คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : icegun :; ... แย่ง!(?) ...
IceGun :; …แย่ง!(?)…
“ไปเก็บจานกันเถอะเซน ^ ^”เสียงใสว่า มือข้างหนึ่งจะคว้าเป้มาสะพาย แล้วยกจานข้าวและแก้วน้ำพลาสติกขึ้นมาถือ ก่อนจะออกเดินก็ไม่วายหันมาชวนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามให้ลุกตามแล้วเดินนำไปแบบไม่สนใจใครทั้งสิ้น - - ^
“ไปไหนกันดี -0- วันนี้ไม่มีเรียนอะเซน”เมื่อเก็บแก้วจานคืนร้านเรียบร้อยแล้ว กันก็เอ่ยถามคนตัวสูงกว่าที่ยืนทำหน้าตายอยู่ข้างๆ เซนหลุบตาลงมองเพื่อนใหม่เล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาดังเดิม…
เพื่ออะไร = =?
“งั้นไปเดินดูแถวๆนี้กันเถอะ^^”เอ่ยพร้อมรอยยิ้มหวานแล้วจัดการลากร่างสูงให้เดินตามโดยไม่ถามความเห็น(ถึงถามไปก็คงไม่ได้คำตอบ = =) ทั้งคู่เดินตามผนังไปเรื่อยๆจนถึงทางแยก
ผลัก!
หมับ!
“อ๊ะ!”
“ตาบอดรึไงวะ - -^”เจ้าของเสียงเข้มเอ่ยทันทีที่รับรู้ได้ถึงแรงปะทะจากด้านหน้า นัยน์ตาคมมองคนตรงหน้าที่โดนคนตัวสูงอีกคนโอบเอวเอาไว้เพื่อประคองคนตัวเล็กไม่ให้เซล้มตามแรงกระแทก ใบหน้าหวานที่แม้เขาจะเคยเจอเพียงครั้งเดียวแต่ก็จำติดตานั่นเหยเกอยู่ไม่น้อย
“ขอทะ… พี่โตโน่?”ร่างเล็กละล่ำละลักจะขอโทษขอโพย แต่เมื่อเด้งตัวออกจากวงแขนของเซนมาตั้งฐานใหม่ได้แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้เห็นหน้าเจ้าของเสียงทุ้มเมื่อกี้ชัดๆ
ไอ้พี่โหดอีกแล้ว!!!
น้องกันไม่ปลื้มมม T^T!
“นายอีกแล้ว - - ให้ตายสิ เด็กปีหนึ่งมันตาบอดทุกคนเลยรึไงวะ”โตโน่บ่นงุบงิบกับตัวเอง แต่คนตรงหน้าก็ไม่วายหูดีได้ยิน(อีกแล้ว) กันพองลมในปากอย่างหงุดหงิดแต่ไม่กล้าเถียงกลับ(เพราะยังเข็ดเรื่องเมื่อเช้าไม่หาย)
“เหอๆ ถ้างั้นกันกับเซนขอตัวนะฮะ”เจ้าตัวเล็กว่าอย่างขอไปทีก่อนจะขยับมือไปคว้าท่อนแขนคนด้านหลังให้เดินเลี่ยงร่างสูงด้านหน้า
วืบ~!
“เออ เอาเบอร์นายมา”หากแต่ยังไม่ทันได้ก้าวเลยสักก้าว หนุ่มหน้าตี๋ก็เดินมาบังทางพร้อมเอ่ยขอเบอร์ด้วยใบหน้าที่แสดงอาการฉุนเฉียวเต็มสตรีม
ดูยังไงๆไอ้คนพรรค์นี้มันก็ไม่น่าคบว่ะ - -^
“เอาไปทำไมอะฮะ?”ถึงจะดูสิ้นฤทธิ์เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นพี่รหัส แต่คนปากไวก็ยังชอบหาเรื่องเข้าตัวอยู่วันยันค่ำ พูดด้วยน้ำเสียงเล่นตัวยังไม่พอ ยังมีหน้ามาจ้องตาคนตรงหน้าเป็นมันอย่างกับพร้อมจะกระโจนเข้าหากันทุกเมื่อยังไงยังงั้น
“ไอ้เอ้กมันสั่งให้พวกฉันไปตามเก็บเบอร์น้องรหัสตัวเองมา ถ้าไม่ได้ก็มีโทษถึงตาย …อย่าคิดว่าฉันพิศวาสนายแล้วกัน - - “โตโน่ว่าพลางกรอกตาไปมาแสดงให้เห็นถึงความไม่ใส่ใจในการพูดกับผู้ฟัง กันเบ้หน้าน้อยๆด้วยความหมั้นไส้ มือเล็กที่จับท่อนแขนของอีกคนที่ยืนตีหน้านิ่งอยู่ข้างๆเริ่มออกแรงดึงเพื่อหลีกเลี่ยงการสนทนากับไอ้พี่รหัสจอมโหด -*-
“อย่าหยิ่งหน่อยเลยน่า ฉันไม่ได้อยากจะคุยกับนาย รู้ไว้ด้วย -_- ”
“ศูนป์แปดxxxxxxxx โอเคยังฮะ? .. ไปกันเถอะเซน”ว่าจบก็รีบลากเพื่อนผู้เป็นใบ้ให้เดินตามทันที
( - -) ………. (- - )
“หึ”ดวงตาคมสองคู่ประสานกันในจังหวะที่ทั้งสองเดินสวนกัน ดวงตาตี่หรี่ตามองเซนด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยอาการไม่พอใจ(อย่างไร้สาเหตุ) ส่วนผู้เป็นรุ่นน้องก็จ้องกลับด้วยนัยน์ตาไร้อารมณ์ เย็นชา และไม่แสดงอาการใดๆ ก่อนโตโน่จะเป็นฝ่ายหัวเราะหึในลำคอแล้วเดินผ่านไป ~
“รุ่นพี่บ้าอะไรวะ ปากหมา! ฮึ่ย… ทำไมกันต้องได้เขาเป็นพี่รหัสด้วยอะเซน!!!!”เมื่อรู้ตัวว่าเดินพ้นรัศมีไอ้รุ่นพี่หน้าตี๋นิสัยเสียแล้ว คนตัวเล็กก็เริ่มกลับมาซ่าเล่นบ่นพรวดตามด้วยกระทืบเท้าเดินปึงปังบ่งบอกถึงอารมณ์ที่โคตรจะหงุดหงิดของตัวเอง โดยมีเซนที่เดินตามมามองดูการกระทำแสนง้องแง้งนั่นอยู่เงียบๆ
ทั้งๆเมื่อกี้ก็ออกจะเจี๋ยมจี้ยม(?)เหมือนลูกไก่ในกำมือ(โตโน่)แท้ๆ … แต่ไหงพออยู่กับเขาดันแสดงแต่ด้านเด็กอนุบาลออกมาให้เห็นซะแบบนั้น?
“เหอะ! .. เออ ว่าแต่เซนได้ใครเป็นพี่รหัสอะ?”กันเอ่ยถามขณะที่หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้หินอ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่ และก็ไม่ลืมที่จะฉุดคนตัวสูงให้นั่งลงข้างๆ
“อาร์”คำที่สองของวันที่หลุดจากปากของคนที่โคตรเย็นชา จนบางครั้งกันก็ยังนึกสงสัยว่าเซนกลัวดอกพิกุลร่วงหรืออย่างไร?
“พี่อาร์~ อื้ม -0- พี่อาร์ ~~”เจ้าตัวดีทวนคำพลางสะบัดหัวไปมาอย่างน่ารัก เซนเหล่หางตามองเพื่อนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยแววตาไร้อารมณ์(เหมือนเคย) - -‘
…วุ่นวายจริงๆ…
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
“บ่ายสามแล้วเหรอเนี่ย ~ เซนจะกลับหอรึยัง?”ร่างเล็กว่าเสียงแผ่วขณะที่เขาและเซนเดินออกมาจากห้องประชุมเนื่องจากปีหนึ่งคณะเขาโดนเรียกเข้าไปฟังเทศน์เกี่ยวกับไอ้ระบบวิชาต่างๆของมหาลัยตั้งแต่บ่ายโมงยันบ่ายสามเล่นเอาเปลือกตาของกันจะปิดอยู่หลายต่อหลายหน
-3-!
“อือ”
“เหรอ? งั้นกันกลับมั่งดีกว่า…”
~อีกนานไหมเธอจะทำใจได้รึเปล่า … หากว่ามันยืดยาว แล้วฉะ…~
ติ๊ด
“หวัดดีฮะ”เสียงเรียกเข้าที่ฟังดูไพเราะเพราะพริ้งดังขึ้น ก่อนเจ้าของโทรศัพท์จะล้วงมันขึ้นมากดรับ แม้จะยังตงิดใจกับไอ้เบอร์แปลกๆที่ไม่คุ้นก็เหอะ
[นาย… ห้ามไปไหน! รอที่เดิม เดี๋ยวฉันไปรับ!! ถ้าฉันไม่เจอนายล่ะก็ ฉันจะปล้ำนายซะ!]
“อะ… เฮ้ย!!!”เสียงปลายสายตะโกนสั่งก่อนจะตัดสายไปอย่างรวดเร็วโดยที่กันยังไม่ได้เอ่ยตกลงหรือปฏิเสธอะไรสักคำ
ว่าแต่ … ใครวะ?
“ใคร”คำถามจากคนที่ไม่น่าจะเป็นคนเอ่ยถาม? ดวงตาหวานเงยมองเจ้าของคำถามพลางขมวดคิ้ว
สนใจด้วยรึไง?
“ไม่รู้อะ =3=”แต่ถึงจะสงสัยไอ้อาการเหลียวแลคนอื่นของเพื่อน แต่ก็ยอมตอบๆมันออกไปโดยคิดเข้าข้างตัวเองว่าบางทีไอ้วิธีตื๊อของเขามันอาจจะช่วยละลายน้ำแข็งของหมอนี่ได้บ้าง - -;;
“กันกลับก่อนดีกว่า บ๊ายบายนะเซน ^ ^”เจ้าเอ่ยพลางยกมือน้อยๆขึ้นมาโบกหย็อยๆให้อีกฝ่าย ก่อนสองเท้าจะเดินออกไปทางหน้าคณะเพื่อตรงไปยังหอพักที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก
แหมะ~!
“ว่าไงไอ้ดำ ^________^”แต่เดินได้ไม่ทันถึงสามก้าว ฝ่ามืออบอุ่นก็วางแหมะลงบนหัวพร้อมกับเสียงที่กันโคตรคุ้นเคยมาพร้อมรอยยิ้มยิงฟันขาวและรังศีออร่าที่ร่างเล็กนึกหมั่นไส้นักหนา
“พี่เก่ง -*- … เฮ้ย! พี่เก่ง O.o!!!!????”ดวงตากลมเบิกโพลงพลางจ้องคนตัวสูงอีกคนอย่างอึ้งๆปนตกใจ
ไอ้พี่วอกอะ!!!
ไอ้พี่เก่งอ้ะ!!!
ไอ้พี่เก่งมันมาอยู่ที่นี้ได้ไง TOT!!
“ก็พี่ไง ~ ฮะๆ ไม่รู้ใช่ป่ะล่ะว่าพี่เรียนอยู่นี่”ร่างสูงขาวเอ่ยแล้วขยี้กลุ่มผมสีเข้มแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว
“ก็ไม่รู้น่ะสิ …พี่เก่งไม่บอกน้องกันอ้ะ -3- !!!”คนตัวเล็กกว่าปัดมืออีกฝ่ายก่อนว่าอย่างงอนๆ เซนที่ยืนอยู่ใกล้ๆจ้องมองสองคนจากด้านหลัง แววตาไร้ความรู้สึกกระตุกนิดๆกับคำแทนตัวของเพื่อนร่างเล็ก ก่อนมันจะกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม -.-
“เอ้า ก็เราไม่ถามเองนี่หว่า.. เออนี่ ไปเดินเล่นกันเถอะ แถวๆหลังหอมีร้านขายของกินเพียบเลยนะเว้ย พี่ว่าเราต้องชอบแน่ๆ ใช่ม้า~”เก่งชวนแล้วทำท่าจะลากเจ้าน้องชายตัวเล็กให้เดินตาม
“อื้อ ~! ไม่เอาอะ น้องกันว่าจะไปจัดห้องเพราะมันรกมากกกก -O-“
“เออออออ~! ไว้ค่อยจัดทีหลัง นี่พี่อุตส่าห์มาชวนเราเลยนะเนี่ย - -^”
“แล้วไง-0-? พี่เก่งชวนก็ไม่ได้แปลว่าน้องกันต้องไปนี่หว่า~”
“กวนตีน = =”
“:’P ! น้องกันกลับล่ะ สวีดัด ~!”กล่าวตัดบทจบก็เดินหนีอย่างไม่แคร์โลก แต่ดูเหมือนวันนี้จะทำบุญมาน้อยเพราะเวลาจะหนีเสือทีไร .. มันต้องมีจระเข้มาขัดจังหวะตลอด!
“เฮ้!!! นายจะไปไหนน่ะ!? ฉันบอกให้นายรอไม่ใช่รึไง?”เสียงมาก่อนตัวอีกนะนั่น= =;;
“ไอ้เตี้ย - - “เสียงหวานอุทานเบาๆกับตัวเองแล้วเดินหลบหลีกไปอีกทาง แต่ไอ้เมะเตี้ยที่กันคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของเบอร์ประหลาดที่โทรมาตะโกนปาวๆใส่เขาเมื่อครู่ก็วิ่งเข้ามาบังทางซะก่อน
“นี่นายตาหวาน! ฉันบอกแล้วไงว่าจะมารับนาย!”ริทเดินมาด้วยใบหน้าบูดบึ้ง แต่กันหาแคร์ไม่~ เจ้าคนตาหวานแทบจะบินหนีไอ้เมะโรคจิตนี่ทันทีถ้าหากเป็นไปได้ด้วยซ้ำ = =;;
“อ่าว - -+ ได้ไงวะ เราบอกจะไม่ไปกับพี่แต่ดันให้ไอ้เตี้ยนี่มารับเหรอ?”เก่งจ้องคนหน้าหวานเขม่ง รังศีไม่สบอารมณ์เริ่มแผ่ออกมาจากร่างขาวๆของว่าที่หมอคนเก่ง
“เฮ้ยเฮีย! แม่งอย่ามั่วดิวะ!! ผมโทรนัดหมอนี่ไว้แล้วนะ!”ริทที่ดูเหมือนจะรู้จักกับเก่งเอ่ยพร้อมส่งสายตาเชือดเฉือนเข้าใส่
“ไอ้ริท - -+ ฉันเป็นพี่รหัสแกนะเว้ย! แกมีสิทธิ์เถียงเรอะ!?”
“ไม่รู้แหละ นายมานี่เลย!”ริทว่าแล้วคว้าข้อมือข้างซ้ายของกันไว้แน่น
ใครตกลงจะไปกับนายวะไอ้เตี้ย =O=!?
“เอาเดะ ถ้าเราไปกับไอ้ริทพี่โทรฟ้องคุณน้าเรื่องที่เรากับไอซ์ทะเลาะกันทุกวันแน่ๆ”
พี่เก่งขู่น้องกันทำไมอ้ะ TOT!
“เฮียอย่าเล่นแบบนี้ดิวะ!”
“เล่นแบบไหนล่ะวะ!? แกอะเป็นเคะไปเหอะ ไม่ต้องฝืนสังขารตัวเองก็ได้ ~”
“หมายความว่าไง? ก็ผมเป็นเมะอะ!! …เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าเฮียจะจีบ…”
“ไม่ใช่เว้ยไอ้เตี้ย! หุบปากแล้วปล่อยมือน้องฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“เอ้า! เฮียสั่งผมได้ด้วยเหรอ?”
“ได้ดิวะ! ฉันเป็นพี่รหัสแกนะ!”
“แล้วไงอะ ;”P ผมจะจีบกันอะ เฮียจะทำไม!?”
“หา…!!”
“โว๊ยยยยยยยยยยยย!!! น้องกันจะไปกับเซน!!!”คนกลางที่ดูเหมือนจะหมดความอดทนสะบัดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุมก่อนจะเดินปลีกตัวมาหาเพื่อนหน้าตายที่ยังยืนอยู่กับที่ไม่ไปไหน นั่นทำให้ทั้งริทและเก่งต่างจ้องเซนอย่างกับจะฆ่าให้ตายฆ่ามือ - -++
“พี่กัน - - “เสียงที่ห้า(?)มาพร้อมกับเจ้าของร่างสูงที่กันคุ้นเคยดีที่สุด!
“กลับได้แล้ว ผมอุตส่าห์ใจบุญมารับพี่นะเนี่ย~! ^ ^ ”
ไอ้เด็กบ้า …
ก็ไหนบอกจะให้เขาเดินกลับเองไงวะ !!!!
แล้วแกจะ(เสือก)โผล่หัวมายิ้มหื่นแบบนั้นทำไมอีกตัววะเนี่ยยยยยยยยย!!!!!!??????????
กูเป็นคนกลาง … กูหนักจายยยยยยยยยยย T_________________T !
“นายอีกแล้ว - -“เก่งสบถอุบกับตัวเองเมื่อไอ้เด็กตัวสูงเท่าๆกับเขาเสนอหน้าเดินเข้ามาแทรกกลางวงโดยที่เขาไม่ได้รับเชิญให้มันมาแม้แต่นิดเดียว!
“กลับได้ยัง อยู่โรงเรียนโคตรน่าเบื่ออะ ผมรีบกลับมาว่าจะเล่นอะไรสนุกๆกับพี่เลยนะ -.,-“ไอซ์เดินเข้ามายืนข้างๆกันที่ยืนอยู่ข้างเซน โดยมีริทและเก่งมองเหมือนจะฆ่าล้างโคตรให้ได้ คนกลางหน้ามุ่ยลงเล็กน้อยพลางเหลือบสายตาหวานๆของตัวเองช้อนขึ้นมองเพื่อนคนเดียวในมหาลัย(ไม่นับไอ้เตี้ยเพราะน้องกันไม่ปลื้ม!)
“เซนจะกลับเลยใช่มั้ย?”
“อืม”
“อื้อ~ งั้นฉันกลับกับนายแล้วกัน -o-“กันหันไปตอบตกลงกับไอซ์ และไอ้คำตอบนี้แหละทำให้ทั้งเก่งและริทคิ้วกระตุกขมวดยุ่งเหยิงไปตามๆกัน
พวกเขามาก่อนไอ้เด็กเปตรนี่นะเว้ยยย =[]=!
“โคตรไม่ยุติธรรม! ฉันอุตส่าห์ดั้นด้นไปค้นหาเบอร์นายมาแทบเป็นแทบตายนะ! นัดก็นัดไว้ก่อนแล้วด้วย ไหงนายจะกลับกับหมอนี่อะ!!!”คุณหมอปีหนึ่งโหวกเหวกเพื่อทวงความยุติธรรมคืน(?) ไม่ใช่อะไรหรอกนะ …แต่ตอนบ่ายๆดัน(เสือก)ไปตอบตกลงไอ้พวกเพื่อนเวรๆไว้ว่าคืนนี้จะเอากันไปควงโชว์
แต่ถ้าเคะของเขา(?)จะหนีไปแบบนี้ ริทจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนคร้าบบบ TOT!?
“ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ นายโทรมาแล้วสั่งๆๆพอจบก็ตัดสายไปเองนี่หว่า -0-“เจ้าของผิวสีน้ำผึ้งทำเป็นไม่รู้ร้อนรู้หนาว ส่วนเด็กตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้แต่กลั้นหัวเราะเอาไว้ - -‘
“แต่มัน…”
“พอๆ แกหุบปากไปเลยไอ้ริท ..แต่กัน! พี่อุตส่าห์มาชวนทั้งทีนะเว้ย! ไม่ไปจริงอะ? ช็อปฟรี กินฟรี ค่ารับส่งก็ฟรี ไม่สนเหรออออ???”เป็นฝ่ายเก่งบ้างที่งัดเอาโปรโมชั่นเสริมที่เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆมาประเคนให้กับคนตรงหน้าโดยมีไอซ์เหล่มองแล้วหันกลับไปกลั้นหัวเราะจนตัวโยน
ไอ้เด็กเลวมันรู้ว่าเขาจะจีบกัน!!!
แล้วจะหัวเราะหาป้าแกเหรอไอ้บ้า =O=!!!
“ก็น้องกันอยากกลับไปจัดของมันเสร็จๆนี่นา ไอซ์ยิ่งเป็นพวกโง่ๆเซ่อๆอยู่ด้วย เดินๆไปเกิดสะดุดขี้มดแล้วล้มหัวกระแทกพื้นน้องกันไม่ซวยพอดีเหรอ -o-?“ เจ้าตัวผู้เป็นคนกลางว่าอย่างปลงๆ แต่นั่นทำให้เก่งถึงกับเกือบจะกลั้นก๊ากไว้ไม่อยู่ -[]-!
“อย่าพูดอะไรที่มันกระทบตัวเอง = =+”คนถูกกล่าวหาสวนขวับเข้าให้เล่นเอาคนเริ่มเรื่องอึ้งไปกะทันหัน
… มันด่าน้องกันว่าโง่และเซ่องั้นเรอะ = [ ] =!!!
ไอ้เด็กปากหมาไม่รับประทานนนนน!!!
“ไอ้เด็กเวร!!! นายจะไม่กวนประสาทฉันสักสามวิได้มั้ยหา!? มานี่เลย …กลับถึงหอแล้วฉันจะเอารองเท้าแตะยัดปากนายซะ!”คนตัวเล็กที่ได้ฤกษ์ตบะแตกแว๊ดใส่ร่างสูงข้างๆ ก่อนมือเล็กๆจะเอื้อมไปบิดหูขาวๆของไอ้เด็กปากหมาให้มันเดินตามมาพร้อมบ่นฉอดๆๆๆไปตลอดทางท่ามกลางอาการอึ้งทึ่งของอีกสามคนที่เหลือ=[]=!(ไม่เว้นแม้แต่เซนที่ทึ่งเล็กน้อยกับความฮาร์ทฮอทของเพื่อนใหม่แต่ยังสามารถตีหน้านิ่งได้อย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น)
“ฮะ..เฮีย ..”
“มึงไม่ต้อง ..ไม่ต้องพูดเลยไอ้ริท โหดกว่านี้กูก็โดนมาแล้ว - -;; “เก่งอธิบายราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา แต่เรื่องธรรมดาของเก่งน่ะ…เล่นเอาเจ้าตัวคนพูดเหงื่อไหลซิกๆเป็นทางตั้งแต่หัวจรดตีนเลยทีเดียว
“ผมจะโดนหมอนั่นฆ่ามั้ยอะเฮียTOT!”ริทว่าด้วยท่าทางสยิวน้อยๆ แสดงอาการรักตัวกลัวตายสุดชีวิต!
“ถ้าแกยังดื้อดึงจะจีบหมอนั่นอยู่ล่ะก็ ..ฉันมั่นใจว่าฉันคงได้ไปงานศพแกในเร็ววันนี้แน่นอน” ประโยคตัดกำลังใจชั้นดีเลยนะนั่น T^T!
“แต่มันจำเป็นนี่หว่า ..ผมดัน(เสร่อ)ไปบอกไอ้พวกนั้นว่าคืนนี้จะควงกันไปด้วย T_T”
“งั้นมึงก็คงตายเพราะโดนเพื่อนกระทืบก่อนตายด้วยน้ำมือกันแล้วล่ะ = = “
“อ๊ากก! ไม่ได้นะเฮียยย แบบนั้นผมก็เสียชื่อแย่เซ่!!!”
“ก็ใครใช้ให้แกกระแดะไปตอบตกลงเพื่อนตัวเองแบบนั้นล่ะวะ! คุยกับหมอนั่นสองนาทีก็รู้แล้วว่ามันบังคับอยากอย่างกับอะไรดี ยังจะทรงแสดง…”
“ก็ผมกะฉุดเขาขึ้นรถไปเลยนี่หว่า ..ใครจะไปคิดว่าจะมีมารมาขัดขวาง - -+”
“แกว่าใครเป็นมารหา - - ^^^”
“ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ -0- ว่าแต่เฮียเหอะ.. เฮียคิดกับกันแค่พี่น้องจริงอะ!?”
“…!!!”
“ฮั่นแน่~! บอกไว้ก่อนนะเว้ยว่าอย่ามาจีบเคะน้อยๆของผม คนนี้ผมจอง!”
“ใครจะไปจีบหมอนั่น - - ฉันแค่มาชวนตามประสาพี่น้องที่สนิทกันเฉยๆ แกจะจีบก็จีบไป แต่ระวังไอ้เด็กคนเมื่อกี้ไว้ด้วยแล้วกัน” โกหกตัวโตๆเลยว่ะไอ้คุณเก่ง = =;;
“เด็กนั่นทำไมวะเฮีย?”
“ก็มัน…ไม่รู้โว๊ยยยย!! เห็นหน้าแกแล้วหงุดหงิดว่ะ! ฉันไปล่ะ”คนตัวสูงกว่าตัดบทอย่างดื้อๆก่อนจะเดินผละออกมา หากแต่ก่อนหลบฉากก็ยังมิวายส่งสายตาแข็งๆไปให้อีกร่างที่ยืนฟังพวกเขาพูดคุยกันอยู่นาน เซนหันไปสบตาด้วยอย่างช่วยไม่ได้ รังศีความเย็นและความร้อนเริ่มผสมผสานกันเแผ่คลุมบริเวณรอบข้าง …
และตู้มมม กลายเป็นโกโก้ครั้นช์ !!!
…เอ๊ย ! ..ผิดคิว - -;;
“เห็นหน้านายฉันก็หงุดหงิด! - -“ประโยคสุดท้ายก่อนคนพูดจะเดินหนีไปอีกทาง เซนมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยแววตาไร้ความรู้สึก
มันเกี่ยวอะไรกับเขา?
“เออ เห็นนายฉันก็นอยด์ เห็นหน้าเฮียผมก็นอยด์โว๊ยยย!”ไอ้เมะเตี้ย(ในสายตากัน)หันบอกกับเซนก่อนจะตามด้วยการตะโกนด้วยความดังร้อยแปดสิบเดซิเบลล์ไล่ตามหลังพี่รหัสด้วยความหมั้นไส้!
แต่ตอนนี้ … กูจะเอาใครไปควงวะเนี่ย!?
ริทนอยยยยยยยยยยยยยยยยยด์ TTOTT!!!!!
- - - - - - - - - - - - Ice & Gun - - - - - - - - - - - -
“โอ๊ยๆๆ พี่จะบิดหูทำไม! มันเจ็บนะเว้ยยย!!”ร่างสูงร้องโหยหวนพลางพยายามจะเอามือเล็กๆที่กำลังปะทุร้ายใบหูของเขาออก แต่ดูท่าทีว่ามันจะไม่ได้ผลเพราะกันยังบิดหูเขาไปมาอย่างกับมันเป็นของเล่นยังไงยังงั้น!
“เงียบไปเลย!”เสียงหวานตะหวาดแว๊ดทำให้คนรอบข้างหันมองกันเป็นแถวๆ
“ชู่วววว พี่จะเสียงดังทำไมเนี่ย!? แล้วพี่จะบิดหูผมทำมายยยย “
“หมั้นไส้ - - “
“หะ!? อะไรของพี่วะเนี่ย = =^ เมนส์มารึไง?”
ผัวะ!
“กูไม่ใช่ผู้หญิง!!!”ทำกล่าวมาพร้อมกับฝ่ามือน้อยๆมอบแรงกระแทกลงบนแผ่นหลังกว้างดังผัวะ ทำเอาคนถูกตีซี้ดอ๊าไปถึงทรวงใน - -;;
“โอเคๆ พี่เป็นอะไรมากมั้ยเนี่ยวันนี้ - -; ปกติพี่ไม่ตบะแตกง่ายขนาดนี้นี่หว่า”เจ้าเด็กตัวสูงบ่นงุบงิบๆพลางลูบใบหูของตัวเองมา
“วันนี้มันวุ่นวาย!!!”กันตะโกนใส่แล้วพองลมในปาก คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างกับคนกำลังเครียดกับอะไรบางอย่างอยู่
…ก็จะไม่ให้เครียดได้ไงล่ะวะ =[]=!! แค่คิดถึงหน้าไอ้พี่รหัสจอมโหดนั่นน้องกันก็อยากจะไปโดดน้ำตายให้รู้แล้วรู้รอด! จากหมอนั่นก็ตามด้วยไอ้พี่วอกที่ดั๊นไม่บอกว่าเรียนอยู่ที่นี้ก็ทำให้เขาอยากจะกลั้นใจตายๆไปซะ! ปิดท้ายด้วยไอ้เมะเตี้ยที่สะเออะจะมาจีบเขาทั้งที่เขาไม่ได้ต้องการ!
อยากตายยยยยย TOT!!
(…เว้นเซนไว้คนนึงเพราะน้องกันเป็นฝ่ายเข้าไปตามตื๊อเขาเอง - -;;)
“วุ่นวายยังไงอะ พี่ไม่บอกแล้วผมจะรู้มั้ย?”ไอซ์ว่าขณะที่เริ่มบิดคันเร่งให้มอไซต์ฟีโน่สุดโก้และเลิศหรูเคลื่อนตัวออกจากบริเวณหน้าคณะของกัน
“ไม่เอา ขี้เกียจเล่า - -“
“เอ้า - -* ..วันนี้พี่ต้องเมนส์มาจริงๆแน่ๆ”เสียงทุ้มเปรยเบาๆกับตัวเอง
~อีกนานไหมเธอจะทำใจได้รึเปล่า … หากว่ามัน…~
“สวัสดีฮะ”เสียงเข้าทำให้กันต้องล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมากดรับโดยไม่มองหน้าเจอเลยสักนิดว่าใครที่โทรเข้า
[พรุ่งนี้มีประชุมเรื่องรับน้อง นายห้ามมาสายเพราะถ้านายมาสายพี่รหัสอย่างฉันก็จะโดนด้วย เข้าใจมั้ย!]น้ำเสียงแข็งที่ดังออกมาเข้าใบหูทำให้ร่างเล็กขมวดคิ้ว
ใครวะ?
[ฉันถามก็ตอบสิวะ!!!]
ก็แล้วมันใครล่ะวะ!!
แต่เดี๋ยวนะ … พี่รหัส?
เข้าใจมั้ย!?
ชัดเลยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
“พี่ไปเอาเบอร์กันมาจากไหนน่ะ?”แทนที่จะตอบคำถาม แต่ความอยากรู้มันมีมากกว่า รู้สึกว่าเบอร์มือถือของตัวเองจะเป็นของของสารธารณะ เพราะแต่ละคนสามารถไปหามาได้ง่ายดายเหลือเกิน!
[นายโง่รึเปล่า นายเป็นคนให้ฉันเองยังจะถามอีก]
“หือ?”กันทำหน้างงพลางนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เพียงแค่คิดถึงไอ้ใบหน้าตี๋ๆที่มักจะส่งสายตาอาฆาตให้เขาตลอดเวลานั่นแหละ “เอ้ออ ใช่ๆ“ คนตัวเล็กก็ถึงกับจำได้ทันที
[ที่ฉันบอกไปน่ะนายเข้าใจมั้ย!!]
“พี่บอกว่าอะไรนะ -0-“อาจจะเพราะคุยกันทางโทรศัพท์ทำให้กันกล้าที่จะต่อล้อต่อเถียงเพราะยังไงหมอนั่นก็ไม่มีทางทำอะไรเขาได้ แต่ถ้าตัวต่อตัว…มันก็~ นะ - -;
[พรุ่งนี้มีประชุม ห้ามมาสายนะโว๊ยยยย!!!] เสียงที่ตอบกลับมาแสดงอาการว่ากำลังจะสติแตกเต็มทน ทำให้คนเป็นน้องรหัสได้แต่หัวเราะคิกคักด้วยความสะใจ อิยะฮะฮ่า!
“ทำไมพี่ต้องโวยวายทุกครั้งที่คุยกับกันอะ”เจ้าตัวแสบยังเติมเชื้อเพลิงไม่หยุดทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นกำลังหงุดหงิดขนาดไหน
[เพราะฉันไม่ได้อยากมีน้องรหัสเป็นนาย เข้าใจรึยัง!]
“กันก็ไม่ได้อยากได้พี่โตโน่เป็นพี่รหัสสักหน่อย -*-“
[ไอ้ … เอาเป็นว่าพรุ่งนี้นายตายแน่!!!!]
ติ๊ด
นั่นไง … ซวย !
ไม่น่าไปกวนตีนพี่แกเลยไอ้กันนน T^T!!!
“ใครอะ?”
“หมา -0- อย่าสนใจเลยเหอะ”
“พี่นี่ก็พาลเนอะ ไปว่าคนอื่นเค้าเป็นหมา”
“ฉันไม่ว่านายเป็นควายก็ดีเท่าไหร่แล้ว! ขับไปเลยไป๊!!!”กันสบถใส่หูของคนขับด้วยใบหน้าบูดๆ ไอซ์หัวเราะหึหึอย่างขำๆกับไอ้อาการตบะแตกง่าย(โคตรๆ)ของคนตัวเล็กกว่า
เห็นทีว่าเขาจะต้องดัดนิสัยพี่ชายคนนี้สักหน่อยแล้ว ~
TBC …
ความคิดเห็น