คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 บากะ!!
บทที่ 1 บากะ!! 1
“ยินดีต้อนรับค่า รับอะไรดีค่ะ”
เสียงต้อนรับลูกด้วยรอยยิ้มที่สดใสในเวลาใกล้ห้าโมงเป็นอะไรที่ฉันอยากจะบ้า ให้ตายเถอะคนที่ทำงานต่อจากฉันเมื่อไรจะมาสักทีนะค่อยดูเถอะถ้ามานะจะฟ้องผู้จัดการเลยค่อยดูเชอะ
“มาแล้วจ้าแว้น ขอโทษนะที่มาสายอ่ะ” รอยยิ้มแอ็บแบ็ว กับท่าทางนั้นใช้กับฉันไม่ได้ผลหรอกย่ะ ยัยหน้าวอก
“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันไปก่อนรับลูกค้าที่นะ”
“ได้เลย” (>v<)
ให้ตายเถอะทำไมฉันถึงไปไม่ด่ายัยนั้นไปสักที่นะ ฉันใจอ่อนจนได้เซ็งจริงๆเลย อ๊ากกกต้องรีบแล้วใกล้เวลางานต่อไปแล้ว
“โอ๊ย อยากเจอออสโลจังเลยอ่ะ สุดหล่อออ”555ไม่อยากจะพูด
“ไม่เห็นหล่อเลยสู้ ไวน์ก็ไม่ได้ดูเป้นผู้ชายอบอุ่น หล่อเป็นผู้ใหญ่” ไม่เห็นจริงเลยสักนิด
“ไม่นะแกคนเนี่ยร้องเพลงก็เพราะ น่ารักดูเป็นคนขี้เล่นด้วย แกเคยฟังไม” ใช่ๆ ออสโลอ่ะสุดจะน่ารัก
“แล้วอะไรในมือนั้นอ่ะ”
“โปสเตอร์ ของออสโลขนานเท่าตัวจริง ดูซะ”
ฉันหันไปมองแทบกริ๊ดไปกองอยู่กับพื้น “ออสโล....ขนานเท่า...ตัวจริง”
“ทำไมหรอแว้นด้า”
“ได้มาจากไหนค่ะ”ฉันแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้วทำไมฉันไม่เห็นรู้เลยว่ามีทั้งที่เราก็เป็นแฟนพันธ์แท้ชัดๆ โอ้ออสโล
“ก็แค่ซื้อซีดี ”
“จริงหรอ ทั้งฉันต่อแถวรอซื้อตั้งแต่วางแผงวันแรกทำไม่ฉันถึงไม่ได้นะ”ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยที่ฉันกำลังจะจมลงสู่ใต้ท้องมหาสมุทรแล้ว บุ้ม!! ปุ้ม!! บุ้ม!! (>o<)
“เอาใบเสร็จไปแลกก็ได้แล้วนะ”
เหมือนมีแสงสว่างมายังฉัน ฉันกำลังจะไปเอาโปสเตอร์มาให้จนได้
“ขอบคุณนะค่ะ ออสโลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล”
“ฉันไม่คิดเลยว่าแว้นด้าจะบ้านักร้อง”
“แต่ไอ้ต่อแถวซื้อเนี่ยมันไม่ใช่เกมนะเนี่ย”
ฉันรีบออกจากที่ร้านไปคว้าจักรยานคู้ใจตรงไปยังร้านขายซีดีทันทีให้ตายสิฉันจะต้องไปเอามาให้ได้ออสโลรอฉันก่อนนะ ด้วยความเร็วเหนือเสียงฉันพุ่งเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว
“สะ...ส่ง...โปสเตอร์...มะ...มานะ”เสียงฉันกระสายพูดไม่เป็นคำเพราะความเหนื่อยจากการปันจักรยานมาอย่างรวดเร็ว
“โปสเตอร์ออสโลใช่ไมครับ ขอใบเสร็จด้วยนะครับ” โชคดีจริงที่ฉันเก็บติดตัวฉันตลอดเวลา ฉันยื่นใบเสร็จพร้อมกับได้โปสเตอร์มาครองจนได้
~ขณะนี้เวลาหกนาฬิกา~
“หกโมง หรอ หกโมง” ฮ่ะ หกโมง งานฉันนนนนนนนนนนนนนนน
ณ ร้านอาหารบาบูโต้
“ไว้ไมจ๊ะแว้นด้า”
“ไว้ค่ะป้าเรื่องแค่นี้แว้นไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกค่ะ” สภาพที่ขาแข่งไร้เรียวแรงหลังจากการปันจักรยานอย่างเร็วสุดชีวิตทำให้ฉันแทบสินลม
“งันป้าไปรอหน้าร้านแล้วนะ”
ร้านอาหารร้านนี้เป็นร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆคุณลุงกับคุณป้าเป็นคนญี่ปุ่นเป็นเจ้าของร้านท่านใจดีมากรักฉันเหมือนลูกหลานเพราะแกเองก็ไม่มีลูก
“ขอบคุณค่ะ ครั้งหน้ามาใหม่นะค่ะ”
“หนูแว้นเนี่ยน่ารักเลย 555”
เฮ้อ~ลูกค้าคนสุดท้ายไปแล้วก็หมดสักไม่เหนื่อยจริงเลยยยยยยยย
“อ่ะแว้น เงินเดือน”
“เอ๋ะ ยังไม่ถึงสิ้นเดือนเลยนะค่ะ”
“พอดีลุงกับป้าจะกลับญี่ปุ่น เลยให้เงินก่อนน่ะ”
“อ๋อ ขอบคุณค่ะงันแว้นกับก่อนนะค่ะ”
“ซาโยนาระ”
“ซาโยนาระ”
แสงยามค่ำคืนที่สุดแสนเงียบเหงา หนึ่งปีแล้วที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ในเมืองกรุงฉันหยุดเรียน เพื่อเขาคนนั้นเพื่อความฝันของเขาไม่มีอะไรที่ฉันทำให้เขาไม่ได้ เพราะเขา
“แสงในห้อง เขามาแล้ว”
ความคิดเห็น