คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 : You shouldn't do that! 50%
วันหยุดสุดสัปดาห์เป็นช่วงเวลาที่หาได้ไม่บ่อยนัก การได้กลับมาบ้าน เจอครอบครัว เล่นกับน้องหมา เป็นสิ่งที่ทำให้ชอลยงเพลิดเพลินจนลืมเรื่องราวหนักๆที่อยู่ในหัวไปซะสนิท เขาเดินไปทักทายเพื่อนบ้าน นัดมีตติ้งกับเพื่อนเก่า รวมไปถึงการขับรถแทร็คเตอร์ให้พ่อไปเก็บแอปเปิ้ลในสวน กิจกรรมในแต่ละวันของชอลยงกินเวลาตั้งแต่เช้าจรดเย็น กว่าจะกลับมาถึงบ้านความเหนื่อยล้าก็เกาะกุมร่างกายเร่งให้รีบอาบน้ำเข้านอนโดยเร็ว แต่ชอลยงก็ยังมีเวลามานั่งเช็คข้อความในโทรศัพท์ทุกวัน
อยากรู้ว่าจะคิดถึงกันบ้างรึเปล่า
แต่น่าเสียดาย ชางซอนไม่ได้ติดต่อชอลยงเลยตั้งแต่วันนั้น อย่าว่าอย่างนั้นเลย ปกติชางซอนก็ไม่ใช่เจ้าพ่อโซเชียลอยู่แล้ว การที่ชางซอนส่งข้อความได้นั้นถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของเกาหลีที่น่าหวงแหนไว้ทีเดียว
แต่การที่พี่ชางซอนไม่ติดต่ออะไรกลับมาเลยมันก็น่าหวั่นใจอยู่ไม่น้อย ถึงจะคิดแผนการไว้แล้วก็เถอะ
ยังไงซะ ครั้งนี้พี่ชางซอนต้องหันมามองเขาให้ได้!
เมื่อช่วงพักสิ้นสุดลง ก็ถึงเวลาต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
เมอซิเดส เบนซ์ ซีรีย์ 7 ของโกอึนอาเลี้ยวจอดที่หลังตึกหอพักของเอ็มแบล็คหลังจากเดินทางมาเป็นเวลากว่า 2 ชั่วโมง พี่สาวคนสวยเอื้อมมือมาแตะไหล่น้องชายที่หลับสนิทเบาๆ
“ชอลยงอา ถึงแล้ว”
กระพริบตาถี่ๆไล่ความง่วงงุนพลางเอี้ยวตัวไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้า ควานหากุญแจในกระเป๋ากางเกงก่อนจะหันมาโค้งเร็วๆให้พี่สาว ชอลยงเปิดประตูเสียงเบา ยืนรอจนรถของอึนอาค่อยๆหายลับไปจากสายตา ถึงเดินเข้าไปในตึกผ่านประตูบานเล็กลับสายตาคน
ติ๊งต่อง!
กดออดเร็วๆที่หน้าประตูสองครั้ง เป็นสัญลักษณ์ที่นัดแนะกันไว้ระหว่างเมมเบอร์ เพื่อให้มีคนมาส่องตาแมวเช็คให้แน่ใจก่อนจะเปิดประตู
หลังบานประตูนั่นเป็นคนที่ชอลยงกำลังนึกถึงอยู่พอดี
“ชอลยงอา”
“สวัสดีชางซอนนี่~”
รอยยิ้มยียวนกวนประสาทส่งไปให้คนตัวสูงอย่างทุกที ชอลยงใช้ไหล่เบียดชางซอนให้เบี่ยงตัวเปิดทางให้ ในมือถือกระเป๋าเป้พร้อมถุงกับข้าวที่แม่ทำฝากมาให้เมมเบอร์อย่างทุกที
“คนอื่นไปไหนกันหมดล่ะ”
หันซ้ายขวามองหาอีกสามคนพร้อมเมเนเจอร์ แต่ก็ไม่เจอใครอยู่ในบริเวณนั้นเลย ชางซอนส่ายหน้าเบาๆ เดินมาหยุดอยู่ตรงโซฟาก่อนจะตอบคำถามให้
“พี่เมเนจะมาถึงพรุ่งนี้เช้า บยอนฮีออกไปดื่มกับเพื่อน ส่วนซังฮยอน..”
“ออกไปกับพี่ซึงโฮ ใช่มั้ย?” ชอลยงพูดสวนขึ้นมาทันควัน สายตาแน่วแน่ส่งผ่านไปยังคนตัวสูงให้ต้องพยักหน้ารับอย่างยอมแพ้
ชอลยงวางถุงกับข้าวลงบนโต๊ะ ก้าวเท้ายาวๆมาหาชางซอนที่ยืนก้มหน้าอยู่ตรงโซฟา มือบางเอื้อมไปบีบไหล่คนตัวสูงเบาๆอย่างเข้าใจ ในหัวพยายามประมวลถ้อยคำปลอบใจที่จะไม่ทำร้ายชางซอนไปมากกว่านี้
“ดูทีวีกันฮะ”
กดเปิดทีวีพลาสมาขนาดใหญ่พร้อมส่งรีโมทให้คนตัวสูงได้อภิสิทธิ์เลือกรายการ ส่วนตัวเองก็จัดแจงที่นั่งหยิบหมอนอิงใบเล็กขึ้นมาวางแนบตัก มืออีกข้างดึงรั้งให้อีกคนนั่งลงมาด้วยกันที่โซฟาตัวใหญ่หนังนิ่ม
ชางซอนยอมทิ้งตัวลงกับเบาะนิ่ม มือกดหารายการหนังที่ถูกใจจนมาหยุดที่ช่องรายการฝรั่งซึ่งฉายเรื่อง Nothing Hill อยู่
“เรื่องนี้โรแมนติกดี พี่ชอบดู” มองหน้าชอลยงเพื่อถามความเห็น เมื่อคนตัวเล็กพยักหน้าให้ก็ยกยิ้มอย่างพอใจ สายตาจับจ้องอยู่ที่หน้าจอทีวีจนลืมคนข้างๆไปเสียสนิท
เมื่อถึงฉากที่นางเอกยืนอยู่หน้าประตูบ้านพร้อมประโยคเด็ดกินใจ ชอลยงก็พูดตามซับเกาหลีข้างล่างอย่างรู้งาน
“ชั้นก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าผู้ชายคนนี้ เพื่อขอความรักจากเขา”
เพราะในชีวิตจริง หากมัวแต่อมพะนำเก็บความรู้สึกไว้ ก็คงไม่มีวันที่จะรู้ใจกันซักที
“พี่ชางซอน” ชอลยงเรียกคนตัวสูงเบาๆ แต่ดูท่าว่าชางซอนจะอินอยู่กับหนังจนลืมทุกอย่างรอบตัวไปเสียสนิท ร่างเล็กจึงตัดสินใจค่อยๆยื่นมือไปแตะมือคนข้างๆที่วางอยู่บนตักช้าๆ
เมื่อคนตัวสูงหันมา ก็พบกับสายตาหวานเชื่อมที่เต็มไปด้วยความหมายจากคนตัวเล็ก
อาจเป็นเพราะหนังพาไป
อาจเป็นเพราะชางซอนเสียใจมากเกินไป
อาจเป็นเพราะ...ชอลยงตั้งใจกับความรักครั้งนี้จริงๆ
ใบหน้าของทั้งคู่ค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้กัน จนริมฝีปากแนบชิดสนิท ชอลยงปิดเปลือกตาลงรับความรู้สึกที่เบาหวิวเหมือนลอยอยู่บนฟ้า มือข้างหนึ่งยึดเสื้อของคนตรงหน้าไว้มั่น กำมันไว้จนยับยู่ยี่เมื่อชางซอนโน้มหน้าลงมาใกล้ เชยคางมนขึ้นปรับองศาให้พอดีพร้อมรับจูบหอมหวานที่พาให้คนทั้งสองมัวเมาไปพร้อมกับฉากรักหน้าจอโทรทัศน์
ชางซอนค่อยๆกดจูบกลีบปากอิ่ม จากบนลงล่าง ลิ้นชื้นยื่นออกมาแตะปราการที่กั้นความหวานล้ำภายในเป็นเชิงขออนุญาติ เมื่อริมฝีปากบางเปิดออกก็ส่งลิ้นเข้าไปให้รสจูบดูดดื่มขึ้น จริงจังขึ้นมากกว่าเดิม
ชอลยงล่องลอยอยู่ในห้วงอารมณ์สีขาวโพลนภายในหัวจนร่างกายต้องประท้วงให้ใช้มือทุบหน้าอกคนตรงหน้าเบาๆก่อนที่ตัวเองจะขาดอากาศหายใจ ชางซอนเงยหน้าออกจากกลีบปากหวานฉ่ำนั้นด้วยความเสียดาย ใช้นิ้วมือปาดหยาดน้ำสีใสขึ้นมาก่อนจะแลบลิ้นตวัดชิมความหวานของคนตรงหน้าที่กำลังใช้มือทั้งสองข้างปิดหน้าไว้ด้วยความอาย
ชางซอนมองน้องเล็กของวงด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป จากโครงหน้าเรียวไล่มาตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตาฉ่ำน้ำทั้งสอง จมูกโด่งเชิดรั้นน้อยๆ และกลีบปากแดงเย้ายวนใจ มองกวาดไปที่โครงร่างข้างลำตัว เอวบางโค้งเป็นเคิร์ฟสวยงามพร้อมเนินสะโพกอิ่มที่โผล่พ้นขอบกางเกงยีนส์นั้นทำให้สติของชางซอนแทบระเบิด
ไม่เคยมองให้ละเอียด ถึงไม่รู้เลยว่าคนตรงหน้าน่ารัก น่าหลงใหลขนาดไหน
50%
งื้อเขินม๊าวเมี๊ยวขอพักหายใจแปร๊บบ
ความคิดเห็น