ไอเดียปิ๊งๆ...ในสิ่งที่ไม่ธรรมดา

ลำดับตอนที่ #1 : พลาสเตอร์ยา(Band-aid)

พลาสเตอร์ยา ปิ๊ง!!เพราะ เมียถูกมีดบาดบ่อย

                                นายเอิร์ลและนางโจเซฟิน ดิกสัน(Earle and Josephine Dickson)   แต่งงานกันใน  ค.ศ.1920
 เป็นสามีภรรยาคู๋ใหม่อาศัยอยูในเมืองนิว บรันสวิก รัฐนิวเจอร์ซี ประเทศสหรัฐอเมริกา  สามีทำงานอยู่บริษัทจอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน  ภรรยาเป็นแม่บ้าน  

                               ด้วยความเป็นแม่บ้านมือใหม่ไม่ชำนาญการครัวโจเซฟินจึงถูกน้ำร้อนลวก มีดบาด ตะปูตำ อยู่เป็นประจำ เอิร์ลต้องคอยทำแผล เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ภรรยาอยู่บ่อย ๆ เขาจึงเกิดความคิดทำแผลแบบประหยัดเวลาและสะดวกใช้ด้วยการนำผ้าก็อซมาวางบนเทปกาว เพื่อใช้ทำแผลให้ภรรยาโดยเฉพาะ

                              ต่อมาเอิร์ลได้นำความคิดนี้ไปเสนอนายจ้าง  ในปี ค.ศ.1921 บริษัท จอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน จึงได้ผลิตแถบพันแผลแบบมีกาวขึ้นมามีขนาดกว้าง 3 นิ้ว ยาว 18 นิ้ว แต่ยังไม่ติดตลาด

                             จนกระทั่งปี ค.ศ.1924 บรัษัทได้ปรับปรุงสินค้า  สร้างเครื่องจักรขึ้นมาผลิตสินค้านี้โดยเฉพาะ และให้ชื่อว่า "แบนด์-เอด"  ( Band-Aid) สินค้าก็ติดตลาดทันที  เป็นผลิตภัณฑ์ที่ทำกำไรสูงสุดให้บริษัท

                             ในปี ค.ศ. 1951 ได้มีการปรับรูปโฉมใหม่ให้กะทัดรัด ใช้ง่ายมีหลายขนาด คราวนี้ก็ใช้แพร่หลายไปทั่วโลก  ปัจจุบันนี้พลาสเตอร์ยากลายเป็นแฟชั่น มีรูปการ์ตูนหลากหลายบนแผ่นพลาสเตอร์ยาให้เลือกใช้ เลือกสะสม เป็นของฝากกิ๊บเก๋  แม้ไม่เป็นแผลก็ปิดได้...เป็นงั้นไป