คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Im waiting
ภายในสวนหย่อมของโรงเรียนมัธยมจองซา
เด็กสาวกลุ่มหนึ่งนั่งจับกลุ่มคุยกันอย่างออกรส เนื้อหาของบทสนทนานั้นเกี่ยวกับเด็กใหม่ห้อง B ที่พึ่งย้ายมาจากฟิลิปปินส์อย่างไม่ต้องสงสัย
“ มิยอง….เธอรู้จักผู้ชายคนนั้นรึเปล่า ที่พึ่งเข้ามาใหม่น่ะ หน้าตาน่ารักมากเลย แก้มป่อง จมูกโด่ง ตาคม เขาชื่ออะไรนะ”
“เขาชื่อปาร์ค…ปาร์คซังฮยอนล่ะมั้ง เป็นน้องสาวของซานดาร่า ปาร์ค ที่เป็นนักร้องเกิร์ลกรุ๊ป 2NE1 น่ะ”
“โอ้โห ถึงว่าล่ะ หน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้อง ชั้นชอบเค้าจังเลย”
“ซังฮยอนน่ารักมากๆเลยล่ะ แต่หน้าตาเค้าดูเศร้าตลอดเวลาเลยเนอะ”
“เค้าอาจจะรอคนที่เป็นรอยยิ้มของเค้าก็ได้นะ…ชั้นเองแหละ”
“โธ่เอ๊ยอึนจี ช่างเพ้อฝันจริงนะ เธอยังไม่เคยไม่แต่จะพูดกับเค้าซักครั้งนึง คิดล่วงหน้าไป
ไกลเชียว….”
บทสนทนาของสาวๆดำเนินต่อไปเรื่อยๆท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นของฤดูร้อน เนื่องจากวันนี้เป็นวันเปิดภาคเรียนใหม่ ทำให้มีเรื่องราวมากมายที่อยากจะแลกเปลี่ยนกัน แต่เวลาพักกลางวันมักผ่านไปเร็วเสมอ…..
“พวกเธอ นี่มันหมดเวลาพักกลางวันแล้วนะ” เสียงทุ้มจากประธานนักเรียน ยาง ซึงโฮ ที่ดังไล่หลังมา ทำให้พวกเธอต้องรีบเก็บของแล้ววิ่งขึ้นตึกเรียนกันอย่างจ้าละหวั่น
ร่างสูงให้อนุญาตตัวเองนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ริมสระน้ำอยู่พักหนึ่ง วันแรกของการเปิดเรียนยุ่งเหยิงเสมอ มีปัญหาจุกจิกเกิดขึ้นมากมาย โดยเฉพาะปัญหาเรื่องของ “สาวๆ” ที่มักจะสร้างความรำคาญแก่บุคคลผู้ตกเป็น “เหยื่อ” พวกเขาจะไม่มีทางดำเนินชีวิตของตัวเองไปได้อย่างปกติหากมีกลุ่มคนที่คลั่งไคล้พวกเขาอยู่อย่างนี้ ทั้งขนม เสียงกรี๊ด และการสะกดรอยตามกลายเป็นสิ่งที่สาวๆยุคนี้กระทำกันอย่างเปิดเผย ลบภาพผู้หญิงที่เรียบร้อย เป็นกุลสตรีออกไปได้เลย สมัยนี้หาผู้หญิงที่จะทำให้เค้ายิ้มได้ยาก…..อย่างน้อยในโรงเรียนนี้ก็ยังไม่มีซักคน
หลังจากชาร์จแบตได้พักหนึ่ง ยาง ซึงโฮก็ลุกขึ้นจากพื้นที่อันแสนสุขสบายนั้น มุ่งหน้าไปยังตึกเรียนขนาด 7 ชั้นที่เป็นตึกของนักเรียนชั้นปี 3 และ 4 ซึ่งเขามีหน้าที่ควบคุมดูแลทั้งหมด
อันที่จริงน่ะ…..
หน้าที่ของเขา ไม่ได้มีแค่การดูแลนักเรียนตึกนี้เท่านั้น…..
เขาต้องดูแลนักเรียนทั้งสี่ชั้นปีเลยต่างหากล่ะ!
นอกจากหน้าที่จิปาถะที่อาจารย์มอบให้แล้ว งานที่เหลือส่วนใหญ่มักจะเป็นการกันสาวๆผู้คลั่งไคล้หนุ่มๆทั้งหลายออกจาก “เหยื่อ” ผู้ตกเป็นเป้าของการก่อจลาจลย่อมๆที่เกิดขึ้นเป็นหย่อมๆ เพียงแค่เค้าตะโกน “ย๊าาาาา” เท่านั้นล่ะ สาวๆพวกนั้นก็
หายเกลี้ยง ไม่รู้ว่านี่คือชีวิตของนักเรียนหรือทหารกันแน่………
งานของเขาทำให้ได้พบกับผู้หญิงหลากหลายแบบที่มีอยู่ในโรงเรียน
สาวเนิร์ด สก๊อย สาวแบ๊ว พวกผู้ดี
เหอะ….. มีแต่พวกน่าเบื่อทั้งนั้น
หากจะมีใครซักคนที่น่ารัก เป็นมิตร ไม่บ้าวิ่งตามผู้ชายอย่างพวกเธอเหล่านี้ล่ะก็นะ……
ยาง ซึงโฮ จะรีบวิ่งเข้าไปชาร์จ คุกเข่าลงตรงหน้า แล้วขอแต่งงานกันตรงนั้นเลยล่ะ!
ซึ่งที่จริงแล้ว ผู้หญิงก็ควรเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรอ แบบแม่ของเขาน่ะ
แต่กรณีศึกษาที่ได้เห็นกันอยู่ทุกวันจนชินตานี่….. รับไม่ได้เลยจริงๆ
ประธานนักเรียนเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสาม ก่อนเลี้ยวเข้าห้องที่ติดป้ายว่า “ประธานนักเรียน”
ห้องนี้เป็นห้องของเขา ห้องทำงาน ห้องพักผ่อน ห้องนอน และห้องล้างรูป
ยาง ซึงโฮ ชอบถ่ายรูปมากเลยล่ะ…. โดยเฉพาะรูปฟิล์ม
เขาชอบความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เห็นรูปที่ตัวเองถ่ายค่อยๆมีสีสันขึ้นเป็นรูปร่าง
ดังนั้น ห้องของประธานนักเรียน จึงแบ่งส่วนไว้สำหรับการล้างรูปด้วย
เขาไม่ค่อยให้ใครรู้เท่าไหร่หรอกว่าตัวเองชอบถ่ายรูป
ก็สมัยนี้ ใครจะอยากใช้กล้องฟิล์มกันล่ะ
รูปก็ไม่ได้เห็นทันที เห็นสิวชัดรึเปล่าก็ไม่รู้ แถมยังดูดสีไม่ได้ เติมฟิลเตอร์ไม่ได้ ฯลฯ
เวลาเขาหยิบกล้องไปถ่ายรูปในงานโรงเรียนก็จะถูกตำหนิด้วยประโยคแบบนี้อยู่เสมอๆ
เขาจริงปล่อยให้คนที่มีกล้องดิจิตอลทำงานในส่วนนั้นไป
ส่วนเขา….ผู้หลงใหลในความคลาสสิคของกาลเวลา
ใช้เวลาในวันหยุดส่วนใหญ่ตามชายทะเล ภูเขา และโบราณสถานต่างๆ ที่คนไม่มากนัก
ล็อคกาลเวลาไว้ในรูปภาพ ล็อคความรู้สึกของตัวเองไว้ ไม่ให้มันจางหายไปตามเข็มนาฬิกา
เห็นไหมล่ะ ยาง ซึงโฮ น่ะ เป็นคนโรแมนติคม๊ากกก
แค่ไม่แสดงออกเท่านั้นแหละน่า
รอให้ได้เจอคนๆนั้นก่อนเถอะ
คนๆนั้น ที่จะเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตของเขา
อยู่ที่ไหนกันนะ
ความคิดเห็น