแต่ก็ไม่ลืมชมตัวเองไปพลาง
"ก็นายท่านนั่นแหละครับ " ปลายสายตอบเสียงแผ่ว
"อา รายยยยยยย น๊า" เธออึ้งในสิ่งที่ได้ยิน เธอไม่คิดว่าพ่อของเธอจะมีคนที่อยากจะฆ่าให้ตายกับเค้าเหมือนกัน ก็วันๆเห็นแต่คอยชี้นิ้วสั่ง แล้วก็ ไปเที่ยวลั่นล้ากับคุณแม่ไปวันๆ บางวันคุ้มดีคุ้มร้ายถึงออกโรงลงมือซะเอง แต่วันนี้กลายมาเป็นผู้ว่าจ้างซะงั้น
"คุรหนูฟังไม่ผิดหรอกครับ " ปลายสายตอบกลับ
"ชั้นไม่ทำโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย" ว่าแล้ว เธอก็วางสายใส่ปลายทางทันที
" เชอะ ใครจะยอมทำ นี่มันเวลาพักผ่อนของชั้นนะ ไม่มีทาง ต่อให้เอามดมาฉุดเอายุงมาลาก ชั้นก็ไม่ทำ" เธอคิดก่อนที่เสียงเคาะประตูห้องของเธอจะดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาที่เธอต้องไปโรงเรียนแล้ว
ความคิดเห็น