คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : icegun :; ... หงุดหงิด! ...
IceGun :; … หงุดหงิด! …
“เฮ้ยไอ้ริท - - ไหนวะเคะน้อยๆของมึงอะ “เสียงใครบางคนเอ่ยท้วงทันทีที่ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้ามาในมุมอับๆของผับแห่งหนึ่งในมหาลัย ใบหน้าหล่อเหลากระเดียดไปทางหวานนิดๆเบ้ออกหน่อยๆพลางเอื้อมมือไปโอบไหล่บอบบางของสาวสวยที่เขาเลือกเป็นคู่ควงในคืนนี้
“หมอนั่นไม่ว่าง ก็เลยพาน้องพิ้งค์มาแทน ..ดีมั้ยครับ ^ ^”ริทว่าเสียงหวานพลางหันไปหยิกแก้มเนียนใสของอีกฝ่ายเบาๆ
“พี่ริทก็ … >/////<”เธอบิดตัวไปมาอย่างเขินอายเต็มที่ นั่นทำให้ริทยิ้มออกมาอย่างพออกพอใจ ผิดกับเพื่อนๆของเขาที่นั่งจ้องเหมือนจะฆ่าหักคอให้ได้ - -
“กูว่าแล้ว~ พวกมึงเชื่อกูรึยังว่าไอ้ริทมันจีบไม่ติดหร๊อกกก เตี้ยๆแบบนี้ใครจะไปเอา~”เสียงเปรยดังมาจากเพื่อนปากหมาเป็นเหตุให้คนถูกเอ่ยถึงตวัดสายตากลับไปมองอย่างคาดโทษ
“กูเพิ่งเจอหมอนั่นวันเดียวเอง ก็ให้เวลากูหน่อยสิวะ”
“อ้อเหรออ ไม่ใช่เค้าไม่เอามึงรึไง - - “
“ถึงหมอนั่นไม่เอากูก็จะทำให้หมอนั่นเอาให้ได้ พวกมึงคอยดูแล้วกัน”ริทว่าอย่างมั่นใจหากแต่มือข้างหนึ่งยังโอบเอวหญิงสาวข้างกายไว้หลวมๆ
“เฮ้ย แปลกว่ะ - - ปกติถ้าวันเดียวจีบไม่ติดมึงต้องเปลี่ยนเป้าหมายแล้วไม่ใช่เหรอ?”เพื่อนอีกคนทักอย่างงงๆกับพฤติกรรมแปลกประหลาดของเพื่อนรัก
ถึงหมอนี่จะประกาศว่าจะจีบกันก็เถอะ …แต่กันไม่ใช่รายแรกทิ่ริทคิดจะจีบเพื่อแสดงความเป็นเมะให้พวกเขาเห็น แต่ครั้งนี้มาแปลก…ปกติถ้าเป้าหมายรายไหนที่จีบไม่ติดภายในหนึ่งวันก็จะกลายเป็นว่าเพื่อนเขาจะทิ้งไปโดยปริยาย
แต่กับกันนี่ … มันไม่ใช่แฮะ!
“เรื่องของกูน่า”เจ้าตัวบอกปัดๆพลางดึงข้อมือเล็กของหญิงสาวให้นั่งลงข้างๆ ก่อนส่งแก้วที่มีน้ำสีหวานให้
“ตอบพวกกูมา มันคาใจจริงๆว่ะ !”
“เหี้ย - - “
“อ่าวฟาย จะด่ากูทำพ่องมึงเหรอ?”
“ก็มึงเซ้าซี้กู”
“มึงก็ตอบๆมาเถอะน่า อย่าบอกนะว่าจะเอาจริง?”
“หึ … ก็หมอนั่นน่ารักนี่หว่า”
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
ซ่า ~!
“แว๊กกกกกกกกก! ไอ้ไอซ์ นายทำอะไรวะ!!!???”เสียงหวานตะโกนกราดเกรี้ยวเมื่อจู่ๆขณะที่เขากำลังจัดของอยู่ในห้องน้ำ น้ำเย็นๆที่มาจากไหนก็ไม่รู้ดันปะทะเข้ากับร่างเต็มๆ พอหันไปมองก็เห็นตัวต้นเหตุยืนยิ้มหน้าระรื่นทั้งที่สภาพเขาตอนนี้มันเปียกอย่างกับลูกหมาตกน้ำ!
“อาบน้ำให้พี่ไง ^ ^”เจ้าเด็กตัวโย่งยิ้มกวนเบื้องล่างส่งให้พลางสะบัดฝักบัวที่อยู่ในมือไปมาจนน้ำกระเด็นเซ็นสาดไปทั่วห้องน้ำทำให้เขาและพี่ชายเปียกด้วยกันทั้งคู่
“อาบน้ำบ้านแกเค้าอาบทั้งที่ยังใส่เสื้อผ้าแบบนึ้รึไง!? เสื้อนักศึกษาฉันเปียกหมดแล้วเนี่ยย!!!”คนตัวเล็กบ่นเสียงดังลั่น ใบหน้าหวานบูดบึ้งพลางจับเสื้อนักศึกษาตัวใหม่ของตัวเองที่ชุ่มน้ำบิดไปมา ไอซ์หัวเราะสะใจให้กับผลงานของตัวเอง
ไม่รู้ทำไม … เวลาได้ยินเสียงแว๊ดๆของพี่คนนี้มันทำให้เขารู้สึกดีก็ไม่รู้ ^O^ (พี่ไอซ์ซาดิสต์เหรอลูก - -; )
“ยังจะหัวเราะอีก - - นับหนึ่งถึงสามหน้านายยังไม่เอาหน้าเห่ยๆของนายออกไปไกลๆลูกตาฉันล่ะก็ ฉันจะเป็นถีบนายออกไปเอง!”กันขู่ฟ่อเข้าให้ แต่คนเป็นน้องก็ยังไม่มีท่าทางหวาดกลัวเลยสักนิด
“กลัวจังเลยนะ - -“ เด็กเปตรประชดด้วยใบหน้าตายตอบกลับ ทำให้กันเริ่มจะตบะแตกรอบที่ล้านแปดของวัน !
ฟึบ!
“เอาคืนไปเลย!!!”ร่างเล็กเข้าประชิดแย่งเอาฝันบัวที่อยู่ในมืออีกฝ่ายมาได้สำเร็จ ก่อนตามด้วยประเคนกระสุนน้ำล็อตใหญ่เข้าใส่ด้วยความหมั่นไส้
“จะสู้เหรอ!?”
“เออออ!!! เตรียมแพ้ได้เลย!!”
ประโยคสุดท้ายก่อนห้องน้ำห้องเล็กๆจะกลายเป็นสมรภูมิรบขนาดย่อม…
และจบลงที่ของเขิงทุกอย่างที่กันอุตส่าห์จัดมันไว้อย่างดีตกหล่นระเนระนาด พร้อมด้วยทั้งเขาและไอ้เด็กเวรนั่นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำเย็นๆพอกันทั้งคู่!
ถ้าสามารถพังห้องน้ำได้เขาสองคนคงพังมันไปแล้วล่ะ!!!
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
“ฮัดชิ้ว!”โต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่ในห้องครัวสะเทือนเพราะคนบางคนจามเสียงดังสนั่นโลก โจ๊กชามใหญ่ที่ซื้อติดตัวก่อนถึงหอพักตั้งอยู่ตรงหน้าไม่ได้ช่วยให้เขารู้สึกอุ่นขึ้นสักนิดเพราะไอ้เพื่อนร่วมห้องดันเสร่อเปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำไปทั้งห้อง!
มึงจะฆ่ากูทางอ้อมรึไง!!!!!!????
“จามเบาๆหน่อยสิพี่ เดี๋ยวขี้มูกพี่ก็กระเด็นมาโดนโจ๊กผมพอดี”คนเป็นต้นเหตุว่าอย่างไม่รู้สึกผิดทั้งที่ตัวเองน่ะแหละที่ทำให้รุ่นพี่ตัวเล็กต้องมานั่งสั่นหงึกๆจามฮัดชิ้วอยู่แบบนี้ นัยน์ตาหวานส่งประกายวิบวับใส่อย่างหงุดหงิด
“ก็ไม่ใช่เพราะนายฉันถึงต้องมาจามแบบ … ฮัดชิ้ว! นี้น่ะ !”
“บ้าแล้ว - - ผมกับพี่ก็เล่นน้ำด้วยกันทำไมผมไม่เห็นเป็นไรเลยล่ะ “
“ก็นายมัน ..ชิ้ว! หนังหนานี่หว่า!”คนตัวเล็กตอบกลับอย่างยากเย็นเพราะต้องคอยปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ของเก่ากระเด็นออกมา - -;;
“เออๆ เลิกบ่นได้แล้วน่ะ กินให้หมด เดี๋ยวผมไปหายามาให้กิน”ไอซ์ว่าอย่างนั้นก่อนจะคว้าเอาถ้วยที่โจ๊กหมดเกลี้ยงขึ้นมาถือไปไว้ที่อ่างล้างจานก่อนจะเดินไปค้นๆคว้านๆของในตู้เย็นออกมา
“ชิส์!”เสียงหวานจิ๊จ๊ะแต่ก็ยอมตักโจ๊กเข้าปากแต่โดยดี
…ทำไมรู้สึกดีนิดๆวะตอนที่หมอนั่นบอกจะเอายามาให้?
สงสัยเป็นหวัดจนสติฟั่นเฟือนแน่ๆงานนี้ -*- !
“อิ่มแล้ว -0-!”ผ่านไปไม่ถึงสิบนาที คนตัวเล็กก็ทำท่าจะลุกจากที่นั่งทั้งที่โจ๊กในถ้วยยังพร่องไปไม่ถึงครึ่ง
“จะบ้ารึไง! พี่กินให้หมดเลยนะ ตัวก็เล็กนิดเดียวยังจะกินน้อยอีก อยากเป็นโรคกระดูกเปราะรึยังหา!?”อยู่ดีๆไอ้เด็กไม่เต็มบาทที่มักจะหาเรื่องมากวนพระบาทเขาอยู่เสมอก็เกิดอาการหงุดหงิดขึ้นมากะทันหัน มือใหญ่คว้าช้อนแล้วตักโจ๊กจะยัดเข้าปากของอีกฝ่าย
“ไม่เอา อิ่มแล้ว!”ส่วนอีกคนก็ดื้อด้านพยายามเบี่ยงหน้าหลบหนี
“บอกให้กิน !”
“ก็อิ่มแล้วอะ!! -*-“
“ก็ผมสั่งให้กินไง!”
“ฉันบอกว่า… ฉันอิ่มแล้วไงโว๊ยยยยย!!!”ดูท่าว่าไอซ์จะเป็นคนที่มีความสามารถมากทีเดียวที่ทำให้คนเป็นหวัดตบะแตกได้เป็นรอบที่ล้านเก้าของวัน!
“งั้นกินยา !”เสียงทุ้มเอ่ยบอกด้วยอารมณ์ขุ่นๆอย่างไร้เหตุผล แก้วน้ำและยาเม็ดเล็กๆถูกยัดเข้าสองมือของกันก่อนเจ้าตัวจะเดินหนีออกไปที่ห้องนั่งเล่น
“อะไรของนายวะ - - ^ “
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
~อีกนานไหม เธอจะทำใจได้รึเปล่า …หากว่ามันยืดยาว แล้วฉันต้องทำเช่นไร? ที่มันท้อ…~
“สวัสดีฮะพ่อ ><”ร่างเล็กคว้าเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดรับก่อนจะกระโจนขึ้นเตียงไปนอนเอกขเนกโดยกินพื้นที่ไปซะเกินครึ่ง
[ว่าไงเด็กมหาลัย เป็นไงบ้างล่ะ]เสียงทุ้มจากปลายสายที่นานทีปีระกาจะโทรมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบเขาสักทีเอ่ยถาม ทำให้ริมฝีปากบางฉีกยิ้มแก้มแทบปริ
“ก็ดีฮะ …แต่พี่รหัสเฮงซวย.. ฮัดชิ้ว! ไปหน่อยแค่นั้นเอง -.-“เจ้าตาหวานตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงขึ้นจมูกนิดๆแล้วก็จามออกมาอีกระลอก
พี่รหัส .. แค่คิดก็อยากจะฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอด!
[ลูกก็ไปว่าเค้า - - แล้วนั่นเป็นหวัดรึไง? กินยารึยัง]
“กินแล้วฮะ ไม่ต้องเป็นห่วงเลย ^ ^”คนบนเตียงกล่าวเสียงใส
[ดูแลตัวเองดีๆล่ะ ..ว่าแต่ได้ข่าวว่าไอซ์ไปอยู่หอด้วยเหรอ?]
“ฮะ เอ้อ~ ฝากบอกคุณน้าด้วยว่าลูกท่านทำกันอยากจะบ้าตาย!”กันตั้งใจตะโกนตอบดังๆหวังจะให้ไอ้คนที่แปรงฟันอยู่ในห้องน้ำได้ยิน และมันก็ได้ผลเพราะคนตัวสูงที่ยืนหัวโด่อยู่ในห้องน้ำส่งสายตาอาฆาตมาให้เพราะประตูไม่ได้ปิด
[พาลใหญ่แล้วนะเรา เนี่ย ..เดือนหน้าพ่อก็มีเวลากลับไปแล้วนะ จะให้พ่อไปหาที่มหาลัยมั้ย?]
“พ่อจะมาเหรอ *O*”น้ำเสียงใสเอ่ยถามพลางทำตาประกายวิบวับด้วยความดีใจ
[ก็แน่นอนสิ ลูกเป็นนักศึกษาทั้งทีก็ให้พ่อได้ไปทักทายบ้างเถอะ] คนเป็นพ่อตอบอย่างเอือมระอาน้อยๆกับไอ้นิสัยที่ชัดเจนเกินไปของลูกชายที่มักจะเป็นพวก ชอบก็บอกชอบ ดีใจก็คือดีใจ แบบนี้แหละน้า..ถึงโดนใครหลอกเอาง่ายๆเพราะดันโง่ไม่เลือกที่ = =
“แล้วพ่อกลับมาได้เหรอ?”ดีใจได้ไม่นานน้ำเสียงหวานก็กลับมาหงอยเหมือนเดิม เล่นเอาบิดาที่กำลังต่อสายคุยกันใจหายวาบ
[ก็จะไปหาเดือนหน้านี่ไง = = เป็นเอามากนะเราน่ะ] เขาเอ่ยบอกอย่างทีเล่นทีจริง
“โธ่~ ก็เห็นปกติพ่อกลับได้แค่ปีละสองครั้ง แล้วปีนี้มันครบแล้วนี่นา…”
[โบนัสวันหยุดพิเศษ นี่ไอซ์อยู่กับกันรึเปล่า? คุณน้าอยากคุยด้วย]
“พ่อนี่ยังตัวติดกันกับคุณน้าเหมือนเดิมนะฮะ = =”
[ก็นะ ฮ่าๆๆ]
“ไอซ์! พ่อนายจะคุยด้วย ~~~~!!!”กันวางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนจะเด้งลงจากเตียงแล้วเดินไปหาอีกคนที่กำลังบ้วนปาก เด็กตัวสูงยักคิ้วให้อย่างกวนๆพลางวิ่งแจ้นมารับโทรศัพท์ ส่วนกันก็เริ่มบีบยาสีฟันใส่แปรงแล้วยัดมันเข้าปากไปทำตามหน้าที่ -O-
“ก็โอเคครับพ่อ”
“โห่~ ลูกพ่อออกจะเป็นคนดีขนาดนี้ บอกคุณน้าวางใจได้เลย ผมไม่ทำพี่กันประสาทเสียแน่นอน”คำพูดที่ไอซ์กำลังกรอกใส่โทรศัพท์ทำให้คนที่กำลังแปรงฟันอดหมั่นไส้ไม่ได้
แล้วที่ทำอยู่ทุกวันนี้มันอะไรวะ !?
“ระดับไหนแล้วคร้าบบบบ ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมผมก็ทำได้น่า”
… ระดับหนึ่งจากต่ำไปสูงสิแกนะ - - …
“จริงๆดิ! พ่อไม่เชื่อใจลูกชายตัวเองรึไงกัน -*-“
… ใครเชื่อใจแกก็บ้าแล้ว! …
“นี่ตกลงพ่อจะเป็นห่วงผมหรือจะเป็นห่วงพี่กันกันแน่เนี่ย!?”
… คุณอาไม่เป็นห่วงนายหรอก เพราะนายมันอึด ถึก และบึกบึน :’P ! …
“รักมากขนาดนี้ เอาพี่กันเป็นลูกสะใภ้เลยมั้ยพ่อ!?”
… เฮ้ยยย! แกถามบ้าอะไรเนี่ยยย TOT …
“ถ้าพ่อต้องการผมก็จัดให้ได้นะ -..-“
… แล้วแกจะทำหน้าหื่นแบบนั้นทำไมอ้ะ!? …
“ฮะๆๆๆ จะบ้าเหรอพ่อ! ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า ไว้พี่กันเป็นสาวสวยหมวยอึ๋มเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน”
… เออสิ! กูมันไม่ใช่แบบนั้นเน่ !!! …
“ถ้าผมจะหื่นก็ได้เชื้อมาจากพ่อนั่นแหละ สวัสดีฮะ ฮ่าๆๆ”
… หงุดหงิด!!! …
ไอ้เด็กบ้าเอ๊ยยยย!!!!!!!!
“เอ้าๆ แล้วนั่นพี่จะนอนในห้องน้ำเลยมั้ยครับ ผมจะได้ไม่ต้องเหลือที่ไว้ให้พี่ -o-“ไอ้เด็กบ้าที่คุยโทรศัพท์เสร็จตอนไหนไม่รู้ตะโกนเร่งคนในห้องน้ำที่กำลังปั้นหน้าบึ้งสุดขีดให้รีบมานอน กันล้างปากให้เรียบร้อยแล้วเดินดุ่มๆตรงไปยังเตียง
ฟึบ!
ไฟทั้งห้องถูกปิดตามด้วยร่างเล็กๆกระโดดฟึบขึ้นเตียงแล้วชิงเอาผ้าห่มผืนหนาของไอซ์ไปหน้าตาเฉยโดยไม่พูดไม่จาอะไรสักคำ
“เฮ้ย ผ้าห่มพี่มันผืนนั้น มาแย่งผมทำไมมมม”คนตัวโตกว่าเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟเล็กๆที่อยู่ทางฝั่งของเขาแล้วดึงเอาผ้าห่มสีสวยออกจากการทำหน้าที่ปกคลุมร่างบางๆที่นอนขดอยู่ด้านใน
“นายก็เอาอีกผืนไปสิ!!!”คนขี้ขโมยว่าแล้วฉุดผ้าห่มในมือใหญ่มาคลุมร่างตัวเองอักครั้ง ไอซ์เกาหัวแกรกๆด้วยความงง(โคตร)
เป็นอะไรอีกวะ?
“พี่เป็นอะไรอีกไม่ทราบ - -“
“สบายดี และจะนอน!!”คนตัวเล็กตอบปัดๆก่อนจะข่มตาให้หลับลงทั้งๆที่ในใจนั้นรู้สึกหงุดหงิดอย่างไร้สาเหตุ ร่างสูงที่นอนอยู่อีกครึ่งของเตียงมองอาการเหมือนผู้หญิงที่ประจำเดือนมาไม่ปกติอย่างหาคำตอบไม่ได้
เป็นหวัดจนเพี้ยนรึไง?
ฟึบบบ!
“ลุกขึ้นมาคุยกันก่อน - - “ไอซ์เดินไปเปิดไฟจนมันสว่างจ้าไปทั่วห้อง ฝ่ามือใหญ่ถลกผ้าห่มผืนหนาออกจากร่างเล็กๆบนเตียงแล้วมองด้วยแววตาฉงน
“อื้อ~ จะนอนนนนนน”คนตัวเล็กว่าเสียงยานคางพยายามทำให้อีกคนมันเห็นว่าเขาง่วงนอนเต็มแก่ ถ้าไม่นับเรียวปากที่เบ้ออกนั่นจะถือว่าเนียนมากเลยทีเดียว -_-
“นอนไม่ได้ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย”
หมับ
คนตัวสูงกว่าเอ่ยสั่งแล้วออกแรงฉุดร่างที่นอนอยู่ให้ขึ้นมานั่งสบตากับเขา กันปรือตาน้อยๆสบกับอีกฝ่ายแล้วทำท่าจะทิ้งน้ำหนักลงไปนอนเหมือนเดิม
“พี่โกรธอะไรเนี่ย?”
“เปล่าโกรธ คนจะนอน!”คนตัวเล็กตอบเสียงแข็งแล้วเลิกผ้าห่มมาคลุมโปง
“มันไม่ใช่พี่นะแบบนี้อะ”
“ฉันก็เป็นแบบนี้แหละน่า! เลิกเซ้าซี้สักที!!!”
“พี่กำลังโกรธ - - “ไอซ์เอ่ยดักคออย่างรู้ทัน แล้วจัดการเขวี้ยงผ้าห่มทั้งสองผืนลงเตียงไปซะ
“บ๊ะ! ก็บอกไม่โกรธๆ! ฉันจะไปโกรธนายเรื่องอะไรล่ะ”กันกล่าวอย่างหัวเสีย สายตาหวานแหงนมองผนังก็พบว่าเวลาประมาณห้าทุ่มเห็นจะได้ แต่เขายังไม่ได้นอนทั้งที่พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเนี่ยนะ!?
“นั่นแหละที่ผมสงสัย พี่โกรธผมเรื่องอะไร?”
“โอ๊ยยยยยยยยย ไม่ ได้ โกรธ!! ฉันนอนได้รึยัง!?”
“ไม่ จนกว่าพี่กับผมเราจะคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ก็บอกไปแล้วว่าไม่โกรธ.. อ๊ะ!”เสียงใสขาดห้วงเมื่อคนพูดโดนคนตัวโตอีกคนผลักให้นอนราบไปกับเตียงนุ่มๆ สองมือแข็งแรงยันที่นอนไว้แล้วขึ้นคร่อมคนตัวเล็กโดยรักษาระยะห่าง
“พี่โกรธ”เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบา ดวงตาคู่คมจ้องมองร่างด้านใต้ด้วยแววตายากจะอ่านออก
รู้จักมันมาสองปี … ไม่เคยเห็นไอ้บ้านี่ในโหมดนี้เลย ให้ตาย!
“ไม่ได้โกรธ! ออกไปได้แล้ว พี่จะนอน! ..อุ๊บ OxO!!”คำแทนตัวเองที่หลุดปากออกไปเรียกรอยยิ้มบางๆจากใบหน้าคมคายได้อย่างง่ายดาย คนที่สติเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวรีบยกมือขึ้นปิดริมฝีปากเล็กๆของตัวเองทันทีที่นึกได้
น้องกันเรียกตัวเองว่าอะไรนะเมื่อกี้!?
‘พี่’ งั้นเหรอ? กับไอ้หมอนี่เนี่ยนะ!?
สยิวว่ะ T T !!!
“เมื่อกี้พี่ว่าไงนะ ^ ^”เจ้าเด็กช่างเซ้าซี้เมื่อกี้หายวับไปกับตา ทิ้งไว้แต่ไอ้หื่นที่ไหนก็ไม่รู้ที่กำลังยิ้มเยาะใส่เขาอย่างน่าถีบ ถ้าไม่คิดว่าสภาพมันไม่อำนวยล่ะก็นะ…
“ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย!”
“อื้ม~ แทนตัวเองว่าแบบนั้นมันน่ารักจะตายไป ^^” เฮือก! ทำไมไอ้เด็กเวรมันเปลี่ยนโหมดเร็วจังอะ T_T
“ฉัน จะ นอน !!!!”
“ถ้าผมกดพี่ตอนนี้มันจะเป็นยังไงอะ?” คำถามของคนที่ดูท่าว่าจะไม่สนใจอะไรทำให้คนด้านล่างถึงกับสะอึก
ก็รู้นะว่าเขาโดนมันขู่จะจับกดหลายครั้ง …
แต่ครั้งนี้มัน …
ให้อารมณ์ไม่เหมือนครั้งก่อนๆอะ !!!!
“ฉันไม่ใช่สาวสวยหมวยอึ๋มของนายสักหน่อย! ลงไปเลยไป๊!!!”
“พี่น่าสนใจกว่ายัยพวกนั้นเยอะน่า…”ไอซ์ตอบเสียงเบาหวิวก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เรียวหน้าหวานอีกนิด ลมหายใจอุ่นๆจากร่างสูงปะทะเข้ากับใบหน้าของกันทำให้คนตัวเล็กเริ่มหน้าร้อนผาว
ไอ้หมอนี่มันมีกี่บุคลิกกันเนี่ย T///////T
“ไอ้..ไอ้บ้า! ออกไปเว้ย!”เสียงท้วงเอ่ยห้ามทันทีที่สันจมูกโด่งแตะลงบนซอกคอสีน้ำผึ้งของเขาเบาๆ
ฟอดดด!
“เฮ้ยยยย O/////O!!!!”
“เป็นไง หมดฤทธิ์เลยอะดิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”หลังจากสามารถขโมยเอาแก้มหอมๆนุ่มๆของอีกคนมาได้สำเร็จ ไอซ์ก็ยันตัวเองขึ้นก่อนหัวเราะร่าอย่างสะใจ ทิ้งไว้แค่ใบหน้าที่แดงซ่านของคนตัวเล็กกว่าที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียง
“ฉันเกลียดนาย ไอ้เด็กเวรรร!!!!! T//////T”คนตาหวานที่เมื่อครู่สิ้นฤทธิ์อย่างน่าแปลกใจตะโกนว๊ากแล้วปาหมอนใบใหญ่ใส่ไอ้เด็กนิสัยคุณนุ่นเรียกพี่อย่างหมั่นไส้!
เชี่ย! ทำกูเขินแล้วเสือกหัวเราะ !!!
ไอ้ห่าเอ๊ยยยยยยยยยย!! >////////////<
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
“วันนี้ให้ผมมารับม้า ~!?”เสียงถามช่างฟังดูยียวนชวนถีบดังขึ้นขณะที่เขาและมันกำลังยืนอยู่หน้าคณะอันเป็นเป้าหมาย ไอ้เด็กเปตรในชุดนักเรียนเสื้อสีขาวผ่องยิ้มทะเล้นน่าประเคนตีนเป็นรางวัลส่งให้เป็นแน้แท้ - - +
“แล้วแต่จะกรุณา!”เสียงหวานประชดเข้าใส่ก่อนจะเดินหนีไปอีกทางอย่างหงุดหงิด
หลังจากที่เมื่อคืนสู้รบปรบมือ(โดยการเล่นมวยปล้ำ)กับหมอนี่แล้วแพ้อย่างราบคาบ อาการเสียเซลฟ์ก็ลามมาจนถึงรุ่งเช้าของอีกวัน แม้ว่าวันนี้มันจะเป็นวันประชุมบ้าบอคอแตกนั่นก็ตามที!
“เดี๋ยวนี้มีคนขับรถส่วนตัวเชียวนะ = =”เสียงแซวที่คุ้นเคยดังไล่มาจากด้านหลัง ไอ้รุ่นพี่สีเหมือนวอกก็เดินเข้ามาหากันด้วยใบหน้าบึ้งๆ
“คนขับรถอะไรพี่เก่ง - - “คนตัวเล็กกว่าหันกลับไปตอบด้วยความหมั่นไส้
ไม่รู้ทำไมอะไรๆมันก็ดูขวางหูขวางตาไปหมด !
“เปล่า ~ ได้ข่าวว่าวันนี้มีประชุมเรื่องรับน้อง?”ไอ้พี่บ้าที่นอกจากจะผิวขาวกว่ากันสามเท่าตัวแล้ว ความสูงยังจังอุตส่าห์เลยหัวเขาไปอีกเอ่ยถามแล้วเอาร่างวอกๆของตัวเองมาเดินข้างๆกับเขา
“เออ”
“คณะเราอะ .. รับน้องโคตรโหดเลยพี่จะบอกให้”
“รู้แล้วก็เก็บไว้ น้องกันไม่ได้ถาม - -“
“ปากน่าจู.. น่าถีบนะเรา - - +”คนตัวสูงที่เกือบจะหลุดแก๊กรีบพลิกคำพูดก่อนจะโดนจับไต๋ได้ คิ้วเรียวของคนด้านข้างขมวดเข้าหากันเล็กน้อยแสดงอาการเอือมระอา - - ;;
“กล้ารึไง?”คำท้าเดิมๆจากเจ้าคนพูดหน้าเก่าเรียกเอาใบหน้าคมปรากฏรอยยิ้มเหี้ยม
“ครั้งนี้กล้าเว้ย!”
ป้าบ!
“โอ๊ย! ไอ้พี่เก่ง!! =O=++”กันร้องโอ๊ยทันทีที่เก่งยกขา(หลัง)ของมันขึ้นมาเตะป้าบเข้าที่น่องของเขา ใบหน้าหวานเหยเกขณะที่คนนิสัยเสียหัวเราะก๊ากแบบไม่รักษาภาพพจน์
ไอ้ลิงนี่มัน... - - +++
“อะไรๆ เรียกพี่เก่งทำไมเหรอครับ ^O^?”เก่งลอยหน้าลอยตาถามโดยจงใจมองข้ามรังศีพิฆาตที่โหมกระหน่ำใส่ตัวเขาไป - -‘
“ตาย!!!”สิ้นคำประกาศ ร่างเล็กก็กระโดดใส่คนตัวสูงกว่าก่อนจะทำการจิก ข่วน หักแขน หักขาอย่างโหดเหี้ยม ทำให้คนรอบข้างที่ชักจะมากขึ้นเรื่อยๆมองดูเหตุการณ์ด้วยหน้าตา …
=[]=! <<< ประมาณนี้
แต่ละคนก็ได้แต่อวยพรให้พ่อหมอรูปหล่อดรีกรีคนดังของมหาลัยคนนั้นไปสู่สุขติ .. อาเมน _/l\_
“เฮ้ย =O=! นายตาหวาน นายจะฆ่าพี่รหัสฉันรึไงเนี่ย!!!!???”เสียงของผู้มาใหม่ทำให้ท่านผู้ชมเบนความสนใจไปมอง ผู้ชายในชุดนักศึกษาวิ่งกระหืดกระหอบฝ่าวงล้อมของพวกชอบเรื่องชาวบ้านเข้ามาก่อนจะยืนอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าชัดๆ
เคะน้อยๆของเขากำลังจะฆ่าพี่รหัสของเขาแล้วครับพระเจ้า TOT!!!!
แล้วถ้ากูเข้าไปตอนนี้ .. จะโดนหางเลขด้วยมั้ยเนี่ย T^T!?
“ไอ้ริท! มาช่วยฉันหน่อยสิวะ เอากันออกไปที!!!”ว่าที่หมอคนเก่งตะโกนโหวกเหวกขณะที่พยายามจะดันคนตัวเล็ก(ที่สติแตกไปแล้ว)ออกห่างจากตัว
“เอ่อ ..เฮีย = = ;; คือแบบว่า ..ผมก็อยากช่วยนะ แต่ท่าทาง..ไม่ไหวว่ะ ผมกลัวตายTOT!”ริทสารบาปด้วยใบหน้าสยดสยองเหลือประดา เก่งถลึงตามองไอ้น้องรหัสจอมเห็นแก่ตัวที่ยืนเป็นกรรมการอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่ยอมเข้ามาห้ามทัพเหมือนที่กรรมการเอาทำกัน!
ไอ้กรรมการเฮงซวยเอ๊ย!!
ชิ้ง! - - +
“นายอยากโดนอีกคนใช่ป่ะไอ้เตี้ย!? ด้ายย น้องกันจัดให้ ~!! - - +”สายตาหวานส่อแววอาฆาตทันทีที่เหลือบมาเห็นอีกคนที่ยืนนิ่งมองเขาฆาตกรรมเก่งด้วยหน้าตาหวาดกลัวสุดขีด เห็นแบบนั้น อาการหงุดหงิดก็ครอบนำสมอง แล้วความซาดิสต์ก็เข้ามาแทนที่ อยากจะหาเหยื่อมาละเลงเล่นอีกสักตัว +O+!!!
“หา!? ฉันเหรอ? เฮ้ยๆๆ ไม่ๆ ฉันไม่ได้อยากโดนนะ เชิญนายฆ่าพี่เก่งตามสบา! ..เหวอๆ !”ริทปฏิเสธทันควัน แต่ยังไม่ได้เซย์โนเต็มประโยคก็ถูกคนตาหวานลากเข้าร่วมวงสนทนา(ภาษาคนเถื่อน) หมอปีหนึ่งมองพี่รหัสที่อยู่ในสภาพมีรอยแดงๆตามตัว ผมเผ้าที่อุตส่าห์เซ็ตมาซะดิบดีกลายเป็นว่ายุ่งเหยิงอย่างกับรังนกเค้าแมว เสื้อผ้าที่เคยดูดีตอนนี้ยับยู่ยี่เหมือนโดนหมาไล่กวดด้วยอาการแหยงๆ
สภาพดูไม่จืดเลยพี่รหัสกู _ _
ป้าบ!!!
“เฮ้ย! นายตบหัวฉันทำไมวะ!!!??”ริทประท้วงเสียงดังเมื่อแรงจากฝ่ามือเล็กๆของกันปะทะเข้าที่กลางกบาลของเขาเต็มๆ !
“ฉันหงุดหงิด!”คำตอบสั้น ง่าย เอาแต่ใจ!
นี่เขาจะจีบหมอนี่จริงๆเหรอวะเนี่ย TOT!?
“เฮ้ยริท …”เก่งเรียกชื่อน้องรหัส ก่อนทั้งคู่จะทำการปฏิสัมพันกันทางสายตา(?)
“จัดการ!!” เก่งให้สัญญาณ ก่อนสองเหยื่อจะเปลี่ยนตัวเองมาเป็นผู้ล่าโดยการที่ริทเป็นคนจับกันเอาไว้โดยมีเก่งยืนสมทบอยู่ใกล้ๆ
“ไอ้เตี้ย! ปล่อยฉันนะเว้ย!!!”กันตะโกนสั่งสุดเสียงเมื่อไอ้เมะเตี้ยดันพลิกมาล็อคแขนทั้งสองข้างของเขาไว้ซะแบบนั้น!
“ตายแน่ไอ้ดำ ฮ่าๆๆๆ”ส่วนเก่งก็หัวเราะร่าอย่างน่าเอาบาจายัดปาก - - ‘
“พี่เก่ง - - +++”สายตาหวานที่โคตรจะแข็งกร้าวตอนนี้ไม่ได้ทำให้เก่งกลัวแม้แต่น้อย ร่างสูงย่างสามขุมเข้าหาคนตัวเล็กกว่า ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่มุมปาก
“ครับ ^ ^+ ?”
“กล้าเหรอ?”
“กล้าไม่กล้าก็จะได้รู้กันเดี๋ยวนี้แหละ!”
ฟึบบบบ
“เฮ้ยยยยย!!!!”
จบคำ เก่งก็คว้าตัวกันมาจากริทก่อนจะอุ้มขึ้นพาดบ่าโดยไม่สนใจสายตาประชาชีนับครึ่งร้อยที่มองพวกเขาด้วยความฉงน ร่างสูงจัดการหมุนตัวติ้วๆกะจะเอาให้คนบนบ่าอ้วกแตกตายไปข้าง แต่แกล้งคนตัวเล็กยังไม่ทันจะอิ่มอกอิ่มใจ เสียงมารบางตัวก็ดังขัดขึ้นซะก่อน …
“พวกนายเล่นบ้าอะไรกันวะ!!??”
วืบบบ !
“มันเกี่ยวอะไรกับพี่เหรอครับ ^^ “เก่งยกกันลงจากบ่าก่อนจะเปลี่ยนมาช้อนเอาคนตัวเล็กขึ้นอยู่ในท่าเจ้าสาว แล้วหันไปถามหน้าตาวอนตีนใส่รุ่นพี่ร่างสูงที่เป็นเจ้าของเสียงอันดัง(โคตร)เมื่อครู่
“แกว่าไงนะ - - “โตโน่เอ่ยถามเสียงต่ำ สองมือกำแน่นทำเหมือนอยากจะเข้าไปซัดปากไอ้หมอปากหมาซักทีสองที แต่คนถูกถามยังยิ้มกริ่มโดยไม่สนใจกันที่ดิ้นขลุกขลุกอยู่ในอ้อมกอด
“เปล่าครับ~”
“นายคิดว่านี่มันเป็นบ้านรึไงถึงจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ ?”คนตัวสูงจัดการหันไปส่งสายตาชิ้งวิ้งใส่พวกไทยมุงทั้งหลายเล่นเอาวงป๊อกเด้งกระจายกะทันหันทำให้หน้าคณะตอนนี้เหลือแต่เขา เก่ง กัน และริท
บรรยากาศมาคุโคตรๆ = =
“ผมไม่ได้ขอให้พวกเขามามุงดูสักหน่อยนี่”
“พี่เก่ง! ปล่อยน้องกันลงเดี๋ยวนี้นะเว้ย!!”คนตัวเล็กในอ้อมกอดกระซิบบอกเสียงแข็ง แต่แทนที่ไอ้พี่สีวอกมันจะยอมปล่อยเขาลง กลับอุ้มไว้ซะเหนียวแน่นกว่าเดิม
ไอ้พี่เก่งบ้าเอ๊ยยยย =[]=!!
“ยังไงก็ช่าง นั่นมันน้องรหัสฉัน และอีกห้านาทีข้างหน้าจะมีประชุมคณะ ปล่อยเขาลงซะ”หนุ่มหน้าตี๋เอ่ยเรียบๆแต่เสียงนั้นเย็นสุดขั้ว เก่งยักคิ้วส่งให้เป็นคำตอบแล้วแกล้งแหย่โดยการกอดกันไว้แน่นกว่าเดิม ริทที่ยืนอยู่ข้างๆมองสองคนสลับกันไปมา …
ทำไมกูไม่มีบทเลยวะเนี่ย -_- !?
“เดี๋ยวผมก็ปล่อยน้องมันไปเองน่า ไม่ปล่อยให้ไปสายจนถูกทำโทษหรอกครับ ^ ^ “
“พี่เก่งโว๊ย ! ปล่อยน้องกันลงสักทีเซ่!!!”
“งั้นก็ปล่อยเขาลง เพราะเขาต้องไปกับฉัน..เดี๋ยวนี้!”คำสุดท้ายที่เน้นย้ำบวกกับดวงตาแข็งกระด้างทำให้เก่งยักไหล่น้อยๆก่อนจะค่อยๆวางร่างเล็กลงอย่างนุ่มนวล
หมับ
“ไป”มือปริศนาของใครบางคนที่จู่ๆก็เดินผ่านโตโน่มาอย่างหน้าเฉยคว้าหมับเข้าที่ข้อมือสีน้ำผึ้ง คำพูดเพียงคำเดียวถูกใช้เป็นสื่อกลางก่อนจะออกแรงดึงคนตัวเล็กให้เดินตามเขาเพื่อเลี่ยงไปอีกทาง
“หือ ..เซน? เฮ้ยๆ อย่าเดินเร็วดิ ขากันส๊านนนนน!”ประโยคสุดท้ายที่มาจากคนตัวเล็กที่เป็นต้นเหตุก่อนเรื่องก่อนเจ้าตัวและบุคคลที่ห้าที่หายวับไปที่มุมตึก
“เชี่ยเอ๊ย”เก่งสบถอุบ ส่วนริทก็มองตามพลางยิ้มน้อยๆที่มุมปาก
ว้า~ เขาได้มีบทนิดเดียวเอง ^ ^
“กลับคณะของนายได้แล้ว อย่ามาเสนอหน้าที่นี่ได้จะดีมาก!”
ผลัก!
โตโน่ว่าก่อนจะเดินมากระแทกไหล่เก่งอย่างแรงแล้วเดินตามเซนและกันไป ว่าที่หมอคนเก่งมองตามแผ่นหลังของรุ่นพี่ต่างคณะพร้อมๆกับที่คิ้วขวากระตุกยิกๆ
ลางไม่ดี?
งั้นเหรอ ..
เหอะๆ
“ยิ้มบ้าอะไรวะเฮีย - - “
“หุบปากไปน่าไอ้น้องเวร เมื่อกี้ตอนขอให้ช่วยนี่รีบปฏิเสธเป็นไอ้ป๊อดเลยนะมึง”เก่งหันไปเอ่ยคาดโทษน้องรหัสที่ยิ้มกริ่มอยู่ข้างๆตัว ริทยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจก่อนจะยักคิ้วข้างหนึ่งให้
“นิดหน่อยน่า~ หมอนั่นมันบ้าบอ จะจีบคนบ้าบอก็ต้องบ้าบอตามคนที่จะจีบ ..ถ้าเข้าไปแบบปกติที่เป็นอยู่ ผมก็ชวดน่ะสิ ^ ^”รอยยิ้มเย็นจากริมฝีปากเรียวสวยทำให้เขาดูแปลกตาไปอย่างน่าประหลาดราวกับเป็นคนใหม่ …
ไม่สิ..
ต้องบอกว่า เหมือนเขากลับเข้าสู่ตัวตนที่เป็นอยู่ต่างหาก …
“ไอ้เจ้าเล่ห์เอ๊ย”เก่งสบถด่าอย่างหัวใจเสีย ไม่ใช่เพราะหมั่นไส้ไอ้น้องรหัสนี่ แต่อาจจะเป็นเพราะความหงุดหงิดลึกๆที่มันจะจีบน้องสนิทของเขาต่างหาก
น้องสนิทของเขา!
“เฮียก็คอยดูแล้วกัน ว่าไอ้เจ้าเล่ห์แบบผมน่ะ จะจีบนายตาหวานนั่นติดรึเปล่า ^ ^ “รอยยิ้มสุดท้ายที่เหมือนจะแฝงอะไรบางอย่างก่อนเจ้าตัวจะเดินผละไปที่หน้าคณะ ทิ้งให้เก่งยืนนิ่งอยู่คนเดียวในบริเวณที่แทบไม่มีใครเหลืออยู่
คอยดูงั้นเหรอ … หึ!
ก็เอาสิ .. ถ้าหมอนั่นจะสามารถตัดหน้าเขาได้น่ะนะ !
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
“ที่พูดไปนี่เข้าใจกันใช่มั้ยจ๊ะน้องๆ ^ ^” เอ้กเอ่ยเสียงดังผ่านไมค์ทำให้เสียงของเธอดังก้องไปทั่วห้องประชุมขนาดเล็ก
“คร้าบบบบ ~!”เสียงตอบรับประสานกันดังลั่นทำให้หัวหน้าคณะยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันมาเก็บเอกสารต่างๆเกี่ยวกับข้อมูลการรับน้องที่กองอยู่ตรงหน้าอย่างรีบเร่ง
งั้นเดี๋ยวตอนนี้ ทุกคนออกไปรวมกันข้างนอก นั่งเป็นคู่กับพี่รหัสของตัวเองแล้วคุยๆกันเกี่ยวกับงานรับน้องไปก่อนนะ พี่ไปเอาของแป๊บนึงนะจ๊ะ ^ ^ … โตโน่ - - คุมน้องให้ด้วย ถ้ากลับมาแล้ววุ่นวายล่ะก็ นายเตรียมตัวโดนหักคะแนนได้เลย!”เธอว่าอย่างนั้นก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องประชุมอย่างรวดเร็ว โตโน่กลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย แล้วตัดสินใจลุกขึ้นยืนตามด้วยเสียงตะโกนสั่งที่ดังสนั่นมหาลัย - -^
“ได้ยินแล้วใช่มั้ย! ออกไปด้านนอกเซ่! นั่งบื้ออะไรกันอยู่เล่า !!!!”จบประโยคแหกปาก รุ่นน้องรวมไปถึงเพื่อนร่วมคณะก็รีบลุกจากเก้าอี้แล้วจรลีหนีหายออกไปโดยความไวยิ่งกว่าเสือชีต้า
แต่มันก็ไม่ใช่ทุกคนหรอกน่า … ?
“ไปเถอะเซน คนออกหมดแล้ว ~”เสียงหวานดังแจ้วได้ยินไปทั่วห้อง มือเล็กๆเอื้อมไปดึงมือของอีกคนให้ลุกยืนตามก่อนจะกลับตัวหันไปทางประตู
- -
สายตาเย็นชานี่มัน …
“พวกนายมัวทำอะไร - - “เสียงเย็นๆของคนที่ยืนอยู่ใกล้ประตูเอ่ยถามแข็งๆพร้อมส่งสายตาคาดโทษแกมบังคับมาให้ทั้งคู่
“พวกเรากำลังจะไปไงฮะ”กันตอบเสียงใสแล้วจูงมือเซนเดินออกมาทางประตูช้าๆ โตโน่ถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อสองร่างออกไปจากห้องประชุม เขาจัดการปิดแอร์ปิดไฟปิดคอมให้เรียบร้อยก่อนจะเดินตามออกไปสมทบกับพวกด้านนอกอีกที
“จับคู่กับพี่รหัสตัวเองแล้วปรึกษาเรื่องรับน้องตามที่เอ้กมันบอกซะ! นับหนึ่งถึงสิบ ถ้าใครไม่มีคู่ฉันจะทำโทษซะ!!!”คำสั่งของหนุ่มหน้าตี๋ทำให้น้องรหัสต้องรีบวิ่งหาคู่กันจ้าละหวั่น ผิดกับกันที่ยืนนิ่งอยู่ใกล้ๆเขา โดยข้างๆร่างเล็กนั้นมีเซนและพี่ผู้ชายร่างสูงใหญ่ หน้าหล่อ(แต่เหมือนลิงไปนิด)ยืนอยู่
“หนึ่ง!”
…..
“สิบ! นาย! ออกมานี่!”การนับแบบคนตกเลข(?)จบลงตรงที่มีนักศึกษาปีหนึ่งคนหนึ่งดันหาพี่รหัสตัวเองไม่เจอ โตโน่ตะคอกสั่งจนเขาต้องรีบวิ่งออกมายืนต่อหน้าทุกคน
“ทำไมไม่นั่ง - - “
“ก็…เอ่อ .. ผมหาพี่รหัสไม่เจอครับ”เด็กหนุ่มตอบอย่างเก้ๆกังๆบวกกลัวๆ โตโน่กระตุกคิ้วใส่ก่อนเอ่ยถาม
“พี่รหัสนายคือใคร”
“พี่เอ้กครับ”
“เออ งั้นแล้วไป ไปนั่งรอดีๆ เดี๋ยวยัยนั่นก็มา ส่วนนาย .. นั่งลงสักทีสิ! นายมีสิทธิ์ยืนตั้งแต่เมื่อไหร่หา !?”ประโยคสุดท้ายหันมาตะคอกใส่ร่างเล็กที่ยืนรอเขาอยู่ด้านหลัง กันสะดุ้งเฮือกพลางเบิกตาเงยหน้ามองพี่รหัสตัวเองอย่างตื่นๆ
วืบ!
“พูดไม่รู้เรื่องรึไงวะ”มือใหญ่จัดการดึงคนตัวเล็กให้นั่งลงตรงข้ามกับเขา เนื่องจากนี่เป็นลานกล้างที่มีหลังคาธรรมดาๆ ไม่มีเก้าอี้หรือโต๊ะให้นั่ง ทุกคนในคณะจึงจำเป็นต้องนั่งปรึกษากันทีพื้นแทน - -;
“เออ ว่ามา - - นายจะเอาใครไปด้วย”ว่าแล้วร่างสูงก็จัดการเปิดเข้าประเด็นในทันที เซนที่นั่งอยู่ใกล้ๆเหล่มองกันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปคุยกับอาร์ต่อ ร่างเล็กมองหน้าโตโน่พร้อมขมวดคิ้ว
‘ไม่รู้สิฮะ’
ตอบไปแบบนี้จะโดนตะคอกมั้ยหว่า TT
“น้อง…มั้งฮะ”เสียงใสตอบเอื่อยๆ แล้วเสมองไปทางอื่น โตโน่มองใบหน้าด้านข้างของน้องรหัสก่อนจะจัดการทึ้งหัวตัวเองเบาๆ
ทำไมกูรู้สึกแปลกๆ !?
“เออ จะเอาใครไปก็เอาไป แต่ห้ามเกินหนึ่ง เข้าใจมั้ย - - “
“เข้าใจฮะ -0-“ กันตอบไปแบบไม่ใส่ใจแล้วหันกลับไปสนใจสิ่งรอบข้างต่อ
ทำไมหมอนี่ไม่สนใจเขาเล่าวะ !?
“นายมองอะไร - -^”
“หือ ? .. ก็มองไปเรื่อยๆ พี่สงสัยอะไรเนี่ย = = “
“เหอะ เปล่า ฝากบอกไอ้เอ้กด้วยว่า ฉันขอกลับก่อน” ว่าจบหนุ่มรูปหล่อก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ลำบากถึงกันที่นั่งอยู่ต้องแหงนหน้าดูจนคอแทบหัก
ไปไหนของเขาอะ ???
… โดดสินะ - - * !
“หิว” เสียงคุ้นหูดึงขึ้น ก่อนร่างเล็กๆจะถูกฉุดให้ยืนแล้วแรงของคนตัวสูงก็จัดการลากเขาออกมาจากกลุ่มของคณะโดยทันที
“เซน มันยังไม่เลิกเลยนะ จะไปไหนอะ?”ปากเอ่ยถามแต่สองเท้าก็ยังเดินตามอย่างง่ายดาย คนตัวสูงกว่าไม่เอ่ยอะไรมากมาย เพียงแค่ดึงข้อมือให้เพื่อนหนึ่งเดียวในมหาลัยเดินตามแค่เท่านั้น …
อย่าบอกนะว่านี่เซนกำลังพาเขาโดด !?
พระเจ้า=O=!! เรียกอาลาเล่มาดูด่วน คนอย่างเซนโดดประชุมครับพี่โน้งงงง!!!
TBC …
ความคิดเห็น