คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : icegun :; ... น้องกันเจ็บก้น TOT ...
IceGun :; … น้องกันเจ็บก้น TOT …
“อ่าว ไอซ์กับกันมาพอดีเลยลูก มาๆ แม่กำลังคุยเรื่องของเราสองคนอยู่เลย”เสียงหวานเรียกให้คนมาใหม่ทั้งสองจำต้องเดินไปนั่งจุ้มปุ้กข้างๆแม่ของตัวเอง กันแยกเขี้ยวยิงฟันใส่คนที่นั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้าม ขณะที่อีกคนฉีกยิ้มแฉ่งอย่างวอนเบื้องล่างหนักหนา
“เรื่องอะไรฮะ?”
“เรื่องไอซ์น่ะสิ อาทิตย์หน้าน้องกันก็เปิดเทอมแล้วใช่มั้ยลูก? แล้วโรงเรียนไอซ์มันอยู่ใกล้มหาลัยของน้องกันพอดี แม่ๆก็เลยคิดว่าจะให้ไอซ์ไปอยู่กับน้องกันน่ะจ่ะ”คำเฉลยทำให้ลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆถึงกับเผลอสบถเสียงเบา พอเหลือบมองไอ้เด็กเมื่อวานซืนก็เห็นมันนั่งยิ้มทำตาเป็นประกายแลดูจะลั้นล้ามากมายที่จะได้ไปอยู่กับเขา
แต่เขานี่สิ … โดนคำว่า ‘ซวย’ หล่นทับเต็มๆ!
“เอ่อ..มันจะดีเหรอฮะ น้องกันกะไว้ว่าจะเช่าห้องเล็กๆอยู่ ถ้าให้ไอซ์ไปอยู่ด้วยมันจะไม่อึดอัดแย่เหรอ?”ว่าที่นักศึกษาปีหนึ่งรีบหาข้ออ้างแบบถูๆไถๆ
เหอะๆ! ให้เด็กนี่ไปอยู่กับเขางั้นเรอะ!?
ยอมกลั้นใจตายตอนนี้เลยเอ้า !! -[]-
“ไม่เป็นไรหรอกจ่ะ เดี๋ยวน้าจะช่วยออกค่าหอให้เองลูก ^^”แม่ของเด็กแก่แดดออกตัวสละเงินด้วยตัวเองโดยมีลูกชายตัวสูงนั่งยิ้มแป้นส่งเสียงเชียร์อยู่ข้างๆ
ปัดโธ่! คุณน้าฮะ! เงินทองของหายากนะครับ เอามาผลาญกับเรื่องไร้สาระแบบนี้ได้ยังไง? -O-
… ใจจริงอยากจะตอกกลับไปแบบนั้น แต่เมื่อเผลอไปสบตาพระมารดาที่เคารพรักก็เป็นต้องกลืนน้ำลายเอือก
พูดเพราะ~ เสียงหวาน~ หน้าสวย~ ดูใจดี …
แต่จะมีใครรู้บ้างว่าแม่เขาน่ะ ‘นางมารชัดๆ’ T_T
สังเกตได้จากสายตาอาฆาตที่พร้อมจะฟันร่างกันให้ขาดได้ทันทีถ้าเขาเผลอทะลึ่งไปตอบว่า ‘ไม่เป็นไรครับ’
“ฮะ ^^;; ”ตอบรับหน้าเปื้อนยิ้มแต่ในใจนั้นอยากจะเตะก้านคอไอ้เด็กเปตรที่นั่งยักคิ้วหลิ่วตาอยู่ด้านหน้าให้ลงนรกไปซะให้รู้แล้วรู้รอด!
โธ่~ .. ชีวิตกูจะหาคำว่า ‘สุขสบาย’ ได้มั้ยเนี่ย TOT!?
“เป็นอันโอเคเนอะ ..เอ้ออ! น้องกันไปอยู่เป็นเพื่อนไอซ์หน่อยนะลูก แม่กับคุณน้าจะออกไปซื้อของข้างนอก คงดึกๆกว่าจะกลับ ล็อคบ้านด้วยนะจ๊ะ^^”ว่าจบก็คว้ากระเป๋าสะพายแล้วสองแม่ก็เดินลิ่วออกไปนอกบ้านทิ้งให้ลูกทั้งสองนั่งมองตาปริบๆ
แม่คร้าบบบ! กลับมาก่อน T________T !!!
“ปะ”ชั่วอึดใจแรงกระชากเบาๆจากไอ้คนที่มายืนอยู่หน้าเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ก็ดึงข้อมือของกันให้ลุกขึ้นพลางทำท่าจะลากออกไปทางหน้าประตู
“เฮ้ย! อะไร!? ไปไหน!? ปล่อย!!!!”คนถูกลากดูจะหวาดระแวงกับไอ้เด็กนี่เหลือทน รีบใช้แรงทั้งหมดที่มียื้อตัวไว้ไม่ยอมไปตามคำบอกของเด็กตรงหน้า
“เอ้า! ก็ไปบ้านผมไง แม่พี่บอกให้พี่ไปอยู่เป็นเพื่อนผม จะขัดคำสั่งท่านแม่เหรอครับ?”คนเป็นน้องได้ทีรีบขี่แพะไล่ ทำเอาอีกคนหยุดโวยวายกระทันหัน
… ไปบ้านมัน?
แค่ไปบ้าน! ไอ้ห่านี่ก็เดินมากระชากซะตกใจ …
ตกใจนึกว่ามันจะจับเขาไปข่มขืนน่ะสิ! (น้องกันคิดอะไรลูก - -;;)
“เออๆ ไปๆ แต่ไม่ต้องมาแตะต้องฉัน! เดี๋ยวเตะคอหักเลยไอ้เปตร”คนปากดีขู่ฟ่อๆแล้วหยิบเอากุญแจมาถือไว้ ไอซ์ยกยิ้มหัวเราะหึหึให้กับคำขู่ที่ไม่น่ากลัวนั่นก่อนออกไปรอที่หน้าบ้าน กันขยับปากขมุบยมิบนึกสาปแช่งเด็กเปตรในใจ
สาปให้มันตายไวๆ ชีวิตเขาจะได้สงบสุขสักที!!!
“ยืนบื้ออะไรอยู่ล่ะวะ!? เดินไปเปิดประตูบ้านเซ่ จะรอให้ยุงมันหามเราเข้าไปรึไง?”ล็อคบ้านล็อครั้วเสร็จก็เป็นต้องหันมาแว๊ดๆใส่อีกคนที่ยืนนิ่งไม่ยอมไปเปิดบ้านต้อนรับแขกผู้ทรงเกียรติอย่างเขา คนทะเล้นส่ายหัวอย่างหน่ายๆก่อนจะเข้ามาจูงมือกันพาเดินไปบ้านหลังข้างๆอย่างถือวิสาสะ
ก็บอกว่าอย่าแตะต้องตัวเขา! ดูท่าทางหมอนี่มันจะอยากโดนไซค์คิกส์จริงๆว่ะ -*- !
“เชิญคร้าบบบบ~!”เสียงสดใสกล่าวต้อนรับพร้อมประตูบานสวยทีเปิดอ้าออก แต่คนเป็นแขกที่ดูจะหงุดหงิดเต็มทนกลับเดินไปกระแทกไหล่กว้างอย่างแรงด้วยความหมั้นไส้ -3-
“โอ๊ย!” แต่เหมือนว่ากันจะคาดคะเนผิดไปหน่อย เพราะคนที่ควรจะล้มก็กลับยืนเฉยส่วนคนที่ควรจะได้หัวเราะร่ากลับล้มลงไปกองกับพื้นไม่เป็นท่าซะแบบนั้น
อับอายT^T!
“พี่ลืมไปรึเปล่าว่าพี่น่ะตัวเล็กกว่าผมนะ?”คนตัวใหญ่นักหนาเอ่ยแต่ไม่คิดจะเอื้อมมือเข้าไปพยุงร่างเล็กให้ยืนขึ้นจนถูกนัยนต์ตาหวานส่งค้อนเข้าให้ขณะที่เจ้าตัวพยายามจะลุกขึ้นอย่างวางฟอร์ม แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกน่า…
เจ็บก้น TOT !!!
โถๆๆ ก้นกบของน้องกัน งานนี้ระบมแน่แท้เลยลูกพ่อ ToT
“ผมเพิ่งรู้นะว่านั่งบนพื้นมันสบายกว่านั่งบนโซฟานุ่มๆ~”คำเปรยจากไอ้คนที่ยืนพิงขอบประตูเรียกเอาพี่ชายตัวเล็กที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นต้องเงยหน้าขึ้นไปต่อปากต่อคำด้วยจนได้
“เรียนหนังสือมายังไงทำไมโง่แบบนี้เนี่ย? นายไม่รู้รึไงว่าการนั่งบนพื้นมันให้ความเย็นได้มากกว่าการนั่งบนโซฟา เพราะพื้นมันอยู่ใกล้ผืนดินทำให้ความชื้นแทรกซึมผ่านได้ง่ายแม้ว่าจะเป็นกระเบื้อง ส่วนโซฟามีทั้งนุ่นทั้งอะไรเยอะแยะไปหมด นั่งแล้วร้อนจะตาย”คำแถเหมือนจะเป็นการเป็นงาน แต่แค่นั้นยังไม่พอ คนสาธยายยังล้มตัวลงนอนราบไปกับพื้นเพื่อเป็นตัวอย่างทำให้เด็กตัวสูงยืนมองหน้ามุ่ย = =
มันก็แค่คำแถ … ส่วนความจริงนั้น ~
น้องกันเจ็บก้น ลุกไม่ได้อะคร้าบบบบ TTOTT!!
“พี่เห็นผมโง่รึไง?”นักเรียนนานาชาติท้วงน้ำเสียงเจือหัวเราะ แววตาวับวาวเป็นสัญลักษณ์ว่าเขารู้ทันคำตอแหลของคนบนพื้น
และในสมองของกันตอนนี้คงไม่ต้องคิดอะไรมากนอกจาก ..
ขายขี้หน้า T__T!!
นี่กูพูดอะไรออกไปเนี่ยยยย T T หน้ามันก็ออกจะอินเตอร์ มีหรือที่เรื่องแค่นี้มันจะไม่รู้ ?
“โธ่เว้ย! รู้ว่าลุกไม่ได้ก็เข้ามาช่วยกันหน่อยสิวะ! ยืนหัวเราะอยู่ได้ ไอ้คนแล้งน้ำใจ-^-“ปลายประโยคน้ำเสียงหวานออกแนวขึ้นจมูกเล็กน้อย ส่วนเจ้าคนที่รอประโยคนี้มานานก็ยิ้มกว้างอีกครั้ง
“ช่วยยังไงล่ะครับ? อุ้มเข้าห้องหรือทำมันตรงนี้เลย ^^” ไอซ์ถามอย่างกระตือรื้อร้นพลางเลียริมฝีปากตัวเองแผลบๆ
แต่ขอโทษ… ให้ช่วยพยุง! ไม่ใช่ช่วยเรื่องอย่างว่าโว๊ยไอ้เด็กทะลึ่ง -///- !!!
“ไปตายซะไป! ลุกเองก็วะ ชิส์”กันเลิกหวังที่จะได้รับความช่วยเหลือจากเด็กเห็นแก่ตัวแล้วกลับมานั่งนึกวิธีลุกอย่างไรไม่ให้ก้นกระแทกต่อ
เขาก็คงจะได้คิดต่อ ถ้าไม่ใช่เพราะร่างทั้งร่างมันลอยสูงเหลือพื้นจนต้องร้องจ๊ากด้วยความตกใจน่ะนะ !
“ว๊ากกกก!”
“พี่จะแหกปากเพื่อ? ผมกำลังช่วยพี่อยู่นะ - -^”ร่างสูงเริ่มจะหน้าบูด อะไรวะ -*- ไม่ช่วยก็ด่าพอช่วยก็โวยวาย จะเอายังไงกันแน่?
“แล้วจะอุ้มทำไมเล่า!?”
“พยุงมันยุ่งยากนี่หว่า = = ตัวเองก็ตัวเล็กนิดเดียวแล้วจะบ่นทำไม?”
“ก็ถ้านายคิดจะแกล้งฉันด้วยการโยนลงพื้นฉันไม่ได้ตายห่าก่อนพอดีเรอะ!?”
“ผมไม่เลวขนาดแกล้งคนแก่หรอกน่ะ”สิ้นคำ … ร่างเล็กในอ้อมกอดที่เคยสงบก็เริ่มแผลงฤทธิ์ด้วยการดิ้นพล่านอีกครั้ง
มันบอกว่าเขาเป็น ‘คนแก่!!!’
น้องกันยอมไม่ได้!!! - -+++
“แกสิแก่! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะโว๊ยยย!”
“อะๆ ปล่อยก็ปล่อย ^ ^”
ตุบ!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!! TOT”ร่างทั้งร่างถูกโยนลงบนเบาะของโซฟาตัวใหญ่อย่างแรง แล้วลงอีท่าไหนไม่ลง ทำไมต้องลงโดยเอาก้นรองรับวะครับ!?
ก้นของน้องกันนนนนนนนน TTT [] TTT !!!!!
“เขาว่ากันว่าเวลามีคนร้องแบบนี้แสดงว่าต้องการความช่วยเหลือเพราะเจ้านั่นเริ่มตั้งชัน~”ข้อสันนิษฐานของคนขี้มั่วไม่ได้ดังเข้าโสตประสาทของคนตัวเล็กแม้แต่น้อย กันกำลังลูบคล้ำบริเวณที่ถูกกระแทกเบาๆ
ฮึก … แม่ครับ น้องกันเจ็บก้น T___T
“ฮันแน่~ พี่ไม่ตอบแสดงว่าผมทายถูกใช่ป่ะล่ะ ^O^”คนอารมณ์ดียังไงก็ยังอารมณ์ดี ผิดกับอีกคนที่เริ่มจะน้ำตาปริ่มเพราะรู้สึกได้ถึงอาการปวดๆที่เริ่มจะทำพิษ
เจ็บก้น ! เจ็บก้น! T^T
น้องกันเจ็บก้นมากมายเลยครับ ฮือๆๆ T O T
“เฮ้! แปลกว่ะ ปกตพี่ต้องลุกขึ้นมาด่าผมแล้วไม่ใช่เหรอ -0-“ไอซ์ยังมีหน้ามาถามอย่างระรื่นไม่ได้รับรู้ถึงความเจ็บที่ตัวเองได้ก่อไว้ให้พี่ชาย ร่างบนโซฟานอนก้มหน้านิ่งๆส่วนมือเล็กๆก็ลูบๆคล้ำๆบริเวณสะโพกชวนให้นึกสงสัย
หรือเจ้านั่นของพี่กันมันจะตื่นจริงๆ O.o!?
เสร็จไอซ์สิครับคราวนี้ -..-
“ไอ้ไอซ์บ้า! ทำคนอื่นเค้าเจ็บขนาดนี้ยังมาพูดเรื่องพรรค์นั้นอีก หน้าด้านชะมัด … ฮึก เจ็บอะT^T”เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังมาจากกันที่นอนคว้ำอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ ร่างสูงเริ่มชักสีหน้างงงวย
พี่แกบ่นอะไรวะ?
“พี่บ่นอะไรน่ะ?”ว่าแล้วก็เดินไปนั่งข้างๆ
“บ่นแกสิน่ะไอ้เด็กเลว! โยนมาได้ ฮึก.. คนอื่นเค้าเจ็บนะเว้ยไม่รู้รึไง T^T!”ใบหวานเงยขึ้นมาปะทะคารมหากแต่ในดวงตาสวยกลับมีน้ำใสคลอเบ้า
“…”
“ตอนล้มครั้งแรกก้นฉันมันกระแทกพื้น แล้วนายก็เสือกมาโยนให้มันกระแทกซ้ำสองอีก เชี่ยเอ๊ย TOT”น้ำเสียงยังแว๊ดๆเหมือนจะไม่เป็นอะไร แต่ดวงหน้าหวานกลับแสดงออกมาชัดเจนว่าเจ็บแค่ไหน เล่นเอาตัวต้นเหตุถึงกับหน้าเสียไปเล็กน้อย
“เจ็บจริงน่ะ?”ไอซ์ถามลองใจ ถึงแม้จะมีหลักฐานคาตาอยู่ก็เถอะ -*-
“เออสิวะ!!!”คนเจ็บตะคอกตอบอย่างเหลืออด เจ้าตัวดีส่งยิ้มแหยๆแต่อีกคนไม่รับมุกเอาแต่ส่งสายตาคาดโทษมาให้สถานเดียว
“ผมขอโทษก็ได้”
“ถ้ามันฝืนนักก็หุบปากไป!”
“ผมรู้สึกผิดจริงๆนะ -*-“
“เหอะๆ”
“งั้นผมทายาให้ อย่าเพิ่งเผ่นกลับบ้านแล้วกัน ^ ^” ประโยคชวนขนลุก …
ถึงอยากจะหนี … แต่สภาพแบบนี้ก็คงจะไปไม่รอด …
อย่าบอกนะว่าก้นอันงอนงามของเขาจะถูกไอ้เด็กหื่นนั่นสัมผัส ?
โฮกกกกก! ฆ่ากูเถอะครับพระเจ้า TOT !!!!!!!
TBC…..
ความคิดเห็น