คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : icegun :; ... เสียเวอร์จิ้น !? ...
IceGun :; … เสียเวอร์จิ้น !? …
“งืมๆแง่มๆงำๆ”เสียงครางจากร่างข้างตัวทำให้ไอซ์ที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอุราเป็นต้องลุกขึ้นมาอย่างสลึมสลือแล้วมองอีกฝ่ายด้วยแววตาไม่พอใจนัก
โว๊ยๆๆ! รำคาญ!!!
“ฮึ่ย!”สบถเบาๆอย่างเบื่อหน่ายก่อนล้มตัวลงนอนแล้วดึงเอาผ้าห่มผืนหนามาปิดใบหูไว้กะจะนอนต่อทั้งที่ตอนนี้แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าก็เริ่มส่องทะลุม่านเข้ามาในห้องแล้ว
“อื้อ~!”เสียงท้วงดังขึ้นพร้อมผ้าห่มที่คลุมกายถูกดึงออกไปจนร่างกายสัมผัสได้ถึงความเย็นของเครื่องแอร์ ไอซ์สบถจิ๊จ๊ะกับตัวเองก่อนตัดสินใจลุกพรวดขึ้นมาทึ้งผมตัวเองอย่างคนสติแตก - -;;
“พี่จะเอาอะไรกับผมนักหนาเนี่ย!? คนจะนอนว้อยยย!!”
“หาๆๆๆ โลกแตกแล้วเหรอ OoO!!!!???”ตอนแรกตั้งใจจะบ่นอุบอิบกับตัวเอง แต่เห็นทีว่าเขาจะบ่นดังไปหน่อยเล่นเอาคนตัวเล็กที่นอนหลับพริ้มสะดุ้งลุกเด้งขึ้นมานั่งบนเตียงแล้วเริ่มโวยวาย
ปุก!
“โลกแตกบ้านพี่สิ!”หมอนใบใหญ่ปาเข้าหาพี่ชายร่างเล็กจนกระต่ายตื่นตูมเริ่มสร่างนอนตามด้วยตาเขี้ยวปั๊ดที่ส่งมาให้น้องชายปากหมาอย่างคาดโทษ
ปุก!
“นี่แหละบ้านช้านนนน”เสียงหวานกล่าวยานคางแต่มิวายสองมือน้อยๆก็ยังอุตส่าห์ปาหมอนกลับไปเป็นการล้างแค้น แต่คงเพราะง่วงนอนเต็มแก่ทำให้หมอนที่ปาไปไม่ยักกะเฉียดเข้าใกล้เจ้าเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นเลยสักนิด
แถมมันยังมีหน้ามาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่อีก!
เดี๋ยวพ่อจับเชือดซะหรอก - -+
“เฮ้ๆ แหกตากอยู่หน่อยเหอะ นี่มันใช่บ้านพี่ที่ไหนกันเล่า!”คำท้วงทำให้กันเริ่มกวาดสายตามองรอบๆห้อง
การแต่งห้องด้วยโทนสีดำเทา … มันไม่ใช่สไตล์ของเขานี่หว่า?
ไหนจะไอ้หนังสือเรียนมากมายก่ายกองที่กองระเนระนาดอยู่บนพื้นอย่างหาระเบียบไม่ได้นั่นอีก …
เฮ้ยยยยยยย O[]o!!!!!
“แย๊กกกกกกก! นายทำอะไรฉะ… โอ๊ย TOT!”เมื่อรับรู้ได้ว่าห้องห้องนี้ไม่ใช่ห้องของตัวเองก็เตรียมตัวลุกขึ้นโวยวายตามนิสัย แต่ยังไม่ทันได้ลงจากเตียงกันก็ต้องร้องโอ๊ยลั่นห้องเพราะอาการเจ็บๆปวดๆที่ก้นและสะโพก
เจ็บอะ TTOTT!!!
“เป็นอะไรอีกล่ะนั่น = =”
“เจ็บ!”ง่าย สั้น และไม่ได้ใจความ - -^
“อะไรของพี่วะ - -*”เจ้าของห้องเกาหัวแกรกๆให้กับอาการบ้าบอของพี่ชาย แต่ตอนนี้กันไม่ได้สนใจเพราะสมองกำลังประมวลผลจากเหตุการณ์อย่างขะมักเขม้น
แง๊ T[]T!! น้องกันเจ็บก้น T_T!
โฮๆๆ น้องกันเจ็บสะโพกกกก T^T !
ย๊ากกกก! แล้วทำไมน้องกันทั้งเจ็บก้นทั้งเจ็บสะโพก???
อีกอย่าง … ห้องนี่ไม่ใช่ห้องน้องกันนี่หว่า!
เจ็บก้น + เจ็บสะโพก x อยู่ในห้องไอ้เด็กหื่น ….
ระ ระ ระ ระ ระ … หรือ หรือ หรือว่า….
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!
= เวอร์จิ้นน้อยๆของน้องกัน โฮๆๆๆๆๆๆ TTTTTOTTTTT !!!!!
ไม่น้าาาาา ~! เวอร์จิ้นที่เพียรพยายามรักษามาตลอดสิบเก้าปี
แต่ตอนนี้มันโดนไอ้เด็กเวรนั่นแย่งชิงไปแล้วววววววววว!!!
น้องกันอยากตายยยยยยยยยยยยยย!!!! T___________________________________T
“แง๊ !!!!!!!!!!!”คิดเองเออเองได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลพราก สองมือจิกดึงทั้งหมอนและผ้าห่มลามมาถึงเจ้าคนต้นเหตุอย่างบ้าคลั่งจนลืมเจ็บไปอีกระลอก
“เฮ้ยๆๆๆ! เป็นบ้าอะไรอีกเนี่ย!? โอ๊ยๆ พี่จะตีผมทำไมวะ!?”คนถูกทารุณกรรมพยายามจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้แต่ดูมันจะยากแสนยากเพราะอีกคนฝ่ายตะบะแตกไปแล้วเรียบร้อย ทั้งหมอนเหมินผ้าห่งผ้าห่มถูกกันจับมาปาใส่หน้าไอ้น้องชายต่างสายเลือดอย่างแรงจนไอซ์ก็นึกงงว่าพี่ชายของเขาไปกินรังแตนที่ไหนมา?
“แก! แก!! ไอ้เด็กเลววว! แก … ฮือๆๆๆ TOT! แก…ย๊ากกกกกก! ตายซะเถอะ!!!”
ผัวะ! เพียะ! ตุบ! ตุบ! เพล้ง! เคว้ง! แควกกก!!!
คราวนี้ไม่ได้มาแค่หมอนกับผ้าห่ม สิ่งของอะไรที่วางอยู่บนหัวเตียงและใกล้ตัวถูกคนสติแตกรวบใส่มือแล้วโยนใส่หัวไอซ์ไม่ยั้ง มีตั้งแต่สมุดโน้ต นาฬิกา ดินสอ ไปจนถึงโทรศัพท์!
ห้องกรู ToT!
ฟึบ!
“โว๊ยยยยยยยยยย!!! พี่เลิกบ้าสักทีได้มั้ย!!!!”เมื่ออีกคนสติแตกแล้วเล่นละเลงห้องเขาซะเละ เจ้าของห้องก็เริ่มตะบะแตกกับเขาบ้าง ไอซ์รวบมือทั้งสองข้างของกันไว้พร้อมกดคนตัวเล็กกว่านอนลงไปกับเตียงโดยมีเขาคร่อมอยู่บ้านบน พอมองใบหน้าของร่างด้านใต้ก็พบว่ามีน้ำสีใสไหลเปรอะเปื้อนไปทั่วใบหน้าหวาน
ก็ได้แต่นึกสงสัยว่า เขาไปทำอะไรยังไงที่ไหน ทำไมพี่ชายถึงได้อาละวาดและร้องไห้เป็นวักเป็นเวรแบบนี้?
“อ๊ากกก! ออกไปนะโว๊ยไอ้เวร!! แค่นี้ยังไม่พอรึไง โฮๆๆๆ T^T!!!”คนสติยังไม่กลับเข้าที่ก็เริ่มโวยวายอีกครั้ง ร่างเล็กดิ้นขลุกขลักๆอย่างแรงจนคนสูงกว่าชักจะทนไม่ไหว
“พี่ใจเย็นก่อนได้มั้ย!!!”น้ำเสียงแข็งคะตอกพร้อมกับร่างสูงกดเรียวแขนทั้งสองข้างของอีกฝ่ายไว้เหนือหัว
“พี่เป็นบ้าอะไรวะ!? ตื่นมาก็โวยวาย ประสาทหลอนรึเปล่าหา!?”ผู้อ่อนวัยกว่าถามอย่างเหลือทนด้วยเสียงที่ดังลั่นห้อง ดีที่ห้องของเขาเป็นห้องเก็บเสียง ไม่อย่างนั้นแม่คงได้วิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาแน่ๆ
“ก็นายทำอะไรเล่า! ฮึก…นายทำอะไรนาย
“ผมทำอะไร?”ปากเอ่ยถามสมองก็นึกย้อนกลับไปเมื่อคืนก่อน …
หลังจากที่เขากินมาม่าเสร็จแม่ก็กลับมาพอดี ไอ้จะให้อุ้มกันกลับบ้านก็ใช่ที่แม่ก็เลยสั่งให้อุ้มกันขึ้นมานอนกับเขาบนห้องซะเลย
เมื่อคืนก็หลับสนิทดีแท้ๆ แต่ไหงพอตื่นขึ้นมาถึงโวยวายอย่างกับโลกแตกอย่างงี้วะ!?
“ก็นาย.. นาย…”ถึง(จะยังคิดว่า)มันเป็นเรื่องจริง แต่ไอ้ครั้นจะเอามาพูดก็กระดากปากT.T
“ผม?”
“…….”
“ผมทำไม?”
“ก็นาย …”
“ถ้าพี่ไม่พูดผมปล้ำพี่จริงๆนะ - -“
“พูดแล้วๆๆๆ … ก็ ..ก็เมื่อคืนนายปล้ำฉันอะ !!!! >////< ”ทำใจอยู่นานกว่าจะเอ่ยปากออกมาได้ และมันก็เป็นคำเฉลยที่ทำเอาผู้เป็นน้องชะงักดังโครม!
ปล้ำ!?
“หะ? … ปล้ำ!? ปล้ำเรอะ!? ผมเนี่ยนะปล้ำพี่???? ฮะ… ฮะๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ก๊ากกกกกกกกกกกก!!!”เจ้าตัวแสบทวนคำอย่างงงๆพลางปล่อยเรียวแขนสีน้ำผึ้งให้เป็นอิสระ แต่งงได้ไม่นานนาทีต่อมาคนตัวใหญ่กว่าก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นห้องทำเอากันที่น้ำไหลพรากๆถึงกับหยุดเสียใจกะทันหัน
“หัวเราะอะไรวะ!!!!”
“หัวเราะ… ฮ่าๆๆ ก็พี่บะ บอก .. บอกว่า ฮ่าๆๆๆๆ บอกว่าผมปละ .. ปล้ำพี่ไง กร๊ากๆๆๆๆๆ”ตอบไม่ได้ศัพท์สักแต่จะหัวเราะ!
มึงหัวเราะอะไรเนี่ยยยยย!!!!???
“กะ.. ก็แล้วไง แล้วนายจะหัวเราะทำไมล่ะวะ -*-!!??”คนเป็นพี่เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติของไอ้เด็กที่เกลียดแสนเกลียดที่กำลังนั่งหัวเราะน้ำตาร่วงน้ำตาเล็ดจนแทบจะกลิ้งตกเตียงอยู่รำไร
มันมีอะไรน่าตลกนักหนาวะ!!!
“พี่กัน ..ผมว่าพี่เข้าใจอะไรผิดนิดหน่อย …อืม ไม่นิดหน่อยสิ เข้าใจผิดมากกกกกกกกกกกกกกกเลยล่ะ!”ไอซ์พยายามกลั้นหัวเราะแล้วตั้งต้นอธิบายให้มันกระจ่าง กันนั่งมองตาปริบๆ อดสงสัยไม่ได้ว่า … เขาเข้าใจอะไรผิดกัน?
“อะไรของนาย?”
“พี่.. พี่ฟังผมนะ คือว่า … ผม ไม่ ได้ ปล้ำ พี่ โว๊ยยยย!!!!!!!!!!!”ได้ทีก็ตะโกนกรอกหูอีกคนกะจะให้ขี้หูมันออกมาเต้นระบำฮูลาฮูล่าข้างนอกให้ได้ยังไงงั้นยังงั้น
เพล้ง~~~
ไม่ใช่เสียงแก้วแตกแต่อย่างใด ถ้าฟังดีๆจะรู้ได้เลยว่า …
มันเป็นเสียงหน้าของกันที่แตกละเอียดชนิดที่ว่าเอาไม้กวาดมากวาดก็ไม่เห็นแม้เศษผงเลยล่ะ!
โธ่ … เอาอีกแล้วสิกู T____________T
“บะ บ้า! ถ้านายไม่ปล้ำฉันแล้วจะอธิบายไอ้อาการเจ็บ… อ๊ากกกก TOT! เจ็บก้น T^T!!”พยายามหาข้อแก้ตัวมารักษาหน้าที่เหลืออยู่น้อยนิด แต่เพียงแค่พูดถึงอาการเจ็บก็ต้องร้องว๊ากออกมาอีกระลอกเพราะไอ้อาการปวดๆเจ็บๆมันกลับมาหาเขาอีกแล้ว!
ก้นกู T^T!
สะโพกกู TOT!
งานนี้ไม่พิการก็เป็นอัมพาตครับ!
“เวร = =;; พี่แก่ถึงขนาดความจำสั้นเลยรึไง? ก็ที่พี่เจ็บก้นเพราะพี่เดินชนผมแล้วล้มไง - -“คนตอบเอ่ยอย่างปลงอนิจจัง เหตุการณ์ในคืนก่อนย้อนกลับเข้าความคิด แล้วก็นึกอยากจะเอาหัวโขกกับเสาให้ตายห่าซะให้มันจบๆ
แต่แน่นอน … มันต้องไม่ใช่หัวของเขาแต่ต้องเป็นกบาลของไอ้เด็กแก่แดดนาม น้ำแข็ง คนนี้!
“ละแล้ว … แล้วที่ฉันเจ็บสะโพกอะ! นายจะว่าไง!?”คนฟอร์มจัดยังพยายามที่จะหาคำแถให้ได้จนตลอดรอดฝั่ง แต่คำตอบที่ได้กลับมาก็ทำให้อยากจะกระโดดลงจากชั้นสองของบ้านหลังนี้ไปในบันดล!
“ก็พี่แก่แล้วไง ออกแรงนิดหน่อยก็เจ็บ - -“
สรุป …
เขาคิดไปเองสินะ TOT!!!
โอ้เวร~! แล้วแบบนี้จะเอาหน้าที่ไหนไปต่อปากต่อคำกับมันล่ะเนี่ย T^T!?
“เอ่อ…”อยากจะแถต่อ แต่สมองตอนนี้ไม่ค่อยจะเอื้ออำนวยเพราะมันมืดแปดด้าน ใบหน้าแหยๆนั่นทำให้ไอซ์ปล่อยก๊ากออกมาอีกครั้งอย่างกลั้นไม่ได้
แตกเพล้ง เพล้ง เพล้งเลยคร้าบบบบ! ก๊ากกกกกกกกกกกกกก >O<!!
“อ่อ ผมจะบอกอะไรให้อีกอย่างนะ ถ้าผมปล้ำพี่จริง มันต้องมีน้ำขาวๆ แล้วพี่ก็จะเจ็บตรงนั้นเพิ่มเข้าไปด้วยชนิดที่ว่าจะยืนยังไม่มีปัญญาเลย -O-“คนตัวสูงสอนอย่างผู้มีประสบการณ์เรียกเอาความร้อนวูบวาบปะทะเข้าที่ใบหน้าหวานก่อนตามด้วยน้ำสีแดงที่เทราดลงไปทำให้ตอนนี้หน้าของกันแดงแปร๊ด
แต่แดงเพราะความอายหรือแดงเพราะคำสอนของไอ้เด็กบ้านั่นก็ไม่ค่อยจะมั่นใจเท่าไหร่ -/////-
“หน้าแตกเลย สมน้ำหน้า :P “
“คุณน้าไม่เคยสอนเหรอว่าเห็นคนล้มต้องช่วยพยุงน่ะ!”
“ไม่อะ~ แม่ผมสอนว่าเห็นคนล้มต้องกระทืบซ้ำ ^ ^”
“ไอ้ไอซ์ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
TBC…..
ความคิดเห็น