คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 :: ล่อแม่ง 100%
Chapter 4 :: ล่อแม่ง 100%
“บ๊ายบายคนสวย มั๊วะ ~”ร่างสูงเจ้าของใบหน้าขาวคมว่าพลางส่งจูบผ่านสายลมส่งให้หญิงสาวร่างเล็ก ขณะที่เจ้าหล่อนก็ทำท่าเขินอายกลับมาโดยมีสายตาหมั่นไส้จากบุคคลที่สามมองตามอย่างกับจะจิกหัวสาวร่างเล็กหลุดติดมือยังไงยังงั้น
“มึงเอ๊ย เมื่อคืนแม่นี่อย่างเจิดอะ หลังจากมึงออกไปนะไม่รู้ผีห่าอะไรเข้าสิงแม่งรุกกูจนของแข็ง”เมื่อสาวเจ้าเดินลงบันไดจนลับตาแล้วก็รีบวิ่งลั้ลล้าประโจนเข้าใส่เพื่อนสนิทที่นั่งหน้ามึนตึงอยู่บนโซฟาอย่างหน้าชื่นตาบาน ไม่ได้สนสักนิดว่าอีกคนน่ะอารมณ์บ่จอยแค่ไหน
ผัวะ!
“ปัญญาอ่อน”ฝ่ามือน้อยๆประสานงานอย่างลงตัวลงบนกบาลกลมๆของเพื่อนร่างสูงก่อนด่าด้วยน้ำเสียงอึนๆ ไม่ใช่อะไรหรอก หมั่นไส้เฉยๆ - -
“อะไรของมึงวะ เห็นหงุดหงิดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”เต๋าคลำหัวตัวเองป้อยๆ สายตามองไอ้คนข้างๆอย่างไม่เข้าใจ เห็นทีจะไม่ใช่แค่แม่สาวคนนั้นแล้วล่ะที่ผีเข้า ไอ้คชาก็ดูจะเป็นไปกับเค้าด้วย
มันเกิดอะไรขึ้นวะ คนหล่อไม่เข้าเจย ~
“กูเห็นหน้ามึงแล้วคันตีน”ร่างโปร่งบางตอบกลับโดยไม่หันหน้ามามองอีกคน อารมณ์หงุดหงิดที่โดนหยามเมื่อคืนนี้ยังไม่หาย เรื่องนี้แม่งยังไงก็ไม่จบ ทำแบบนี้มันต้องมีการเอาคืน!
“กูเห็นหน้ามึงแล้วคันหู” ร่างสูงตอกกลับก่อนจะหัวเราะกึกๆกับมุกควายๆของตัวเอง หากแต่อีกคนไม่ได้มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยสักนิด มีอย่างที่ไหนมาบอกเห็นหน้าเขาแล้วคันหู เก็บประโยคนี้ไปพูดกับว่าที่เมีคนที่สามล้านแปดของมันเหอะ
“เหี้ยชาแม่งเป็นไรวะ”สุดท้ายคนจอมกะหล่อนก็ยอมแพ้ หยอดมุกก็แล้วอะไรก็แล้วแต่คชาไม่มีทีท่าว่าจะหายนอยด์
เป็นเหี้ยไรก็โปรดบอกกูเถอะครับ เห็นหล่อๆแบบนี้แต่กูไม่ได้เป็นพระเจ้าที่จะรู้ใจมึงทุกอย่างนะเว้ย!
“เมื่อคืน…”คนตัวเล็กกว่าเริ่มเกริ่นส่วนเต๋าก็เริ่มมองใบหน้าหวานด้านข้างอย่างตั้งใจ ซึ่งเป็นภาพที่หาดูได้ยากสุดๆ (ปกติแม่งไร้สาระตลอด)
“ที่จิ๊งซ์ฟคาเฟ่” คนเล่ากล่าวแล้วหันมาสบตาผู้ฟังที่นั่งจ้องหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นเชิงถาม
“กูเข้าไปหลีผู้หญิงคนที่มึงเอามาที่หอ แล้วมึงบอกว่ามึงก็เห็นว่าเธอสะบัดใส่กู”ดวงตาเรียวเล็กเริ่มประสานสายตากับเพื่อนรัก ยิ่งคิดยิ่งหมั่นไส้ ให้ตายเหอะ
“อาฮะ ใช่กูเห็น”
“แล้วมึงยังจะหิ้วแม่นั่นมาเอาถึงห้อง?” เจ้าตัวเค้นถามเสียงรอดไรฟันขณะที่เส้นประสาทตรงสมองเริ่มเต้นตุบๆ และคาดว่าอีกไม่นานทันจะแตกสะบั้นลงเพราะความซื่อบื้อของเพื่อนตัวเอง
“อ้อ! อ่า…เอ่อ ..ก็แบบ เห็นสวยดีเลยของเสียบดู”ตัวปัญหาพยักหน้าขึ้นลงเบาๆพร้อมพูดน้ำเสียงติดอ่าง จะให้บอกได้ยังไงว่าที่หอบแม่หญิงคนงามนั่นกลับมาเพราะกะจะเอาชนะคชาเฉยๆ ขืนเปิดปากพูดออกไปแบบนั้นได้ตีนกลับมายัดปากเป็นของรางวัลแน่
“ตลกแดก”คนตัวเล็กกว่าว่าพลางผลักหัวทุยๆของเต๋าอย่างแรง ส่งผลไปร่างคนตัวสูงล้มฟุบไปตามความยาวโซฟา
“อะไรของมึงอะ” คนถูกผลักขมวดคิ้วมุ่น เริ่มซีเรียสแล้วนะ เป็นอะไรแม่งไม่รู้จักบอก เอาแต่ผลักอยู่ได้ เดี่ยวพ่อจับซั่มแม่งเลยห่า
“ช่างแม่งเหอะ ลุกไปอาบน้ำได้แล้วเคี่ย แวะเอางานไปส่งเจ๊โหดแล้วแม่งไปไถตังพวกไอ้เกมส์ดีกว่า ช่วงนี้ช็อต”สุดท้ายก็ออกปากไล่ให้เพื่อนรักไปอาบน้ำ แต่เรื่องมันยังไม่จบหรอกน่า ละครเรื่องนี้ยังอีกยาวไกล ค่อยๆต้อนมันไปก็ได้ คนอย่างคชาไม่รีบครับ ช้าๆได้พล้าเล่มงาม
คอยดูผลงานการแก้เผ็ดของเขาแล้วกัน
D A R K F R I E N D ‘ S
“ไม่โผล่มาส่งฉันตอนปิดเทอมเลยล่ะยะ!” เสียงแหลมๆของเจ๊ร่างเล็กในชุดเดรสสีแดงแรงฤทธิ์ บนใบหน้ามีแว่นหนาเตอะเป็นส่วนประกอบตะหวาดดังลั่นห้องพักอาจารย์ อันเนื่องจากว่ารายงานสี่เล่มถ้วนถูกหยิบยื่นโดยนักเรียนจอมโดดสองคนที่เธอจำได้ว่าพวกมันเข้าเรียนไม่ถึงแปดสิบเปอร์เซ็นของเทอมที่แล้วเสนอหน้ามาหาถึงห้อง แล้วไอ้รายงานที่ส่งมาก็ใช่จะตรงเวลาเสียเมื่อไหร่ ได้ข่าวว่าหมดเขตส่งเมื่อสองอาทิตย์ก่อนไม่ใช่เหรอยะ!?
“เออน่าเจ๊ พวกผมก็ส่งแล้วนี่ไงอย่าเรื่องมากดิวะ”คชาบ่นกลับอย่างหัวเสียเพราะรำคาญเสียงแว๊ดๆของเธอเต็มแก่ อันที่จริงอีเจ๊นี่ไม่ได้บ่นตอนเขาส่งรายงานหรอก แต่บ่นตั้งแต่ก้าวแรกที่พวกเขาเดินเข้ามาแล้วต่างหาก
เพี๊ยะ!
“กรี๊ด! นี่เธอขึ้น’วะ’กับฉันเหรอ ฉันเป็นครูพวกเธอนะย้า!!”ไม้ขนาดยาวหรือที่แถวบ้านเต๋าเรียกว่า ‘ไม้เรียว’ ถูกเจ๊โหดงัดขึ้นมาฟาดป๊าบลงบนโต๊ะอย่างแรง ซึ่งปลายไม้นั่นมันเฉียดหน้าเขาไปไม่ถึงสามเซนด้วยซ้ำสาบานได้
“เป็นครูแล้วไม่ได้เป็นคนรึไง”ร่างโปร่งถามพลางเลิกคิ้วใส่อย่างยียวนจนน่ากลัวว่าเขาอาจจะได้กินขนมเปี๊ยเป็นของแถมสักป๊าบ แต่ก็ต้องโล่งใจเมื่อเจ๊คนโหดคว้าเอาปากกาไวท์บอร์ดขึ้นมาแล้ว …
เฟี้ยว~
โป๊ก!
เขวี้ยงมันใส่หัวคชาแทน = =;
อีเจ๊นี่ชักจะมากไปแล้วนะโว๊ยยยยย
“เฮ้ยเจ๊ ส่งงานให้ก็บุญแค่ไหนแล้วหา! ล่อแม่งดีมั้ยเนี่ย!”คนอารมณ์ร้อนชักสีหน้าหงุดหงิดเต็มประดาแล้วทำท่าจะถลาเข้าใส่ครูบังเกิดเกล้าตามที่ปากพูดจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าร่างสูงข้างๆกระโจนเข้าคว้าร่างเพื่อนรักได้ทันเวลา เห็นทีว่างานนี้คงมีการวางมวยแบบจริงจังแน่ๆ
“มึงใจเย็นดิ”เต๋าพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ต่อให้เอาน้ำแข็งจากขั้วโขกใต้มาชะโลมอาบให้คชา มันก็คงใจเย็นไม่ได้แน่ เล่นยั๊วะขนาดนี้
“เย็นพ่อง! แม่งเรื่องมากว่ะ กูรำคาญ!”
“อ๊ายยย! นี่เธอ! เธอ!! เธอ!!!”อาจารย์ร่างเล็กชี้หน้าคชาอย่างคาดโทษ ร่างของเธอดิ้นเร้าๆเหมือนเด็กโดนแย่งของไอศกรีมยังไงยังงั้น “ฉัน เป็น ครู นะ ! พูดแบบนี้อยากโดนติดลบจิตพิสัยใช่มั้ยหา!!!”
“ติดลบก็ติดไปดิ ซ้ำอีกสักปีก็สนุกเหมือนกัน”คชาตอบกลับด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือก เหอะ แม่งน่ารำคาญแบบไม่ไหวแล้ว เป่าทิ้งแม่ง..
“เฮ้ยไม่เอาน่า! เจ๊ก็เลิกกวนตีนมันสักทีดิ อยากโดนล่อรึไงวะ …มึงนี่ก็บ้าจี้ ไปกันได้แล้ว ยืนให้แม่งโดนกวนตีนอยู่ได้ สัสเอ๊ย”แล้วก็เป็นเต๋าที่เป็นคนยุติเหตุการณ์วุ่นวายทั้งหมดก่อนคชาจะควักปืนออกมาเป่า ‘ครู’ อย่างที่เขาบอกจริงๆ คนที่ได้ขนานนามว่าเป็นเจ๊โหดแห่งมหาลัยได้แต่ยืนตะลึงอึ้งค้างอยู่กับที่ ขณะที่เต๋าลากร่างโปร่งของเพื่อนให้เดินออกมาจากห้องอย่างทุลักทุเลเพราะไอ้เวรนี่ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือเท่าไหร่
“ลากกูออกมาทำไมเนี่ย จะได้ล่อแม่งอยู่ได้ ควายเอ๊ย”ออกห่างรัศมีอาคารพักครูได้ไม่ทันไร คชาก็เป็นต้องสะบัดตัวออกจากการจับกุมของเพื่อนรักแล้วบสถอย่างหัวเสีย
ครูก็ครูเหอะ .. สอนเหี้ยไรไม่เห็นจะเข้าใจสักอย่าง เฮอะ ทำมาเป็นเบ่ง
(ทั้งนี้ทั้งนั้นจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจก็ขึ้นอยู่กับรีดเดอร์นะคะว่าตั้งใจฟังไหม อย่าเอาอย่างคชานะ ไม่ดีๆ ==;)
“กูกลัวมึงได้ฆ่าคนอะดิ”เต๋าตอบพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่แสดงอาการประมาณว่าปลงสุดชีวิต
“เหี้ยเต๋า ! เดี๋ยวกูล่ออีกคนแม่งจะรู้สึก”
“พูดดีๆ ใครจะล่อใคร เดี๋ยวเหอะมึง ไม่เจียม - - ” คำดูแคลนแบบทีเล่นทีจริงจากปากคนจะถูกล่อเล่นไปกระตุกต่อมให้เส้นประสาทที่กำลังตึงเปรี๊ยะขาดผึงแบบห้ามไม่อยู่
เรื่องหญิงยังไม่เคลียร์ยังเสือกมีหน้ามาบอกเขาไม่เจียมอีก ..
ให้มันรู้ไปเลยว่าใครกันแน่จะโดนล่อ !
“มึงน่ะแหละจะโดนกูล่อ!”
ผลัก!
จบคำเรียวมือสองข้างก็กระชากร่างร่างสูงของอีกฝ่ายเข้าหาตัวด้วยความเหลืออด ก่อนจะเขย่งปลายเท้าเพื่อให้ความสูงของเขาเท่ากับความเปรตของมัน แล้วเริ่มทำในสิ่งที่อยู่ในแผนการที่อุตส่าห์นั่งเรียบเรียงมาตลอดทั้งคืน
…ก่อนจะโดนกูล่อก็เอาจูบกูไปแดกก่อนแล้วกันเชี่ยกลูต้าเอ๋ย
100%
ดวงตาคมเบิกโพลงเมื่อศศีรษะถูกเพื่อนรักร่างเล็กกว่ากดเอาไว้ขณะที่ริมฝีปากเขาและมันประกบกันอย่างแรง ท่ามกลางความตกใจของเต๋า คชาก็ได้ทีเริ่มบดขยี้ริมฝีปากร่างสูงด้วยความตั้งอกตั้งใจ(?) แผนแรกคือต้องเริ่มจากทำให้เต๋าหวั่นไหวซะก่อน ส่วนไอ้การล่อจริงๆนี่ต้องเอาไว้หลังจากผ่านกระบวนการทุกขั้นตอนอย่างค่อยเป็นค่อยไป
หมับ!
จู่ๆไอ้ฝ่ามือที่คชามั่นใจว่าไม่ใช่ของใครอื่นนอกจากเต๋าก็ตะปบหมับเข้าที่บริเวณกบาลที่ถูกปกคลุมไปด้วยกลุ่มผมหนาของเขา ก่อนที่ลิ้นร้อนของคนเคยโดนรุกจะสอดแทรกเข้าโพรงปากของคนตัวเล็กกว่าพร้อมๆกับออกแรงกดศีรษะคชาให้หยุดนิ่งเพื่อสะดวกแก่การไล่ต้อนอีกฝ่ายจนจนมุม
ไม่รู้หรอกว่าเหี้ยคชาแม่งเกิดบ้าอะไรขึ้นมา แต่ทำแบบนี้ .. ขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ
ดวงตาเรียวค่อยปรือลงช้าๆเพื่อสัมผัสอ่อนหวานหากแต่ร้อนแรงค่อยๆลุกลาม ไม่มีความรุนแรงที่ถูกส่งมา มีเพียงความอบอุ่นจากริมฝีปากร้อนๆของเพื่อนสนิทร่างสูงเท่านั้นที่ถ่ายทอดสู่โพรงปากของเขา
“อือ…”
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ดวงตาที่เคยเบิกกว้างค่อยๆปรือลงอย่างเชื่องช้าคล้ายจะยอมรับสัมผัสเหล่านั้นแต่โดยดี ปลายเท้าที่เคยใช้เขย่งเพื่อให้ความสูงของเขาเท่ากับเต๋าก็เริ่มจะหมดแรงไปพร้อมๆกับร่างกายเสียดื้อๆ ความรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกหมุนติ้วยังไงยังงั้น
“อื้อ~” เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอ สองมือเริ่มขยุ้มลงบนกลุ่มผมอีกฝ่ายจนเจ้าของใบหน้าขาวคมจำต้องค่อยๆผละออกอย่างอ้อยอิง
“แฮก.. อะ .. ไอ้เหี้ยเต๋า”ทันทีที่หลุดพ้นจากห้วงพันธนาการ ร่างโปร่งบางก็เป็นต้องหอบแหก ร่างทั้งร่างแทบจะทรุดลงกับพื้นหากไม่ได้สองมือแข็งแรงคอยช่วยพยุง
พอตั้งสติได้ไม่ทันไรก็เริ่มจะปล่อยหมาออกจากปาก เริ่มจากเรียกชื่อเพื่อนรักเจ้าของจูบลึกซึ้งนั่นแบบเสียๆหายๆ
“หือ” คนถูกเรียกชื่อขานรับพร้อมยักคิ้วข้างหนึ่ง ดูก็รู้ว่าเป็นการจงใจกวนตีนอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
“ไอ้ … ไอ้…!” คชาได้แต่ติดอ่างอยู่อย่างนั้นเมื่อผวนกลับมาคิดทันว่าเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายจูบมันก่อน …
ก็แล้วทำไมกลายเป็นเขาที่เสียท่าล่ะวะ !!
“ไอ้หล่อ หึหึ”คนจะถูกด่าได้ทีตอบแทนแล้วตีหน้ายิ้มยียวนหน้าตาเฉย ถึงจะสงสัยก็เหอะว่าคชามันจะจูบเขาทำไม .. แต่สำหรับเต๋าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็แค่เพื่อนจูบเพื่อน มันไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกน่า
บางทีไอ้คชาอาจจะเกิดความคิดอยากจูบแต่ไม่มีคนให้ระบายก็ได้ จะคิดให้มากทำไมกัน
“..เหี้ย! มึงนี่มัน …!!!”เพราะเสียงตะโกนทำให้ร่างสูงหลุดจากภวังค์แล้วหันมามองหน้าคนหัวเสียแบบไม่ค่อยยินดียินร้าย นี่ก็อุตส่าห์ประเคนจูบแสนร้อนแรงโรแมนติให้ จะโวยวายทำไมนักวะ ?
“เอ้าก็อยากจูบไม่ใช่ไงกูก็อุตส่าห์สนองให้แบบไม่คิดค่าแรง -O-“
“แม่ง … โว๊ยยยยยยยยยย! เออขอบคุณ!!! ไปหาพวกไอ้เกมส์กันได้แล้ว!!” ตอนแรกก็อยากจะด่าอยู่หรอกว่ามันมีสิทธิ์อะไรมาทำเขาเคลิ้มแบบนี้ทั้งๆที่คนที่ควรน่ะน่าจะเป็นมันแท้ๆ! แต่คิดอีกทีขืนพูดแบบนั้นออกไปมีหวังได้ความแตกหมดว่าเขาคิดจะเข้าประตูหลังมัน ชิ ไม่ได้เว้ยไม่ได้ แผนแรกไม่สำเร็จไม่เป็นไรยังมีก๊อกของตุนไปเสมอ คราวหน้ามันน่ะแหละจะต้องเป็นคนคราง ไม่ใช่เขา!
ร่างโปร่งเดินนำแบบหัวฟัดหัวเหวี่ยงโดยมีเต๋าเดินล้วงกระเต๋ากางเกงตามไปแบบติดๆ
เหี้ยแม่งไม่อยากจะยอมรับเลย …
ว่าคชาใจเต้นกับการจูบของไอ้ควายเต๋าเข้าเต็มตีน =_+
D A R K F R I E N D ‘ S
และยังคิดถึงเธอ นะอ๊ะอ๊ะอ๊ะอ๊ะ
วันนี้ไม่มีเธอ
เหตุใดโลกนี้ช่างดูโหด ร้ายอ๊ะอ๊ะอ๊ะอ๊ะ
สุดท้องทะเลขอบฟ้าแสนไกล
กลับมาได้ไหมยังคอย …
พรุ่งนี้ต้องเดินต่อไปแม้เพียงลำพัง
ชีวิตจะเป็นอย่างไรของเพียงความหวัง
โลกยังรอให้เธอช่วยเป็นพลัง
แต่งเติมฝันให้ชีวิตงดงามด้วยความรัก
เสียงร้อง กีต้าร์ เบส กลอง รวมไปถึงเสียงเครื่องดนตรีไทยที่ถูกดึงเอาความโดดเด่นขึ้นมาฉายชัดบนสเกลเพลงถูกใครบางคนเปิดมันดังลั่นหลังหอโดยมือถือเครื่องหรู ผู้เป็นเจ้าของคือเด็กหนุ่มปีหนึ่งหน้าตาดูดีคนหนึ่งที่มีพรรคพวกนั่งรายล้อมอยู่เกือบสิบคน
“ว่าไง” เสียงทักทายดังจากด้านหลังทำให้สายตาหลายคู่เบือนไปจดจ้องผู้มาใหม่ แขกสี่คนที่พวกเขาคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี
“สะ สวัสดีครับพี่เต๋า พี่คชา พี่ต้น พี่เจมส์”จากท่าทางอวดเบ่งเมื่ออยู่กับเพื่อนกับฝูงของเจ้าของโทรศัพท์หรือที่พวกคชาเรียกว่า’เกมส์’ ก็กลายเป็นเป็นลูกหมาตัวน้อยๆยกมือไหว้รุ่นพี่ทั้งสี่ คชาเริ่มตีหน้าตาย เต๋าเสมองไปรอบๆอย่างไม่ยีระ ขณะที่ต้นจิกตาใส่รุ่นน้องทีละคน ส่วนเจมส์กำลังหักนิ้วมือตัวเองดังกรอบแกรบ
งานนี้เห็นทีคงมีเละ ..
“ช่วงนี้ช็อตว่ะ”โดยไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรให้มากกว่า คชาหน้าเดียวก็เริ่มมุ่งสู่ประเด็นโดยไม่ลืมที่จะกวาดตามองรุ่นน้องจนทั่ว
และแหงสิ ไม่มีใครกล้าหือหรอก
“เอ่อ .. ไอ้ไอซ์ มึงเอาเงินให้พี่คชาดิวะ กูเอาไปผ่อนไอโฟนหมดแล้ว”ร่างไม่สูงไม่ใหญ่ของรุ่นน้องเจ้าของเสียงเพลงร็อคที่กำลังบรรเลงหันขวับไปสั่งเพื่อนร่วมแก๊งอย่างรวดเร็วจนคนโดนเรียกสะดุ้งโหยง เหี้ยแดก .. อยู่ดีไม่ว่าดีโยนขี้มาให้กูซะงั้น ..
“อ่า .. เฮ้ย! พวกมึงก็มาแชร์กับกูดิวะ หมดตัวแล้วเนี่ย”รุ่นน้องที่ชื่อไอซ์หรืออะไรสักอย่างเพราะพวกคชาไม่สนใจจำเริ่มหาตัวช่วยโดยการส่งสายตาไปหาเพื่อนทั้งกลุ่มทีละคนๆ ลำพังที่โดนไถไปคราวก่อนเล่นเอาแดกแกลบไปหลายมื้อ นี่ก็ยังไม่มีทุนไปซื้อยามาเสพเลยแม่งจะโดนลอกหนังลอกโคนอีกแล้ว
แต่จะไม่ให้ก็ไม่ได้อีก … พวกพี่คชาน่ะพวกเยอะจะตายห่า
“กูก็ไม่มีว่ะ”
“กูมึงให้พวกพี่ว่านไปเมื่อเช้า”
“เมียกูไถไปหมดแล้ว”
“ไอ้ซิทยืมกูไปยังไม่คืน”
และอีกสารพัดข้ออ้างจากเหล่ารุ่นน้อง
แบบว่ามันสารพัดสารพันมากไปจนคชาเริ่มรำคาญ…
ตุบ!
ร่างโปร่งยกขาข้างหนึ่งถีบเก้าอี้หินจนมันล้มกลิ้งลงไปยังพื้นหญ้าสีเขียวสด ก่อนเอ่ยปาก “พวกมึงอย่าลีลา! รีบๆเอามากูอยากแดกข้าวแล้ว!”
“เอามาเหอะ ขี้เกียจมีเรื่องว่ะ” โดยมีเต๋าเป็นคนสมทบ เรียกเอารุ่นน้องหน้าซีดเผือดไปตามๆกัน
“เฮ้ย! เร็วๆ!”ไอ้เด็กเกมส์ที่ดูท่าจะเป็นหัวโจกของกลุ่มเริ่มเดินไปเค้นเอาธนบัตรสีแดงบ้างม่วงบ้างจากเพื่อนทีละคน รับรู้ได้ชัดเจนถึงรังสีความหงุดหงิดจากรุ่นพี่สี่คนที่มองตามเขาทุกย่างก้าว
สามนาทีต่อมาไม่นานเกินรอแต่ก็พอจะทำให้คนใจเย็นแบบเต๋าเริ่มหงุดหงิด เด็กหน้าตาดีนั่นก็ปรี่เข้ามาพร้อมเงินประมาณสามสี่พันในมือ
“นี่ครับ หมดตัวกันทั้งกลุ่มแล้วพี่ ได้เยอะสุดแค่นี้แหละ ไม่งั้นไม่มีตังแดกข้าวกันแน่ๆ”ไอ้เด็กนั่นมันว่าอย่างนั้น เป็นต้นที่รีบเงินมาแล้วเดินหนีจากบริเวณนั้นเป็นคนแรก ตามด้วยเจมส์ที่รีบเดินตาม จบด้วยเต๋าที่หยอดคำขู่เล็กๆไว้กระตุ้นรุ่นน้องภายใต้อำนาจก่อนจะเดินมาพร้อมๆกับคชา ทิ้งกลุ่มรุ่นน้องให้นั่งหน้าหงิกเพราะเสียตังไว้เบื้องหลังอย่างไม่สนใจและไม่เคยคิดจะแยแส
D A R K F R I E N D ‘ S
ร้านขายของแถวๆหลังมหาลัยส่วนใหญ่ไม่ได้หรูหรามากมายนัก หากแต่เน้นการตกเต้นเป็นสไตล์จนเป็นที่จดจำของเหล่านักศึกษาเสียมากกว่า
กรุ๊งกริ๊ง ~
“ยินดีต้อนรับค่า~”
พนักงานวัยกลางคนต้นๆกล่าวเสียงหวานเมื่อเสียงกระดิ่งดังเป็นอันรู้ว่ามีลูกค้ามาใช้บริการร้านสะดวกซื้อแห่งนี้อีกแล้ว ลูกค้าชายสี่คนค่อยๆทยอยกันเดินเข้ามา ตามที่เธอสังเกตคนแรกที่ก้าวเข้ามาแล้วเดินผ่านหน้าแคทเชียร์ไปโดยไม่สนใจมองหน้าเธอเป็นเด็กหนุ่มรูปร่างโปร่งบางคนหนึ่ง หน้าตายๆของเขานั้นก็แอบดูดีไม่ใช่เล่น
คนต่อมาคือชายร่างสูงเจ้าของผิวขาวสว่างดวงหน้าสลัก รูปร่างสมส่วน แต่คงไม่ใช่ดาวหรือเดือนคณะใดเป็นแน่เพราะเธอไม่ได้คุ้นหน้าเขาเอาเสียเลย
คนที่สามเป็นนั้นรูปร่างบางคล้ายกับคนแรก แต่หน้าตาที่ดูจะมีความหงุดหงิดปะปนตลอดเวลานั่นทำให้เธอไม่กล้าจ้องหน้าเขานานนัก
ปิดท้ายด้วยร่างสูงใหญ่กว่าใครในกลุ่ม คนเดียวที่เดินผ่านเธอแล้วหันมายิ้มให้ตามมารยาทก่อนจะเดินเพื่อนๆไปยังโซนสินค้า
เป็นกลุ่มที่หน้าตาดีจริงๆเลยน้า~
พนักงานคิดในใจก่อนจะหันกลับไปสนใจบัญชีบนหน้าจอต่อ
“อย่าให้โดนจับได้นะเว้ย ขี้เกียจมีเรื่อง” เต๋าย้ำกับทุกคนอีกครั้งซึ่งทั้งหมดก็พยักหน้ารับ ทั้งสี่หยิบเอาของกินชิ้นพอประมาณขึ้นมาถือไว้แล้วจัดการยัดมันใส่กระเป๋ากางเกง กระเป๋าเสื้อกันหนาวอย่างแนบเนียน
ใช่เลย .. การกระทำที่แถวบ้านเรียกกว่า ขโมย นั่นแหละ
“ไปเหอะ” เจมส์ให้สัญญาณ ร่างสูงใหญ่เดินนำออกมาและไม่ลืมที่จะยิ้มให้กับพนักงานอีกรอบเหมือนกับตอนเข้ามา
“เจมส์รอด้วย”แล้วก็เป็นต้นที่ทำทีเป็นเรียกเพื่อนรักแล้ววิ่งฉิวผ่าแคทเชียร์ไปอีกคนอย่างปลอดภัยปราศจากการถูกจับได้
ก็เลยเหลือแต่ … คู่หูเจ้าปัญหา
“อย่าหยิบอะไรเพิ่มเด็ดขาด เข้าใจที่กูพูดป้ะ”ร่างสูงหันมาสั่งอีกครั้ง ส่วนคชาก็ตอบแบบขอไปที เต๋ารอจังหวะแล้วเดินตีหน้านิ่งเดินจากร้านไปจนพนักงานแอบนึกสงสัยว่าสินค้าทั่วๆไปของร้านไม่ถูกใจพวกเขาหรือไงถึงได้เดินมือเปล่าออกไปกันหมด แต่ก็ไม่ได้คิดจะติดใจอะไรมากนัก เพราะการคิดรายรับรายจ่ายของร้านเห็นจะเป็นสิ่งสำคัญมากกว่า
คชาซุกมือทั้งสองข้างลงไปในกระเป๋าเสื้อคลุมที่มีกล่องนมเปรี้ยวกับขนมปังห่อเล็กๆซ่อนอยู่ในนั้น เตรียมท่าทีท่าทางให้ดูเป็นปกติที่สุด จากนั้นจึงค่อยๆย่างก้าวโดยที่สายตาก็ไม่ลืมที่จะเหลือบมองพนักงานไปด้วย
แต่บางที .. เขาอาจจะลืมไปว่านี่น่ะมันพื้นต่างระดับ!
“โอ๊ะ!”
ตุบ!
ขนมปังห่อเล็กหล่นตุบลงพื้นเมื่อเจ้าตัวเดินสะดุดธรณีประตูโดยไม่ตั้งใจ หญิงสาวที่กำลังง่วนอยู่กับหน้าคอมพิวเตอร์เป็นต้องเงยหน้าขึ้นดูเหตุการณ์ และทันทีที่สายตาโฟกัสไปยังขนมปังห่อเล็กอันเป็นสินค้าเฉพาะของร้านพนักงานก็เบิกตากว้าง
“นี่เธอขโมยของเหรอ!?”เธอถามหน้าตาตื่น แต่มีหรือที่คชาจะอยู่ตอบให้ยุ่งยาก ร่างโปร่งรีบคว้าเอาขนมปังที่ตกขึ้นมาถือไว้ โดยไม่รอให้ใครมาบอก เจ้าตัวดีก็เริ่มใช้ตีนหมาออกวิ่งอย่างเร็ว
“กรี๊ดดดด ช่วยด้วยค่ะขโมย!!!!”ดูท่าเจ้าหล่อนจะยังไม่หมดฤธิ์เพราะเล่นแผดเสียงดังลั่นบริเวณ เป็นเหตุให้นักศึกษาในละแวกนั้นต่างหันมามองคชากันเลิกลั่ก รวมไปถึงเต๋า ต้นและเจมส์ด้วย..
“ไอ้ชิบหาย! ยืนทำไม วิ่งสิวะ!!” คชาตะโกนขณะวิ่งแซงขึ้นหน้าคนอื่นๆ ทำให้ต้นกับเจมส์ออกวิ่งตามเมื่อรับรู้ถึงสถานการณ์บัดซบที่กำลังเกิด มีเพียงเต๋าคนเดียวที่หันหลังกลับไปมองให้แน่ใจอีกครั้ง และสิ่งที่เห็นก็เล่นเอาร่างสูงสบถลั่น
“หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเธอ!!!”
เวรล่ะ … ตำรวจสะเออะโผล่มาแถวนี้ได้ไงวะ!
คิดได้แค่นั้นร่างสูงก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขยับฝีเท้าออกวิ่งสุดแรงเกิดตามเพื่อนรักทั้งหลายไปอีกคน
ไม่ใช่อะไรหรอก แต่ถ้าเกิดโดนจับก็ต้องเปลืองตังประกันตัวอีก …
พวกเขาแค่ขี้เกียจไปไถพวกไอ้เกมส์ใหม่แค่นั้นเองล่ะน่า
PUPPAP
ครบแล้ววววววววววววว *O*
ขออภัยที่มาไม่ตรงเวลา
แบบว่าเปิดเรียนแล้วค่ะ เปิดตั้งแต่วันจันทร์ (เร็วติ่งหลุดมาก =_+)
ปั่นครบ 100 ตั้งแต่วันจันทร์แล้วแต่เน็ตเล่นไม่ได้เลย
เลยได้มาลงเอาวันเน้ TOT
แต่งไปแอบฮาตัวเอง …
คิดยังไงให้เต๋าเป็นคนไม่สนใจเรื่องถูกคชาจูบ 555555
ดีนะคาแรคเตอร์เต๋ามันเป็นคนคิดน้อย ไม่งั้นเรื่องจะยาวสาสแน่
เอาแบบนี้แหละดีกว่า ไม่งั้นฟิคจะยาวและซับซ้อนสับสนกว่าเดิม(ซึ่งปั๊บไม่สามารถจะแต่งยาวได้ มึน ฮ่าๆ)
เอาตรงๆ ปั๊บชอบตอนนี้จังเลยแฮะ =.,= สำหรับปั๊บที่เป็นคนแต่งรู้สึกมันหลายอารมณ์ดี
เต๋าคชาเจมส์ต้นเลวดี 555555555555555555.
ใครชอบแบบนี้อย่าลืมชูป้ายไฟให้ปั๊บนะแจ้ะ -..-
ดีใจที่มีคนชอบ SF – No Feel (in my feel.)
แอบกระซิบว่าจะมีภาคต่อ
แต่ปั๊บจะขยันแต่งเมื่อไหร่นั้นว่ากันอีกที
โปรดอย่าลืมติดตาม *O* (ทำอย่างกับหนัง 55555)
เรื่อง “แฟน” ของพี่เบลล์จบไปแล้ว
ได้ข่าวว่า “ดาร์คเฟรน” มาก่อน ทำไมแม่งไม่จบสักทีวะ 555555 (เพราะคนแต่งชอบดองไง = =^)
อย่าลืมไปอ่านขของพี่เบลล์นะคะสำหรับใครที่ยังไม่ได้อ่าน
บทสรุปของแฟนที่(คิดว่า)ไม่ได้รักกัน มันจะเป็นยังไง ติดตามด่วน!
Ps. ครบแล้วนะครบแล้ว อยากอ่านคอมเม้นอ๊าาาาาา *O*
- เม้นยาวๆได้ยิ่งดี ชอบอ่านเม้นรีดเดอร์มาก 5555555
ความคิดเห็น