คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เภตราทยาวีร์ ตอน กลุ่มชายในถ้ำ
ภาพ ชายสูงใหญ่กำยำวัยฉกรรจ์ ผิวหยาบคล้ำหน้าตาเหี้ยมเกรียม ดวงตาปูดโปนดูน่ากลัว ใส่ชุดลายพรางสีดำคล้ายทหารกำลังถือปืนเอ็ม 16 ยืนจังก้าอยู่กลางถ้ำ ตะโกนเสียงกร้าวเข้าไปด้านในหลืบถ้ำ
“แหม ม...ให้กูเรียกตั้งนาน มึงมัวทำไหรอยู่วะ แขบนับเข้าตะ แขบ ๆ ตอเช้านายหัวเขาอีเอาคนมาเอาของแล้ว พันปรื๋อ...ไอ้โหมนี้ต้องได้ยินเสียงกูด่าซะก่อน ถึงมีแรงทำงานกันช่ายม้ายโหมมึง”
สิ้น เสียงสบถเป็นภาษาใต้ของชายฉกรรจ์ ผู้ชายวัยไล่เลี่ยกัน รูปร่างผอมกะหร่องแทบจะเหลือแต่กระดูก ตาโหล ที่อยู่ในชุดเสื้อขาวมัวกางเกงขาสั้นสีดำเยิน ได้เดินออกมาจากซอกหลืบถ้ำ ด้วยท่าทางสะโหลสะเหลพร้อมใบหน้าซีดเซียวกุมท้องไว้ตลอดเวลา พอเห็นนายเสือ...หัวหน้าใหญ่ เขาก็รีบปราดเข้าไปหาทันที
“พี่เสือ ๆ ข้าเจ็บพุงขี้ อีออกแล้วเด้ โอย...พี่ ข้า ๆ...”
ยังไม่ทันที่ริมฝีปากซีดแห้งจะพูดจบ
ปู้ดป้าด...
เสียงพร้อมกลิ่นเหม็นหึ่งยังกะช้างเน่า ได้โชยออกมาเป็นเครื่องยืนยันในคำพูด คนที่ถูกเรียกว่า พี่เสือ แทบจะเอามืออุดจมูกไว้ไม่ทัน หันมาถลึงตาโปน ๆ กับชายคนนั้นเดี๋ยวนั้น ตะคอกกลับเสียงลั่นถ้ำ
“บ๊ะ! แล้วมึงมายืนอยู่ไซรนิ แขบไปขี้ให้มันเสร็จ ๆ ตะ โธ่เว้ย! มีแต่ลูกน้องไม่รู้เหรื่องไหร้ นั่น! ยังไม่แขบไป เดี๋ยวกูยิงหัวเสียแหละมึงเห้ย!”
นาย เสือตะเบ็งใส่ด้วยความหงุดหงิด ทั้งยังหันหัวปืนเอ็ม 16 ไปทางชายคนนั้นอีก ร่างผอมแห้งจึงรีบโกยอ้าวออกจากตรงนั้นทันทีทันใด จากนั้นเขาก็ละความสนใจ หันไปตะเบ็งเสียงเรียกคนด้านในซอกถ้ำแทน
“ไอ้หวิง มึงเช็คสินค้าเสร็จแล้วหม้าย? นานแล้วนะโว๊ย” นายเสือพูดด้วยอารมณ์กรุ่น ๆ พลางก้าวเท้าหนัก ๆ เข้าไปในหลืบถ้ำ
ต่อมา สองสาวก็ได้ยินเพียงเสียงพูดคุยเบา ๆ ที่ลอดออกมาจากหลืบถ้ำ ของเหล่าชายฉกรรจ์ จับใจความได้ไม่ชัดเจนนัก แต่ก็รู้สึกได้ว่า
สินค้าที่พวกมันหมายถึงนั้น ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่!
ไม่ ช้า ทยาวีร์ก็หันมาจูงมือเภตราออกมาจากซอกนั้น พยายามลงน้ำหนักฝีเท้าให้น้อยที่สุด พาอาจารย์สาวมานั่งพักตรงก้อนหินก้อนเดิม จุ๊ปากทำสัญญาณให้นั่งรออย่างเงียบ ๆ แล้วจึงไปชะโงกหน้าดูด้านล่างผาถ้ำตรงบันไดไม้ไผ่ที่พวกเธอปีนขึ้นมาในครา แรก
ทว่า บัดนี้ ได้มีผู้ชายผิวคล้ำสองคนในชุดลายพรางสีดำ กำลังยืนเฝ้าปากถ้ำ โดยถืออาวุธปืนแบบเดียวกับผู้ที่อยู่ด้านในอย่างแข็งขัน เท้าเล็ก ๆ ของทยาวีร์ค่อย ขยับเข้าไปอีกนิดเพื่อดูภาพให้ ชัดเจน แต่ไม่คาดว่า ก้อนหินเล็ก ๆ ที่เหยียบหมิ่น ๆ เมื่อครู่จะยวบลง จนเกือบทำให้เธอพลัดตกลงไปตามหน้าผาสูงชัน โชคดีที่ชักเท้าได้ทันท่วงที แต่โชคร้ายที่...
“เห้ย! เมื่อเดียวกูได้ยินเหมือนเสียงก้อนหินเอียด ๆ หลินลงมานะ”
ทยาวีร์เบิกตาโพลงทันทีที่ได้ยินเสียงชายฉกรรจ์ด้านล่าง ยิ่งได้ยินคำพูดถัดมา หัวใจเธอยิ่งเต้นกระหน่ำอย่างหนัก
ชาย ขี้สงสัยไม่พูดเปล่า เขายังก้าวออกจากตำแหน่งที่ยืนถือปืนจังก้าหน้าปากถ้ำ เดินมาข้าง ๆ ตัวถ้ำ แหงนมองขึ้นไปตามราวบันไดไม้ไผ่จนบ่าคอตั้ง ทั้งยังถามคำถามที่ทำให้หัวใจทยาวีร์ต้องระทึก
“มึงว่า มีอ้ายไหรอยู่บนนั้นหม้ายวะ?”
“ไหน?”
เสียงชายอีกคนแว่วเข้าหูสาวห้าวที่แอบอยู่บนหน้าผา และในขณะที่ ทยาวีร์กำลังคิดหาทางหนีทีไล่ด้วยหัวใจสั่น ๆ อยู่นั้น
จังหวะนั้นเอง!
ความคิดเห็น