เด็กบ้านโคกกระทุ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : การต่อสู้ที่แท้จริง

คุณเชื่อในเรื่องปฏิหารย์ไหม เมื่อก่อนผมก็เชื่อนะ เดี๋ยวนี้ก็ยังเชื่ออยู่ไม่เปลี่ยนแปลง(ไม่เปลี่ยนเลยสักนิด)

ผมเป็นเด็กบ้านโคกกระทุ่ง จังหวัดบุรีรัมย์ เลี้ยงควายไถนาอยู่บ้าน เป็นอารายที่น่าเบื่อมั้กๆ วันไม่ทำไร

เล่นกับควายกับหมาไปวันๆ ดูเด็กแถวบ้านมันเอากับหมู นุกมากๆ ผมเรียนเก่งมากนะรู้แล้ว ผมไม่ได้เรียนหรอกครับ

ผมล้อเล่น แต่ไอคิวผมสูงนะเล่นกับควายทุกวัน มุกผมก็จืดสนิท เล่นกับควายมันไม่ทำให้ฉลาดขึ้นใครๆก็รู้

ครับเรื่องนี้มันก็จืดสนิทมันจะตลกตรงไหน

ไม่เลย…

ไม่สักนิด

แต่ว่ามีอยู่วันนึงนะผมกำลังนั่งอุจระอยู่ในห้องน้ำแล้วผมเดินออกไปเจอควายมันอุจระอยูเหมือนกันแหละ

แล้วมันตลกไงหนะเหรอ?

ก็ไม่เลยสักนิด บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้มันไม่ตลก

เฮ้ย!ไอ้โคกแกทำไรอยู่ว่ะ (ไอ้โคก=เด็กบ้านโรคกระทุ่ง) เสียงจากชายชกรรนสี่คนเรียกไอ้โคกพร้อมๆกัน

(ฉากนี้อยู่ในทุ่งนาธรรมดาๆไม่มีอะไรพิเศษ)

ผัว!(ไอ้โคกโดนต่อย)

ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ไอ้โคกโดนกระทืบ)

โคกล้มลงไป

เฮ้ยทำฉันไมว่ะ โคกฉาก

พอใจจะทำไม ชายชกรรนสี่คนพูดพร้อมๆกัน

ไอ้โคกมันเอาขี้ควายบริเวณนั้นยัดปากชายสี่อย่างรวดเร็ว ชายสี่คนนั้นตะลึงไม่คิดว่าไอ้โคกจะเร็วขนาดนี้

แต่ชายสี่คนนั้นไม่สนใจกินอุจระของควายอย่างอเร็ดอร่อยโดยทันที

อร่อยว่ะไอ้โคก เอาอีกดิ ชายสี่คนพูดพร้อมกัน

ไอ้โคกไม่พอใจอย่างมากเดินหนีในทันที

วันต่อมา

ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนอย่างสนุกสนาน มีเรียนด้วยเหรอว่ะ ไม่มีหรอก อย่างที่บอกผมกำลังทำใจเรื่องอุจระควายอยู่…

และคิดซ้ำซากว่าทำไม ทำไม ทำไม มันอร่อยว่ะ เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ผมไม่คิดจะกินขี้ควายแม้แต่น้อย

แม้มันจะอร่อยมากสำหรับผม ผมก็ไม่คิดที่จะกินแม้แต่น้อย แม้มันอร่อยมากๆ

การต่อสู้ที่แท้จริงมันนับจากนี้ต่างหาก ต่อสู้อะไรเหรอ ไม่มีไรมาก ต่อสู้กับความไม่อยากกินขี้ของผม

เอ้ยๆผมไม่อยากกินขี้นะเฟ้ย เอ้า นี่มันไม่ตลกนะเฟ้ย ไม่ตลกเหรอ ไม่ๆไม่ตลก

ถึงเวลากินข้าว

ผมก็กินข้าวกับเนื้อหมาที่ผมหั้นเองกับมือ ไม่มีไรแค่นั้นแหละ อร่อยไหมเหรอ

อร่อยดิโคดๆ อร่อยสู้ขี้ควายไม่ได้แม้แต่น้อย ไปดูเด็กแถวบ้านมันเอากับหมูดีกว่า

(ฉากโรงหมู)

เด็กคนหนึ่งใส่ถุงยาก ไม่มีไรแค่นั้นแหละ แล้วบอกไมหนะเหรอ

เพี้ย!

โคกโดนตบหัว จากเด็กคนนั้น

อย่ามายุ่งกับฉันนะ ฉันกำลังจะใส่ถุงยางให้หมูอยู่ เนี่ยหมูมันหื่นแล้ว

หลังจากนั้นหนึ่งวัน

ผมคิดอย่างหนักว่าทำไมผมเข้าใจว่ามันเอากับหมูมาตลอด คนที่รักหมูถึงขนาดนี้มีด้วยเหรอนี่

ไม่เป็นไรๆ แม้แต่หมูก็ยังมีวิธีป้องกันการผสมพันธ์หรือนี่ ….?

การต่อสู้ที่แท้จริงหนะมันหลังจากนี้ ต่อสู้กับอะไรเหรอ

ฉันหนะไม่บอกหรอก แต่จะบอกก็ไม่ว่าต่อสู้กับอะไร ไม่มีไรหรอก

วันต่อมา

ไอ้โคกมันเดินไปแล้วเอาข้าวขาหมูไปให้เด็กคนนั้น(ที่ใส่ถุงยางให้หมู)

กิน เก็กมันก็กินอย่างอเล็ดอร่อย แล้วไงเหรอ ไม่มีไรหรอก เด็กคนนั้นหนะนะเป็นผู้ชายอายุ13ปี

เป็นเด็กบ้านโคกกระทุ่งเช่นเดียวกับผม แล้วไงเหรอ ไม่มีไรมากแค่นี้แหละ

วันต่อมา

การต่อสู้ที่แท้จริงหนะมันมาจากนี้ เอ้ยๆมันจากไปนี้ เอ้ยๆ

เพี้ย!

ไอ้โคกโดนตบหัว โดนใครตบหัวเหรอ โดนพ่อมันไง พ่อมันตบหัว

พี่ตบหัวหนูทำไม โคกถาม

พอจัย  พ่อโคกตอบ

เคยตายไหมพ่อ โคกถาม

หลังจากนั้นโคกโดนกระทืบอย่างไม่ยั้ง โคกสลบลงไปอย่างรวดเร็วด้วยแรงชายชกรรน

การต่อสู้ที่แท้จริงมันหลังจากนี้ โคกลุกขึ้น แล้วต่อยหน้าพี่ตัวเอง เค้าปัดป้องไว้ได้

แล้วเตะผ่าหมากไอ้โคก

โคกล้มลงตายคาที่

วันต่อมา

การต่อสู้ที่แท้จริงหนะมันหลังจากนี้ตังหาก

ผมไม่ยอมแพ้พ่อง่ายๆหรอก ไอ้โคกเดินไปหาพ่อพร้อมกับลากหมูตัวหนึ่งไปด้วย

หมูตัวนั้นดูไม่เต็มใจแม้แต่น้อย ไอ้โคกยื่นถุงยางให้พ่อ

พ่อครับ สำหรับพ่อครับ โคกพูดอย่างอ่นนโยน

อะไรครับลูก พ่อโคกถาม

เอากับหมูสิครับพ่อ โคกพูด

เอาไรครับลูก พ่อถาม

”เอากับหมูสิพ่อ”

”เอาไรครับลูก ”

”เอากับหมูสิพ่อ”

”เอาไรครับลูก”

”เอากับหมูสิพ่อ”

วันต่อมา

ทำไมคุณพ่อถึงไม่ยอมเอากับหมูว่ะ? ไอ้โคกฉงน ฉงนฉงาย

วันต่อมา

ไอ้โคกพาหมาตัวหนึ่งไปมันเดินไปด้วยอย่างไม่เต็มใจนัก

”พ่อครับ”

”ครับลูก? ”

”อมของหมาสิครับ ”

ติดตามชมตอนต่อไป