กว่าจะรัก............ยุ่งชะมัด

ลำดับตอนที่ #8 : # Chapter 8 #

ในเช้าวันใหม่ขณะที่หน้าโรงเรียนยังคงคึกคักเหมือนเช่นทุกๆ เช้านับตั้งแต่ที่คลิฟย้ายมาเรียนที่นี่ ในห้องเรียนของพวกเรย์ก็ยังคงก้องไปด้วยเสียงพูดคุยเช่นเดิม วันนี้เรย์ไม่ได้พกหนังสือมาอ่านด้วยเหมือนทุกทีทำให้เป็นเรื่องที่แปลกใจมากของคนในกลุ่ม

            “วันนี้คิดไงไม่ได้เอาอะไรมานั่งอ่าน” ฝ้ายถาม

            “ไม่มีอะไรหรอก อยากพักผ่อนสมองบ้าง ถึงจะไม่ได้เอาหนังสือมาอ่านแต่ก็เอาหนังสือเชิญมาให้” เรย์ส่งหนังสือเชิญให้ทั้งสามคน ทั้งสามก็เปิดอ่านในทันที

            “จริงด้วยสิจะสิ้นเดือนแล้วนี่บ้านเรย์ต้องมีงานเลี้ยงประจำเดือน” ฝ้ายเพิ่งนึกได้

            “ฝากเชิญคุณแม่กับคุณพ่อด้วยนะ พ่อแม่ฉันฝากมา” เรย์บอก

            “ได้สิ ส่วนพวกฉันคงไม่พลาดหรอก” ฝ้ายบอก

            “ว้า! แย่จัง พ่อแม่ฉันเพิ่งไปอเมริกาเองเมื่อเช้านี่เอง” เคนบอก

            “นายตัวติดกับพ่อแม่หรือไง ถึงมาเองไม่ได้อะ” ฝ้ายหาเรื่องกวนเคนอีกจนได้

            “เอาอีกแล้วคู่นี้ เรย์ฝากบอกคุณแม่คุณพ่อเธอด้วยนะว่าครอบครัวฉันต้องไปแน่ๆ” รินบอก เรย์ก็พยักหน้ารับรู้

            “ฉันว่าต้องไปเจออีตาคลิฟที่งานบ้านเธอแน่ๆ เลย” ฝ้ายคาดการณ์ เพราะว่างานเลี้ยงที่บ้านเรย์จะเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่สังคมไฮโซ และอีตานั่นได้ยินว่าเป็นลูกท่านทูต มีหวังไปงานเลี้ยงแน่ๆ

            “อาจจะไม่ไปก็ได้ ทุกเดือนก็ไม่เคยเห็นเลยนี่” เรย์หวังให้เป็นอย่างที่เธอพูด พอดีอาจารย์เข้ามาเรื่องจึงต้องยุติลงแต่เพียงเท่านั้น ในตอนกลางวันวันนี้ทั้งสี่เปลี่ยนที่ทานอาหารกันโดยขึ้นไปบนดาดฟ้าแทน เรย์ก็ไปยืมหนังสือจากห้องสมุดมานั่งอ่าน ส่วน 3 คนก็นั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน

            “เคนอาทิตย์หน้าต้องหยุดเรียนไหม” รินถาม

            “คิดว่าจะอาจจะมีบางวัน” เคนบอกพร้อมหยิบขนมที่ซื้อมาเข้าปาก

            “ดังแล้วอย่าลืมเพื่อนละ เฮ้ย! นี่มันของฉัน” ฝ้ายร้องบอกเมื่อเห็นเคนหยิบขนมของตนไปกิน ระหว่างนั้นพวกกลุ่มเพื่อนต้นน้ำก็ขึ้นมารวมทั้งต้นน้ำด้วย

            “อะไรว้า เราโดนยึดที่แล้ว” หนึ่งในกลุ่มที่เพิ่งมาใหม่พูด

            “เฮ้ย! นั่นมันมิกะกับรินนี่” ทั้งหมดก็หันไปมอง ส่วนต้นน้ำกลับหันไปมองเรย์ที่นั่งอ่านหนังสือแยกอยู่คนเดียวอยู่จึงเดินเข้าไปนั่งด้วย ส่วนพวกที่เหลือก็มานั่งคุยกับฝ้ายและริน ในตอนนี้เคนเหมือนจะเป็นคนนอกไปโดยปริยาย

            “นั่งอ่านอะไรอยู่” ต้นน้ำถาม

            “ตาไม่มีหรือไง” เรย์พูดอย่างกวนๆ ต้นน้ำก็ชะงักไปนิดหนึ่ง

            “แค่ชวนคุยด้วย ไม่เห็นต้องพูดอย่างนี้เลยนี่ ไปกินรังแตนมาจากไหนหรือเปล่าเนี่ย” ต้นน้ำบ่นพร้อมกับถามอีกที เรย์ก็ปิดหนังสืออย่างรวดเร็ว

            “แล้วเห็นไหมว่าคนกำลังอ่านหนังสืออยู่มากวนสมาธิอย่างนี้ ไม่ให้โกธรแล้วจะให้หัวเราะหรือไง” เรย์พูดออกมาเรียบๆ แต่ฟังดูแล้วเหมือนมีน้ำโหมากกว่า ต้นน้ำจึงได้แต่เงียบและมองเรย์อ่านหนังสือต่อ สักพักเสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้นทุกคนเลยแยกย้ายไปเข้าห้องเรียน ในตอนเย็นฝ้ายกับรินว่างเลยไปเป็นเพื่อนเรย์ถ่ายหนังและระหว่างที่ถ่ายทำอยู่ ต้นน้ำก็เดินเข้ามา ทำให้รินกับฝ้ายแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อต้นน้ำเห็นพวกฝ้ายกับรินก็เดินเข้ามาทัก

            “หวัดดี พวกเธอเป็นเพื่อนของ...เอ่อ...นริศราใช่ไหม” ต้นน้ำทักทายอย่างเป็นมิตร

            “ใช่ แล้วต้นน้ำมาทำอะไรที่นี่เหรอ” ฝ้ายถามอย่างตื่นเต้น

            “มาหาพี่ผม พี่ผมก็เป็นผู้กำกับนั่นแหละ” ต้นน้ำตอบ สร้างความประหลาดใจให้กับฝ้ายกับรินมากขึ้นไปอีก อะไรมันจะมาเชื่อมโยงกันดีอย่างนี้นะ!!! พอดีเรย์ได้พักจึงเดินเข้ามาหาฝ้ายกับรินโดยที่ไม่ทันสังเกตว่าต้นน้ำยืนอยู่ด้วย

            “ว่าไง นั่งทำอะไรกันอยู่” เสียงของเรย์ดังขึ้น ต้นน้ำชะงักหันมองหน้าเจ้าของเสียงเพราะเสียงมันคุ้นๆ ฝ้ายก็พยายามส่งซิกให้เรย์รู้ว่าต้นน้ำยืนอยู่ตรงนี้ เรย์ก็ตกใจจึงพยายามทำเฉยๆ เอาไว้ไม่ให้ต้นน้ำจับได้ ต้นน้ำก็มองพิจารณาเรย์อยู่สักพัก แต่มองหน้าแล้วมันไม่ใช่คนที่รู้จัก

            “เพื่อนเธอสองคนเหรอ สวัสดีครับ” ต้นน้ำคุ้นๆ หน้าแต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหนจึงทักทายไว้ก่อน เรย์ก็ได้แต่ยิ้มตอบ พอดีผู้กำกับเรียกเรย์ไปถ่ายต่อ เรย์จึงรีบเดินแยกออกไปอย่างรวดเร็ว ฝ้ายกับรินก็แอบถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าจะปิดต้นน้ำได้นานเท่าไรเพราะดันมาเป็นน้องผู้กำกับเสียอีก หลังจากถ่ายเสร็จเรย์ก็เดินออกมาและพบว่าต้นน้ำยังคงอยู่กับฝ้ายและริน

            “คุณเรย์เดี๋ยวก่อน อ้าว! นายมันคนที่มายุ่งเรื่องชาวบ้านนี่มาทำไรอะไรที่นี่” คลิฟวิ่งตามเรย์ออกมาแต่เมื่อพบต้นน้ำก็สงสัย ทำไมมีแต่นักเรียนโรงเรียนเราเนี่ย

            “ฉันมาหาพี่ พี่ฉันก็ผู้กำกับของนายไง” ต้นน้ำบอก

            “น้องผู้กำกับเหรอ แล้วไป...นึกว่าจะมายุ่งกับคุณเรย์” คลิฟพูดเหมือนเป็นเจ้าของเรย์ทำให้เรย์ไม่พอใจ  แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา เพราะฝ้ายกับรินได้แสดงออกมาแทนตนแล้ว

            “นายก็เหมือนกันคุณผู้ดีปากต่ำไม่ต้องมายุ่งกับเพื่อนฉัน ต้นน้ำขอตัวก่อนนะแล้วเจอกันที่โรงเรียน” ฝ้ายพูดแล้วก็เดินออกไปพร้อมกับเรย์และริน ต้นน้ำก็ยิ้มรับรู้ และยืนคิดว่าทำไมคนชื่อเรย์มันเยอะจังเลยก่อนที่จะเดินเข้าไปหาพี่โดยไม่คิดอะไรมากทิ้งให้คลิฟยืนมองพวกเรย์ไปอย่างแค้นๆ