พิษรัก ชิงชัง

ลำดับตอนที่ #1 : น...นายเนี่ยนะ ?!?

ตอนที่ ๑ นายเนี่ยนะ?!?

เวลา 19.30 น.

ตี๊ด ๆ ๆ ๆ ตี๊ด ๆ ๆ ๆ

เสียงของ นาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นจังหวะ เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ผมกระเซอะ กระเซิง ลุกขึ้นจากห้องอันมืด ๆ ของเขา ขึ้นไปเปิดไฟ หลังจาก นำมือปิดนาฬิกาปลุก

“เช้าแล้วทำไมยังมืดอยู่เนี่ย = =l” หลังจากที่ผม ตื่นขึ้นมาอย่าง งัวเงีย พลางเอามือไปจำนาฬิกา

“เฮ้ย หลับไปแต่เมื่อไหร่เนี่ย -*-”

“งานของอาจารย์ ยังไม่เสร็จเลย TT ยิ่งงานหนักด้วย แง๊” หลังจากที่ผม สบถ (ด่า) ตัวเองเสร็จ ก็รีบเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้นมา พลางเปิดทั้ง Msn , Facebook , Twitter , Hi5 ฯลฯ ที่สามารถติดต่อเพื่อน ๆ ได้

โอ๋ย ถ้าไม่เสร็จวันนี้ ก็ไม่ต้องนอนหละวะ T[]T ผมพูดขึ้นในใจ ทั้ง ๆ ที่เปิดอุปกรณ์ อิเล็กทรอนิคส์ ในการติดต่อสื่อสารกับเพื่อน ๆ ไว้หมด (คงจะเสร็จไว)

‘คิว งานเสร็จยัง’ เพื่อนสนิดชื่อ มะตูม ของผมทักขึ้นมาใน Msn

‘ยังเลย T[]T พึ่งจะเริ่มทำนี่เอง’ ผมทักกลับ และพลางหางานในคอมพิวเตอร์ ต่อไป

‘เค้าทำตั้งแต่ บ่ายโมง ทุ่มนึงยังไม่เสร็จเลยเนี่ย TT’ ยิ่งมะตูม เพื่อนสนิดของผม พูดอย่างนี้ก็ยิ่งทำให้ผมวิตกขึ้นไปใหญ่ โห ขนาดเพื่อนเรามันเด็กปั่นงานโดยแท้ ยังไม่เสร็จ แล้วเราละ TT พรุ่งนี้ก็วันจันทร์เสียด้วย ฮือออ~ 100 คะแนน หายไปในพริบตา

‘เค้าพึ่งจะทำเองอะ :(’ ผมตอบกลับ

‘คนพึ่งจะทำ เชื่อสิ ตี 2 ก็ไม่เสร็จ’

‘คนนี้ มักซ้ำเติมเพื่อนจัง ;)’

‘555+ มะตูมไปทำงานต่อและ เสร็จแล้วเดี๋ยวก๊อบงานไปให้แล้วกัน’

‘แหม เพื่อนเลิฟจัง :)’

‘จ้า ใครเสร็จก่อนก็ ค่อยมาแชร์ๆ กันแล้วกัน ^^’

‘จ้า นางนี้ ไปทำงานได้แล้วไป >.< ฉันจะได้ก๊อบ 555+’

‘จ้า บายนะ d^0^b’

หลังจากนั้น ผมก็ปิดหน้าต่าง Msn ของมะตูมทันที และก็หา หาๆๆ งานส่งอาจารย์ ขณะนั้น ที่คิวกำลังพิมพ์งานอยู่ จู่ ๆ ก็มี E-Mail แปลก ๆ ทักขึ้นมา

‘สวัสดีครับ ^^’ คนหน้าแปลก เอ๋ย -*- แปลกหน้า ทักขึ้นมา

‘ครับ สวัสดี ^.^’

‘ชื่ออะไรหรอครับ’ คนแปลกหน้าเริ่มต้นสร้างบทสนทนาขึ้น

‘ผมชื่อคิวครับ มาจากคิวปิด ^^’

‘ชื่อน่ารักจัง ผมชื่อบอสนะ 555+’

‘น่ารัก แล้ว... ทำไมไม่รักเลยละครับ’ ผมพูดหยอดขึ้นมา

‘บ้า 555+ ^^’

หลังจากที่คุย ๆ กันอยู่ ผมก็บอกให้บอส ช่วยทำงาน ก็นับว่า เสร็จเพียง 2 ชั่วโมง ซึ่งถือว่าใช้เวลาน้อยมาก ผมก็คุยกันไปเรื่อยๆ โดยไม่รู้เวลาว่า ผ่านไปกี่ชั่วโมงแล้วจนกระทั่ง

‘บอส คิวง่วงแล้วอะ = =zZZ ขอตัวไปนอนก่อนนะ’

‘เดี๋ยวบอสโทรไปฝันดีนะครับ ^^’

‘ครับ บายนะ ^[]^’

‘ครับผม’

หลังจากที่สั่งลาเสร็จ ผมก็ปิดคอมพิวเตอร์ทันที และทิ้งตัวลงไปที่นอน พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถือ รอสายจาก ใครบางคน

ไม่ใช่ว่าผมปลื้มอะไรหรอกนะ เขาพูดดี ไรเงี้ย ก็ ><’ ผมพูดขึ้น หลังจากนั้น 10 นาทีให้หลัง

ตื๊ดๆๆ

“อะโหลครับ”

“ใช่เบอร์คิวป่าวครับ” เสียงของเบอร์แปลก ๆ ทักขึ้น

“อื้ม บอสหรอ” ผมถาม

“ใช่ ^o^” เขาตอบ

“...” ผมเงียบไปสักพัก

“ก็จะโทรมาราตรีสวัสดิ์ >.< เฉย ๆ”

“อ๋อ ครับ ฝันดีนะ” ผมตอบกลับ

“อื้ม ฝันดีเช่นกันครับ เออ คิว ผมแต่งกลอนให้คิวด้วยแหละ”

“กลอนไร ไหนฟังหน่อยซิ 555+”

“...แมงปอปีกงาม

เจ้ากางปีกสวย

ฝากบอกคิวด้วย

ว่าคิดถึงคิว...

เป็นไง เก่งมั้ยล่ะ”

“เก่งมั้ง 555+ ไปแล้วครับ คิวจะนอนแล้ว นี่จะตีหนึ่งแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้คิวไปโรงเรียนสาย”

“หอคิวอยู่ใกล้ ๆ เองไม่ใช่หรอ =3=”

“เออลืม 555+”

“เดี๋ยวว่าง ๆ บอสจะไปหานะ”

“มาได้ก็มา อิอิ”

“ครับ มาแน่นอ ^^”

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ โรงเรียน แห่งหนึ่ง ของกรุงเทพฯ

“เฮ้ยคิว งานเสร็จรึเปล่า” มะตูมทักขึ้น ขณะที่ผมนั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินอ่อนประจำกลุ่มของผม

“หึ ระดับนี้ เสร็จสิ”

“ขนาดฉันยังทำตีสองเลย” เพื่อนอีกคนในกลุ่มพูดขึ้น

“555+ ไปรู้จักพี่คนนึง ใน Msn ก็เลยขอให้พี่เขาช่วยทำ”

“โห มีไรไม่บอกเพื่อน” มะตูมค้อนมาใส่ผม

“โอ๋ เพื่อนเลิฟ I am sorry จ๊ะ” ผมพูดพลางยกมือขอโทษ

“กูไม่ให้อภัยมึงโว๊ย = =” หลังจากมะตูมพูดมะตูมก็เบือนหน้าหนี ทำท่าทีว่า โกรธ

“เชอ ไม่ให้อภัยกูก็ไม่เอาอภัยจากมึงว๊ะ -3- ใช่มั้ย ผัวจ๋า” ผมพูดทีเล่นให้เพื่อนสุดหล่อในกลุ่มของผม มันชื่อว่า กิจ

“ใครผัวมึง ไปไกล ๆ เลย ไอ้เกย์เฒ่า = =;” กิจโวยวายขึ้น

“คำก็เกย์ สองคำก็เกย์ เกย์ก็มีหัวใจนะเว้ย T[]T” ผมค้อนใส่มัน

“เฮ้ย มึงมาสนใจกูก่อน โห เพื่อนเลว -*- ชิ” มะตูมเรียกร้องความสนใจ

“โอ๋ ๆ ยัยมะตูม ขี้งอนวะ =3=” ผมด่ามะตูม แล้วมะตูมก็พลางทำตาเขียวใส่ผม

“เย็นนี้เลี้ยงไอติมกู เดี๋ยวกูหายงอนมึง” มะตูมพูดขึ้น พลางทำตาเป็นประกาย

“ไอติมหน้ามหา’ลัย นะหรอ” ผมถาม

“เออ ที่ บุปเฟ่ต์ 49 บาทนะ”

“คิว เลี้ยงกูด้วย” กิจพูดขึ้น

“ชิ คำก็ด่าเค้า สองคำก็ด่าเค้า จ้างให้ก็ไม่เลี้ยง”

“จ้างให้เป็นแฟนวันนึง” กิจยื่นข้อเสนอ

“ไม่เว้ย ถึงไม่จ้างกู กูก็เลี้ยงอยู่แล้ว >///<” ผมตอบ

“= = แล้วเมื่อกี้บอก จ้างให้ก็ไม่เลี้ยง เออ อีป่วงเอ๋ย”

“ป่วงแล้วมันหนักส่วนไหนของแกวะ T[]T”

“พอเลยเถอะโว๊ย ทั้งคู่นิ = = ขึ้นเรียน คาบแรก อาจารย์ ยิ่งโหด ๆ อยู่ นั่งไง เพิ่น ถือไม้หวายมาแล้วนะ T[]T” มะตูมโวยวาย

“อ๋อ นั่นโหดหรอนะ -+-” ผมถาม

“เออเว้ย” มะตูมโวยวาย

ขณะที่ผมกำลังสนุกเฮฮา ปาร์ตี้ กันอยู่นั้น ผมไม่รู้เลยว่ามีใครสักคนแอบจับตามองผมอยู่

“ปะ ขึ้นเรียน” ทั้งคู่ คือ มะตูม กับ กิจ พูดขึ้นมา

“อื้ม” ผมพูดพลางมองไปข้างหลังอย่างหวาดระแวง แหมก็คนน่ารัก มีคนมองก็เป็นปกติละครับ >.,< (ตอแหล ! : คนแต่ง)

จู่ ๆ สายตาผมก็ชะงักไปทางกลุ่มหนึ่ง กลุ่มที่เรียกว่า หล่อขึ้นเทพ เทพบุตรลงมาเกิด O[]o หนึ่งในนั้นมีคน หนี่งที่ผมคุ้นหน้า แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร...

“จะไปยังคิว” กิจพูดขึ้นพลางเอามือยื่นมาเหมือนขอจับมือในงานเต้นรำ

“อื้ม” ผมพูดพลางจับมือทำเขิน ๆ

ขอเล่าประวัติส่วนตัวให้ฟังสักเล็กน้อยนะครับ เพราะพอดีว่า ผู้แต่ง (ค้อนใส่ผมอีกแล้ว T[]T ยอมมิได้ ศาลไคฟงอยู่ไหน : ผู้แต่ง) อย่าจุ้นน่า คนแต่งอยู่ส่วนคนแต่ง เฒ่าแล้ว อย่าเดินเพ่นพ่านในนิยายตัวเอง (เออเว๊ย TT ผมไม่มีความสำคัญเลยใช่มั้ย : ผู้แต่ง) ถ้าใช่ คุณจะโกรธผมไหม? (= = : หน้าผู้แต่งขณะนี้ - -)

ผมเป็นนักเรียนชั้นปี 1 เรียนอยู่ในโรงเรียนแห่งหนึ่งในประเทศ กรุงเทพ เอ๋ย ในจังหวัดกรุงเทพ -*- มีเพื่อนสนิดด้วยกัน 2 คน คือ กิจ และมะตูม เรียนอยู่ห้องเดียวกันใน ม.1/2กิจ เป็นได้ทั้งเพื่อนสนิด แล้วก็ คนรู้ใจ มันรู้หมดว่าผมชอบอะไร เรียกได้ว่า มีครั้งนึง ผมเคยแอบชอบมัน จนถึงปัจจุบัน ก็คงชอบอยู่มั้ย >///< ไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง ส่วน มะตูม เพื่อนที่เรียนสมัยอยู่ประถมต้น สนิดกันมาก...

“คิว เมื่อกี้ที่แกมองไปข้างหลัง ทำไม?” กิจถามผม ขณะเดินขึ้นชั้นเรียน

“ทำไมหรอ หึงเค้าหรอกิจ” ผมเล่นกับกิจ

“ไม่ถามก็ได้ = =”

“โอ๋ย ก็แค่รู้สึกเหมือนมีคนมองมาเฉย ๆ อะนะ 555+”

ณ คาบ Home Room

“สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคน วันนี้ครูจะแนะนำนักศึกษาใหม่ นะค่ะ”

“คนนี้ ชื่อ...” บลาๆ ผมไม่สนใจหรอกว่านักเรียนใหม่จะเป็นใคร ที่สนใจ คนข้างๆ ผม มันทำอะไรของมัน - -

เห็นตั้งนานแล้ว เห็นมันเอายางลบมาต่อกันเป็นชั้นๆ ชั้นๆ มันคิดว่ามันเป็นวิศวกร หรือไงไม่ทราบ = =; คิดแล้วหนักใจ จินตนาการของเด็กคนนี้ชั่งสูงส่งเสียนี่กระไร

จนมาเจออีกคนหนึ่ง ผมหน้าคุ้นมาก จนกระทั่งเขาแนะนำตัว

“สวัสดีครับ ผมชื่อบอส ^^” บอส เอ๋ ชื่อคุ้น ๆ แล้วทำไมเขาต้องยิ้มมาทางผมด้วยเนี่ย >///< เขินนะจะบอกให้

“ครูครับ ผมขอนั่งข้าง ๆ เด็กคนนั้นได้มั้ย” บอสชี้มาทางผม

“แต่มีคนนั่งแล้วนะจ๊ะ”

“ผมอยากย้ายพอดีครับครู ไอ้เนี่ย (ไม่ใช่ผมนะ TT’) มันโคตรกวนเลย”

“จ๊ะ งั้น เธอนั่งตรงนั้นได้แล้วกัน”

“ขอบคุณครับครู ^o^” บอสส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ครู พร้อมกับยิ้ม แบบมีเล่ห์กล มาให้ผม โอ๋ย ยิ้มขนาดนี้ กูยังเขินเลย >///< ยังจะมานั่งข้าง ๆ กูอีกหร๊อ T[]T ไม่เป็นอันจะเรียนชัวร์เลย

หลังจากที่เด็กใหม่นั่งลงเสร็จ เด็กใหม่ก็จัดกระเป๋าแล้วหันมาส่งยิ้มให้ผม

“ว่าไงคิว? ^^ ตามที่สัญญาว่าจะได้เจอกันไง”

“บ...บอส คนนั้นหรอ O_o”

“ใช่สิ คิดว่าบอสคนไหนล่ะ =3=”

“น...นายเนี่ยนะ?!?”