ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วัยเด็ก
บรรยากาศยามเช้า บ้านหลังหรูถูกตกแต่งทั้งภายในบ้าน และบริเวณบ้านเป็นอย่างดี บ้านอยู่ในสภาพดี เพราะเจ้าของบ้านดูแลเอาใส่มันเป็นอย่างดี เด็กหญิงตัวเล็กๆวัย 5 ขวบ ผมสีดำเป็นรอนยาวประบ่า แก้มขาวเนียนอมชมพู ริมฝีปากบางอมชมพู นัยน์ตาสีดำเป็นประกายวิ่งเล่นกับสุนัขภายในบ้านของหล่อน
\" คุณน้องพิมพ์ค่ะ คุณพี่น๊อตมาหาค่ะ \" พี่เลี้ยงของเด็กหญิงเดินเข้ามาเรียกเพื่อให้ไปพบ
\" ค่ะ พี่ฟ้า เดี๋ยวน้องพิมพ์นะค่ะ ไปหาพี่น๊อตก่อนนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่พี่ฟ้ามาบอกน้องพิมพ์ค่ะ จีจี้เดี๋ยวน้องพิมพ์มานะ เป็นเด็กดีนะ \" เด็กหญิงพูดกับสนุขของหล่อน ก่อนวิ่งเข้าไปภายในบ้าน
\" อ้าว!! น้องพิมพ์มาแล้วหรือลูก พี่น๊อตมานะจ้า รอลูกอยู่ที่ท่าน้ำนะจ้ะลูกพิมพ์ \" แม่ของพิมพ์พูดกับลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยท่าทางอ่อนโยน
\" ค่ะ คุณแม่ \" เด็กหญิงตอบรับแล้ววิ่งไปที่ท่านำ ที่เล่นกับพี่น๊อตของเธอเป็นประจำ
\" พี่น๊อตค่ะ \" เด็กหญิงนาม \' พิมพ์ \'เรียกเด็กชายวัย 7 ปี ผมสีดำ นัยน์ตาสีดำที่นั่งอยู่ที่ท่าน้ำ
\" น้องพิมพ์จ้ะมานี่สิ มานั่งข้างพี่สิค่ะ \" น๊อตเรียกให้เด็กหญิงมาหา
\" พี่น๊อตค่ะ เราไปเที่ยวกันนะค่ะ \" พิมพ์ชวน
\" น้องพิมพ์ค่ะ ไม่กลัวคุณพ่อคุณแม่ว่ารึไงค่ะ \" นีอตเตือน
\" ถ้าพี่น๊อตไม่ไป พิมพ์ไปกับจีจี้ก็ได้ค่ะ ไม่ง้อหรอกนะค่ะ ไม่ต้องมาพูดกันเลยพี่น๊อต \" เด็กหญิงงอนทำท่าจะลุกขึ้น
\" ขี้งอนจังเลยนะค่ะ น้องสาวของพี่น๊อตนะ \" น๊อตพูดยิ้มๆ เด็กหญิงที่นั่งเงียบ
\" ก็ได้พี่พาไปก็ได้จ้ะน้องพิมพ์ \" น๊อตตกลงจะไปเที่ยวกับพิมพ์
\" ไปบอกคุณแม่ก่อนนะ \" น๊อตวิ่งเข้าบ้านเพื่อบอกบิดาและมารดาของตนกับพิมพ์
\" ไปเถอะน้องพิมพ์คุณแม่รู้แล้ว \" น๊อตเดินำพิมพ์ไปที่รถจักรยาน
\" เดี๋ยวค่ะพี่น๊อต \" พิมพ์วิ่งไปที่สวนที่เล่นกับจีจี้
\" เดี๋ยวน้องพิมพ์จะไปไหนนะ \" น๊อตเรียกพิมพ์ แต่เด็กหญิงไม่ได้ยินเสียแล้ว
\" พี่น๊อตขอโทษค่ะ พิมพ์จะเอาจีจี้ไปด้วยค่ะ \" เด็กหญิงชูลูกหมาพันธุ์เทอร์เรีย
\" อือ ได้จ๊ะ \" น๊อตยอมให้เอาจีจี้ไปด้วย
\" เย้!! พี่น๊อตใจดีที่สุดเลยค่ะ น้องพิมพ์รักพี่น๊อตที่สุดเลยค่ะ \" เด็กหญิงกระโดดขึ้นกอดเด็กชาย และปีนขึ้นรถจักรยานของน๊อต
ทั้ง 2 คนไปทั่วบนเขาที่เคยไปกันบ่อยๆ แต่เกิดหลงทางกันขึ้นมาหาทางออกไม่เจอ จนท้องฟ้าเริ่มมืด พ่อและแม่ของทั้ง 2 คนเป็นห่วงมากจนถึงขั้นจะโทรศัพท์เพื่อแจ้งตำรวจให้ออกค้นหาทั้ง 2 คน แต่เด็กทั้ง 2 คนกลับมาก่อนจึงไม่ต้องออกตามหา ต่างๆฝ่ายต่างช่วยเหลือกันไม่ให้ใครโดนดุ
เด็กทั้ง 2 คนเล่นกันทุกๆวัน วันไหนฝ่ายน๊อตไม่ได้มาเจอกันพิมพ์ก็จะไปหาอยู่นั้น ทั้ง 2 คนสนิทกันมาชอบไปเที่ยวไหนกันเอง บางครั้งอาจจะมีจีจี้ตามไปด้วย
ครอบครัวทั้ง 2 คนชอบไปไหนด้วยกันทำให้ทั้ง 2 คนเจอกันทุกวัน เพราะพ่อของพิมพ์เป็นเพื่อนสนิทของพ่อของน๊อต ส่วนแม่ของพิมพ์ก็สนิทกัน เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยเรียนตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย
อยู่มาจนวันหนึ่งถึงกำหนดที่เด็กทั้ง 2 คนต้องแยกกัน เพราะน๊อตจะไปเรียนต่อที่ประเทศอเมริกา ส่วนพิมพ์ต้องไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ ทำให้ 2 คน ต้องแยกกันพิมพ์ร้องไห้ไม่ยอมไปเรียนต่อที่อังกฤษ แต่จะไปเรียนต่อที่อเมริกาอเมริกากับน๊อต
แต่ในที่สุดน๊อตและพิมพ์ก็ต้องจากกันไปเพื่อไปเรียนต่อ โดยสัญญากันว่าถ้าใครว่างไปมาเยี่ยมอีกฝ่าย และมาเจอกันในไทยอีก 20 ปีข้างหน้า ทั้ง 2 คนได้สํญญากัน
วันเวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ละคนไปโตเป็นหนุ่มและสาวรูปงาม ในมหาลัยของน๊อต น๊อตก็เป็นที่หมายปองของสาวๆในมหาลัย แถมยังมีพวกรุ่นน้องตั้งเป็นแฟนคลับอีก
ส่วนพิมพ์ก็โตขึ้นเป็นสาวสวยเป็นที่รัก และชื่นชอบของทุกคนในมหาลัยของตนที่อังกฤษ หลังจากที่ทั้ง 2 คนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้เจอกันเพียง 2-3 ครั้ง
หลังจากช่วงที่ไปจากไทยใหม่ๆ เพราะทั้งคู่ยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องจากกันนาน หลังจากที่แต่ละคนเริ่มขึ้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ว่างที่จะไปหากัน ทั้ง 2 คนตั้งใจเรียนและทำเกรดออกมาได้ดี ถึงแม้ทั้ง 2 คนไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆแบบตอนเด็กทุกวันทั้งคู่ก็ยังคิดถึงกัน ไม่เคยที่จะลืมกัน บางครั้งทั้งคู่ก็คุยโทรศัพท์กันบางครั้ง
บางคร้งก็เขียนจดหมายส่งถึงกัน เล่าเรื่องราวที่ตัวเองเจอให้อีกฝ่ายฟัง และช่วยกันหาทางออก ทั้งคู่เรียนกันไปเรื่อยๆน๊อตจบปริญญาเอก ส่วนพิมพ์จบปริญญาโทด้วยคะแนนสูงสุด
จบมาก็มีบริษัทมาติดต่อให้ไปทำงาน พร้อมกับเรียนบางตัวเพิ่มควบไป ทั้งคู่ต่างเตรียมตัวเพื่อเดินทางกลับในไทย ซึ่งทั้งคู่จะได้เจอกันตามที่เคยสัญญาไว้ในสมัยเด็ก
ทั้ง 2 อำลาเพื่อนๆของตน ในมหาวิทยาลัยที่ตนเองเรียน และไปสนามบินเพื่อกลับมายังประเทศไทย ทั้งคู่ระหว่างที่รอคนมาขึ้นเครื่องต่างดูรูปตอนเด็กๆที่ทั้ง 2 คนได้ถ่ายไว้ และนึกถึงอดีตของตนเอง และยิ้มออกมาอย่างมีความสุขในใจ ทั้งคู่เผลอนอนหลับไปด้วยรอยยิ้ม โดยที่ยังคงกอดรูปถ่ายไว้
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมพ์รู้สึกตัวขึ้นมา เครื่องบินใกล้จะถึงเมืองไทย เมืองที่เธอไม่ได้กลับมานาน แผ่นดินเกิดที่คิดถึง พิมพ์ก้มลงมองรูปครั้งสุดท้าย และเก็บรูปลงไปในกระเป๋าถือของเธอ
\" อีกสักครู่เครื่องบินจะลงจอด ณ ที่ท่าอากาศยานกรุงเทพฯค่ะ ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านนั่งอยู่กับที่ของตัวเองนะค่ะ และกรุณารัดเข็มขัดด้วยนะค่ะ \" เสียงแอร์บนเครื่องประกาศ สักพักเครื่องบินก็ลงสู่ท่าอากาศยานเรียบร้อย สัญญาณให้ปลดเข็มขัดดังขึ้น
\" ขอขอบคุณผู้โดยสารทุกท่าน ในนามสายการบิน... กัปตันไรอัน ขอขอบคุณทุกท่าน หากท่านใดมีปัญหา กรุณาติดต่อพนักงานภาคพื้นดินค่ะ หวังว่าสายการบินเราคงได้รับใช้ท่าน ขอบคุณค่ะ \" เสียงประกาศดังขึ้นหลังจากที่เครื่องจอดสนิท
คนจำนวนมากยืนขึ้นเดินเรียงแถวออกจากตัวเครื่อง และตรงไปรับกระเป๋าของตัวเอง พิมพ์ออกจากเครื่องและตรงไปรับกระเป๋าของตน และเดินออกจากประตูไป เพื่อพบมารดาและบิดาของตัวเองที่ไม่ได้พบเจอกันนาน เพราะท่านทั้ง 2 คน ไม่มีเวลาว่างไปหา
\" สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะพ่อ \" พิมพ์ตรงเข้าไปกอดบุพการีทั้ง 2 คน
\" คิดถึงเมืองไทยจังเลยค่ะ \" พิมพ์สูดอากาศรอบๆ
\" จ้า ไปเถอะลูก \" ผู้เป็นแม่โอบเอวบุตรีหลวมๆ
พิมพ์เดินออกจากสนามบินไปพร้อมกับบุพการี ในขณะที่เครื่องบินอีกลำที่น๊อตมายังคงบินอยู่ในเวหา...
\" คุณน้องพิมพ์ค่ะ คุณพี่น๊อตมาหาค่ะ \" พี่เลี้ยงของเด็กหญิงเดินเข้ามาเรียกเพื่อให้ไปพบ
\" ค่ะ พี่ฟ้า เดี๋ยวน้องพิมพ์นะค่ะ ไปหาพี่น๊อตก่อนนะค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่พี่ฟ้ามาบอกน้องพิมพ์ค่ะ จีจี้เดี๋ยวน้องพิมพ์มานะ เป็นเด็กดีนะ \" เด็กหญิงพูดกับสนุขของหล่อน ก่อนวิ่งเข้าไปภายในบ้าน
\" อ้าว!! น้องพิมพ์มาแล้วหรือลูก พี่น๊อตมานะจ้า รอลูกอยู่ที่ท่าน้ำนะจ้ะลูกพิมพ์ \" แม่ของพิมพ์พูดกับลูกสาวคนเดียวของท่านด้วยท่าทางอ่อนโยน
\" ค่ะ คุณแม่ \" เด็กหญิงตอบรับแล้ววิ่งไปที่ท่านำ ที่เล่นกับพี่น๊อตของเธอเป็นประจำ
\" พี่น๊อตค่ะ \" เด็กหญิงนาม \' พิมพ์ \'เรียกเด็กชายวัย 7 ปี ผมสีดำ นัยน์ตาสีดำที่นั่งอยู่ที่ท่าน้ำ
\" น้องพิมพ์จ้ะมานี่สิ มานั่งข้างพี่สิค่ะ \" น๊อตเรียกให้เด็กหญิงมาหา
\" พี่น๊อตค่ะ เราไปเที่ยวกันนะค่ะ \" พิมพ์ชวน
\" น้องพิมพ์ค่ะ ไม่กลัวคุณพ่อคุณแม่ว่ารึไงค่ะ \" นีอตเตือน
\" ถ้าพี่น๊อตไม่ไป พิมพ์ไปกับจีจี้ก็ได้ค่ะ ไม่ง้อหรอกนะค่ะ ไม่ต้องมาพูดกันเลยพี่น๊อต \" เด็กหญิงงอนทำท่าจะลุกขึ้น
\" ขี้งอนจังเลยนะค่ะ น้องสาวของพี่น๊อตนะ \" น๊อตพูดยิ้มๆ เด็กหญิงที่นั่งเงียบ
\" ก็ได้พี่พาไปก็ได้จ้ะน้องพิมพ์ \" น๊อตตกลงจะไปเที่ยวกับพิมพ์
\" ไปบอกคุณแม่ก่อนนะ \" น๊อตวิ่งเข้าบ้านเพื่อบอกบิดาและมารดาของตนกับพิมพ์
\" ไปเถอะน้องพิมพ์คุณแม่รู้แล้ว \" น๊อตเดินำพิมพ์ไปที่รถจักรยาน
\" เดี๋ยวค่ะพี่น๊อต \" พิมพ์วิ่งไปที่สวนที่เล่นกับจีจี้
\" เดี๋ยวน้องพิมพ์จะไปไหนนะ \" น๊อตเรียกพิมพ์ แต่เด็กหญิงไม่ได้ยินเสียแล้ว
\" พี่น๊อตขอโทษค่ะ พิมพ์จะเอาจีจี้ไปด้วยค่ะ \" เด็กหญิงชูลูกหมาพันธุ์เทอร์เรีย
\" อือ ได้จ๊ะ \" น๊อตยอมให้เอาจีจี้ไปด้วย
\" เย้!! พี่น๊อตใจดีที่สุดเลยค่ะ น้องพิมพ์รักพี่น๊อตที่สุดเลยค่ะ \" เด็กหญิงกระโดดขึ้นกอดเด็กชาย และปีนขึ้นรถจักรยานของน๊อต
ทั้ง 2 คนไปทั่วบนเขาที่เคยไปกันบ่อยๆ แต่เกิดหลงทางกันขึ้นมาหาทางออกไม่เจอ จนท้องฟ้าเริ่มมืด พ่อและแม่ของทั้ง 2 คนเป็นห่วงมากจนถึงขั้นจะโทรศัพท์เพื่อแจ้งตำรวจให้ออกค้นหาทั้ง 2 คน แต่เด็กทั้ง 2 คนกลับมาก่อนจึงไม่ต้องออกตามหา ต่างๆฝ่ายต่างช่วยเหลือกันไม่ให้ใครโดนดุ
เด็กทั้ง 2 คนเล่นกันทุกๆวัน วันไหนฝ่ายน๊อตไม่ได้มาเจอกันพิมพ์ก็จะไปหาอยู่นั้น ทั้ง 2 คนสนิทกันมาชอบไปเที่ยวไหนกันเอง บางครั้งอาจจะมีจีจี้ตามไปด้วย
ครอบครัวทั้ง 2 คนชอบไปไหนด้วยกันทำให้ทั้ง 2 คนเจอกันทุกวัน เพราะพ่อของพิมพ์เป็นเพื่อนสนิทของพ่อของน๊อต ส่วนแม่ของพิมพ์ก็สนิทกัน เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันสมัยเรียนตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาวิทยาลัย
อยู่มาจนวันหนึ่งถึงกำหนดที่เด็กทั้ง 2 คนต้องแยกกัน เพราะน๊อตจะไปเรียนต่อที่ประเทศอเมริกา ส่วนพิมพ์ต้องไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษ ทำให้ 2 คน ต้องแยกกันพิมพ์ร้องไห้ไม่ยอมไปเรียนต่อที่อังกฤษ แต่จะไปเรียนต่อที่อเมริกาอเมริกากับน๊อต
แต่ในที่สุดน๊อตและพิมพ์ก็ต้องจากกันไปเพื่อไปเรียนต่อ โดยสัญญากันว่าถ้าใครว่างไปมาเยี่ยมอีกฝ่าย และมาเจอกันในไทยอีก 20 ปีข้างหน้า ทั้ง 2 คนได้สํญญากัน
วันเวลาล่วงเลยผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ละคนไปโตเป็นหนุ่มและสาวรูปงาม ในมหาลัยของน๊อต น๊อตก็เป็นที่หมายปองของสาวๆในมหาลัย แถมยังมีพวกรุ่นน้องตั้งเป็นแฟนคลับอีก
ส่วนพิมพ์ก็โตขึ้นเป็นสาวสวยเป็นที่รัก และชื่นชอบของทุกคนในมหาลัยของตนที่อังกฤษ หลังจากที่ทั้ง 2 คนไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้เจอกันเพียง 2-3 ครั้ง
หลังจากช่วงที่ไปจากไทยใหม่ๆ เพราะทั้งคู่ยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องจากกันนาน หลังจากที่แต่ละคนเริ่มขึ้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ว่างที่จะไปหากัน ทั้ง 2 คนตั้งใจเรียนและทำเกรดออกมาได้ดี ถึงแม้ทั้ง 2 คนไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆแบบตอนเด็กทุกวันทั้งคู่ก็ยังคิดถึงกัน ไม่เคยที่จะลืมกัน บางครั้งทั้งคู่ก็คุยโทรศัพท์กันบางครั้ง
บางคร้งก็เขียนจดหมายส่งถึงกัน เล่าเรื่องราวที่ตัวเองเจอให้อีกฝ่ายฟัง และช่วยกันหาทางออก ทั้งคู่เรียนกันไปเรื่อยๆน๊อตจบปริญญาเอก ส่วนพิมพ์จบปริญญาโทด้วยคะแนนสูงสุด
จบมาก็มีบริษัทมาติดต่อให้ไปทำงาน พร้อมกับเรียนบางตัวเพิ่มควบไป ทั้งคู่ต่างเตรียมตัวเพื่อเดินทางกลับในไทย ซึ่งทั้งคู่จะได้เจอกันตามที่เคยสัญญาไว้ในสมัยเด็ก
ทั้ง 2 อำลาเพื่อนๆของตน ในมหาวิทยาลัยที่ตนเองเรียน และไปสนามบินเพื่อกลับมายังประเทศไทย ทั้งคู่ระหว่างที่รอคนมาขึ้นเครื่องต่างดูรูปตอนเด็กๆที่ทั้ง 2 คนได้ถ่ายไว้ และนึกถึงอดีตของตนเอง และยิ้มออกมาอย่างมีความสุขในใจ ทั้งคู่เผลอนอนหลับไปด้วยรอยยิ้ม โดยที่ยังคงกอดรูปถ่ายไว้
เช้าวันรุ่งขึ้นพิมพ์รู้สึกตัวขึ้นมา เครื่องบินใกล้จะถึงเมืองไทย เมืองที่เธอไม่ได้กลับมานาน แผ่นดินเกิดที่คิดถึง พิมพ์ก้มลงมองรูปครั้งสุดท้าย และเก็บรูปลงไปในกระเป๋าถือของเธอ
\" อีกสักครู่เครื่องบินจะลงจอด ณ ที่ท่าอากาศยานกรุงเทพฯค่ะ ขอให้ผู้โดยสารทุกท่านนั่งอยู่กับที่ของตัวเองนะค่ะ และกรุณารัดเข็มขัดด้วยนะค่ะ \" เสียงแอร์บนเครื่องประกาศ สักพักเครื่องบินก็ลงสู่ท่าอากาศยานเรียบร้อย สัญญาณให้ปลดเข็มขัดดังขึ้น
\" ขอขอบคุณผู้โดยสารทุกท่าน ในนามสายการบิน... กัปตันไรอัน ขอขอบคุณทุกท่าน หากท่านใดมีปัญหา กรุณาติดต่อพนักงานภาคพื้นดินค่ะ หวังว่าสายการบินเราคงได้รับใช้ท่าน ขอบคุณค่ะ \" เสียงประกาศดังขึ้นหลังจากที่เครื่องจอดสนิท
คนจำนวนมากยืนขึ้นเดินเรียงแถวออกจากตัวเครื่อง และตรงไปรับกระเป๋าของตัวเอง พิมพ์ออกจากเครื่องและตรงไปรับกระเป๋าของตน และเดินออกจากประตูไป เพื่อพบมารดาและบิดาของตัวเองที่ไม่ได้พบเจอกันนาน เพราะท่านทั้ง 2 คน ไม่มีเวลาว่างไปหา
\" สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะพ่อ \" พิมพ์ตรงเข้าไปกอดบุพการีทั้ง 2 คน
\" คิดถึงเมืองไทยจังเลยค่ะ \" พิมพ์สูดอากาศรอบๆ
\" จ้า ไปเถอะลูก \" ผู้เป็นแม่โอบเอวบุตรีหลวมๆ
พิมพ์เดินออกจากสนามบินไปพร้อมกับบุพการี ในขณะที่เครื่องบินอีกลำที่น๊อตมายังคงบินอยู่ในเวหา...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น