ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [my]photo club and the cat
ปวดตับ ปวดตับ ปวดตับ
ยาง ซึงโฮ ปวดตับจริงๆเลยครับ
เจ้าเด็กแก้มกลมนี่ ตอนเที่ยงยังด่าเราฉอดๆอยู่เลย พอเย็นนี้มาโค้งให้แถมให้เราคิดหาชมรมให้อีก
ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็คือ ผมไม่มีชมรมอยู่ครับ
อ๊ะ อ๊ะ ไม่ได้เป็นเด็กเกเรซะหน่อย แค่ไม่อยากเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับกิจกรรมบ้าบอที่พวกนั้นคิดขึ้นเท่านั้นล่ะ
ยุ่งจะตาย ต้องมานั่งถักผ้าทำอาหารปลูกผักเต้นโคฟเวอร์เต้นระบำจับแมลงโหนบาร์วิ่งรอบสนามร้องเพลงเรียนอังกฤษเรียนเกาหลีประดิษฐ์ของเต็มไปหมด
เขาอยากถ่ายรูปเงียบๆบ้างไม่ได้หรือไงเล่า!
ก็เลยใช้สิทธิ์ประธานนักเรียนให้อำนาจตัวเองในการไม่มีชมรมอยู่ เร่ร่อนถ่ายรูปตามใจชอบ พอมีงานประจำปีก็เอารูปที่อัดแล้วมาเรียงบนบอร์ดให้อาจารย์ดูก็แค่นั้น
ก็ผ่านมาได้ทุกปี
ด้วยตัวคนเดียว
แต่เจ้าเด็กนี้ก็มาทำให้ยุ่งวุ่นวายไม่หมด หู้!
"นายอยากอยู่ชมรมเดียวกับฉันจริงๆหรอ"
เก็กหน้าเข้มหันไปถามอีกที แก้มมันป่องจริงๆนะครับ ซึงโฮไมได้มโนไปเองซักหน่อย
"ฮะ ฮยองอยู่ชมรมไหน ผมจะอยู่ชมรมนั้นแหละ"
เจ้าแก้มกลมพยักหน้าหงึกหงักพลางเดินไปรอบๆห้อง
"นายถ่ายรูปเป็นรึเปล่า เคยถ่ายบ้างไหม"
หลอกถามข้อมูลไว้ก่อน เผื่อทำไม่เป็นขึ้นมาล่ะยุ่ง เขาไม่อยากสอนวิชาลับส่วนตัวให้ใครหรอกนะ
"ผมชอบถ่ายรูป ถ่ายไว้เยอะเลยครับ"
ตากลมๆนั่นมีประกายขึ้นมา ก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ๆ
อืม น่าสนใจแฮะ
"ปกตินายถนัดใช้กล้องอะไรล่ะ กล้องฟิล์มหรือดิจิตอล"
ร่างบางเริ่มส่งตาแป๋วๆมาให้ ทำท่างง ก่อนที่จะตอบด้วยเสียงดังฟังชัด
"ผมใช้กล้องมือถือฮะฮยอง แต่ถ่ายมาเยอะเลยนะ"
หยิบโทรศัพท์รุ่นใหม่เอี่ยมอ่องขึ้นมาให้ดู อ่า อย่างงน้อยคุณภาพรูปก็น่าจะใช้ได้อยู่แหละนะ เลนส์ก็น่าจะซูมได้ดี แต่คงไม่เท่ากล้องของเขาหรอก
"ผมมีรูปดาดุงเต็มเลย ฮยองอยากดูมั้ยฮะ"
กุลีกุจอยื่นโทรศัพท์มาให้จนเกือบจะทิ่มตา ว่าแต่ ดาดุงนี่คือสถานที่แบบไหนกันนะ
"ดาดุงคือจังหวัดในฟิลิปปินส์หรอ หรือว่าเป็นสถานที่ ดอกไม้ ต้นไม้ หรือทะเลล่ะ"
อ้อมแอ้มถามไป ก็แหม ผมเก่งเรื่องความรู้ทางภูมิศาสตร์ที่ไหนกันล่ะฮะ เรียนทีไรก็เกือบตกตลอด ดีนะมีผู้ช่วยคือเด็กๆที่เกเรนั่นล่ะ ให้พวกนั้นติวให้อยู่บ่อยๆ ไม่งั้นป่านนี้คงไม่ผ่านมาจนถึงปีสุดท้าย
"ดาดุงเป็นแมวของผมเองฮะฮยอง"
เลื่อนๆรูปที่มีอยู่เกือบร้อยรป ปรากฎรูปร่างของสัตว์หน้าขนลายคล้ายเสืออยู่เต็มไปหมด
ว่าไงนะ..........
นายจะเข้าชมรมถ่ายรูป(ของชั้น)
แต่นายถ่ายเป็นแต่รูปแมวเนี่ยนะ!
ปวดตับจริงๆให้ตายเหอะ
"ชั้นอยู่ชมรมถ่ายรูป แต่พวกเราจะถ่ายอะไรที่เป็นโปรเฟสชันนอลมากกว่าน่ะ พวกวิวธรรมชาติ สีเส้นขอบฟ้า อะไรแบบนี้"
อย่ามาอยู่เลยได้โปรด ดูท่าต้องสอนอีกเยอะแน่ๆ
"ไม่เป็นไรฮะฮยอง ผมจะถ่ายดาดุง ส่วนฮยองก็ถ่ายโปรๆนั่นไป ไม่น่ามีปัญหานี่ฮะ"
ตอบคำถามตาใส พลางโชว์รูปแมวให้ดูอีก
จะว่าไปแล้ว เจ้าแมวนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ
อย่างน้อยก็ขอให้มีรูปแปะบอร์ดเฟคให้อาจารย์ดูบ้างก็ยังดี
อีกอย่าง
การมีสิ่งมีชีวิตเล็กๆมาเติมเต็มให้รูปวิวเหงาๆของเค้าบ้างก็คงจะดีเหมือนกัน
เพราะแกแท้ๆเลยนะดาดุง
"ตกลง ชั้นให้นายอยู่ชมรมเดียวกับฉันก็ได้ ขอต้อนรับสู่ชมรมถ่ายภาพของยาง ซิงโฮ"
เจ้าแก้มกลมยิ้มกว้าง ก่อนจะโค้ง 90 องศาให้ผมอีก
"ขอบคุณนะฮะฮยอง ผมจะถ่ายรูปดาดุงให้สวยๆเลยล่ะ"
"นายมาเขียนชื่อตรงนี้ ชั้นจะได้เพิ่มสมาชิกให้"
ยื่นกระดาษรายชื่อชมรมไปให้ ไม่ต้องมีอะไรมากหรอก ชมรมนี้ก็มีแต่ผมนี่ล่ะ =____= มีชื่อสมาชิกกลุ่มคนเดียว เหงาจุง
"มะ มีสมาชิกชมรมแค่คนเดียวหรอฮะ"
เจ้าแก้มกลมพลิกกระดาษไปมา แล้วชื่อสมาชิกจะเพิ่มขึ้นหรอนั่น - -
"ใช่แล้วล่ะ มีชั้นคนเดียว ก็นายไม่ยอมอยู่ชมรมอื่นนี่ หรือจะเปลี่ยนชมรมก็ได้นะ ชั้นไม่ว่า"
เก็กเสียงโคตะระเข้มมมม กลับไป เชอะ ชมรมของเค้าถึงจะมีคนเดียวแต่ก็มีคุณภาพนะเห้ย ได้ห้องประธานนักเรียนทั้งห้อง แถมการเรียนรู้นอกห้องเรียนที่ไม่มีที่สิ้นสุดอีก(ผมชอบเข้าป่าไปถ่ายรูปน่ะ)
"ไม่หรอกครับ อยู่กับฮยองก็ได้ ชมรมนี้จะได้มีสมาชิกเพิ่มเป็นสองคนไงฮะ :D"
จัดการเขียนชื่อตัวเองเสร็จสรรพพลางยื่นกระดาษคืนมา
ปาร์ค ซังฮยอน
ปะ ปาร์ค หรอ
ไม่น่า คนชื่อปาร์คมีเป็นล้านคนในเกาหลี
คงไม่ใช่ดาร่านูน่าหรอก
"เรียบร้อยแล้วล่ะ ต่อจากนี้ไป นายเป็นสมาชิกชมรมถ่ายรูปอย่างเต็มตัว"
ยืดตัวขึ้นเพื่อความเท่ ก่อนที่จะเก็บกระดาษรายชื่อสมาชิกลงกระเป๋า
"แต่ก่อนอื่นต้องมาแนะนำตัวกันก่อน"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น