เหตุการณ์ที่ทำให้เขาและเธอมาพบกัน

ลำดับตอนที่ #2 : ความจริงในใจ

                                                                                                                              กว่าจะรู้ว่าสิ่งนั้นมีค่า



                                                                                                                              เมื่อสิ่งนั้นไม่อยู่กับเราอีกแล้ว  



\" พี่บิ๊กค่ะ \" เสียงใสๆเรียกมาจากด้านหลัง ทำให้บิ๊กหลุดจากความคิดของตัวเอง



\" น้องเมย์ \" บิ๊กเอ่ยเบาๆ



\" ค่ะ \" หญิงสาวพยักหน้า และเดินเข้ามาใกล้



\" พี่บิ๊กค่ะ แค่นี้ยังทำร้ายกันไม่พอเหรอค่ะ ยังไม่สาแก่ใจเหรอค่ะ \" เมย์เอ่ย



\" พี่ไม่ได้ตั้งใจ \" บิ๊กพูดเบาๆ



\" จะทำร้ายไอซ์กันอีกทำไมค่ะ \" เมย์ถามมองหน้าบิ๊กตรงๆ



\" พี่ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายไอซ์เลย \" บิ๊กส่ายหน้าเบาๆ คำพูดของเมย์ทำให้บิ๊กนึกถึงอดีตเมื่อสี่ปีก่อน



        4 ปีก่อนเรารู้จักกับผู้หญิงร่างเล็ก ตาโตๆ ผมยาวสลวยถึงกลางหลัง มาพร้อมกับเพื่อน เป็นรุ่นน้องที่คณะ สนิทกันมากขึ้น เพราะทั้ง 2 คนเป็นน้องรหัสของเพื่อนสนิททั้ง 2 คนของเรา

        

         ตอนหลังมารู้ว่าน้องทั้ง 2 คนชื่อ \' ไอซ์ \' กับ \' เมย์ \' หลังจากไอซ์รู้จักพวกเราได้ 6 เดือน แพรวก็ปรากฏตัวขึ้น เรากับแพรวทะเลาะกันบ่อยครั้ง ทุกครั้งจะมีหญิงสาวร่างบางมาเอยู่เป็นเพื่อนให้กำลังใจ แล้ววันนั้น แพรวโทรมาบอกว่า



\' บิ๊กเราเลิกกันเถอะ เรา 2 คนคงจะไปกันไม่ได้ \'



         วันนั้นเราอารมณ์เสียทั้งวัน และน้องไอซ์ยังมาพูดเรื่องแพรวอีก ทำให้เราหลุดคำพูด ที่ทำร้ายจิตใจของอีกฝ่ายไป



\' ไอซ์มันเรื่องส่วนตัวของพี่ ไอซ์ไม่เกี่ยว ไอซ์รู้ตัวรึเปล่าว่าน่าเบื่อ ทำตัวน่าเบื่อ เมื่อไหร่จะเลิกตามตื้อตามตอแยพี่สักที พี่รำคาญนะ \' เมื่อหลุดคำพูดออกไป เห็นน้ำตาจากคนร่างเล็กที่ยืนอยู่



\' ขอโทษค่ะ ที่ไอซ์ทำตัวยุ่ง ไอซ์ไม่เคยรู้เลยว่าทำให้พี่บิ๊กรำคาญ \' น้ำตาใสๆไหลไม่หยุด หญิงสาวพยายามจะปาดมันออก



\' ไอซ์จะไม่ตามตื้อตามตอแย พี่อีกแล้วค่ะ ขอโทษนะค่ะ พี่บิ๊กอย่าเกลียดไอซ์เลยนะค่ะ \' พูดจบเธอก็เดินจากไปพร้อมกับคราบน้ำตา...



         ทำให้เราเพิ่งรู้ตัวว่าพูดรุนแรงออกไป เมื่อเห็นน้ำตาของเธอ แต่ก็ดีแล้วเธอจะได้เลือกมายุ่งกับเราสักที หลังจากวันนั้นก็ไม่เห็นเธออีกเลย ทั้งๆที่คณะก็ไม่ได้จะใหญ่มากจนหาไม่เจอ



        ทุกๆครั้งที่เรานั่งทำงานในห้องแล็บของเรา เราก็หวังสักครั้งว่า จะมีเธอเข้ามาหาขนมมาให้กิน มาดูแลมาใส่ใจแบบเดิม แต่ก็ไม่มี เวลาผ่านไป จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เราอยู่อย่างไม่มีความสุข มองหาเธอจนทั่วก็ไม่พบ ไม่เจอ



        เราตัดสินใจไปหาเธอที่บ้านของเธอ หลังจากที่ตามหาเธอทุกๆที่เธอชอบ แต่ก็ไม่เจอเธอ พอไปถึงที่บ้านของเธอ พ่อแม่ของเธอก็บอกว่าเธอไม่ได้อยู่ที่บ้าน เธอไม่อยู่เมืองไทยอีกแล้ว เธอจากไปแล้ว พอรู้ตัวว่าสิ่งนี้สำคัญ ว่าขาดไม่ได้ ก็ต่อเมื่อไม่มีสิ่งนี้อีกแล้ว เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นเสมือนลมหายใจของเรา แต่เราก็ได้เสียเธอไปแล้วจริงๆ เราตามหาที่อยู่ ทุกๆที่ ทุกทาง แต่ก็ไม่มีใครรู้ เหมือนสวรรค์ลงโทษ คนที่ไม่รู้คุณค่า...



       หลังจากนั้นเรารู้ว่าแพรว จะไปเรียนต่อที่อเมริกา เรากลับรู้สึกเฉยๆ และสามารถยินดีกับแพรว ไม่รู้สึกเจ็บ เหมือนตอนที่รู้ว่าไอซ์จากไปแล้ว เรารู้ข่าวของไอซ์จากแพรว หลังจากที่เธอไปอยู่ที่อเมริกาว่า ไอซ์อาศัยอยู่ที่รัฐเดียวกับเธอ นั่นเป็นช่องทางเดียวที่เรารู้ และจะได้พบเธอผู้หญิงที่เรารักหมดหัวใจ เราพยายามทำตัวให้วุ่นวาย ไม่ให้มีเวลาว่าง เรียนจบ ทำงานอย่างที่เราฝัน...



        ในที่สุดเราก็ก้าวไปถึงฝันของเรา คว้ามันมาให้ได้ จากฝันก็ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไป ทุกๆครั้งที่เราประสบความสำเร็จ เราก็นึกถึงไอซ์เป็นคนแรก เพราะเธอเป็นแรงบันดาลใจของเรา ถ้าไม่มีเธอก็คงไม่มีเรา และเราไม่สามารถจะมาถึงในจุดนี้ได้ เวลาผ่านไปสักพัก หลังจากที่เราก่อร่างสร้างตัวขึ้นมา มีคนติดต่อเรา ให้ไปบรรยายที่อเมริกา ที่รัฐที่แพรวอาศัยอยู่...



         เราก็ตกลงทันที ทั้งๆทีเราเป็นคนที่ไม่ชอบนั่งเครื่องบินนานๆ มันเป็นทางเดียวที่จะได้พบเธอ ถึงแม้ว่าโอกาสจะมีน้อยก็ตาม แต่ก็น่าที่จะเสี่ยง เพราะยังไงก็ยังดีกว่าไม่มีทางเจอเธอเลย แล้วเราก็มาถึง เมืองที่เธออยู่ เราได้เจอกับเธอ แต่เธอกลับทำเย็นชาใส่ เรารู้ตัวว่าผิดไปแล้ว เราอยากจะขอโทษเธอจริงๆ จากใจของผู้ชายคนนี้...



\" พี่บิ๊กค่ะ \"เสียงเพื่อนสาวของไอซ์เรียก บิ๊กหลุดจากความคิดของตัวเอง



\" ฮะ \" บิ๊กทำหน้างง



\" เป็นอะไรรึเปล่าค่ะ \" เมย์ถาม



\" เปล่าๆ \" บิ๊กตอบ



\" ค่ะ \" เมย์พยักหน้าเบาๆ



\" เมย์พี่อยากจะเจอไอซ์ \" บิ๊กเอ่ยหลังจากที่ยืนทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น



\" อย่าเพิ่งดีกว่าค่ะ \" เธอมองหน้าคนร่างสูงตรงข้าม เธอเห็นใจเขา แต่ก็เห็นใจเพื่อนเธอเหมือนกัน



\" ค่อยวันหลังดีกว่านะค่ะ อย่าเพิ่งไปเลยค่ะ คุยตอนนี้ยังไงยัยไอซ์ ก็ไม่ยอมรับรับฟังแน่ๆค่ะ \" เมย์กล่าว



\" แต่ว่า \" บิ๊กมองหน้าเมย์



\" นะค่ะ \" เมย์ยิ้มบางๆ



\" เฮ้อ!! ก็ได้ฮะ \" บิ๊กพยักหน้าเบาๆในที่สุด



        หลังจากวันนั้นไม่นาน เมย์ก็พาผมไปพบไอซ์ ผมดีใจมากที่เจอเธอ แต่เธอก็ทำเป็นเย็นชาใส่ผมเช่นเคย แต่ผู้รู้จักเธอดี เธอแค่สร้างเปลือกภายนอกให้ดูแข็งแรง เพื่อห่อหุ่มตัวเอง ที่บอบบางอยู่ภายใน



\" ไอซ์ \" ผมเรียก



\" มาทำไมค่ะ \" ไอซ์ถาม



\" มาหาไอซ์ \" บิ๊กตอบ



\" ไอซ์ พี่ขอโทษ ในทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ที่พี่ได้ทำไว้ ไอซ์จะทำยังไงก็ได้ แต่พี่ขออย่างนึง ให้ไอซ์ฟังที่พี่พูดให้จบก่อนนะ \" บิ๊กพูดเบาๆ



        หลังจากที่เงียบมานาน ผมมองหน้าเธอ เธอเงียบไม่เถียง ผมจึงเริ่มพูด



\" พี่ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายไอซ์ พี่ขอโทษ \" ผมมองหน้าเธอแล้วพูดต่อ



\" หลังจากที่ไอซ์ไป พี่แทบอยู่ไม่ได้ แล้ววันที่พี่รู้จากแพรวว่าจะไปเรียนต่อ พี่ก็กลับไม่เจ็บ เหมือนตอนที่รู้ว่าไอซ์ไปอเมริกา \" ผมหยุดพูด เธอมองหน้าผมแล้ว มองไปทางอื่นแทน



\" พี่ตามหาไอซ์ ทุกทางที่จะเป็นร่องรอยมาหาไอซ์ แต่ก็ไม่มีจนแพรวบอกว่า ไอซ์อยู่ที่รัฐนี้ รัฐเดียวกับแพรว พี่เรียนจบเพื่อสร้างตัว ทำตามความฝันของพี่ \" บิ๊กยิ้มบางๆกับตัวเอง



\" พี่ก็ทำความฝันของพี่จนประสบความสำเร็จ จากความฝันก็กลายเป็นความจิรง \" บิ๊กยิ้มแล้วพูดต่อ



\" ทุกๆครั้งที่พี่ท้อ พี่จะนึกถึงไอซ์ทุกครั้ง มันทำให้พี่มีแรงใจ ทำมันจรสำเร็จ \" บิ๊กยิ้มบางๆ กับคนตรงหน้าที่ดูเงียบไป



\" จนวันนึงพี่ก็ประสบความสำเร็จ พี่รู้ว่า ถ้าไม่มีไอซ์ พี่ก็คงทำไม่ได้ จนวันนึง \" บิ๊กหยุดพูด แล้วมองมาทางไอซ์ แต่เธอยังคงเงียบ บิ๊กจึงเริ่มพูดต่อ



\" วันนึงมีคนบอกพี่ว่า ให้พี่มาบรรยายที่อเมริกา ที่รัฐนี้ \" บิ๊กยิ้มกับตัวเองบางๆ



\" ไอซ์ก็รู้ ว่าพี่ไม่ชอบนั่งเครื่องนานๆ แต่พี่ก็มา มาเพราะอาจจะได้เจอไอซ์ แล้วก็เจอจริงๆ \" บิ๊กมองหน้าไอซ์



\" แต่ไอซ์ก็ทำเย็นชาใส่พี่ \" บิ๊กพูดอย่างน้อยใจ



\" แต่อย่างน้อยพี่ก็ขอบคุณสวรรค์ ที่ไม่แกล้งพี่จนเกินไป \" บิ๊กถอนหายใจเบาๆ



\" เรื่องที่พี่จะพูดก็มีแค่นี้ล่ะ \" บิ๊กพูด



\" แต่อีกสิ่งหนึ่งคือ พี่รักไอซ์นะ \" บิ๊กพูดด้วยเสียงแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความหนักแน่น



\" พี่บิ๊ก \" ไอซ์อุทานออกมาอย่างตกใจ



\" รู้รึเปล่าค่ะ ว่าพี่บิ๊กพูดอะไรออกมา แล้วพี่แพรวล่ะค่ะ ไว้ที่ไหน \" ไอซ์พูด



\" แพรวก็อยู่กับแฟนของเค้าไง \" บิ๊กตอบ



\" แฟน \" ไอซ์ทวนคำพูดบิ๊กเบาๆ



\' เพราอย่างนี้รึเปล่า พี่บิ๊กจึงมาหาเรา \' ไอซ์คิด เหมือนบิ๊กจะรู้ว่าไอซ์กำลังคิดอะไรอยู่ จึงพูดขึ้น



\" ถึงแพรวจะไม่มีแฟน พี่ก็รักไอซ์อยู่ดีนะล่ะ ไอซ์เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตพี่ เป็นลมหายใจของพี่เสมอมา โดยที่พี่ไม่เคยรู้ตัว จนเมื่อไม่มีไอซ์ข้างกายอีกแล้ว \" บิ๊กพูดอย่างใจเย็น และพูดเบาๆในประโยคสุดท้าย



\" ขำเนอะ กว่าจะรู้ว่าสิ่งนั้นมีค่า เมื่อสิ่งนั้นไม่อยู่กับเราอีกแล้ว \" บิ๊กยิ้มกับตัวเอง



\" พี่บิ๊ก \" ไอซ์เอ่ยออกมาเบาๆ



\" เอาล่ะ พี่ได้พูดกับไอซ์ในสิ่งที่พี่อยากจะพูดแล้ว ไอซ์รอพี่มาตลอด พี่ไม่เร่งไอซ์ ยังมีเวลาอีกทั้งชีวิตที่จะรอ...คำตอบจากไอซ์ \" พูดจบบิ๊กก็ลุกขึ้นยืน



\" ไอซ์หนีพี่ไป ก็หนีไป หนีไปไกลได้แค่ไหนก็หนีไป คราวนี้พี่จะเป็นฝ่ายตามหาไอซ์เอง \" บิ๊กยิ้มบางๆ



\" พี่ไม่กวนไอซ์ล่ะ พี่ขอตัวก่อนนะ \" บิ๊กเดินไปที่ประตูห้อง...