กว่าจะรัก............ยุ่งชะมัด

ลำดับตอนที่ #6 : # Chapter 6 #

ในตอนเย็นของวันต่อมาเรย์ก็มาถ่ายหนังตามเวลาเดิม โดยที่วันนี้เพื่อนทั้งสามไม่ได้มาด้วยเนื่องจากเคนติดธุระ ส่วนมิกะกับรินก็มีนัดถ่ายแบบขึ้นปกหนังสือแฟชั่นเล่มใหม่ ทำให้เรย์ต้องมาคนเดียวเมื่อมาถึงก่อนเวลาเรย์จึงเข้าไปแปลงโฉมก่อนที่จะออกมาหนังอ่านหนังสือเพื่อรอเวลาถ่าย และเมื่อถึงเวลาถ่ายปรากฏว่าพระเอกของเรื่องยังไม่มาทำให้ทุกคนในกองต้องรออีก

 

                “ต้องขอโทษจริงๆ ครับ พอดีมีปัญหานิดหน่อย” เสียงดังขึ้นจากทางเข้า ชายหนุ่มผมสีทองหน้าตาดีวัยเดียวกันกับเรย์รีบวิ่งเข้ามา

 

                “ไม่เป็นไร” ผู้กำกับบอก เรย์นึกไม่ชอบหน้าชายคนนี้เอาเสียเลยเพราะทำให้เธอเสียเวลามาก หลังจากถ่ายไปได้สักพักทั้งหมดก็ได้พักกัน เรย์ก็นั่งอ่านหนังสือของตนต่อโดยไม่สนใจอะไรมากนัก

 

                “สวัสดีครับ คุณดูน่ารักจังเลย ผม คลิฟ ครับ” เสียงของพระเอกหนังนั่นเองเข้ามาทักเรย์

 

                “….” เรย์ยังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือต่อไป คลิฟก็ยังไม่ท้อถอย

 

                “เออ..” คลิฟกำลังจะชวนคุยต่อแต่พอดีต้องเข้าฉากต่อไป เรย์จึงลุกไปอย่างรวดเร็วเพื่อทำทุกอย่างให้เสร็จอย่างรวดเร็ว พอถ่ายเสร็จเรย์ขอตัวกลับบ้านทันทีทำให้คลิฟอดคุยกับเรย์อีกครั้ง จึงไปหาทีมงานแทน

 

                “พี่ๆ นางเอกคนนั้นเขาชื่ออะไร ผมถามก็ไม่ตอบ หยิ่งแต่น่ารักมากเลย” คลิฟถามออกมาอย่างสนใจ

 

                “น้องเรย์นะหรอ ไม่หยิ่งหรอก เพียงแต่เขาชอบอ่านหนังสือมาก เวลาว่างก็อ่านหนังสือทุกครั้ง ขอตัวไปทำงานก่อนนะ” หลังจากรู้ชื่อคลิฟก็ได้แต่ยิ้ม

 

                “เรย์ เหรอน่าสนมาก” คลิฟเดินกลับออกไปพร้อมคิดแต่เรื่องเรย์ ในเช้าวันต่อมาขณะที่เรย์กำลังเดินอ่านหนังสือไปตามทางเหมือนเช่นทุกวัน

 

                ‘ปึ๊ก’

 

                ”ขอโทษค่ะ” เรย์เดินชนอีกแล้ว

 

                “อะไรกัน หน้าตาไม่ดีแล้วยังจะซุ่มซ่ามอีก ไร้มารยาทจริงๆ” เสียงของผู้ถูกชนบ่นออกมา เรย์ได้ยินดังนั้นจึงมองหน้าคนที่ตนเดินชนเขาก็คือ คลิฟ นั่นเอง เอ..แต่เขาเรียนที่นี่ด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เลย!!???

 

                “อะไรกันนาย เขาขอโทษแล้วยังจะมาว่าเขาอีก ลูกผู้ชายเหรอเปล่าเนี่ย” เสียงของต้นน้ำดังขึ้นจากด้านหลังเรย์ก่อนที่จะเดินมาอยู่ข้างๆ เรย์

 

                “แล้วนายมาเกี่ยวอะไรด้วย เรื่องของฉัน คนต่ำๆ อย่างพวกนายจะทำให้รัศมีของฉันตกหมด” คลิฟพูดจบก็เดินจากไปทันที ส่วนเรย์ฟังแล้วยังคงนิ่งเฉยเหมือนกับว่าไม่ได้ยินอะไรแล้วก็เดินต่อไปโดยที่ไม่ขอบคุณต้นน้ำแม้แต่น้อย ต้นน้ำจึงเดินตาม

 

                “ช่วยแล้วยังไม่ได้ยินคำขอบคุณเลย” ต้นน้ำพูดขึ้นมาเรย์จึงหยุดเดินแล้วหันมาทางต้นน้ำ

 

                “ฉันขอร้องนายให้มาช่วยเหรอ นายมาของนายเองต่างหาก” พูดจบเรย์ก็เดินไปอย่างรวดเร็ว

 

                “ฮ่าๆๆ โดนไหมคุณต้นน้ำผู้แสนดี” เพื่อนของต้นน้ำเดินมาสมทบข้างๆ

 

                “ยุ่งน่า คนอะไรหยิ่งชะมัดเลยแต่นายนั่นน่าเตะกว่าเยอะ” ต้นน้ำนึกไปถึงคลิฟ

 

                “ฉันรู้ว่าไอ้หมอนั่นคือใคร” เพื่อนของต้นน้ำพูดขึ้น ต้นน้ำหันมามอง

 

                “ใคร” ต้นน้ำถาม

 

                “ก็ คลิฟ ไง ตอนนี้เป็นดารานักแสดงนายแบบอยู่และยังเป็นลูกชายของท่านทูตด้วย ดังจะตายไม่รู้จักเหรอ” เพื่อนของต้นน้ำย้อนถามกลับ

 

                “ถ้ามันเป็นดารานักฟุตบอลคงจะรู้บ้างแหละนะ แต่ว่านายนี่แสนรู้ชะมัดเลยวะ” ต้นน้ำพูดแล้วก็เดินไปทิ้งให้เพื่อนงงกับคำชม

 

                “มันด่าหรือมันชมวะ” แล้วก็เดินตามไป เมื่อถึงเวลาเรียนปรากฏว่า คลิฟ เป็นเด็กเพิ่งย้ายมาใหม่และจะมาอยู่ห้องเดียวกับพวกเรย์ด้วย ทั้งฝ้ายและรินก็ต่างชื่นชมความหล่อของคลิฟจนเคนรำคาญแม้กระทั่งพักกลางวัน

 

                “หล่อจริงๆ เลย คนอะไรก็ไม่รู้” ฝ้ายบอก รินก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

                “รำคาญๆ ชมอยู่ได้ พูดครั้งเดียวก็รู้เรื่องแล้ว” เคนบ่นออกมา

 

                “นายนี่ก็…อิจฉาเขาละสิ ความหล่อไม่ถึง” ฝ้ายพูดออกมา เคนก็ชักยั่วะ

 

                “อาจจะหล่ออย่างเดียวแต่นิสัยไม่ดีก็ได้” เคนบ่นต่อ

 

                “ฉันเห็นด้วยกับเคน” เสียงของเรย์ดังแทรกขึ้นมาสร้างความประหลาดใจให้กับทั้งสามมากเพราะโดยปกติ เรย์มักจะไม่สนใจเรื่องที่พวกตนพูดกันเท่าไรนอกจากหนังสือเล่มหนาๆ ที่อยู่ในมือ

 

                “วันนี้เรย์กินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่า” ฝ้ายถาม

 

                “เปล่า แค่รู้ว่านายนั่นชอบพูดจาดูถูกคนอื่นก็เท่านั้นเอง” เรย์พูดขึ้นเรียบๆ

 

                “เห็นมะ” เคนช่วยสนับสนุน

 

                “เหรอ เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้” ฝ้ายรีบแก้ตัวแทนคลิฟทันทีสร้างความหมั่นไส้ให้เคนไม่ใช่น้อย

 

                “แฟนเธอเหรอไง ถึงรู้” เคนพูดออกมาพอดี คลิฟ เดินผ่านมาเห็นพวกฝ้ายกับรินจึงเข้ามาทัก

 

                “สวัสดีครับ น่ารักจังเลยไม่ทราบว่ามีแฟนหรือยังครับ” คลิฟถามสองสาวสวยประจำกลุ่ม

 

                “โห พูดออกมาได้ชัดขนาดนี้ สงสัยจะเจ้าชู้ไม่เบา” เคนบ่นออกมาเบาๆ แต่ก็ยังดังไปเข้าหูคลิฟ สร้างความไม่พอใจให้กับคลิฟมาก

 

                “เธอสองคนก็น่ารักดีหรอกแต่ไม่น่าอยู่รวมกับพวกปากสุนัขเลย อ้อ! แล้วยังคนชั้นต่ำอีกคน” คลิฟพูดรวมไปถึงเรย์ ฝ้ายกับรินถึงกับสะอึกไม่คิดว่าสิ่งที่เรย์พูดจะเป็นเรื่องจริง

 

                “นายนี่หน้าตาก็ดีแต่ปากต่ำกว่าเท้าอีก อุตส่าห์นึกว่าเป็นคนดี ที่แท้…ไปกันเถอะพวกเรา อยู่นานแล้วมันคันไม้คันมือยังไงไม่รู้” ฝ้ายโมโหสวนออกไป สร้างความชอบใจให้กับเคนเป็นอย่างมาก ทั้งหมดเดินจากไปโดยทิ้งให้คลิฟคับแค้นใจอย่างมากที่สุดเพราะเขาไม่เคยโดนผู้หญิงคนไหนปฏิเสธและยังต่อว่าต่อขานเขาได้ขนาดนี้